ΑΛΒΑΝΙΑ: Ο αρχηγός των αλβανοφώνων του Κοσσυφοπεδίου Ιμπραήμ Ρουγκόβα έγινε προνομιακός συνομιλητής του ΓΓ του ΝΑΤΟ Ξαβιέ Σολάνα για την κρίση στη σερβική αυτή επαρχία. Ο Αλβανός υπουργός Αμυνας, σε συνέντευξή του σε κροατική εφημερίδα, προειδοποιεί ότι ενδεχόμενη ένοπλη σύγκρουση στο Κοσσυφοπέδιο θα σημάνει τη διάλυση της Σερβίας, διότι "εκτός από μας θα τη χτυπήσουν και άλλα βαλκανικά κράτη". Ο "σοσιαλιστής" Αλβανός πρωθυπουργός Φάτος Νάνο συνεχίζει να ζητά επίμονα από τις Βρυξέλλες τη στρατιωτική επέμβαση της Δυτικής Συμμαχίας κατά της Σερβίας. Παρατηρείται μια ομοψυχία όλων των πολιτικών δυνάμεων της Αλβανίας για την επίκληση δυναμικής επέμβασης του ΝΑΤΟ. Πίσω από αυτήν την ομόψυχη επίκληση προς τον ιμπεριαλισμό, βρίσκεται η κουτοπονηριά της δημιουργίας της μεγάλης Αλβανίας. Η πολιτική ηγεσία της, αφού διέλυσε τη χώρα, αφού άνοιξε τα σύνορά της για να οδηγήσει τους εξαθλιωμένους Αλβανούς στο σύγχρονοδουλεμπόριο, αφού απαλλάχτηκε με αυτόν τον τρόπο από τον κίνδυνο εσωτερικών κοινωνικών εκρήξεων, τώρα, παριστάνει τον γελωτοποιό στο φαγοπότι των ιμπεριαλιστών με την κουτοπονηριά να πάρει μια θέση τοπικού ιμπεριαλιστή της μεγάλης Αλβανίας. Αραγε, ποιος θα τους λυπηθεί, τη στιγμή που η Δυτική Συμμαχία θα τους πετάξει στα σκουπίδια σαν στυμμένη λεμονόκουπα;

FYROM:Σύσσωμη η πολιτική ηγεσία της FYROM δίνει γην και ύδωρ στον αμερικανικό στρατό. Το έδαφός της γίνεται ένας από τους βασικούς πυλώνες για το ιμπεριαλιστικό πνίξιμο της Σερβίας. Η πολιτική αυτή κουτοπονηριά του Κίρο Γκλιγκόροφ αποβλέπει να διασφαλίσει την ανοχή του κυρίου απέναντι στον ζητιάνο και να επιτύχει μια μελλοντική διέξοδο στην ελληνική θάλασσα της Μακεδονίας. Σ' αυτό, τη διευκολύνει το δόγμα της "νέας τάξης" περί "μετατροπής των χωρών σε διάχυτους χώρους αμβλυμένης εθνικής εμβέλειας". Ετσι πιστεύει να βγει κερδισμένη.

ΣΕΡΒΙΑ: Η ισχυρή πίεση της Δυτικής Συμμαχίας αμβλύνει τις εσωτερικές αντιθέσεις στη Σερβία και ενισχύει τη συσπείρωση των πολιτικών της δυνάμεων. Ομως, αγωνιώδης παραμένει η ερώτηση: Εως πότε; Το τραγικό ενδεχόμενο της ανατροπής του πολιτικού καθεστώτος του Βελιγραδίου και η επικράτηση φιλοδυτικών δυνάμεων θα έχει μεγάλες παρενέργειες στα Βαλκάνια και στη διεθνή θέση της Ρωσίας, που εξακολουθεί να παραμένει μια μεγάλη πυρηνική δύναμη, με τεράστιο φυσικό πλούτο. Αυτός είναι ο λόγος, που η Σερβία εξακολουθεί να παραμένει άλυτο πρόβλημα για τη Δυτική Συμμαχία. Αυτός είναι ο λόγος που θέλουν για την ώρα απλώς να την "ξυρίσουν", με αφορμή το Κοσσυφοπέδιο. Ερωτάται, όμως: Τι θα γίνει είτε κατά τη διάρκεια είτε και μετά την ..."ξυριστική" επέμβαση; Τι θα απογίνει η κουτοπονηριά των Τιράνων και των Σκοπίων; Αλίμονό τους εάν μείνουν στα αζήτητα, αλίμονό τους!

