ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 28 Δεκέμβρη 1996
Σελ. /35
ΕΡΓΑΤΙΚΑ
Ο ΘΕΡΜΟΣ ΑΠΕΡΓΙΑΚΟΣ ΧΕΙΜΩΝΑΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Σε αντίθεση με τους ισχυρισμούς της ελληνικής κυβέρνησης, σκληροί απεργιακοί αγώνες δε γίνονται μόνο στην Ελλάδα. Και όσο και αν ματαιοπονεί ο κ. Σημίτης διατυμπανίζοντας τη θεωρία των "υποκινητών", το σύνολο των εξελίξεων στις ευρωπαϊκές χώρες αποδεικνύει ότι ο πραγματικός υποκινητής των λαϊκών αγώνων δεν είναι άλλος απ' τη σκληρή αντιλαϊκή πολιτική του Μάαστριχτ και την καπιταλιστική βαρβαρότητα στο σύνολό της. Μια απλή αναφορά στα γεγονότα αρκεί για να προβληματίσει και τον πιο δύσπιστο αναγνώστη.

Στην Ισπανία, μετά από ένα πρώτο κύμα αγωνιστικών διαμαρτυριών των δημοσίων υπαλλήλων, ενάντια στην πολιτική της λιτότητας της κυβέρνησης Αθνάρ, τον Οκτώβρη ακολούθησε η μεγάλη κινητοποίηση των μαθητών και των σπουδαστών στις 14 Νοέμβρη για την υπεράσπιση του δημόσιου δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Η συνέχεια δόθηκε με την απεργιακή κινητοποίηση 26.000 ανθρακωρύχων, που απέκλεισαν τις εθνικές οδούς και υποχρέωσαν την ισπανική κυβέρνηση να έρθει σε συμβιβασμό μόλις δύο μέρες μετά. Η μερική αυτή κατάκτηση αναβάθμισε τη μαχητικότητα της απεργιακής διαδήλωσης των δημόσιων υπαλλήλων στις 24 Νοέμβρη, που, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις όλων των πλευρών, ήταν η μεγαλύτερη σε μαζικότητα, μετά τη γενική απεργία του Δεκέμβρη του '88. Μόνο στη Μαδρίτη οι διαδηλωτές ξεπέρασαν τους 250.000!

***

Στη Γαλλία, η πρώτη μεγάλη απεργιακή κινητοποίηση έγινε στις 14 Νοέμβρη και αγκάλιασε ορισμένους κλάδους όπως τα ταχυδρομεία, το μετρό, την εταιρία πτήσεων εσωτερικού Air Inter, τις Τράπεζες και τις εφημερίδες.

Τα αιτήματα επικεντρώθηκαν στη μείωση της ανεργίας, στη διατήρηση της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων και στις εργασιακές σχέσεις. Ακολούθησε στις 19 Νοέμβρη η μεγάλη απεργία των οδηγών φορτηγών αυτοκινήτων, που γνώρισε ένα εκπληκτικά ψηλό ποσοστό συμπαράστασης απ' τη γαλλική κοινή γνώμη(75%). Η απεργία αυτή ανέδειξε τις εφιαλτικές συνθήκες ζωής αυτού του κλάδου εργαζομένων, που, ενώ υπογράφουν συλλογικές συμβάσεις με εβδομαδιαία απασχόληση 38 ωρών, βρίσκονται στο τιμόνι από 50 έως 62 ώρες!

Η μορφή πάλης με τις ατέλειωτες ουρές από νταλίκες, που έκλεισαν το εθνικό δίκτυο, αποδείχτηκε ιδιαίτερα πετυχημένη και βρήκε μιμητές τους Δανούς οδηγούς φορτηγών αυτοκινήτων, που έκλεισαν με τη σειρά τους τα σύνορα της χώρας με τη Γερμανία και τη Σουηδία. Είχε ως αποτέλεσμα τη μερική κατάκτηση ενός από τα βασικά αιτήματα, δηλαδή τη μείωση του ορίου συνταξιοδότησης των εργαζομένων του κλάδου.

Στις Βρυξέλλες, τη στιγμή που ξεσπούσε η απεργία των Γάλλων οδηγών φορτηγών αυτοκινήτων, διαδήλωναν χιλιάδες Δυτικοευρωπαίοι σιδηροδρομικοί κατά της "Λευκής Βίβλου" της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η οποία αφού διαπιστώνει τη φθίνουσα πορεία των ευρωπαϊκών σιδηροδρόμων, συνιστά την "απορύθμισή" τους, αποσιωπώντας ότι αυτή η φθίνουσα πορεία οφείλεται κυρίως στις κοινοτικές επιλογές.

