ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τετάρτη 28 Μάρτη 2018
Σελ. /24
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Με βαθιά θλίψη το τελευταίο «αντίο» στον σ. Σταύρο Λίτσα

Μέσα σε κλίμα βαθιάς συγκίνησης, σύντροφοι, συγγενείς, συνάδελφοι και φίλοι αποχαιρέτησαν τον σύντροφο Σταύρο Λίτσα, ο οποίος έφυγε από τη ζωή το Σάββατο 24 Μάρτη, μετά από σύντομη αλλά παλικαρίσια μάχη, σε ηλικία μόλις 44 ετών.

Στην πολιτική του κηδεία, στο Κοιμητήριο Ελευσίνας, παρευρέθηκαν πολυμελής αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ, με επικεφαλής τον Γενικό Γραμματέα Δημήτρη Κουτσούμπα, όπως και αντιπροσωπεία του ΚΣ της ΚΝΕ, με επικεφαλής τον Γραμματέα του, Νίκο Αμπατιέλο. Παρευρέθηκαν επίσης αντιπροσωπείες του ΠΑΜΕ και της ΠΣΟ, οι διοικήσεις της Ομοσπονδίας Οικοδόμων Ελλάδας και του Συνδικάτου Οικοδόμων Αθήνας, με πλήθος μελών του, καθώς και αντιπροσωπείες από άλλους μαζικούς φορείς.

Στην τιμητική φρουρά, καθ' όλη τη διάρκεια της κηδείας του, εναλλάσσονταν οι σύντροφοι και συναγωνιστές του, ανάμεσά τους και ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Οι συγκεντρωμένοι, με βαθιά θλίψη αλλά και με την υπόσχεση ότι θα συνεχίσουν το παράδειγμα της αγωνιστικής ζωής, της καθημερινής ακούραστης δράσης του για μία κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, τον αποχαιρέτησαν με το αντάρτικο «Τα οχυρά της Νάουσας» και με υψωμένες τις γροθιές, ενώ κρητικά ριζίτικα τραγούδια ακούγονταν καθ' όλη τη διάρκεια της τελετής, λόγω της καταγωγής του σ. Σταύρου.

Δεκάδες ήταν τα στεφάνια που κατατέθηκαν, από την ΚΕ του ΚΚΕ, το ΚΣ της ΚΝΕ, άλλα όργανα και Οργανώσεις του Κόμματος. Ακόμα, από την Ομοσπονδία Οικοδόμων, το Συνδικάτο Οικοδόμων Αθήνας, την ΠΣΟ, την Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ, την ΟΓΕ, τη Διεθνή Οργάνωση Οικοδόμων (Uitbb), από εργαζόμενους στα εργοτάξια του «Αστέρα» Βουλιαγμένης, του Φαλήρου, του Αττικού Μετρό, και από άλλους μαζικούς φορείς.

Αποχωριζόμαστε ένα άξιο στέλεχος του ΚΚΕ

Εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ και της ΕΠ της ΚΟ Αττικής, τον Σταύρο Λίτσα αποχαιρέτησε ο Θοδωρής Χιώνης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ, λέγοντας μεταξύ άλλων:

«Εφυγες νωρίς ρε Σταυρή. Πώς να δεχτούμε ότι δε θα σε ξαναδούμε, δε θα νιώσουμε τη σεμνότητά σου. Ετσι όπως ήσουν, αυθεντικός κι ατόφιος. Πώς να δεχτούμε ότι θα λείπεις, εσύ που δεν έλειπες ποτέ, απ' όπου σε χρειάστηκε το Κόμμα και η τάξη σου. Πώς να δεχτούμε ότι δε θα σε έχουμε μαζί μας, εσένα που ήσουν στις πρώτες επιλογές όταν χρειαζόμασταν συντρόφους αποφασισμένους και ικανούς για δύσκολες αποστολές κι ενέργειες.