Σ' αυτό το άρθρο, δε δύναται να αναφερθεί το καυτό τρίγωνο Ελλάδας, Τουρκίας, Κύπρου, διότι η σημασία του χρειάζεται ένα ολόκληρο αποκλειστικό άρθρο. Δύναται, όμως, να αναφερθεί η συμπεριφορά της ευρώπληκτης ελληνικής πολιτικής ηγεσίας, με προεξάρχουσα την κυβέρνηση.

Στις ανήλιες συσκέψεις των παραγόντων της ελληνικής οικονομικο - πολιτικής ολιγαρχίας έχει γίνει αποδεκτό το δυτικοσυμμαχικό δόγμα της μετατροπής των χωρών σε χώρους μειωμένης εθνικής αντίληψης. Το υπερεθνικό αυτό δόγμα εξυπηρέτησης ισχυρών διεθνών συμφερόντων σκεπάζεται με το διάφανο πέπλο ενός εκσυγχρονιστικού αντικομφορμισμού, ενός παραχαραγμένου διεθνισμού και μιας οικουμενιστικής αντίληψης γραικύλων. Πεποίθηση της ελληνικής ολιγαρχίας είναι ότι στο βαλκανικό χώρο θα παίξει το ρόλο του ισχυροτέρου, έναντι των διαλυμένων πρώην Λαϊκών Δημοκρατιών. Αυτός είναι, άλλωστε, ο λόγος της άνευ όρων υποταγής της στα κελεύσματα των ΗΠΑ και της υπαρκτής ΕΕ. Αυτός είναι ο λόγος συμμετοχής της στις ΝΑΤΟικές ενέργειες στα Βαλκάνια και η συνεχιζόμενη στρατιωτική της παρουσία στη Βοσνία και την Αλβανία. Είναι η εκφρασμένη θέληση ενός προνομιακά συνδεδεμένου με τον ισχυρό ιμπεριαλισμό, που προσδοκά να αναλάβει την εργολαβία ενός, υποτίθεται, πολιτισμένου τοπάρχη με καλό μισθό και για λογαριασμό ξένων συμφερόντων. Αυτή η πολιτική θέληση συνδυάζεται με την επιβολή ενός ιδιαίτερα αυταρχικού καθεστώτος στο εσωτερικό, με τη διάσπαση του κοινωνικού ιστού και την εκχώρηση εθνικών στρατηγικών τομέων στο σύμπλεγμα του ελληνικού και διεθνούς κεφαλαίου. Σ' αυτές τις συνθήκες, ο αγώνας του ειρηνιστικού κινήματος για εθνική ανασυγκρότηση και κοινωνική δικαιοσύνη έχει τεράστια ιστορική αξία.

Αντώνης ΔΑΜΙΓΟΣ

Στις 20 Ιούνη πραγματοποιήθηκε στη Μόσχα η τακτική Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΡΟ με την εξής ημερήσια διάταξη: Η πορεία εφαρμογής των αποφάσεων του 4ου Συνεδρίου του κόμματος και τα καθήκοντα για την αύξηση της δραστηριότητας και της ευθύνης των κομμουνιστών. Απολογισμός του Προεδρείου, της Γραμματείας και των Επιτροπών της ΚΕ του Κόμματος από τον Απρίλη έως τον Ιούνη 1998 και διάφορα άλλα θέματα. Την εισήγηση της ΚΕ και το κλείσιμο έκανε ο πρόεδρος της ΚΕ του ΚΚΡΟ, Γκενάντι Ζιουγκάνοφ. Πάνω στο πρώτο θέμα η Ολομέλεια υιοθέτησε την απόφαση "Για την παραπέρα ενίσχυση της ενότητας του ΚΚΡΟ και της κομματικής πειθαρχίας".Προηγήθηκαν την περίοδο Γενάρη - Απρίλη, με απόφαση του Προεδρείου της ΚΕ του ΚΚΡΟ, κομματικές συνελεύσεις σε όλη τη χώρα, στις οποίες οι κομμουνιστές ζήτησαν από την ηγεσία του κόμματος και από την ΚΟ στην Κρατική Δούμα να υιοθετήσουν σκληρότερη στάση απέναντι στο καθεστώς και την πολιτική του. Απαίτησαν να ενισχυθεί η κομματική πειθαρχία όλων των κομμουνιστών, άσχετα από την κομματική, κοινωνική και κρατική θέση τους.

