- Τρέχουσα
- Προηγούμενη
- Επόμενη
- Μόνο κείμενο
- Σύνθετη αναζήτηση
- Πολιτική
- Κόσμος
- Οικονομία
- Εργαζόμενοι
- Κοινωνία
- Νεολαία
- Πολιτισμός
- Αθλητισμός
- Η άποψή μας
- Από μέρα σε μέρα
- Σαν σήμερα
- Αρθρα
- Σχόλια
- Τετρασέλιδα
- Ολες οι στήλες
- Σκίτσα
- Ιστορική διαδρομή
- Ενθετα ιστορίας
- Ειδικές εκδόσεις
- International
- Νέα του site
- Επικοινωνία
Feeds- Οδηγίες
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
Ανακεφαλαιοποίηση στα πρότυπα του τραπεζικού συστήματος, επενδύσεις από το κράτος για αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου επιχειρήσεων και εθνικοποιήσεις «με αποζημίωση των παλιών μετόχων»... Αυτά είναι τα τρία «εργαλεία» που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ για τη διάσωση «υπερδανεισμένων επιχειρήσεων», ή άλλων που είναι «σε φάση αναδιάρθρωσης κόκκινων δανείων ή αναζήτησης στρατηγικών εταίρων». Προφανώς, αυτά δεν αφορούν το ...ψιλικατζίδικο της γειτονιάς, για το οποίο παριστάνει ότι κόπτεται ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν για τα μάτια του κόσμου πετάει και κανένα πυροτέχνημα περί «ενίσχυσης της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας». Αφορούν τους μεγαλοκαρχαρίες, που όταν βλέπουν ότι δεν θα έχουν κερδοφόρες αποδόσεις στα κεφάλαιά τους, καλούν το κράτος να πληρώσει τα σπασμένα. Και όπως φορτώθηκαν στο λαό οι συνέπειες των ιδιωτικοποιήσεων, έτσι τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει μέσω των «εθνικοποιήσεων» να πληρώσει πάλι το μόνιμο υποζύγιο τη «διάσωση» επιχειρήσεων, ώστε σε επόμενη φάση να ξαναδοθούν στους ιδιώτες απαλλαγμένες από ζημιές.
Ενα σπιράλ δηλαδή κρατικοποιήσεων - ιδιωτικοποιήσεων, που εναλλάσσονται ανάλογα με το καταπώς βολεύει τα μονοπώλια και τα κέρδη τους. Κάπως έτσι, ο ΣΥΡΙΖΑ συναντιέται με την Μέρκελ και τον Σόιμπλε, που αυτές τις μέρες συζητούν για την κρατικοποίηση του κολοσσού της «Lufthansa» για να περιορίσουν τις ζημιές και να διασώσουν τη θέση της στον ανταγωνισμό, αποδεικνύοντας ότι στη διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης, όταν πρέπει να υπηρετηθεί το κεφάλαιο, δεν υπάρχουν δογματισμοί: Οι «φιλελεύθεροι» γίνονται «σοσιαλδημοκράτες» με την ίδια ευκολία που οι «σοσιαλδημοκράτες» εφάρμοζαν τα μνημόνια.
«Ηταν ο Γκοτζαμάνης; Τι δουλειά είχε εκεί το τρίκυκλο; Ηταν το παρακράτος της Δεξιάς; Μήπως τους τον έδωσε το ΚΚΕ;». Αυτές τις βρωμιές, ως δήθεν αθώες «απορίες», ξεστόμισε ο βουλευτής Μπογδάνος της ΝΔ σε τηλεοπτική συνέντευξη, για την παρακρατική δολοφονία του βουλευτή της ΕΔΑ Γρ. Λαμπράκη, πριν από 57 χρόνια. Κι όλα αυτά για να μας πει ότι δεν πρέπει να ξύνουμε το παρελθόν με τρόπο που να διχάζει, γιατί «όλες οι πλευρές» έχουν την εκδοχή τους! Ανέφερε μάλιστα και άλλες υποθέσεις, που αξιοποιήθηκαν στο παρελθόν, για να στάξει το αντι-ΚΚΕ δηλητήριο της σουπιάς. Οπως φαίνεται, τα άγχη που βγάζει για το ...«χάραγμα του θηρίου της Αποκάλυψης» και το «τσιπάκι» που φοβάται ότι θα του φυτέψουν σκοτεινές δυνάμεις (κάτι τέτοια έλεγε σε άλλη εκπομπή), δεν του αποσπούν την προσοχή από τη βασική του αποστολή: Να προκαλεί, πότε με το ψέμα, πότε με τη σαχλαμάρα, πότε ρουφιανεύοντας διαδηλωτές και πότε με ύφος χωροφύλακα, πάντα όμως με σημαία τον αντικομμουνισμό, που θα τον ζήλευαν και οι Γκοτζαμάνηδες.
