• Μεγάλο αφιέρωμα που ξεκινούν ο «Ριζοσπάστης» και το Τμήμα Παιδείας της ΚΕ του ΚΚΕ, με θέμα «Οκτωβριανή Επανάσταση και Παιδεία».
• Αποσπάσματα από την ομιλία του Γραμματέα του ΚΣ της ΚΝΕ, Νίκου Αμπατιέλου, στο 43ο Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» στον Πειραιά.
• Το πρόγραμμα των Εργατικών Φεστιβάλ του ΚΚΕ και της ΚΝΕ σε Λάρισα, Θεσσαλονίκη και Χαλκίδα.
• Στην τελική ευθεία για το 26ο Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο της ΚΝΕ.

«Χιλιάδες νέοι σε όλη την Ελλάδα αναρωτιούνται καθημερινά: "Μπορεί να αλλάξει η κατάσταση που ζούμε; Και αν ναι, πώς θα γίνει αυτό;".

Απαντάμε αποφασιστικά: Ναι, ο κόσμος μπορεί ν' αλλάξει και θ' αλλάξει.

Αυτήν την απάντηση έδωσαν οι μπολσεβίκοι πριν 100 χρόνια, τον Οκτώβρη του 1917. Ο Κόκκινος Οκτώβρης απέδειξε ότι - όπως έλεγε ο Λένιν - "Ο πάγος έσπασε, ο δρόμος χαράχτηκε": Η εργατική τάξη υλοποίησε την ιστορική της αποστολή, ανέτρεψε δηλαδή τον καπιταλισμό καταλαμβάνοντας την πολιτική εξουσία, και ηγήθηκε της οικοδόμησης του σοσιαλισμού - κομμουνισμού. Εδωσε διέξοδο από τον αιματηρό Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, από τη φτώχεια και την πείνα, με την εργατική τάξη στην εξουσία.

Ποτέ όμως δεν πτοήθηκαν από τον αρνητικό συσχετισμό. Με τα μάτια τους στραμμένα στην επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού, πάλεψαν για την κατάκτηση της γνώσης των νομοτελειών αυτής της αλλαγής, για την κατάκτηση της επαναστατικής θεωρίας. Εδρασαν με όλες τις μορφές πάλης, για να συσπειρώσουν δυνάμεις από την εργατική τάξη και την αγροτιά, να βελτιώνεται ο συσχετισμός υπέρ των καταπιεσμένων.

Αυτό ήταν που τους έδωσε την ικανότητα να ηγηθούν στον αγώνα της εργατικής τάξης τις μέρες της Μεγάλης Οκτωβριανής Επανάστασης.

Γι' αυτό και ο Οκτώβρης φωτίζει κάθε βήμα των μελών και φίλων της ΚΝΕ, και αυτό εξοργίζει τους αντιπάλους μας. Μας εμπνέει, μας δίνει δύναμη.

Ο Οκτώβρης είναι το μεγαλύτερο παράδειγμα στην Ιστορία που απαντάει στο ερώτημα που έχουν σήμερα πολλοί νέοι για το αν μπορεί να αλλάξει η κατάσταση που ζούμε. Οτι ο καπιταλισμός δεν είναι ανίκητος, ότι ακόμη και αν προσωρινά "τα πάντα μοιάζουν ακίνητα", δεν αναιρείται ότι όλη η Ιστορία της ανθρωπότητας μέχρι σήμερα προχωράει προς τα μπρος με άλματα, ότι το επαναστατικό κίνημα μπορεί και θα γνωρίσει καινούργια άνοδο, θα βρεθεί μπροστά σε μια νέα σειρά κοινωνικών επαναστάσεων.

Πρώτα από όλα βάζουμε στόχο να γίνει γνωστή στις νεότερες γενιές η ίδια η ιστορική πείρα, τα γεγονότα της εποχής, οι τεράστιες - που όσο περνούν τα χρόνια και σε σχέση με τα σημερινά δικαιώματα της νεολαίας γίνονται θεόρατες - κατακτήσεις του σοσιαλισμού.

