ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 28 Φλεβάρη 2016
Σελ. /40
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑΣ
Για τις εξελίξεις στο Λιμάνι του Πειραιά και την πρόταση του ΚΚΕ

Αποσπάσματα από την ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στην εκδήλωση της ΚΟ Αττικής

Με αφορμή την παραπέρα ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, εξέλιξη που αφορά τους στρατηγικούς σχεδιασμούς των μονοπωλίων και προσθέτει νέα βάσανα στη ζωή των εργαζομένων και του λαού, η Κομματική Οργάνωση Αττικής του ΚΚΕ έχει αναλάβει μια σειρά πρωτοβουλιών - παρεμβάσεων για να ενημερώσει το λαό του Πειραιά, να αναδείξει την ουσία των εξελίξεων, καθώς και το ποια θα πρέπει να είναι η λαϊκή απάντηση.

Σταθμός αυτής της πρωτοβουλίας ήταν η εκδήλωση που διοργάνωσε η ΚΟ Αττικής την Κυριακή 21/2, με ομιλητή τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα, και θέμα «Οι εξελίξεις στο Λιμάνι του Πειραιά και η πρόταση του ΚΚΕ». Η κατάμεστη αίθουσα εκδηλώσεων του ΟΛΠ στην Ακτή Μιαούλη και οι γεμάτοι γύρω χώροι ήταν η απτή απόδειξη για το ενδιαφέρον που δείχνουν οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι αυτοαπασχολούμενοι της περιοχής για τις προτάσεις του ΚΚΕ.

Είχε προηγηθεί η μαζική εκδήλωση που είχαν διοργανώσει οι ΚΟΒ Κερατσινίου - Δραπετσώνας της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ για την περιοχή των «Λιπασμάτων» και έπεται συνέχεια.

Ακολουθούν αποσπάσματα από την ομιλία του Δ. Κουτσούμπα στην εκδήλωση της περασμένης Κυριακής για το Λιμάνι του Πειραιά.

***


Φίλες και φίλοι,

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Εχουμε, όπως ξέρετε, επανειλημμένα μιλήσει για τις εξελίξεις στο λιμάνι του Πειραιά, τα προβλήματα των εργαζομένων και την πολιτική πρόταση, τη διέξοδο που προτείνει το ΚΚΕ. Και δεν είναι μόνο οι εκδηλώσεις, οι συγκεντρώσεις, είναι και οι παρεμβάσεις μας στη Βουλή και στην Ευρωβουλή, οι τοποθετήσεις μας για τα δικαιώματα των εργαζομένων, είναι η επαφή και επικοινωνία που έχουν καθημερινά στελέχη του Κόμματος με εξορμήσεις, περιοδείες στους χώρους του λιμανιού, που συζητούν με τους εργαζόμενους, προβάλλουν τις θέσεις του Κόμματος.

Ο λόγος που ασχολούμαστε, που μελετάμε τις εξελίξεις στο λιμάνι του Πειραιά, δεν αφορά μόνο στα πολύ σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι, όλα τα λαϊκά στρώματα και θα λέγε κάποιος ότι αυτό για το ΚΚΕ είναι αυτονόητο.

Εχει να κάνει με το ότι το λιμάνι του Πειραιά έχει στρατηγική σημασία για μια πορεία ανάπτυξης που να ικανοποιεί τις κοινωνικές ανάγκες, για το ίδιο το κοινωνικό σύστημα που η εργατική τάξη θα είναι στην εξουσία, το σύστημα για το οποίο εμείς παλεύουμε να αντικαταστήσει το σάπιο καπιταλισμό, δηλαδή το σοσιαλισμό.

Συζητάμε, λοιπόν, για τις εξελίξεις στο λιμάνι του Πειραιά παίρνοντας υπόψη ότι ο Πειραιάς αποτελεί κύρια πύλη εισόδου και εξόδου εμπορευμάτων, συνδυασμένων οικονομικών δραστηριοτήτων στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, με επίκεντρο τις συνδυασμένες μεταφορές και την κρουαζιέρα. Σ' αυτούς τους τομείς δραστηριοποιούνται μεγάλα μονοπωλιακά συμφέροντα με υψηλό βαθμό συγκέντρωσης. Παράγεται μεγάλο μέρος του ΑΕΠ της χώρας, άρα και της Αττικής, στο λιμάνι του Πειραιά.

