ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τετάρτη 28 Απρίλη 2010
Σελ. /40
Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Ταξική σύγκρουση

Μία ακόμα αφορμή πήραν η άρχουσα τάξη και οι - κάθε απόχρωσης - υπηρέτες της από την προχτεσινή απεργία των ναυτεργατών, για να δυναμώσουν κάθε κραυγή και τακτική με την οποία απαιτούν από τους εργαζόμενους απόλυτη υποταγή. Με το επιχείρημα μάλιστα ότι κάθε αντίδραση, δυσαρέσκεια, κινητοποίηση των εργαζομένων μεγαλώνει τους κινδύνους για τη χώρα. Γι' αυτό και - λένε - πρέπει ο εργαζόμενος λαός όχι μόνο να δεχτεί αγόγγυστα το πετσόκομμα των τελευταίων κατακτήσεων που του έχουν απομείνει αλλά και να θεωρήσει ότι με την επιδείνωση της ζωής του θα πάει μπροστά ο τόπος.

Δεν ανησυχούν μόνο για τη διόγκωση της λαϊκής δυσαρέσκειας. Για τις αντιφάσεις που έχει το ίδιο το σύστημα και η πολιτική τους, δυσκολεύοντας όλο και περισσότερο τις προσπάθειές τους να ξεγελάσουν και να αποπροσανατολίσουν το λαό. Αυτό που τους ανησυχεί πάνω απ' όλα είναι ότι στην Ελλάδα υπάρχει ένα Κομμουνιστικό Κόμμα κι ένα ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα που κρατούν ψηλά τη σημαία της συνεπούς υπεράσπισης των λαϊκών συμφερόντων. Αυτό που τους ανησυχεί πάνω απ' όλα είναι ότι η αμφιβολία και η οργή όλο και πλατύτερων λαϊκών στρωμάτων, σε συνδυασμό με την αντιμονοπωλιακή, αντιιμπεριαλιστική δράση του ΠΑΜΕ, της ΠΑΣΥ, της ΠΑΣΕΒΕ, του ΜΑΣ, της ΟΓΕ, κάθε αγωνιστικού φορέα του μαζικού κινήματος, γονιμοποιεί τους προβληματισμούς των λαϊκών οικογενειών. Αναδεικνύοντας πόσο ρεαλιστική και αναγκαία για τα λαϊκά συμφέροντα είναι σήμερα η οικοδόμηση λαϊκής οικονομίας και εξουσίας, με την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας, ως μονόδρομος που μπορεί να μετατρέψει τη λαϊκή αγανάκτηση σε οργανωμένη πάλη ενάντια στα άγρια μέτρα και στην αντιλαϊκή πολιτική και μπορεί να απελευθερώσει τεράστια δυναμική.

Αγωνιούν - ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ., βιομήχανοι, ξενοδόχοι κλπ. - για την «εικόνα της χώρας» που δημιουργούν προς τα έξω οι απεργίες και οι κινητοποιήσεις. Σωστά αγωνιούν. Γιατί, σίγουρα, η ένταση των εργατικών αγώνων, και μάλιστα των αγώνων που δε ζητούν να μη μειωθούν οι μισθοί αλλά να αντιστοιχηθούν με το ύψος των σύγχρονων λαϊκών αναγκών (όπως και οι υπηρεσίες Υγείας, Παιδείας, Πρόνοιας, τα ασφαλιστικά δικαιώματα κτλ.) δεν προσελκύει νέους επενδυτές στη χώρα. Η εικόνα που αυτές οι δυνάμεις θα ήθελαν πολύ να δίνει σήμερα η χώρα είναι αυτή ενός λαού που ταυτίζει τα συμφέροντά του με αυτά των πολυεθνικών και σκύβει ευλαβικά το κεφάλι για να τους το κόψει το τσεκούρι της «ανταγωνιστικότητας».