Στην εισήγησή του ο Γκ. Ζιουγκάνοφ αναφέρθηκε λεπτομερώς στην κατάσταση πραγμάτων στο κόμμα και τη χώρα, καθώς και στα καθήκοντα που μπαίνουν μπροστά στην αντιπολίτευση και στο μεγαλύτερο τμήμα της - το ΚΚΡΟ.

Αναφερόμενος στην κοινωνικοοικονομική και πολιτική κατάσταση, ο Γκ. Ζιουγκάνοφ τόνισε: "Υπάρχουν ήδη αρκετά γεγονότα για να εξαχθεί το συμπέρασμα ότι στη Ρωσία αρχίζει επαναστατική άνοδος. Η εφτάχρονη διαχείριση του καθεστώτος δημιούργησε ένα ολόκληρο πλέγμα φαινομένων κρίσης, που, επισωρευμένα ένα πάνω στο άλλο, δημιουργούν ακριβώς μια επαναστατική κατάσταση. Αλλάζει ορμητικά ο χαρακτήρας της κοινωνικής αντίστασης στο καθεστώς, των κινητοποιήσεων διαμαρτυρίας των εργαζομένων, αυξάνει η μαζικότητα, η ενεργητικότητα, η επιμονή και η αλληλεγγύη τους. Η Ρωσία βρίσκεται στις παραμονές σοβαρών δοκιμασιών. Το καθεστώς βρίσκεται σε αγωνία και δηλητηριάζει τη χώρα με ολοένα και περισσότερα προϊόντα της αποσύνθεσής του. Τίθεται εντονότατα το ερώτημα αν η αγωνία θα παραταθεί και θα καταστρέψει οριστικά τη χώρα, ή αν ο λαός θα πάρει την τύχη στα χέρια του". Σημειώνουμε ότι για πρώτη φορά διατυπώθηκε δημοσίως ένας τέτοιος χαρακτηρισμός από τον Γκ. Ζιουγκάνοφ και γενικά από το ΚΚΡΟ.

Παράλληλα, ο Ζιουγκάνοφ υπογράμμισε ότι το καθεστώς επιδιώκει να αντιπαραθέσει μεταξύ τους διάφορα τμήματα των εργαζομένων, κάνει ολοκληρωτική πλύση εγκεφάλου του λαού από τα ΜΜΕ για να αναχαιτίσει τη λαϊκή διαμαρτυρία. Δεν αρκεί πλέον η κριτική του καθεστώτος. Το κόμμα πρέπει να ολοκληρώσει και να παρουσιάσει στο λαό ένα σαφές πρόγραμμα, για να σταματήσει η γενοκτονία των λαών της Ρωσίας, για την οικονομική ανάπτυξη, την εξασφάλιση των κοινωνικών εγγυήσεων, την καθημερινή επιβίωση του καθενός, την καταπολέμηση της εγκληματικότητας και της διαφθοράς, την προάσπιση των κρατικών συμφερόντων της Ρωσίας στον κόσμο, την αναγέννηση του ρωσικού πολιτισμού, της επιστήμης, της παιδείας, την αποκατάσταση της εξουσίας του λαού και για την ανασύσταση του ενωσιακού κράτους.