Χιλιάδες είναι οι εργαζόμενοι στο λιμάνι, στη ναυτιλία, σε κλάδους που σχετίζονται με δράσεις του λιμανιού, όπως η ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία, ο τουρισμός, άλλοι κλάδοι των μεταφορών, όπως ο σιδηρόδρομος.

Συζητάμε για τις εξελίξεις στο λιμάνι, παίρνοντας υπόψη ότι η χώρα μας βρίσκεται σε μια περιοχή που είναι στο επίκεντρο ανταγωνισμών και αντιθέσεων για το ποιος, ποιο κράτος, ποιο τμήμα του κεφαλαίου, ποια ιμπεριαλιστική δύναμη και συμμαχία θα βάλουν χέρι στις πλουτοπαραγωγικές πηγές, στους ενεργειακούς δρόμους του πετρελαίου και του φυσικού αερίου.

Σ' αυτή τη βάση συγκρούονται μεγάλοι μονοπωλιακοί όμιλοι και ιμπεριαλιστικά κέντρα, όπως οι ΗΠΑ, η ΕΕ, αλλά και η Ρωσία, Κίνα και άλλοι μεγάλοι παίκτες.

Σ' αυτό το πλέγμα των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων που ξεδιπλώνονται στο Αιγαίο και στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, εφοπλιστές και άλλα τμήματα της ντόπιας πλουτοκρατίας προσπαθούν να βελτιώσουν τη δική τους θέση στο διεθνή ανταγωνισμό, να αποσπάσουν μεγαλύτερα κομμάτια από την «πίτα», να βγουν πιο ενισχυμένα από την καπιταλιστική κρίση, σε συνθήκες επιτάχυνσης της συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του κεφαλαίου και αναδιάταξης των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.

Ιδιωτικοποίηση άμεσα συνδεδεμένη με τις συνολικότερες επιδιώξεις της αστικής τάξης

Βεβαίως, αυτή τη χρονική στιγμή, η βασική εξέλιξη στο λιμάνι του Πειραιά είναι η ιδιωτικοποίηση που υλοποιεί η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, όμως αυτή την εξέλιξη δεν μπορούμε να τη δούμε αποσπασμένη από τους συνολικότερες επιδιώξεις που έχει η αστική τάξη στη χώρα μας για το λιμάνι του Πειραιά, συνολικά για την Αττική ως πύλη εισόδου (αττικό λιμενικό σύστημα, εμπορευματικό κέντρο, συναρμολόγηση, συσκευασία, αποθήκευση, μεταφορές, logistics κ.λπ.), που αντικειμενικά θα αλλάξει συνολικά την εικόνα της περιοχής.

Το λέμε αυτό γιατί είναι κρίσιμο ζήτημα για τους εργαζόμενους στο λιμάνι, συνολικά για τα λαϊκά στρώματα, να βλέπουν όχι μόνο όπως λέγεται «τις απαιτήσεις των δανειστών» που υλοποιεί η κυβέρνηση, αλλά συνολικά το σχεδιασμό του αντίπαλου, της αστικής τάξης, σχεδιασμό που υπηρετεί την ανταγωνιστικότητα και κερδοφορία του κεφαλαίου, την έξοδο από την κρίση. Κι αυτός ο σχεδιασμός θα προχωρήσει ανεξάρτητα την τελική μορφή καπιταλιστικής αξιοποίησης που θα πάρει. Δηλαδή ανεξάρτητα από το ποιο σχέδιο θα προκριθεί για το λιμάνι του Πειραιά.

Είναι κρίσιμο ζήτημα για να μπορέσει να δει ο εργάτης στο λιμάνι, στο καράβι, στη ζώνη, στο ναυπηγείο, συνολικά στη ναυτιλία, αλλά και ο αυτοαπασχολούμενος στον Πειραιά, ποιος είναι ο πραγματικός αντίπαλος, πού πρέπει να στραφεί ο αγώνας του.

