Αλλωστε, κοινή συνιστώσα όλων των μέτρων που παίρνει η κυβέρνηση όπως και συνολικά των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων, είναι πως βρίσκονται σε απόλυτη σύμπλευση με τις επιδιώξεις του κεφαλαίου και τις ανάγκες των βιομηχάνων για αύξηση της κερδοφορίας τους. Ολα τα παραπάνω συμβαίνουν υπό τη σκιά της κρίσης, που ήδη εκδηλώθηκε στις ΗΠΑ και στις αναπτυγμένες οικονομίες της ΕΕ. Μιας κρίσης βαθιάς και με σχετικά μακρόχρονες συνέπειες, που θα εκδηλωθεί και στην Ελλάδα, προαναγγέλλοντας νέα βαριά χτυπήματα για το λαό και τη νεολαία.

Με το ξέσπασμα της κρίσης, η κυβέρνηση της ΝΔ πήρε μέτρα για την αντιμετώπισή της, όχι όμως στην κατεύθυνση της αντιμετώπισης των συνεπειών σε βάρος του λαϊκού εισοδήματος και των εργασιακών δικαιωμάτων, αλλά στην κατεύθυνση της διασφάλισης της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Από το πρώτο μέτρο, δηλαδή το χάρισμα των 28 δισ. στους τραπεζίτες, μέχρι το φετινό προϋπολογισμό που κάνει πιο αντιδραστικά βήματα από τους προηγούμενους ακριβώς γιατί έρχεται να στηρίξει το κεφάλαιο σε συνθήκες κρίσης.

Η πολιτική της ΝΔ είναι ξεκάθαρη: Δεν κάνει ούτε μία υποχώρηση από τις επιδιώξεις του κεφαλαίου προς όφελος των εργαζομένων και της νεολαίας. Φορολογική αφαίμαξη για το λαό και κέρδη για το κεφάλαιο. Επιδοτήσεις για το κεφάλαιο και χρηματοδότηση μίλια πίσω από τις πραγματικές ανάγκες για την Παιδεία και την Υγεία. Οπως η κρίση δεν είναι κρίση του νεοφιλελευθερισμού, αλλά κρίση σύμφυτη με τον καπιταλισμό, έτσι και η αντιπαράθεση που μένει κούφια στην έτσι ή την αλλιώς διαχείριση του ίδιου συστήματος δεν έχει τίποτα να προσφέρει στο λαό και τη νεολαία που ασφυκτιούν από την εφαρμοζόμενη πολιτική. Γιατί εκείνο που βρίσκεται στο επίκεντρο είναι οι προτεραιότητες και ο προσανατολισμός της πολιτικής, ποιον εξυπηρετεί και ποιον θίγει.

Η έκφραση της κρίσης στην Ελλάδα θα σημάνει πολύ δύσκολες μέρες για το λαό και τη νεολαία. Θα σημάνει κατάργηση ακόμα περισσότερων δικαιωμάτων, περικοπή μισθών και συντάξεων, νέα αφαίμαξη από το κεφάλαιο μέσω δανείων, αποπληρωμών και πλειστηριασμών. Στο πλαίσιο αυτό, γίνεται μια συστηματική προσπάθεια από την αστική τάξη και τα κόμματά της να διαμορφωθεί στη συνείδηση του λαού και της νεολαίας η αντίληψη ότι η κρίση είναι κοινή υπόθεση όλων (κεφαλαίου και εργατών) και θα αντιμετωπιστεί με θυσίες από όλους. Οταν η κυβέρνηση και οι μηχανισμοί του κεφαλαίου λένε ότι για να «σωθούμε από την κρίση» χρειάζονται θυσίες, εννοούν ότι για να σωθούν τα κέρδη της πλουτοκρατίας χρειάζονται θυσίες από τους εργαζόμενους, πρέπει οι εργαζόμενοι να έχουν «κατανόηση» στις απολύσεις, στις περικοπές σε μισθούς, συντάξεις, εργασιακά δικαιώματα... Μόνος στόχος της αστικής τάξης και των κομμάτων της είναι να διατηρήσει το κεφάλαιο την κυριαρχία του, τα μερίδιά του στην αγορά και την κερδοφορία του.

Η συναίνεση του λαού να κάνει ακόμα περισσότερες θυσίες για το κεφάλαιο, διευκολύνεται από σενάρια κυβερνητικής συνεργασίας ανάμεσα στα δυο μεγάλα κόμματα, εν είδει «εθνικής ενότητας» για την αντιμετώπιση της κρίσης... Για να σκύψουν το κεφάλι οι εργαζόμενοι και η νεολαία και να δεχτούν αγόγγυστα όχι μόνο τα αυξημένα βάρη που πέφτουν στις πλάτες τους, αλλά και την ένταση του αυταρχισμού και της καταστολής, που θα τεθεί επί τάπητος ακριβώς για την αντιμετώπιση του λαϊκού παράγοντα.