Η στάση απέναντι σ' αυτή την κινητοποίηση προκάλεσε στο κόμμα την "αριστερή" και "δεξιά" απόκλιση, που είναι αισθητή και σήμερα. "Εφαρμόζοντας τις αποφάσεις του Συνεδρίου, οι περισσότερες κομματικές οργανώσεις εργάστηκαν με υπομονή και επιμονή, χωρίς να χάνουν το ηθικό τους, χωρίς να παρασυρθούν ούτε από την ηχηρή φρασεολογία κι ούτε από τους πειρασμούς της παρουσίας στη "συστηματική αντιπολίτευση"", υπογράμμισε ο Ζιουγκάνοφ. Το κόμμα έχει συγκεντρώσει μεγάλο δυναμικό και πείρα στην αξιοποίηση της νομοθετικής και στην άσκηση "φορτικής" αντίστασης στο καθεστώς. Εχουν ενισχυθεί οι θέσεις στην τοπική εκτελεστική εξουσία και ρυθμίζεται η συνεργασία με τις μαζικές οργανώσεις των εργαζομένων. Σημαντικό ρόλο παίζει η Λαϊκοπατριωτική Ενωση Ρωσίας (ΛΠΕΡ). "Αποδείξαμε ότι ξέρουμε να δουλεύουμε σε συνθήκες κάμψης της κοινωνικής δραστηριότητας. Τώρα πρέπει να αποδείξουμε ότι ξέρουμε να δουλεύουμε όχι λιγότερο αποτελεσματικά στις συνθήκες της κοινωνικής ανόδου. Τώρα το καθήκον μας είναι, ως μίνιμουμ, να μη μείνουμε πίσω από το αυθόρμητο κίνημα των μαζών και, ως μάξιμουμ, να μπούμε μπροστά στο κίνημα και να του δώσουμε τα σωστά συνθήματα", τόνισε ο Ζιουγκάνοφ.

Πρόκειται, λοιπόν, για την αποκατάσταση της κοινωνικής δικαιοσύνης με την ευρεία σημασία της λέξης. Και καμία κυβέρνηση δε θα μπορέσει να την εξασφαλίσει, αν δεν επανακτήσει το ρόλο της στη διεύθυνση της οικονομίας προς όφελος του λαού, αν η Ρωσία δεν εδραιώσει την οικονομική της ανεξαρτησία και το πολιτικό της βάρος στον κόσμο. Επομένως, αναφέρει στην εισήγησή του ο Ζιουγκάνοφ, "τα κοινωνικοοικονομικά καθήκοντα συγχωνεύονται με τα καθήκοντα του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, με τον αγώνα για την ανασύσταση της ενιαίας πατρίδας. Σ' αυτές τις συνθήκες οι μάζες θα θέσουν το ίδιο ερώτημα, όπως και στις παραμονές του Μεγάλου Οκτώβρη, αν είναι δυνατό να προχωρήσει η χώρα μπροστά, χωρίς να πάει στο σοσιαλισμό. Είμαι βέβαιος ότι η επιλογή θα γίνει υπέρ του σοσιαλισμού. Είναι επικίνδυνο να μείνουμε πίσω, αλλά δεν είναι λιγότερο επικίνδυνο να υπερπηδηθούν τα νομοτελειακά στάδια ανάπτυξης της επανάστασης και της επαναστατικής συνείδησης. Το σημερινό στάδιο είναι το στάδιο του πανδημοκρατικού, λαϊκοαπελευθερωτικού αγώνα, που απαιτεί την πλατιά συμμαχία των πατριωτικών δυνάμεων".