Και τον πραγματικό αντίπαλο, το κεφάλαιο και την εξουσία του, τον κρύβει καλά και η κυβερνητική προπαγάνδα τού «διαπραγματευόμαστε», αλλά και τα συνθήματα περί «εθελόδουλης - κατοχικής κυβέρνησης», «κακού Σόιμπλε» κ.λπ. Και αυτός ο πραγματικός αντίπαλος, όποιο σχέδιο κι αν υλοποιήσει, έχει ως βασική προϋπόθεση την παραπέρα εκμετάλλευση των εργαζομένων. Γι' αυτό επιδιώκει να ξεμπερδεύει με ό,τι έχει απομείνει από εργασιακά - ασφαλιστικά - συνδικαλιστικά δικαιώματα, Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας. Γι' αυτό θέλει να μετατρέψει τον Πειραιά και ειδικά τη λιμενική ζώνη σε Ειδική Οικονομική Ζώνη.

Ολοι οι σχεδιασμοί του κεφαλαίου συμφωνούν στην καπιταλιστική αξιοποίηση του λιμανιού

Εμείς θέλουμε να θέσουμε το εξής ζήτημα: Τι έχει να κερδίσει ο εργάτης στο λιμάνι, στο καράβι, στη ζώνη, στο ναυπηγείο συνολικά στη ναυτιλία αλλά και ο αυτοαπασχολούμενος στον Πειραιά, από όποιο σχέδιο καπιταλιστικής εκμετάλλευσης κι αν υλοποιηθεί, το οποίο φυσικά εκφράζει και συγκεκριμένες συμμαχίες που έχουν διαμορφωθεί;

Ποιος θα κερδίσει με την εξέλιξη της πώλησης του 67% των μετοχών του ΟΛΠ, που από ό,τι φαίνεται είναι και το πιθανότερο; `Η ποιος θα κερδίσει αν τελικά κρατηθεί ως κρατική ιδιοκτησία ο ΟΛΠ και γίνονται μακροχρόνιες παραχωρήσεις σε ιδιώτες, μορφή που την συναντάμε και σε άλλες κρατικές υποδομές; `Η ακόμα και αν ο ΟΛΠ διατηρηθεί ως έχει; Ούτε ο εργαζόμενος στο λιμάνι και στους άλλους κλάδους που σχετίζονται με αυτό, ούτε τα λαϊκά στρώματα θα κερδίσουν.

Γιατί όλοι αυτοί οι σχεδιασμοί συμφωνούσαν στο βασικό και το κύριο, στην καπιταλιστική αξιοποίηση, και ο καυγάς γινόταν και γίνεται ακόμα γύρω από το ποια μονοπώλια, ποιες μερίδες της αστικής τάξης θα βγουν κερδισμένες.

Στο ότι το λιμάνι θα αξιοποιηθεί καπιταλιστικά, το ότι θα είναι κριτήριο για την ανάπτυξή του η ανταγωνιστικότητα, αυτό δεν αμφισβητείται από κανένα σχέδιο, από καμιά συμμαχία, πλην του ΚΚΕ και των ταξικών δυνάμεων στο κίνημα.

Με αυτό το κριτήριο υλοποιεί και ολοκληρώνει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ την ιδιωτικοποίηση του λιμανιού που πριν αντιμαχόταν, υλοποιεί το σχέδιο πώλησης των μετοχών του ΟΛΠ. Δεν είναι μόνο ότι έχει αλλάξει τη θέση που είχε πριν το Γενάρη του 2015, όταν ανέλαβε κυβέρνηση, αλλά καλλιεργεί αυταπάτες, μιλώντας για το «μικρότερο κακό» και την προοπτική του «δημόσιου ελέγχου» του λιμανιού.

Με αυτό το κριτήριο, η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και τα άλλα κόμματα κάνουν κριτική στην κυβέρνηση γιατί καθυστερεί να ολοκληρώσει τους καπιταλιστικούς σχεδιασμούς. Οι ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - Ποταμι εξυπηρετούν ακριβώς αυτή τη στρατηγική, τη στρατηγική του κεφαλαίου και της ΕΕ. Μπλέκονται με επιχειρηματικά συμφέροντα και τάσσονται υπέρ της ιδιωτικοποίησης του λιμανιού.

Κι αν η ναζιστική εγκληματική ΧΑ εμφανίζεται ενάντια στην πώληση του λιμανιού, αυτό έχει να κάνει με το ότι η επιλογή αυτή εξυπηρετεί τους συγκεκριμένους δεσμούς που έχει με μερίδα του εφοπλιστικού κεφαλαίου. Τσιράκια του κεφαλαίου είναι συνολικότερα, γι' αυτό στήνει δουλεμπορικά γραφεία και 'δω στο λιμάνι, γι' αυτό επιτίθεται στις ταξικές δυνάμεις στη Ζώνη, γι' αυτό ο στόχος είναι να χτυπήσουν συνολικά το ταξικό εργατικό κίνημα, να προχωράει η άγρια αντιλαϊκή επίθεση χωρίς κανένα εμπόδιο, να τσακίζεται κάθε ριζοσπαστικοποίηση.