Καλούμε κάθε νέο σήμερα να προβληματιστεί, να ψάξει, να διαβάσει, να ρωτήσει και να βρει όσα το σύστημα του κρύβει για το σοσιαλισμό που οικοδομήθηκε. Να κρίνει και να συγκρίνει. Να μην βαλτώσει μέσα στο βρώμικο μελάνι που έχει χυθεί από το σύστημα, να δει με διαύγεια και όχι μέσα από τους παραμορφωτικούς φακούς μέσα από τους οποίους θέλουν να βλέπουμε τον κόσμο που ζούμε. Οχι για να κάνουμε μια συζήτηση για την Ιστορία και το παρελθόν, αλλά βασικά για να συζητήσουμε το μέλλον.

Ο,τι έχει ακούσει αυτή η γενιά για το σοσιαλισμό στον 20ό αιώνα είναι αποκλειστικά από τη σκοπιά των νικητών. Διαστρέβλωση, δαιμονοποίηση, συκοφαντία, τα πάντα επιστρατεύονται να συσκοτίσουν το εξής: Οτι ο εργαζόμενος άνθρωπος προσπάθησε να γίνει κυρίαρχος του πλούτου που παράγει, να κυβερνήσει ο ίδιος τη ζωή του, να έχει ο ίδιος την εξουσία, να βάλει στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας την τάξη των εκμεταλλευτών, των καπιταλιστών. Γι' αυτό αντιμετωπίστηκε η ανεργία, γι' αυτό η Παιδεία, ο πολιτισμός έφτασαν στα ανώτατα όρια που έχει γνωρίσει η ανθρωπότητα.

Βεβαίως, τα επιτεύγματα του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ δεν μπορούμε να τα μετρήσουμε απλά με τη σημερινή κατάσταση της εργατικής τάξης στον καπιταλισμό. Μόνο την τάση της αλματώδους ανάπτυξης για το σύνολο της κοινωνίας, για τη θεαματική άνοδο του επιπέδου της κοινωνικής ευημερίας, μας δίνει η πείρα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Δεν μας δίνει την πραγματική εικόνα της στις σημερινές συνθήκες που έχει φτάσει η επιστήμη, η γνώση, η εργασιακή ικανότητα, η παραγωγικότητα.

Αυτή είναι η μεγάλη ανεξάντλητη προσφορά της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στον 20ό αιώνα, που προσπαθούν να σβήσουν με βρώμικο μελάνι.

Ολοι αυτοί που πανηγύριζαν για τις αντεπαναστατικές ανατροπές των ετών 1989 - 1991 έχουν εκτεθεί ανεπανόρθωτα από τα αποτελέσματα στις ζωές των εργαζομένων όλου του κόσμου...

Το ΚΚΕ, αντίθετα, είναι περήφανο που την κρίσιμη στιγμή, τη μέρα που κατέβαινε η κόκκινη σημαία από το Κρεμλίνο, είχε τη δύναμη να απευθύνει μέσω του "Ριζοσπάστη" στους κομμουνιστές το κάλεσμα: "Σύντροφοι, ψηλά τη σημαία".

Το ΚΚΕ στη χώρα μας προσπάθησε και κατέληξε σε ορισμένα συμπεράσματα, υπερασπίζοντας την προσφορά του σοσιαλιστικού συστήματος, αλλά αναδεικνύοντας τα λάθη που οδήγησαν στην αντεπανάσταση, με πιο σημαντικό ότι δεν κατάφερε να νικήσει οριστικά και αμετάκλητα την καπιταλιστική ιδιοκτησία και το κέρδος. Η προσπάθεια να λυθούν προβλήματα του σοσιαλισμού με εργαλεία του καπιταλισμού οδήγησε στο να ισχυροποιηθούν αυτά τα κοινωνικά στοιχεία που εχθρεύονταν τη σοσιαλιστική οικοδόμηση, ήθελαν να τη φρενάρουν και τελικά να την ανατρέψουν. (...)

Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ δίνουν σκληρή μάχη για την κατάκτηση εκείνων των χαρακτηριστικών που θα τους δώσουν τη δυνατότητα να δρουν ως επαναστατική πρωτοπορία "παντός καιρού".

Λίγους μήνες μετά το 20ό Συνέδριο του Κόμματός μας, με όπλο τις Αποφάσεις του, είμαστε πιο δυνατοί, πιο αποφασισμένοι, προχωράμε με αισιοδοξία προς τον εορτασμό των 100 χρόνων ζωής και δράσης του ηρωικού ΚΚΕ και των 50 χρόνων της ΚΝΕ που συμπληρώνονται το 2018. (...)

Η πίστη στη δυνατότητα ότι ο κόσμος μπορεί να αλλάξει δεν είναι μία ονειροπόλα διαφυγή από την πραγματικότητα. Είναι πάνω από όλα βασισμένη στη γνώση, στη βαθιά μελέτη της κοινωνικής εξέλιξης, των νόμων που τη διέπουν, βασισμένη στα διδάγματα της Ιστορίας. Αυτά γίνονται πίστη στη δυνατότητα των εργατικών - λαϊκών μαζών, πίστη στην ανθρώπινη δράση, στη δυνατότητα ο εργαζόμενος άνθρωπος να μην είναι έρμαιο των κοινωνικών και οικονομικών εξελίξεων.

Γι' αυτό παλεύουμε πρώτα και κύρια μέσα στην ΚΝΕ, να δημιουργήσουμε ένα ισχυρό μορφωτικό ρεύμα, στηριγμένο πάνω στις κατακτήσεις της ανθρώπινης γνώσης που θα συμπαρασύρει και άλλους πρωτοπόρους νέους στις σημερινές συνθήκες.

Και ας έχουν βαλθεί οι απολογητές του καπιταλιστικού συστήματος να πείσουν για το "τέλος της Ιστορίας", να καλλιεργούν τη λογική "τίποτα δεν αλλάζει", "κοίτα την πάρτη σου - αυτή είναι η μόνη διέξοδος".

Γνωρίζουν και αυτοί καλά ότι η ταξική πάλη συνεχίζεται, ότι οι λαοί δεν έχουν πει την τελευταία τους κουβέντα, ανησυχούν και βεβαίως παίρνουν τα μέτρα τους. (...)

Ο σοσιαλισμός δεν είναι κάποιος μακρινός στόχος. Είναι ανάγκη της εποχής μας. Είναι ώριμο σήμερα ο λαός να ζήσει όπως του αξίζει. Αφέντης στον πλούτο που ο ίδιος παράγει. Εχουν δίκιο να αφρίζουν οι εκμεταλλευτές όταν το ακούνε. Εχουν δίκιο να τον πολεμάνε. Εχουμε κι εμείς δίκιο να παλεύουμε γι' αυτόν. Ανάμεσα σε δυο δίκια θα νικήσει το πιο ισχυρό. Συνεχίζουμε για να γίνουμε πιο ικανοί, πιο πολλοί, με μεγαλύτερο πείσμα και αποφασιστικότητα. Γιατί η επικράτηση του δίκιου του εργαζόμενου λαού είναι υπόθεση ζωής, θα κινήσει τον τροχό της Ιστορίας προς τα μπρος.

Παραλαμβάνουμε τη σκυτάλη ενός ολόκληρου αιώνα αγώνων και θυσιών του Κόμματός μας, συνεχίζουμε στη γραμμή που χάραξαν οι προηγούμενες γενιές κομμουνιστών και άλλων λαϊκών αγωνιστών που έδωσαν και τη ζωή τους για την υπόθεση της εργατικής τάξης, για την υπόθεση της κοινωνικής προόδου. Το μέλλον - όντως - δε θα 'ρθει από μονάχο του... Παίρνουμε τα μέτρα μας! Οργανώνουμε την πάλη της εργατικής τάξης, του λαού και της νεολαίας. Θα νικήσουμε!».