Κόντρα στην πολιτική των κομμάτων του κεφαλαίου, το ΚΚΕ, από την πρώτη στιγμή απευθύνει δυναμικό κάλεσμα στο λαό και τη νεολαία να αντεπιτεθούν στη σφοδρή επίθεση του κεφαλαίου. Με συνθήματα, πλήρωσες τα κέρδη τους, μην πληρώσεις και την κρίση τους και καμία θυσία για την πλουτοκρατία, το ΚΚΕ απευθύνει πρόταση για το ξεπέρασμα της κρίσης, όχι στην κατεύθυνση της διατήρησης των κερδών και της κυριαρχίας του κεφαλαίου, αλλά προς όφελος των εργαζομένων, για να μη δεχτεί και να μη συναινέσει ο λαός να πληρώσει το «μάρμαρο» της κρίσης. Το κάλεσμα του ΚΚΕ σε αντεπίθεση και οι στόχοι πάλης που προβάλλει για το σήμερα έχουν ως αφετηρία και προσανατολισμό την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων και όχι των μονοπωλίων. Είναι κάλεσμα σε λαϊκή συσπείρωση και πάλη που βάζει μπροστά τα δικαιώματα και τις ανάγκες των εργαζομένων και της νεολαίας, βαθαίνει την πάλη για να αποσπάσει κατακτήσεις.

Με αυτή τη γραμμή πάλης, το ΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους και τη νεολαία να παλέψουν και να διεκδικήσουν: Συγκέντρωση κρατικών εσόδων από τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου που θα καλύψουν με εγγύηση των καταθέσεων της λαϊκής οικογένειας με τη χρηματοδότηση του Ταμείου Εγγυήσεων Καταθέσεων (ΤΕΚ) 100% από το χρηματιστικό κεφάλαιο. Μείωση των επιτοκίων χορηγήσεων (για στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια) σε βάρος των κερδών των ομίλων του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Πάγωμα όλων των δανείων που έχουν λάβει οι σημερινοί άνεργοι και όσοι χάνουν τη δουλειά τους. Κατάργηση του ανατοκισμού σε όλα τα δάνεια. Διακοπή κάθε πλειστηριασμού και κατάσχεσης περιουσιακών στοιχείων των εργαζομένων για χρέη στεγαστικών δανείων που αφορούν την κύρια κατοικία. Ατοκα στεγαστικά δάνεια για νέα ζευγάρια για απόκτηση κύριας κατοικίας.

Ακόμα, το ΚΚΕ καλεί να ξεδιπλωθεί η αντεπίθεση για: Ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς στη βάση των σύγχρονων μεγάλων αναγκών της λαϊκής οικογένειας. Βασικό μισθό 1.400 ευρώ, 1.120 ευρώ κατώτερη σύνταξη, επίδομα ανεργίας 1.120 ευρώ (80% του βασικού) για όλο το διάστημα της ανεργίας, υπαλληλική αποζημίωση για όλους. Αποκλειστικά δημόσια καθολική Ασφάλιση, που βάζει φραγμό σε κάθε μορφή ληστείας των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων και όχι μόνο αποφυγή των επενδύσεων σε «δομημένα ομόλογα». Αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Υγεία - Πρόνοια - Παιδεία. Αύξηση του ατομικού (χωρίς παιδί) αφορολόγητου ορίου στα 15.000 ευρώ. Κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη λαϊκής κατανάλωσης, στα καύσιμα θέρμανσης και κίνησης για τα αγροτικά νοικοκυριά και τη λαϊκή κατανάλωση. Πρόγραμμα κρατικής μέριμνας στην υλοποίηση προγραμμάτων λαϊκής στέγης, για τη δημιουργία ασφαλών, σύγχρονων και φτηνών κατοικιών.

Οι παραπάνω προτάσεις του ΚΚΕ ανταποκρίνονται στις άμεσες ανάγκες του λαού και της νεολαίας, μπορούν να αποτελέσουν έδαφος για την ανάπτυξη της πάλης των εργαζομένων, προκειμένου να αποσπάσουν κάποιες κατακτήσεις. Μπορούν να αποτελέσουν το έδαφος της ανάπτυξης ενός ρωμαλέου λαϊκού κινήματος, που θα βάζει στο προσκήνιο τις ανάγκες των εργαζομένων και της νεολαίας. Ανάγκες, που βρίσκονται στον αντίποδα της εφαρμοζόμενης πολιτικής, στον αντίποδα των σχεδιασμών και της υλοποίησης της πολιτικής που εξυπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Γι' αυτό και για να είναι αποτελεσματικό το λαϊκό κίνημα δεν μπορεί να περιορίζεται σε σενάρια κυβερνητικής εναλλαγής στο ίδιο πλαίσιο της αντιλαϊκής πολιτικής, ούτε να βάζει στο στόχαστρο μόνο τον έναν ή τον άλλο τιμονιέρη του καπιταλισμού. Η εκάστοτε κυβέρνηση μπορεί και να πλήττεται, μπορεί και να «πέφτει», αφήνοντας όμως αλώβητη την κυριαρχία των μονοπωλίων.