Αντικειμενικά το στόχο της καπιταλιστικής ανταγωνιστικότητας και κερδοφορίας υπηρετούν και δυνάμεις όπως η ΛΑΕ, που με όχημα το «ΟΛΠ υπό δημόσιο έλεγχο» επιδιώκουν η εργατική τάξη και ο λαός να στοιχηθεί πίσω απ' αυτό το σχέδιο καπιταλιστικής αξιοποίησης του ΟΛΠ. Καλούν, δηλαδή, το λαό να παλέψει για τα συμφέροντα συγκεκριμένης μερίδας του κεφαλαίου.

Ούτε ιδιωτικοποίηση, ούτε «δημόσιος» ΟΛΠ προς το συμφέρον των μονοπωλίων

Το ΚΚΕ αντιπαλεύει την ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ, θεωρώντας ότι πρόκειται για μια αρνητική εξέλιξη για τους εργαζόμενους και για το λαό, γιατί επεκτείνεται η δραστηριότητα των μονοπωλίων, που σημαίνει ένταση του βαθμού εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης και παραπέρα χτύπημα των δικαιωμάτων, γιατί δένονται όλο και περισσότεροι κλάδοι με μονοπώλια, που σημαίνει ότι ανάλογα με το βαθμό που θα κερδίζουν αυτά, θα επηρεάζεται άμεσα η ζωή και η εργασία ολοκλήρων κλάδων και περιοχών.

Είμαστε αντίθετοι με τα σχέδια ιδιωτικοποίησης και παραχώρησης με συμβάσεις του ΟΛΠ, γιατί σημαίνει με έμμεσο ή άμεσο τρόπο νέες παραχωρήσεις στο κεφάλαιο.

Είμαστε αντίθετοι με το «δημόσιο» ΟΛΠ, γιατί και το αστικό κράτος τον χρησιμοποιεί προς το συμφέρον των μονοπωλίων.

Εξετάζουμε το θέμα της ιδιοκτησίας του λιμανιού από τη σκοπιά των συμφερόντων της εργατικής τάξης και του λαού. Και η πείρα δείχνει ότι το λιμάνι, ακόμα και αν το Δημόσιο έχει το 100%, υπηρετεί στις σημερινές συνθήκες τις ανάγκες του κεφαλαίου.

Αλλωστε, με δημόσιο ΟΛΠ τόσα χρόνια βράζει η εκμετάλλευση στο λιμάνι, με μείωση των μισθών κατά 35%. Με δημόσιο ΟΛΠ είχαμε αυτά που η εργοδοσία αποκαλούσε «εργατικά ατυχήματα». Με δημόσιο ΟΛΠ υπάρχει απληρωσιά στους ναυτεργάτες στα καράβια, στους μεταλλεργάτες, στη ναυπηγοεπισκευή.

Οσοι μιλούν για «δημόσιο έλεγχο του λιμανιού», παραβλέπουν ότι το κράτος στον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής έχει το ρόλο του συλλογικού καπιταλιστή. Δηλαδή, ανεξάρτητα το πώς θα διευθετήσει τον ανταγωνισμό ανάμεσα σε τμήματα του κεφαλαίου, ενδιαφέρεται για τη γενική κοινή συνισταμένη των συμφερόντων της αστικής τάξης.

Βεβαίως, σήμερα ο όρος «δημόσιος» μπορεί να δημιουργεί σύγχυση, γιατί στο μυαλό ορισμένων φέρνει μια σειρά κατακτήσεις που είχαν εργαζόμενοι σε κρατικές επιχειρήσεις στις δεκαετίες του '80 και '90, αλλά και γιατί συνδέεται με το αστικό ιδεολόγημα του «εθνικού συμφέροντος», που πάντα έτσι βάφτιζε η αστική τάξη τα δικά της ταξικά συμφέροντα.