1738 Γεννιέται ο Γάλλος γιατρός Ιωσήφ Ιγνάτιος Γκιγιοτέν, το όνομα του οποίου πήρε η γκιλοτίνα.
1871 Η Παρισινή Κομμούνα πνίγεται στο αίμα. Η αγριότητα των νικητών ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Σχεδόν 100.000 Παριζιάνοι πλήρωσαν με φυλακή, εξορία, εκτόπιση ή θάνατο. Σ' ένα τηλεγράφημά του, εκείνων των ημερών, ο Θιέρσος (πρωθυπουργός της Γαλλίας, πρωταγωνιστής της αντεπανάστασης) ομολογούσε: «Η γη στρώθηκε από τα πτώματά τους και το φρικιαστικό αυτό θέαμα θα χρησιμεύσει για να δοθεί ένα μάθημα». Οντως, το μάθημα δόθηκε. Το προλεταριάτο στο εξής όφειλε να μη δείξει τέτοια μεγαλοψυχία απέναντι στους ταξικούς εχθρούς του, όση έδειξε η Κομμούνα στις κυρίαρχες τάξεις της Γαλλίας.
Τα γεγονότα της εποχής εκείνης ανέδειξαν για πρώτη φορά την εργατική τάξη στην εξουσία, έστω και για 72 μέρες. Οπως έγραψε χαρακτηριστικά ο Μαρξ στο έργο του «Ο εμφύλιος πόλεμος στη Γαλλία», «ήταν η πρώτη επανάσταση με την οποία η εργατική τάξη αναγνωρίστηκε ανοιχτά σαν η μόνη τάξη που ήταν ακόμα ικανή για κοινωνική πρωτοβουλία».
1926 Στην Πορτογαλία εκδηλώνεται πραξικόπημα και εγκαθιδρύεται δικτατορικό καθεστώς.
1937 Ο Νέβιλ Τσάμπερλεν (Κόμμα των Συντηρητικών) αναλαμβάνει πρωθυπουργός της Βρετανίας. Ο Τσάμπερλεν θα πρωταγωνιστήσει στην πολιτική της Βρετανίας απέναντι στη χιτλερική Γερμανία και την «ενθάρρυνση» της επιθετικότητάς της έναντι της Σοβιετικής Ενωσης. Θα παραιτηθεί υπέρ του Ουίνστον Τσόρτσιλ στις 10 Μάη του 1940, προκειμένου να σχηματιστεί κυβέρνηση συνασπισμού λόγω του πολέμου.
1937 Πεθαίνει ο Αυστριακός ιατρός και ψυχολόγος Αλφρεντ Αντλερ, ιδρυτής της σχολής της ατομικής ψυχολογίας.
1940 Ο βασιλιάς Λεοπόλδος υπογράφει την παράδοση του Βελγίου στους Γερμανούς, έπειτα από μόλις 18 μέρες εχθροπραξιών και παρά το γεγονός ότι τους Βέλγους είχαν ενισχύσει και στρατεύματα από τη Γαλλία, τη Βρετανία και την Ολλανδία.
1941 Με πρωτοβουλία των κομμουνιστών ιδρύεται στην Αθήνα η οργάνωση της Εθνικής Αλληλεγγύης (ΕΑ). Η Εθνική Αλληλεγγύη έγινε στα χρόνια της Κατοχής μια από τις μαζικότερες εθνικοαπελευθερωτικές οργανώσεις, προσφέροντας μεγάλες υπηρεσίες στην αντίσταση.
1949 Ο ΔΣΕ Κεφαλονιάς μπαίνει στο Αργοστόλι. Τον επόμενο μήνα το νησί κηρύχθηκε «εν πολεμικώ συναγερμώ», ενώ οι αστικές δυνάμεις ενισχύθηκαν με μονάδες του κυβερνητικού στρατού.
1957 Μεγάλη 24ωρη απεργία σε Αθήνα, Πειραιά, Λαύριο και Ελευσίνα, με αιτήματα «30% αύξηση στα μεροκάματα» και «ελεύθερες συλλογικές συμβάσεις».
1987 Ο Ιωάννης Παύλος Β΄ γίνεται ο πρώτος πάπας που επισκέπτεται τη Βρετανία μετά το σχίσμα του 1531, το οποίο οδήγησε στην ίδρυση της Αγγλικανικής Εκκλησίας.
1997 Η «17 Νοέμβρη» εκτελεί στον Πειραιά τον εφοπλιστή Κωνσταντίνο Περατικό.
2003 Πεθαίνει ο Βέλγος χημικός Ιλιά Πριγκόζιν, με σημαντικό έργο στο πεδίο της θερμοδυναμικής. Τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ το 1977.