Η σημερινή πραγματικότητα αναδεικνύει τη σύγκρουση των παραγωγών του πλούτου, των εργατών, των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων που αγωνίζονται για τη ζωή τους κόντρα στους μεγαλοεπιχειρηματίες και τα κόμματά τους που πασχίζουν για τη διαιώνιση της εκμετάλλευσης και των κερδών, θέλοντας να επιβάλουν την αντίληψη πως πηγή του πλούτου είναι οι επιχειρήσεις γι' αυτό πρέπει να υποταχθεί ο λαός σ' αυτές. Να γιατί οι εργάτες, οργανωμένα, αποφασιστικά, πειθαρχημένα και στοχοπροσηλωμένα, πρέπει να στρατευτούν στην πάλη που θα χτυπά κατά μέτωπο την πλουτοκρατία. Να βαθύνουν το ρήγμα με την «κοινωνική συναίνεση». Να παλέψουν ενάντια σε κάθε πολιτική και συνδικαλιστική δύναμη που νοιάζεται για το πόσα μονοπωλιακά κοράκια θα μαζευτούν πάνω από τη γη και το μόχθο του λαού μας για να κλέψουν τον πλούτο του και να υπογράψουν τη θανατική του καταδίκη.

«Μέτωπο» με ... όλους ζητά η ΓΣΕΕ

Γρηγοριάδης Κώστας

«Εκείνο που προέχει είναι, όλες οι δυνάμεις του τόπου και οι πολιτικές που με ευκολία ανταλλάσσουν ύβρεις και αλληλοκατηγορίες, αλλά και οι συνδικαλιστικές να δημιουργήσουν ένα αρραγές κοινό μέτωπο». Αυτά σημειώνει η ΓΣΕΕ σε προχτεσινό δελτίο Τύπου, που κυκλοφόρησε, αφού ανακοινώθηκε ότι η ηγεσία της δεν πήγε στην προγραμματισμένη συνάντηση με το υπουργείο Εργασίας. Προφανώς, στην ίδια κατεύθυνση του ...«κοινού μετώπου» με «όλες τις πολιτικές και συνδικαλιστικές δυνάμεις του τόπου» θα προσαρμοστεί και η απεργία στην οποία κατευθύνονται οι ηγεσίες ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ. Καμιά έκπληξη, βέβαια. Δεν πέρασε καιρός από την απεργία, κατά την οποία η ΓΣΕΕ καλούσε σε στήριξη της κυβέρνησης έναντι των πιέσεων από ΕΕ - ΔΝΤ.

Λες και οργανισμοί όπως οι ΕΕ - ΔΝΤ αιωρούνται στο κενό και δεν υπάρχουν - δρουν - δυναμώνουν πάνω στη στοχοπροσηλωμένη παρέμβαση, με την οποία οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου οργανώνονται για την υπεράσπιση της πλουτοκρατίας. Λες και θέλησε ποτέ κάποια ελληνική κυβέρνηση να φύγει π.χ. από την ΕΕ ή το ΔΝΤ ή το ΝΑΤΟ και εμποδίστηκε. Καμιά αυταπάτη. Δεν είμαστε «όλοι μαζί». Η ίδια η καθημερινή πείρα των εργατών μαρτυρά ότι η προστασία των συμφερόντων του κεφαλαίου μόνο σε επιδείνωση της δικής τους ζωής οδηγεί, μόνο έτσι διασφαλίζεται. Γι' αυτό και είναι εγκληματικές οι ευθύνες της ΓΣΕΕ που κάνει - πραγματικά - ό,τι περνά απ' το χέρι της, για να κρύψει το δρόμο μέσα απ' τον οποίο η εργατική τάξη μπορεί να βελτιώσει τη ζωή της.