Η επιλογή της ελληνικής αστικής τάξης τη δεκαετία του '80 και '90, με εκτεταμένες κρατικές επιχειρήσεις και τις ΔΕΚΟ, εξυπηρετούσε και τότε την αστική τάξη. Δηλαδή, αυτό που δεν μπορούσε να κάνει τότε μόνη της, το έλυσε το αστικό κράτος. Συγκέντρωσε τις διάσπαρτες και αδύναμες υποδομές (δρόμοι, λιμάνια, ηλεκτρισμός, τηλεπικοινωνίες, Ενέργεια κ.λπ.) ή ακόμα και υπερχρεωμένες καπιταλιστικές επιχειρήσεις και εκμεταλλεύτηκε ως καπιταλιστής τους εργαζόμενους. Ακόμα, μέσω του κρατικού προϋπολογισμού, αξιοποίησε χρήματα από τη φορολογία του ελληνικού λαού και με την εσωτερική συσσώρευση που έχει η κάθε καπιταλιστική επιχείρηση, επέκτεινε τις υποδομές προς όφελος της αστικής τάξης.

Το σχετικά καλύτερο επίπεδο των μισθών των εργαζομένων στις κρατικές επιχειρήσεις τότε δεν πρέπει να δημιουργεί συγχύσεις σήμερα. Τότε ήταν σε άλλη φάση η καπιταλιστική ανάπτυξη στην Ελλάδα και μπορούσε να παραχωρήσει κάποιες κατακτήσεις στους εργαζόμενους. Επίσης, ήταν σε διαφορετικό επίπεδο το κίνημα και γενικά η ταξική πάλη και επιδρούσαν οι κατακτήσεις στις χώρες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης.

Παρ' όλα αυτά, ακόμα και αυτές οι σχετικές κατακτήσεις χρησιμοποιήθηκαν από τις τότε κυβερνήσεις για να φτιάξουν τις δικές τους συμμαχίες, ενίσχυσαν την εργατική αριστοκρατία, τον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό, το συντεχνιασμό, τη διάσπαση της ενότητας της εργατικής τάξης, συνολικά συνέδραμαν στην κυριαρχία του ρεφορμιστικού ρεύματος στο κίνημα.

Με την είσοδο στην ΕΕ και την ΟΝΕ, αλλά και την ταυτόχρονη συγκέντρωση που είχε το κεφάλαιο στην Ελλάδα, προωθήθηκε η στρατηγική των αποκρατικοποιήσεων. Ουσιαστικά, η παράδοση νέων πεδίων κερδοφορίας απευθείας στους κεφαλαιοκράτες. Αυτή η τάση ενισχύθηκε και επιταχύνθηκε στην περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης, που έθεσε και νέο αστικό στρατηγικό προσανατολισμό για το πώς θα αυξηθεί η καπιταλιστική κερδοφορία.

Δεν υπερασπιζόμαστε το καπιταλιστικό «Δημόσιο»

Ορισμένοι σήμερα μας εγκαλούν γατί δεν μιλάμε για «δημόσιο λιμάνι» όπως μιλάμε για «δημόσια Υγεία και Παιδεία». Τους απαντάμε ότι εμείς δεν υπερασπιζόμαστε το σημερινό ΕΣΥ ή το σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα. Μιλάμε για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Παιδεία και Υγεία με απαγόρευση της οποιασδήποτε επιχειρηματικής δράσης, χωρίς να κρύβουμε ότι η Παιδεία και η Υγεία θα εξυπηρετούν ουσιαστικά τις λαϊκές ανάγκες μόνο όταν θα έχει την οικονομία στα χέρια της η εργατική τάξη.

Αντίθετα, με το να υπερασπίζεσαι το καπιταλιστικό «Δημόσιο» και μάλιστα να το βλέπεις ως ένα ενδιάμεσο καθεστώς και να λες ότι το κίνημα πρέπει να διεκδικεί τα μέσα παραγωγής να περάσουν στην ιδιοκτησία του αστικού κράτους, απομακρύνεις από την αντικαπιταλιστική αντιμονοπωλιακή γραμμή πάλης, αθωώνεις το αστικό κράτος, την αστική εξουσία.

