Λες και οργανισμοί όπως οι ΕΕ - ΔΝΤ αιωρούνται στο κενό και δεν υπάρχουν - δρουν - δυναμώνουν πάνω στη στοχοπροσηλωμένη παρέμβαση, με την οποία οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου οργανώνονται για την υπεράσπιση της πλουτοκρατίας. Λες και θέλησε ποτέ κάποια ελληνική κυβέρνηση να φύγει π.χ. από την ΕΕ ή το ΔΝΤ ή το ΝΑΤΟ και εμποδίστηκε. Καμιά αυταπάτη. Δεν είμαστε «όλοι μαζί». Η ίδια η καθημερινή πείρα των εργατών μαρτυρά ότι η προστασία των συμφερόντων του κεφαλαίου μόνο σε επιδείνωση της δικής τους ζωής οδηγεί, μόνο έτσι διασφαλίζεται. Γι' αυτό και είναι εγκληματικές οι ευθύνες της ΓΣΕΕ που κάνει - πραγματικά - ό,τι περνά απ' το χέρι της, για να κρύψει το δρόμο μέσα απ' τον οποίο η εργατική τάξη μπορεί να βελτιώσει τη ζωή της.
Με τον πιο ωμό και απροκάλυπτο τρόπο ο Γ. Παπανδρέου παραδέχθηκε δημόσια ότι η προσφυγή στο μηχανισμό ΕΕ - ΔΝΤ ήταν μια συνειδητή επιλογή που βασικός της στόχος δεν ήταν βέβαια να διευκολύνουν το δανεισμό της χώρας αλλά να βοηθήσουν την εγχώρια πλουτοκρατία και τα κόμματά της να περάσουν τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα. «Και ο μηχανισμός (σ.σ. ΕΕ - ΔΝΤ) αυτό μας προσφέρει: Την απαραίτητη ηρεμία και πειθαρχία για να κάνουμε αυτές τις μεγάλες αλλαγές», τόνισε μιλώντας χτες στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ. Με άλλα λόγια, αυτό που, σύμφωνα με τον πρωθυπουργό, προσδοκούν η κυβέρνηση και η πλουτοκρατία από το μηχανισμό των δύο ιμπεριαλιστικών οργανισμών είναι ότι θα βοηθήσει για να επιβληθεί «πειθαρχία» απέναντι στην αντιλαϊκή λαίλαπα. Το πώς θα βοηθήσει είναι φανερό: Συμμετέχοντας στην ιδεολογική τρομοκρατία του λαού, παρουσιάζοντας ως κατεπείγουσες και αναπόφευκτες τις «διαρθρωτικές αλλαγές», τις αλλαγές που ισοπεδώνουν τα δικαιώματα των εργαζομένων και ρίχνουν την τιμή της εργατικής δύναμης. Η κυβέρνηση θέλει τη βοήθεια των ιμπεριαλιστικών μηχανισμών για να εμφανίσει τις αντιλαϊκές ανατροπές ως προϋπόθεση για το δανεισμό της χώρας, για να μη φτάσει στη χρεοκοπία, κ.ο.κ. Με άλλα λόγια, ο μηχανισμός ΕΕ - ΔΝΤ είναι μηχανισμός διάσωσης και στήριξης της πλουτοκρατίας στον πόλεμο που έχει κηρύξει κατά του λαού και ως τέτοιος πρέπει να αντιμετωπίζεται από το κοινωνικοπολιτικό μέτωπο της ρήξης με τα μονοπώλια και της λαϊκής εξουσίας.
Να κατευνάσει τις αντιδράσεις όλο και περισσότερων εργαζομένων απέναντι στην ηττοπάθεια που καλλιεργεί ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός προσπαθεί και η πλειοψηφία της ΠΟΕΜ (Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργατοϋπαλλήλων Μετάλλου - ΠΑΣΚΕ), που προχωρά σήμερα σε τρίωρη στάση εργασίας. Τι έγινε; Μήπως τώρα ανακάλυψε η πλειοψηφία ότι χτυπιούνται τα δικαιώματα των εργαζομένων;
Οταν οι ταξικές δυνάμεις του κλάδου είχαν προτείνει 48ωρη απεργιακή κινητοποίηση την περασμένη βδομάδα, η ηγεσία της ΠΟΕΜ απέρριψε την πρόταση, με την αιτιολογία ότι δε συμμετέχει σε κινητοποιήσεις που δεν έχει προκηρύξει η ΓΣΕΕ. Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Σε παλιότερη συνεδρίαση (τέλη Μάρτη) του ΔΣ της ΠΟΕΜ οι ταξικές δυνάμεις είχαν και πάλι προτείνει ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα αγωνιστικών κινητοποιήσεων. Τότε, για μια ακόμη φορά, οι δυνάμεις του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού είχαν απορρίψει την πρόταση. Και, αφού ανάγκασαν τους εργαζόμενους του κλάδου σε ουσιαστική απραξία - σε μια φάση που χρειάζεται δυναμική απάντηση στον πόλεμο που έχει κηρύξει το μαύρο μέτωπο κατά των δικαιωμάτων τους - τώρα επιχειρούν να θολώσουν τα νερά, με μια κινητοποίηση, δίχως ουσιαστική συνέχεια.
Οι εργαζόμενοι καλούνται σήμερα, πριν είναι αργά, να γυρίσουν την πλάτη στις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, που προσπαθούν να τους εγκλωβίσουν σε «αγωνιστικές» τουφεκιές. Να μπουν μαζικά στην πάλη με αιτήματα αντίστοιχα των σύγχρονων αναγκών τους.