Το ξέρουμε ότι δε θα 'θελες να λέμε κουβέντες, σε αυτές ήσουν πάντα μετρημένος. Θα μας επιτρέψεις όμως εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ, της ΕΠ της ΚΟ Αττικής, να εκφράσουμε τον πόνο, τη θλίψη μας, πάνω απ' όλα τη βαθιά εκτίμησή μας για την αγωνιστική σου πορεία, την περηφάνια μας που ήσουν και θα μείνεις για πάντα σύντροφός μας.

Το ΚΚΕ σήμερα, δίπλα στην οικογένειά σου, αποχωρίζεται έναν από τους καλύτερους εργάτες, ένα άξιο στέλεχός του. Εναν σταθερό αγωνιστή της εργατικής τάξης, που πάλεψε για αυτήν στην πρώτη γραμμή, με πίστη και αφοσίωση στις κομμουνιστικές αξίες και ιδανικά.

Ο Σταύρος γεννήθηκε το 1974 στην Αθήνα και τις πρώτες αγωνιστικές εμπειρίες τις απέκτησε μαθητής. Εργατόπαιδο, από νωρίς στη βιοπάλη, βρέθηκε να εργάζεται τελικά στις οικοδομές. Δεν είχε δει και περάσει λίγα. Ως οικοδόμος εντάχθηκε στις γραμμές του εργατικού κινήματος και το 2001 οργανώθηκε στην ΚΝΕ. Η μέχρι τότε πείρα του, η σιγουριά που ένιωθε για την απόφασή του, η συντροφικότητα και η αλληλεγγύη που βρήκε, τον έκαναν να πέσει "με τα μούτρα" στη δουλειά. Μια άλλου είδους όμως δουλειά. Από νωρίς το πρωί στο μεροκάματο αλλά και συνεχώς να "χτίζει" την οργάνωση, τις προϋποθέσεις για την απελευθέρωση από τα δεσμά της μισθωτής σκλαβιάς. Δίνοντας έτσι ένα νέο, ανώτερο νόημα και περιεχόμενο στη ζωή και στη δράση του.

Γρήγορα συγκέντρωσε τις προϋποθέσεις για να αναλάβει Γραμματέας του Τομέα Κατασκευών της ΚΝΕ, να γίνει μέλος του Συμβουλίου Περιοχής της Αθήνας, και στο 9ο Συνέδριο της ΚΝΕ μέλος του ΚΣ. Το 2003 ήδη είχε οργανωθεί στο Κόμμα και το 2007 πέρασε στη δουλειά του Κόμματος ως Γραμματέας της Αχτίδας Κατασκευών και μέλος της ΕΠ της ΚΟ Αττικής από το 2009. Το 2013 ανέλαβε πρόεδρος του Συνδικάτου Οικοδόμων Αττικής, ενώ ταυτόχρονα ήταν εκλεγμένος στο ΔΣ της Ομοσπονδίας Οικοδόμων και στο ΔΣ του ΕΚ Αθήνας.

Ο σύντροφος Σταύρος Λίτσας ήταν μαχητικός και ακούραστος. Είχε συνείδηση της επιλογής ζωής που είχε κάνει, ώστε και η κάθε επιλογή του να είναι σε αρμονία με τον αγώνα που διεξάγουμε.

Καλός οργανωτής, με αισθητήριο του ανθρώπου της πράξης. Τον Σταύρο τον γνώριζαν και τον εκτιμούσαν χιλιάδες οικοδόμοι, πράγμα που το κέρδισε με τη στάση και τη δράση του, μέσα στα εργοτάξια, στους τόπους δουλειάς, στα γιαπιά. Στο πρόσωπό του οι εργάτες αναγνώριζαν την αδιαλλαξία απέναντι στα αφεντικά, τη δύναμη του δίκιου και της οργάνωσης.

Ξεχώριζε για την απλότητα και τη σεμνότητά του. Σύντροφος για τους συντρόφους, αντίπαλος για τους αντιπάλους.