Η παραπάνω θέση ουσιαστικά κρύβει την αστική στρατηγική για τις αποκρατικοποιήσεις και τους στόχους της, που είναι τα κυρίαρχα μέσα στον καπιταλισμό. Ταυτόχρονα, διαπράττει μια λαθροχειρία, ταυτίζει τα συμφέροντα και τα κεκτημένα των εργαζομένων με μια μορφή καπιταλιστικής αξιοποίησης των υποδομών του λιμανιού. Δηλαδή πρόκειται για ισχυρισμό ότι εάν μείνει κρατικός ο ΟΛΠ, θα ωφεληθούν οι εργαζόμενοί του, αλλά και ευρύτερα ο λαός. Με αυτό τον τρόπο, αποπροσανατολίζει τον αγώνα των εργαζομένων και τον αφήνει ανοχύρωτο μπροστά στην οποιαδήποτε εξέλιξη.

Το ζήτημα όμως είναι:

Πρώτον, η σημερινή μορφή δεν διασφαλίζει τα δικαιώματα των εργαζομένων γενικά, διότι σε όλο το δημόσιο τομέα τα τελευταία χρόνια πάρθηκαν μέτρα που δείχνουν την κατεύθυνση της πολιτικής ως προς το δημόσιο τομέα.

Δεύτερον, αφήνει εκτεθειμένο το κίνημα μπροστά στην ευελιξία της αστικής πολιτικής και πολύ περισσότερο της σοσιαλδημοκρατίας, που προωθεί αντιλαϊκά μέτρα σπάζοντας τις «κοινωνικές της συμμαχίες», όπως ο δημόσιος τομέας, χωρίς ταυτόχρονα να οδηγεί σε ριζοσπαστικοποίηση.

Τρίτον, αφοπλίζει το κίνημα αλλά και την προοπτική της ανασύνταξης, μπροστά στην οποιαδήποτε εξέλιξη, αφού στρέφει την προσοχή όχι στο πώς η εργατική τάξη θα υπερασπιστεί τη θέση της, αλλά στο ότι αυτή είναι συνδεδεμένη με την αστική πολιτική. Αρα δεν ριζοσπαστικοποιεί, αλλά ενσωματώνει.

Ο λαός δεν πρέπει να μπαίνει στο δίλημμα ποιος καπιταλιστής και πώς θα τον εκμεταλλεύεται

Μα λένε κάποιοι: Η ιδιωτικοποίηση του λιμανιού από ξένο μονοπώλιο, μπροστά σε κίνδυνο η Ελλάδα να εμπλακεί σε πόλεμο, δεν είναι επικίνδυνη εξέλιξη;

Αυτοί που λένε αυτά, καταρχήν δε βλέπουν ότι η εγχώρια αστική τάξη και το κράτος της είναι εχθρικοί απέναντι στην εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα, τόσο σε συνθήκες ιμπεριαλιστικής ειρήνης όσο και σε συνθήκες πολέμου. Τα συμφέροντα της αστικής τάξης και της εργατικής τάξης είναι αντικρουόμενα, δεν μπορούν να ταυτιστούν. Προσπερνάνε το χαρακτήρα του πολέμου, που θα είναι ιμπεριαλιστικός, και ότι σε συνθήκες πολέμου η εργατική τάξη και το επαναστατικό κίνημα έχουν καθήκον, μαζί με την καταπολέμηση ενός ξένου εισβολέα, να αντιπαλέψουν και την αστική τάξη, με στόχο την οριστική ανατροπή της αστικής εξουσίας που φέρνει εκμετάλλευση, κρίση και πόλεμο. Επομένως, το βασικό πρόβλημα σήμερα είναι ότι η κυβέρνηση εμπλέκει όλο και πιο βαθιά τη χώρα και το λαό στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και στο ενδεχόμενο πολεμικής εμπλοκής.

Με δημόσιο κρατικό έλεγχο, οι υποδομές του ΟΛΠ και γενικότερα το λιμάνι του Πειραιά αξιοποιούνται ως έδρα της Frontex και για τον εφοδιασμό των πολεμικών ΝΑΤΟικών πλοίων για τις πολεμικές επιχειρήσεις τους, ενάντια στους λαούς της ευρύτερης περιοχής.

Η εργατική τάξη και ο λαός δεν πρέπει να μπαίνουν στο δίλημμα τού ποιος καπιταλιστής και με ποιο τρόπο θα τους εκμεταλλεύεται, το αν θα είναι το Α ή το Β μονοπώλιο ή το κράτος. Πρέπει να χαράξει δρόμο για μια πραγματική φιλολαϊκή προοπτική, με κριτήριο την κάλυψη των δικών της αναγκών.