Σε ό,τι αφορά το ζήτημα της, ειρηνικής ή μη, εξόδου από την κρίση, ο ηγέτης του ΚΚΡΟ επισήμανε ότι το κόμμα τάσσεται υπέρ της επίλυσης των κοινωνικών προβλημάτων και αντιθέσεων σε συνθήκες πολιτικής ειρήνης. Ωστόσο, η επιθετικότητα του Προέδρου, Μπορίς Γιέλτσιν, κατά την περίοδο της τελευταίας κυβερνητικής κρίσης αφαίρεσε κάθε ελπίδα για αλληλοκατανόηση όλων των δομών της εξουσίας. Η ιδέα δημιουργίας του κοινωνικού Κρατικού Συμβουλίου ή κάποιου άλλου συμβουλευτικού οργάνου παρά τω Προέδρω της Ρωσίας δε δικαιώθηκε. Κάτι περισσότερο, η ιδέα αυτή είναι ζημιογόνα, διότι δημιουργεί αυταπάτες σε ό,τι αφορά το καθεστώς Γιέλτσιν. Ακόμα και η "στρογγυλή τράπεζα", που ούτε καν άρχισε να λειτουργεί πλήρως, μετατράπηκε σε όργανο στα πολιτικά παιχνίδια του Προέδρου και του στενού περιβάλλοντός του. Γι' αυτό και στην απόφαση της Ολομέλειας αναφέρεται ότι η ΚΟ του ΚΚΡΟ στην Κρατική Δούμα πρέπει να έχει ως γνώμονα την αρχή: καμιά συμφωνία με το καθεστώς, να σταματήσει η συμμετοχή σε στρογγυλές τράπεζες και σε διαφόρου είδους κοινές "συντονιστικές" επιτροπές. Επομένως, οι βασικές προσπάθειες πρέπει να επικεντρωθούν στην ενίσχυση των πραγματικών μοχλών πολιτικού επηρεασμού του κόμματος στην εξέλιξη της κατάστασης στη χώρα. Μόνιμος στόχος και πρωταρχικό καθήκον είναι η απομάκρυνση από την εξουσία του Γιέλτσιν με ειρηνικό και νόμιμο τρόπο. Γι' αυτό και χρειάζεται η στήριξη των μαζών στην πρωτοβουλία του ΚΚΡΟ για την αποπομπή του Γιέλτσιν από το προεδρικό αξίωμα. Οι κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας των εργαζομένων το Μάη, κυρίως των ανθρακωρύχων, έδειξαν ότι είναι δυνατό να επιτευχθεί η παραίτηση του Γιέλτσιν και γενικά η απομάκρυνση του σημερινού αντιλαϊκού καθεστώτος, αλλά υπό τον όρο ότι αυτές οι κινητοποιήσεις πρέπει να έχουν πιο μαζικό και οργανωμένο χαρακτήρα. Το κύριο πρόβλημα είναι σήμερα η υπερνίκηση της κλαδικής μη σύνδεσης των εργαζομένων, η εκδήλωση της αλληλεγγύης στις συνθήκες όπου το καθεστώς κάνει το παν για να φορτώσει τις ευθύνες για τις αποτυχίες της στους ανθρακωρύχους και να εξωθήσει εναντίον τους τα υπόλοιπα στρώματα του πληθυσμού και των εργαζομένων. Το ΚΚΡΟ επέκρινε την ηγεσία των συνδικάτων για συμβιβασμό με τους "κανόνες του παιχνιδιού", που επιβάλλει στους εργαζομένους το καθεστώς. "Το καθήκον μας είναι άλλο, να τσακίσουμε αυτούς τους κανόνες", διότι πρέπει να είναι σαφές ότι το αντιλαϊκό καθεστώς δε θα επιτρέψει ποτέ στους εργαζομένους να γίνουν υπεύθυνα αφεντικά των εργοστασίων τους, τόνισε ο Ζιουγκάνοφ. Αλλος ένας σημαντικός παράγοντας για την "ειρηνική εξέλιξη της επανάστασης" είναι ο στρατός, τον οποίο δυο φορές το 1992 και δυο φορές το 1993 χρησιμοποίησε το καθεστώς, το οποίο δεν αποκλείεται να καταφύγει στη βία και στη νέα κατάσταση. Ο στρατός πρέπει να είναι ο εγγυητής της ειρήνης των πολιτών. Το ΚΚΡΟ πρέπει να ετοιμάζεται για το μαζικό αγώνα ενάντια στο αντιλαϊκό καθεστώς με όλες τις προσιτές μορφές: κριτική της συνταγματικής κατοχύρωσης της κυριαρχίας της αστικής τάξης, των ενεργειών των οργάνων της κρατικής εξουσίας, πάλη για τα δικαιώματα των εργαζομένων, μαζικές διαδηλώσεις, συγκεντρώσεις, πικετοφορίες, προετοιμασία μαζί με τις συνδικαλιστικές οργανώσεις μαζικών απεργιών μέχρι και τη γενική πολιτική απεργία, με αίτημα το πέρασμα όλης της εξουσίας στην αντιπολίτευση και το σχηματισμό κυβέρνησης εθνικών συμφερόντων και λαϊκής εμπιστοσύνης.

