Στο προσκήνιο το θέμα της αμυντικής βιομηχανίας με τη διπλή πρωτοβουλία που πήρε το ΚΚΕ, αφ' ενός μεν καταθέτοντας Επερώτηση στη Βουλή για την κατάσταση στην αμυντική βιομηχανία, προς τους υπουργούς Εθνικής Αμυνας, Εθνικής Οικονομίας και Ανάπτυξης, που συζητήθηκε προχτές, και αφ' ετέρου με τη διοργάνωση δημόσιας συζήτησης το ερχόμενο Σάββατο, 4 Ιούλη,στις 10 π.μ. - 2 μ.μ., στο ξενοδοχείο ΤΙΤΑΝΙΑ (οδός Πανεπιστημίου 52 - 54) με θέμα: "Η κατάσταση της αμυντικής βιομηχανίας στη χώρα και οι προτάσεις του ΚΚΕ".

Με την παρέμβασή του αυτή το ΚΚΕ θέλει να καταδείξει ότι η προστασία της ελληνικής πολεμικής βιομηχανίας, η στήριξη, η ενίσχυση και η ανάπτυξή της - στο βαθμό που είναι αναγκαίο - αποκτά εθνικό χαρακτήρα, αποτελεί πατριωτικό καθήκον πρώτης προτεραιότητας και πρέπει να γίνει υπόθεση ενός ευρύτερου κινήματος προάσπισης της εθνικής ανεξαρτησίας και παραγωγικής ανασυγκρότησης του τόπου. Είναι υπόθεση ενός μετώπου των εργαζομένων στον κλάδο, με όλους τους άλλους εργαζόμενους και ολόκληρο τον ελληνικό λαό.

Η κυβέρνηση με την πολιτική της αφήνει τις δημόσιες πολεμικές βιομηχανίες ουσιαστικά να μαραζώνουν, την ίδια ώρα που υλοποιούνται εξοπλιστικά προγράμματα ύψους πολλών τρισ. δραχμών, τα οποία εξυπηρετούν κατά κύριο λόγο τους επιθετικούς προσανατολισμούς του ΝΑΤΟ. Στόχος της, η επιτάχυνση της ιδιωτικοποίησής τους, πράγμα που θα οδηγήσει στην ελαχιστοποίηση έως και την πλήρη εξαφάνιση της παραγωγικής δραστηριότητας του κλάδου, στην απορρόφηση των βιομηχανιών από τις γιγαντιαίες πολυεθνικές εταιρίες των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης και τη μετατροπή τους σε επιχειρήσεις που θα λειτουργούν συμπληρωματικά και θα δραστηριοποιούνται κυρίως στον εμπορικό τομέα.

Ολα αυτά με ταυτόχρονο "φόρτωμα" στο δημόσιο όλων των χρεών και ελλειμμάτων τους που δημιουργήθηκαν ως αποτέλεσμα της πολιτικής που ακολουθήθηκε μέχρι τώρα. Επίσης με τη μείωση του αριθμού των εργαζομένων, καθώς και την πλήρη ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, προκειμένου οι δημόσιες πολεμικές βιομηχανίες να παραδοθούν στο μεγάλο κεφάλαιο "καθαρές" από κάθε άποψη. Πλευρά της ίδιας πολιτικής αποτελούν οι ιδιωτικοποιήσεις των ναυπηγείων και η πορεία των εργοστασίων των Ενόπλων Δυνάμεων, τα οποία - παρ' όλη την ολοφάνερη σημασία, τη χρησιμότητα, αλλά και την αποτελεσματικότητά τους - συρρικνώνονται, αντί να αναπτύσσονται. Ενώ ακόμα πιο χαρακτηριστική είναι η περίπτωση των ερευνητικών κέντρων του υπουργείου Εθνικής Αμυνας, τα οποία έχουν αφεθεί στην τύχη τους.