Ταυτόχρονα, οφείλει να προβάλλει ένα πλαίσιο αιτημάτων που να ικανοποιεί σύγχρονες ανάγκες. Πλαίσιο που να αφορά την ίδια την εργασία στο λιμάνι, τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, τους μισθούς, την υγιεινή και ασφάλεια στους χώρους δουλειάς, τα αιτήματα για τα εισιτήρια στην ακτοπλοΐα, αλλά και τη νησιωτική διασύνδεση, τα αιτήματα για αξιοποίηση προς όφελος του λαού της περιοχής, όπως τα «Λιπάσματα».

Υπάρχει ανάγκη για ενιαίο αγώνα απ' όλα τα τμήματα και τους κλάδους που εμπλέκονται, αλλά και το λαό συνολικά. Να κινητοποιηθούν οι εργαζόμενοι στον ΟΛΠ, αλλά και την COSCO, οι ναυτεργάτες, το Μέταλλο, η Ζώνη, οι αυτοαπασχολούμενοι μηχανουργοί, οι ναυτιλιακοί υπάλληλοι, οι υπάλληλοι στον Επισιτισμό - Τουρισμό.

Η καπιταλιστική ανάπτυξη που προσπαθούν να κρύψουν κάποιοι πίσω από το κάλπικο «ανάπτυξη για όλους», έχει στο επίκεντρο το κεφάλαιο και τις δικές του ανάγκες και όχι την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα.

Και βέβαια, τώρα μπορεί να καλλιεργούν προσδοκίες ότι θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας ή θα ανοίξουν νέες δουλειές, θα ενισχυθούν και μικρές επιχειρήσεις, που θα δραστηριοποιούνται δίπλα στα μονοπώλια. Αυτές οι θέσεις δεν πρόκειται να δώσουν δουλειά στους χιλιάδες ανέργους του Πειραιά, δεν πρόκειται να αποκαταστήσουν τα διαλυμένα εργασιακά δικαιώματα.

Το παράδειγμα του κλάδου του Τουρισμού είναι χαρακτηριστικό: Τεράστια κερδοφορία για τις μεγάλες επιχειρήσεις, συνθήκες γαλέρας για τους εργαζόμενους.

Η θέση του ΚΚΕ

Η θέση του Κόμματος για το λιμάνι εκφράζει την αντίληψή μας συνολικά για τα μέσα παραγωγής και τους στρατηγικούς τομείς στην Ελλάδα. Αναδεικνύει ότι δύο δρόμοι ανάπτυξης υπάρχουν, ο δρόμος του κεφαλαίου και ο δρόμος της εργατικής τάξης, ο καπιταλιστικός και ο σοσιαλιστικός.

Το λιμάνι του Πειραιά, όπως συνολικά τα λιμάνια και οι υποδομές της χώρας, μπορούν να γίνουν μοχλός πραγματικής ανάπτυξης και ευημερίας για τους εργάτες και τις λαϊκές οικογένειες, μόνο όταν η αξιοποίησή τους δεν γίνεται για τις ανάγκες της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου, αλλά όταν υποταχθεί σε ένα επιστημονικό σχέδιο με κριτήριο την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών.

Μόνο ένα τέτοιο σχέδιο μπορεί να αξιοποιήσει την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων προς όφελος της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού. Ενα τέτοιο σχέδιο προϋποθέτει να αφαιρεθεί η εξουσία από την αστική τάξη, να φύγει από τη μέση το περιττό - το παρασιτικό μέρος της παραγωγής, οι καπιταλιστές. Προϋποθέτει τα μέσα παραγωγής να γίνουν κοινωνική ιδιοκτησία, η οποία θα πραγματοποιηθεί μόνο όταν η εργατική τάξη πάρει την εξουσία στα χέρια της.

Στο πλαίσιο αυτής της εργατικής εξουσίας μπορούν να υλοποιηθούν κρατικοί φορείς της εργατικής εξουσίας στη Μεταφορά, τη Ναυπηγοεπισκευή, τη Βιομηχανία, ώστε να γίνουν μοχλοί πραγματικής ανάπτυξης και ευημερίας, προσφέροντας σταθερή δουλειά με δικαιώματα, συμβάλλοντας στην κοινωνική, πολιτιστική και οικονομική ανάπτυξη της νησιωτικής περιφέρειας και όλου του λαού.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