Με πείσμα αναμετριόταν με δυσκολίες που αντιμετώπιζε, σε πολλά μέτωπα. Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το εξής: Στο βιογραφικό του αναφέρει ότι "έως τα 27 μου χρόνια τα μόνα βιβλία που είχα διαβάσει ήταν στο σχολείο". Δεν τ' άφησε έτσι, το ανέτρεψε και εκτιμούσε βαθιά ότι μέσα στο Κόμμα τού καλλιεργήθηκε η διάθεση για διάβασμα, η επιμονή στη γνώση της θεωρίας μας, και σημείωνε ότι "με βοήθησε πολύ στον τρόπο σκέψης αλλά και γενικότερα στη στάση ζωής μου".

Σεβόταν και προσπαθούσε συνεχώς να γνωρίσει ιδιαίτερα την Ιστορία του Κόμματος. Μάλιστα, είχε προσωπική συμβολή τόσο στην έμπνευση και τη δημιουργία της πρώτης μακέτας, όσο και στην κατασκευή του Μνημείου του ΔΣΕ στη Λυκόραχη, στον Γράμμο.

Σε μια συνέντευξη που είχε δώσει στον "Ριζοσπάστη" για την κατασκευή του Μνημείου, ανάμεσα σε άλλα ανέφερε: "Ημασταν προετοιμασμένοι για τις δυσκολίες, κύρια σε ό,τι είχε να κάνει με τις καιρικές συνθήκες. Για να κατορθώσουμε να είμαστε εντός του χρονικού πλαισίου, χρειάστηκε να δουλέψουμε υπό βροχή, ακόμα και τη νύχτα. Και αυτό με χαμόγελο και τραγούδι, χωρίς να υπολογίζουμε κούραση και αναποδιές, αλλά με πείσμα και περηφάνια για το Κόμμα μας και την Ιστορία του".

Ετσι θα σε θυμόμαστε Σταύρο. (...)

Σ' αυτό το τελευταίο "αντίο", σου τραγουδάμε τούτο:

"Να χτίζεις μη θαρρείς πούναι να τραγουδάς ένα τραγούδι / Μα είναι λεβέντες όλο πείσμα οι χτίστες / κι η οικοδομή ανεβαίνει, μ' έφοδο τον ουρανό κυριεύει / ψηλά και πιο ψηλά, πάντα ψηλότερα"».

Η δράση του αποτελεί παράδειγμα

Για την πρωτοπόρα και αταλάντευτη συνδικαλιστική δράση του Σταύρου Λίτσα, για τους δεσμούς που είχε με εκατοντάδες εργάτες οικοδόμους, μίλησε ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Οικοδόμων Γιάννης Τασιούλας, λέγοντας μεταξύ άλλων: «Να ξέρεις, σύντροφέ μας, ότι επικοινώνησαν μαζί μας εκατοντάδες συνάδελφοι από χώρους δουλειάς, από γειτονιές, από όλη την Ελλάδα. Είναι συγκλονισμένοι γιατί χάθηκε ένας δικός τους άνθρωπος. Μας είπαν ο καθένας τους μικρές ιστορίες για το πώς σε γνώρισαν, πόσο σε εκτιμούσαν. Μας είπαν πόσο συντάραξε η είδηση του χαμού σου αυτούς και τις οικογένειές τους. Οτι χάθηκε ο πρόεδρος του Συνδικάτου μας, που πήγαινε στους χώρους δουλειάς να υπερασπιστεί τους εργάτες. Το πόσο μεγάλη ανακούφιση ένιωθαν με την παρουσία σου, όταν μαζί με τους συναδέλφους από το Συνδικάτο μπαίνατε στα εργοτάξια γιατί ήξεραν ότι ήρθαν αυτοί που δεν "χαμπαριάζουν", αυτοί που κάνουν την εργοδοσία να "μαζεύεται". Για τον πρόεδρο του Συνδικάτου μας, που έκανε τους εργάτες να μη νιώθουν μόνοι, αδύναμοι, ξεμοναχιασμένοι απέναντι στην εργοδοσία, που άνοιγε δρόμο για να αισθάνονται τη δύναμή τους. Μας είπαν ότι θα θέλανε να ήταν μπορετό να έβλεπες μέσα από τα δικά τους μάτια για να καταλάβαινες πώς σε βλέπανε, πόσο σε μετρούσανε, πόσο ψηλά σε είχανε. (...) Η ζωή σου, σύντροφε Σταύρο, ήταν σύντομη. Εκανες τόσα πολλά, μας έδωσες τόσα πολλά. Δε θα σε ξεχάσουμε ποτέ. Καλό ταξίδι σύντροφέ μας. Καλό ταξίδι αδελφέ μας».