Εγγύηση για τη νίκη του λαϊκοαπελευθερωτικού αγώνα είναι οι ίδιοι οι κομμουνιστές, η ενότητα και ο συντονισμός των ενεργειών του κόμματος, όλων των αριστερών και πατριωτικών δυνάμεων. Μέσα σ' ένα χρόνο από το Συνέδριο του ΚΚΡΟ μπήκαν στο κόμμα 15.000 άτομα. Το κόμμα, όμως, δεν κυνηγάει την τυπική ποσοτική αύξηση των γραμμών του, αλλά έχει ανάγκη από ποιοτικές αλλαγές στην κοινωνική σύνθεση των ατόμων που έρχονται στο κόμμα. Σημαντικό καθήκον είναι η προσέλκυση της νεολαίας στις γραμμές του κόμματος και το σπάσιμο του πληροφοριακού αποκλεισμού του. Ο Ζιουγκάνοφ σημείωσε ότι στις σημερινές πολιτικές συνθήκες οι προσπάθειες να διασπαστεί το κόμμα, να σπείρουν κάποιοι διχόνοιες, αλληλοϋποψίες και δυσπιστία, όχι μόνο δε σταματούν, αλλά αντίθετα, εντείνονται. Τι στιγμή που "το γιελτσινικό καθεστώς αναζητεί τις παραμικρές δυνατότητες να προκαλέσει διάσπαση στις γραμμές του κόμματος και αντιθέσεις μέσα στις κομματικές οργανώσεις, εμείς συχνά, είτε λόγω των φιλοδοξιών ορισμένων καθοδηγητών, είτε λόγω της στοιχειώδους απροθυμίας και απειθαρχίας, διευκολύνουμε το καθήκον του κόμματος της εξουσίας", υπογράμμισε ο Ζιουγκάνοφ. Η ψηφοφορία για την υποψηφιότητα του πρωθυπουργού έδειξε την έλλειψη της πρέπουσας πειθαρχίας ακόμα και στην ΚΟ του κόμματος στην Κρατική Δούμα. "Πρέπει να μπει μια για πάντα τέρμα ακόμα και στις παραμικρές απόπειρες για διασπαστική δράση. Ακόμα περισσότερο, είναι ανεπίτρεπτο όταν μια από τις πλευρές της διένεξης προσφεύγει στα φιλικά προς το καθεστώς ΜΜΕ. Πρέπει να υπογραμμίσουμε ξανά ότι το κόμμα δεν είναι λέσχη συζητήσεων. Ολα τα μέλη του κόμματος έχουν χρέος να εφαρμόζουν τις αποφάσεις του. Η λενινιστική θέση: "Ελευθερία συζήτησης και κριτικής πριν από τη λήψη της απόφασης, ενότητα δράσης μετά τη λήψη της", πρέπει να γίνει κανόνας της κομματικής ζωής", τόνισε ο Ζιουγκάνοφ.

Σε ό,τι αφορά τις σχέσεις του ΚΚΡΟ με το ΚΕΚΡ, ο Ζιουγκάνοφ είπε: "Το Μάρτη αυτού του χρόνου υιοθετήθηκε η Δήλωση των ηγετών του ΚΚΡΟ και του ΚΕΚΡ για κοινή δράση. Η δουλιά προς αυτή την κατεύθυνση με το ΚΕΚΡ πρέπει να συνεχιστεί. Πάνω ακριβώς σ' αυτή τη βάση θα εμφανιστεί η πρακτική και στη συνέχεια και η οργανωτική ενότητα των κομμάτων μας".