Το ΚΚΕ θέτει ως άμεσο στόχο την παύση της πολιτικής διαρκούς συρρίκνωσης και υποβάθμισης δημόσιων πολεμικών βιομηχανιών με την παράλληλη προώθηση της ελληνοποίησης των προμηθειών των Ενόπλων Δυνάμεων και την πλήρη αξιοποίηση των αντισταθμιστικών οφελών για την ανάπτυξη της εγχώριας - πρώτ' απ' όλα κρατικής - πολεμικής βιομηχανίας. Το ΚΚΕ υποστηρίζει ακόμα: Τη δημιουργία των προϋποθέσεων ώστε να μπορεί η πολεμική βιομηχανία της χώρας να δραστηριοποιηθεί παραγωγικά και σε ειρηνική και εμπορική κατεύθυνση. Τη δημιουργία ενιαίου δημόσιου φορέα πολεμικής βιομηχανίας, όπου θα ενταχθούν όλες οι δημόσιες επιχειρήσεις του κλάδου. Αυτό βέβαια δεν έχει καμία σχέση με την εισαγωγή τους στο Χρηματιστήριο, με πρόσχημα την άντληση κεφαλαίων, όπως ισχυρίστηκε ο υπουργός Αμυνας, Α. Τσοχατζόπουλος, κατά την προχτεσινή συζήτηση στη Βουλή της Επερώτησης του ΚΚΕ, που στην ουσία οδηγεί στην ιδιωτικοποίησή τους.

Η θεωρία των "μειοψηφιών" είναι αρκετά παλιά και η εξουσία, η όποια εξουσία, κάθε φορά που το λαϊκό κίνημα βρίσκεται σε άνοδο, την ανασύρει από τα αραχνιασμένα συρτάρια και τη χρησιμοποιεί κατά το δοκούν.

Για "μειοψηφίες αναρχικών" οι οποίοι "επιδιώκουν να παρεμποδίσουν το σωτήριον έργο της εθνικής κυβερνήσεως", μίλησε ο δικτάτορας Παπαδόπουλος, αμέσως μετά το αιματοκύλισμα του Πολυτεχνείου στο "διάγγελμά του προς τον ελληνικό λαό". Αυτό ήταν και το βασικό επιχείρημα της χούντας των συνταγματαρχών, όλη την κρίσιμη βδομάδα που προηγήθηκε της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Σήμερα, βέβαια, γνωρίζουμε και το έχουν αποδεχτεί όλες οι πολιτικές δυνάμεις (και οι αστικές), ότι με τους εξεγερμένους του Πολυτεχνείου ήταν η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού, ενώ στο πλευρό της χούντας βρέθηκαν μόνο δυνάμεις της αστικής τάξης, ο... ξένος παράγων, οι χαφιέδες και οι βασανιστές της ΕΣΑ.

"Μειοψηφίες" χαρακτηρίζουν οι νεοφιλελεύθεροι του Σημίτη όλες τις κοινωνικές ομάδες που κινητοποιούνται κατά της βάρβαρης, ταξικής (υπέρ της άρχουσας τάξης) πολιτικής. Μήπως έτσι δε χαρακτήρισαν τους αγρότες του θεσσαλικού κάμπου και τον ηρωικό τους αγώνα; Ποιος δε θυμάται τα κύματα λάσπης που εξαπέλυσαν κατά των αγροτών οι μηχανισμοί προπαγάνδας της κυβέρνησης και ταΜΜΕ των εφοπλιστών, των κατασκευαστών δημοσίων έργων και άλλων επιχειρηματιών: Κύριοι είστε μειοψηφίες, τσιφλικάδες και υποκινούμενοι από το ΚΚΕ. Πάει και τελείωσε...

Αν νομίζουν όμως οι "εκσυγχρονιστές" ότι θα τη γλιτώσουν με τη χρήση των μηχανισμών βίας και τη λάσπη που χρησιμοποιηούν κατά των λαϊκών αγώνων, πλανώνται πλάνην οικτράν. Θα έχουν και αυτοί την τύχη του Παπαδόπουλου, του Καραμανλή και όλων των... θεωρητικών περί ακροκινούμενων μειοψηφιών. Θα το διαπιστώσουν παρά πολύ γρήγορα. Η ελληνική ιστορία το αποδεικνύει περίτρανα.

Θ. Κ.