Μηχανισμός στήριξης του κεφαλαίου

Με τον πιο ωμό και απροκάλυπτο τρόπο ο Γ. Παπανδρέου παραδέχθηκε δημόσια ότι η προσφυγή στο μηχανισμό ΕΕ - ΔΝΤ ήταν μια συνειδητή επιλογή που βασικός της στόχος δεν ήταν βέβαια να διευκολύνουν το δανεισμό της χώρας αλλά να βοηθήσουν την εγχώρια πλουτοκρατία και τα κόμματά της να περάσουν τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα. «Και ο μηχανισμός (σ.σ. ΕΕ - ΔΝΤ) αυτό μας προσφέρει: Την απαραίτητη ηρεμία και πειθαρχία για να κάνουμε αυτές τις μεγάλες αλλαγές», τόνισε μιλώντας χτες στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ. Με άλλα λόγια, αυτό που, σύμφωνα με τον πρωθυπουργό, προσδοκούν η κυβέρνηση και η πλουτοκρατία από το μηχανισμό των δύο ιμπεριαλιστικών οργανισμών είναι ότι θα βοηθήσει για να επιβληθεί «πειθαρχία» απέναντι στην αντιλαϊκή λαίλαπα. Το πώς θα βοηθήσει είναι φανερό: Συμμετέχοντας στην ιδεολογική τρομοκρατία του λαού, παρουσιάζοντας ως κατεπείγουσες και αναπόφευκτες τις «διαρθρωτικές αλλαγές», τις αλλαγές που ισοπεδώνουν τα δικαιώματα των εργαζομένων και ρίχνουν την τιμή της εργατικής δύναμης. Η κυβέρνηση θέλει τη βοήθεια των ιμπεριαλιστικών μηχανισμών για να εμφανίσει τις αντιλαϊκές ανατροπές ως προϋπόθεση για το δανεισμό της χώρας, για να μη φτάσει στη χρεοκοπία, κ.ο.κ. Με άλλα λόγια, ο μηχανισμός ΕΕ - ΔΝΤ είναι μηχανισμός διάσωσης και στήριξης της πλουτοκρατίας στον πόλεμο που έχει κηρύξει κατά του λαού και ως τέτοιος πρέπει να αντιμετωπίζεται από το κοινωνικοπολιτικό μέτωπο της ρήξης με τα μονοπώλια και της λαϊκής εξουσίας.

Πασχίζουν να κρύψουν τις ευθύνες τους

Να κατευνάσει τις αντιδράσεις όλο και περισσότερων εργαζομένων απέναντι στην ηττοπάθεια που καλλιεργεί ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός προσπαθεί και η πλειοψηφία της ΠΟΕΜ (Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργατοϋπαλλήλων Μετάλλου - ΠΑΣΚΕ), που προχωρά σήμερα σε τρίωρη στάση εργασίας. Τι έγινε; Μήπως τώρα ανακάλυψε η πλειοψηφία ότι χτυπιούνται τα δικαιώματα των εργαζομένων;

Οταν οι ταξικές δυνάμεις του κλάδου είχαν προτείνει 48ωρη απεργιακή κινητοποίηση την περασμένη βδομάδα, η ηγεσία της ΠΟΕΜ απέρριψε την πρόταση, με την αιτιολογία ότι δε συμμετέχει σε κινητοποιήσεις που δεν έχει προκηρύξει η ΓΣΕΕ. Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Σε παλιότερη συνεδρίαση (τέλη Μάρτη) του ΔΣ της ΠΟΕΜ οι ταξικές δυνάμεις είχαν και πάλι προτείνει ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα αγωνιστικών κινητοποιήσεων. Τότε, για μια ακόμη φορά, οι δυνάμεις του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού είχαν απορρίψει την πρόταση. Και, αφού ανάγκασαν τους εργαζόμενους του κλάδου σε ουσιαστική απραξία - σε μια φάση που χρειάζεται δυναμική απάντηση στον πόλεμο που έχει κηρύξει το μαύρο μέτωπο κατά των δικαιωμάτων τους - τώρα επιχειρούν να θολώσουν τα νερά, με μια κινητοποίηση, δίχως ουσιαστική συνέχεια.

Οι εργαζόμενοι καλούνται σήμερα, πριν είναι αργά, να γυρίσουν την πλάτη στις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, που προσπαθούν να τους εγκλωβίσουν σε «αγωνιστικές» τουφεκιές. Να μπουν μαζικά στην πάλη με αιτήματα αντίστοιχα των σύγχρονων αναγκών τους.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