Στην εισήγησή του ο Ζιουγκάνοφ αναφέρει ότι όλες οι πολιτικές δυνάμεις, ολόκληρη η κοινωνία, παραδέχονται σήμερα ότι το κύριο ζήτημα της σημερινής Ρωσίας είναι το ζήτημα της εξουσίας, αλλά οι διάφορες δυνάμεις βλέπουν με διαφορετικό τρόπο την ουσία και τον τρόπο επίλυσής του. Η ολιγαρχία και τα ελεγχόμενα απ' αυτή ΜΜΕ εκφοβίζουν τον πληθυσμό ότι αν πέσει η σημερινή εξουσία θα παρασύρει στον γκρεμό όλη τη χώρα. Το ΚΚΡΟ, όμως, θεωρεί ότι κάθε επιπλέον μέρα παραμονής του σημερινού καθεστώτος στην εξουσία οδηγεί το λαό και τη χώρα στον γκρεμό. Οσο πιο νωρίς πέσει, τόσο το καλύτερο, τόσο πιο γρήγορα θα καθαρίσει ο τόπος για τη δημιουργική δουλιά και την αναγέννηση της Ρωσίας. Επίσης, ο Ζιουγκάνοφ στάθηκε στο ζήτημα, αν θα μπορέσουν οι αριστερές, λαϊκοπατριωτικές δυνάμεις να κρατήσουν την εξουσία: "Σε καμιά περίπτωση δεν μπορούμε να αποκλείσουμε μια τέτοια εξέλιξη των γεγονότων όπου η αντιπολίτευση θα βρεθεί μπροστά στην αναγκαιότητα να πάρει την καταρρέουσα εξουσία από τα χέρια του σημερινού διεφθαρμένου γραφειοκρατικού μηχανισμού... Γι' αυτό επιβάλλεται να έχουμε τις δικές μας δομές, έτοιμες σε οποιαδήποτε στιγμή να αναλάβουν το βάρος των κρατικών φροντίδων". Σημείωσε ότι πολλοί δεν έχουν καταλάβει τη θέση του 4ου Συνεδρίου του κόμματος για "την τακτική της υπεύθυνης αντιπολίτευσης, που δεν προϋποθέτει την ενσωμάτωση στο υπάρχον πολιτικό καθεστώς εξουσίας, αλλά τη δημιουργία ενός πατριωτικού κέντρου κρατικής έλξης σε αυστηρά νόμιμη βάση". Ανέλυσε στην εισήγηση τα τρία βασικά συστατικά του κρατικού δυναμικού της αντιπολίτευσης: ομοσπονδιακή κοινοβουλευτική αντιπροσώπευση, περιφερειακές δομές της αντιπροσωπευτικής και εκτελεστικής εξουσίας και όργανα αυτοδιοίκησης των εργαζομένων, που εμφανίζονται στην πορεία του αγώνα για τα δικαιώματα και τα συμφέροντά τους. Σε ό,τι αφορά τα τελευταία, ο Ζιουγκάνοφ παραδέχτηκε ότι το κόμμα έχει παραλείψει τα ζητήματα της εργατικής, κοινωνικής αυτοδιοίκησης. Για το σκοπό αυτό πρέπει να δημιουργηθούν Σοβιέτ Εργατών και Ειδικών σε κάθε εργατική κολεκτίβα που θα προασπίζονται τα συμφέροντα των εργατών (μισθοί, ανεργία, μέτρα προστασίας από τεχνικά ατυχήματα, οργάνωση της παραγωγής κλπ.). Να δημιουργηθούν Σοβιέτ Εργατών και Ειδικών σε επαρχίες, συνοικίες, πόλεις και περιφέρειες.

Για να μη βρεθεί η αντιπολίτευση πολιτικά και επαγγελματικά ανέτοιμη να πάρει στα χέρια της την κρατική εξουσία, ο Ζιουγκάνοφ καθόρισε τις βασικές προτεραιότητες: Να παρεμποδιστεί με όλα τα μέσα η εφαρμογή της καταστροφικής κοινωνικο-οικονομικής πολιτικής του καθεστώτος. Να μην επιτραπεί η κατάτμηση των φυσικών μονοπωλίων, το ξεπούλημα της γης, η περικοπή των δαπανών του προϋπολογισμού για τις κοινωνικές ανάγκες, ο αφοπλισμός της Ρωσίας, να υποστηριχτεί ο πολιτισμός, η επιστήμη, η παιδεία. Αγώνας με όλες τις νόμιμες μεθόδους για τη γρήγορη απομάκρυνση του καθεστώτος από την εξουσία. Να προετοιμαστεί η γενική πολιτική απεργία με κύριο σύνθημα την παραίτηση του Προέδρου. Να ολοκληρωθεί μ' επιτυχία η συνταγματική διαδικασία για την αποπομπή του Γιέλτσιν από το προεδρικό αξίωμα. Συγχρόνως η αντιπολίτευση να είναι έτοιμη για τις βουλευτικές και προεδρικές εκλογές σε οποιαδήποτε στιγμή. Να ετοιμαστεί εντατικά η προγραμματική και νομοθετική βάση, απαραίτητη για την εφαρμογή νέας κοινωνικοοικονομικής πολιτικής. Να αυξηθεί η επιρροή στην Ομοσπονδιακή Συνέλευση, στο επίπεδο της νομοθετικής εξουσίας των περιοχών και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση". "Ο αποφασιστικός αγώνας ωρίμασε. Δεν μπορούμε να τον αποφύγουμε. Ο καιρός δεν περιμένει, στη δουλιά, σύντροφοι!". Ετσι τελείωσε την εισήγησή του ο πρόεδρος της ΚΕ του ΚΚΡΟ, Γκενάντι Ζιουγκάνοφ.

Βλαντίμιρ ΜΑΣΙΝ