Για να μετρήσει αποτελέσματα το λαϊκό κίνημα πρέπει να έχει ξεκάθαρη γραμμή ρήξης και σύγκρουσης με την εξουσία των μονοπωλίων. Διαφορετικά το κίνημα και οι διεκδικήσεις του εγκλωβίζονται σε «αιτήματα» - στήριξης της κυριαρχίας των μονοπωλίων, που δε θίγεται όσο η εκάστοτε κυβέρνηση υλοποιεί απαρέγκλιτα τις απαιτήσεις που θέτει για χάραξη πολιτικής με βάση την αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Γι' αυτό και οι εργαζόμενοι και η νεολαία πρέπει να γυρίσουν την πλάτη, όχι μόνο στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, που έχουν αποδείξει και ως κυβερνήσεις ότι εξυπηρετούν την πλουτοκρατία, αλλά και στα δεκανίκια τους, τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και τον ΛΑ.Ο.Σ., που είναι λαλίστατοι μεν σε «αντιπολιτευτικές» κορόνες, αλλά έτοιμοι να σπρώξουν το κίνημα στην αγκαλιά απλά μιας άλλης αντιδραστικής διακυβέρνησης της αστικής εξουσίας.

Το ΚΚΕ επισημαίνει επίσης: Καμιά αναστολή στην αγωνιστική λαϊκή δράση και κινητοποίηση, στην οργάνωση και υψηλή περιφρούρηση των αγώνων, στην ανάπτυξη ανεβασμένων μορφών πάλης μέσα από συλλογικές διαδικασίες με λαϊκή συμμετοχή και ανεβασμένο αίσθημα αγωνιστικής ευθύνης. Λαϊκοί αγώνες που θα αγγίζουν όλο το φάσμα της κυρίαρχης πολιτικής, από την έξαρση της κρατικής καταστολής και βίας μέχρι τα οικονομικά και κοινωνικά αιτήματα της εργατικής τάξης, των μικρομεσαίων στρωμάτων της πόλης και του χωριού, της νεολαίας και των γυναικών, ενάντια στην τεράστια επίθεση που δέχονται τα δικαιώματά τους. Οι εργαζόμενοι εδώ και τώρα πρέπει να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους. Οι χώροι δουλειάς, τα εργοστάσια, οι κλάδοι, τα γιαπιά, τα μεγάλα μαγαζιά των πόλεων, οι τόποι μόρφωσης και κατοικίας, πρέπει να γίνουν τα ζωντανά κύτταρα της αναγέννησης και ανάπτυξης του εργατικού και ευρύτερα λαϊκού κινήματος.

Ιδιαίτερα σε συνθήκες κρίσης αναδεικνύεται ακόμα πιο έντονα ότι δύο είναι οι δρόμοι ανάπτυξης: Η ανάπτυξη με βάση τα συμφέροντα του κεφαλαίου, η εξουσία των μονοπωλίων που σημαίνει ακόμα περισσότερα βάρη και θυσίες από το λαό, και η ανάπτυξη με βάση τα συμφέροντα των εργαζομένων, των λαϊκών στρωμάτων και της νεολαίας κόντρα στις επιδιώξεις του κεφαλαίου.

«Σήμερα είναι ακόμα πιο φανερό ότι υπάρχουν δύο δρόμοι ανάπτυξης. Και όταν λέμε δύο δρόμοι ανάπτυξης, ή θα υπάρχει μια οικονομία οργανωμένη για τα κέρδη, ή μια οικονομία οργανωμένη για τις ανθρώπινες ανάγκες. Αυτά τα δύο, και κέρδη και ανθρώπινες ανάγκες, δε συμβαδίζουν», υπογράμμισε από το βήμα της Βουλής κατά τη συζήτηση για την ψήφιση του προϋπολογισμού η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα.

Η οικονομία για τις ανθρώπινες ανάγκες δε χτίζεται όσο το κεφάλαιο κάνει κουμάντο. Η εξουσία των μονοπωλίων ούτε εξανθρωπίζεται, ούτε βελτιώνεται, ούτε φτιασιδώνεται. Η οικονομία για τις ανθρώπινες ανάγκες μπορεί να χτιστεί με τα χέρια των ίδιων των εργαζομένων και της νεολαίας, μέσα από την ανάπτυξη και την ενδυνάμωση του λαϊκού κινήματος, με αιτήματα και στόχους σε ρήξη και σύγκρουση με την πολιτική των μονοπωλίων, που θα θέτει σε αμφισβήτηση την εξουσία των μονοπωλίων. Και στη θέση της θα παλεύει για να κατακτήσει και να εγκαταστήσει τη λαϊκή εξουσία και οικονομία, που δε χτίζεται με «βαφτίσια» αλλά προϋποθέτει να αλλάξει χέρια η εξουσία, να αλλάξει η τάξη που έχει την εξουσία.