Εκ μέρους του ΚΣ της ΚΝΕ, ο Νίκος Λάππας, μέλος του Γραφείου του ΚΣ, σημείωσε ότι η Οργάνωση αποχαιρετά με σεβασμό και συγκίνηση το στέλεχος του Κόμματος. Οτι «το παράδειγμά του, όπως τόσων και τόσων στελεχών και μελών του ΚΚΕ, θα μας εμπνέει, θα μας οπλίζει με πίστη και αντοχή στους μεγάλους και μικρούς καθημερινούς αγώνες που οργανώνουμε και είναι μπροστά μας. Το δρόμο της τιμής, του αταλάντευτου αγώνα, επιδιώκουμε να ακολουθήσουμε και εμείς, τα μέλη και τα στελέχη της ΚΝΕ».

Το λόγο πήρε επίσης η Ντόρα Βουτσίδου, μητέρα της Λώρας, της συντρόφισσας του Σταύρου στον αγώνα και τη ζωή, λέγοντας μεταξύ άλλων: «Είναι κρίμα να φεύγουν άνθρωποι νέοι, αλλά και περισσότερο κρίμα να φεύγουν άνθρωποι σαν και σένα, παιδί μου. Ανθρωποι καθαροί, ανιδιοτελείς, με ιδανικά, με στόχους, με κοινωνικές ευαισθησίες, κοινωνική προσφορά, που τολμούν να βγουν από "τα τείχη που έχτισαν άλλοι γι' αυτούς", που δεν συμβιβάζονται, που αγωνίζονται. Που παλεύουν για δικαιοσύνη, αξιοπρέπεια, για ένα καλύτερο αύριο. Ο δρόμος σου στον κόσμο αυτόν δυστυχώς δεν ήταν μακρύς, όπως αξίζει σε ανθρώπους σαν εσένα, ήταν - αλίμονο - μικρός, αλλά άφησε το πέρασμά σου το αποτύπωμά σου. Το είδα στο ενδιαφέρον, στην αγάπη των ανθρώπων, των συναδέλφων, των συντρόφων σου, που ήταν κοντά σου από την πρώτη στιγμή στη μάχη που έδινες για τη ζωή σου, και ήταν τόσοι πολλοί αυτοί που σε συντρόφεψαν, που αγωνιούσαν και που έμειναν κοντά σου από την πρώτη έως την τελευταία στιγμή. Αυτό ήταν το κέρδος σου, αγόρι μου, οι άνθρωποι που είχες κατακτήσει με τον υποδειγματικό τρόπο της ζωής σου, με το ήθος σου, με την καθαρή σου ματιά, που κέρδιζε όσους σε γνώριζαν».

Προσφορές στη μνήμη του Στ. Λίτσα

Νέες ανακοινώσεις προστέθηκαν και χτες στις δεκάδες ανακοινώσεις από συνδικαλιστικές οργανώσεις και φορείς που εκφράζουν τη θλίψη τους για το θάνατο του Σταύρου Λίτσα και υπόσχονται να συνεχίσουν στο δρόμο του αγώνα.

Στη μνήμη του Στ. Λίτσα, αντί για στεφάνι, προσφέρουν οικονομική ενίσχυση στο ΠΑΜΕ: Το Συνδικάτο Οικοδόμων Λάρισας (100 ευρώ), η Πανελλήνια Ομοσπονδία Λογιστών και η Ενωση Λογιστών Ελεγκτών Περιφέρειας Αττικής (25 ευρώ).

  • Στη μνήμη του συντρόφου Σταύρου Λίτσα, ο Παναγιώτης και η Αριέτα προσφέρουν στο ΚΚΕ, μέσω ΚΟΒ «Ριζοσπάστη», 100 ευρώ.


Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