Στη Γερμανία η I. G. Metall αντέδρασε στην ψήφιση από την Ομοσπονδιακή Βουλή νόμου, που οδηγούσε σε περικοπή των επιδομάτων ασθενείας, αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης και των ασφαλιστικών εισφορών. Στη 1/10, 200.000 μεταλλεργάτες έκαναν στάσεις εργασίας και ανάγκασαν την πρωτοπόρα επιχείρηση στην εφαρμογή του νόμου το κοντσέρν της Damler Benz να υποχωρήσει προσωρινά και να προτείνει στο σύλλογο των εργοδοτών του μετάλλου κεντρικές διαπραγματεύσεις. Στις 24/10 το απεργιακό κύμα κορυφώνεται με 500.000 απεργούς μεταλλεργάτες σε πάνω από 1.000 επιχειρήσεις. Στις 19 και 20 του Δεκέμβρη, στις συλλογικές διαπραγματεύσεις, κέρδισαν το επίδομα ασθενείας. Λίγο αργότερα στην Ιταλία, η Ρώμη θα παραλύσει από μια μεγάλη απεργιακή διαδήλωση 300.000 εργαζομένων στη βιομηχανία μετάλλου.

***

Το σύνολο των γεγονότων, που προαναφέραμε, δείχνει πόσο βιάστηκαν κάποιοι να μιλήσουν για το "τέλος της ιστορίας" και την υπέρβαση της εποχής της ταξικής πάλης. Παρά την ένταση της κατασταλτικής και της ιδεολογικής λειτουργίας του κρατικού μηχανισμού, παρά την επίκληση απ' την εργοδοσία του φόβητρου ανεργίας, το θερμόμετρο της ταξικής πάλης ανεβαίνει.

Φυσικά, οι δυσκολίες είναι πάρα πολλές και δε θα μπορούσε κανείς να τις παραγνωρίσει. Η εδραίωση ενός ταξικού πολιτικού προσανατολισμού του κινήματος, που θα σημαδεύει τον πραγματικό ένοχο, την πραγματική αιτία των προβλημάτων, απαιτεί πολλά ακόμα βήματα, για να κατακτηθεί. Και η διαπάλη για την κατάκτηση ενός πραγματικά αντιιμπεριαλιστικού - αντιμονοπωλιακού προσανατολισμού του κινήματος, θα είναι μια υπόθεση δύσκολη και μακρόχρονη. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι μόλις δυο βδομάδες μετά την απεργία της 24/10, ο πρόεδρος της I. G. Metall κ. Τσβίκελ, τόνιζε σε συνέδριο της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών της Γερμανίας (DGB) ότι η λογική του εργατικού κινήματος πρέπει να είναι "η πολιτική και κοινωνική δυνατότητα διαμόρφωσης του καπιταλιστικού οικονομικού συστήματος και όχι η εξάλειψή του σαν προϋπόθεση συνδικαλιστικής δράσης". Ωστόσο, δεν μπορεί κανείς να παραγνωρίσει ότι δυναμώνει η πάλη ενάντια στις συνέπειες της πολιτικής του Μάαστριχτ, έστω και αν αυτή περιορίζεται ακόμα μόνο στο οικονομικό - συνδικαλιστικό επίπεδο και έχει προς το παρόν αμυντικά χαρακτηριστικά, περιορίζεται στην υπεράσπιση κάποιων κατακτήσεων των προηγούμενων ετών. Διαφαίνονται, δηλαδή, οι δυνατότητες για να βαθύνει ο πολιτικός προσανατολισμός του κινήματος, να αυξηθεί η μαζικότητά του και να εδραιωθεί ο συντονισμός των διαφόρων τμημάτων του.

Αντίστοιχες δυνατότητες υπάρχουν και για το συντονισμό σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο, παρά τη μεγάλη καθυστέρηση που υπάρχει και σ' αυτό το επίπεδο. Η συμπαράσταση που εξέφρασαν στους Ελληνες αγρότες οι Γάλλοι συνάδελφοί τους την περίοδο αυτή, είναι αναμφισβήτητα μια θετική ένδειξη στην κατεύθυνση αυτή.

***

Σε κάθε περίπτωση ο φετινός χειμώνας δείχνει ότι το επιτελείο των Βρυξελλών δε θα μπορέσει να κάνει περίπατο στις πλάτες των εργαζομένων της Ευρώπης. Και αν κάτι υπογραμμίζουν αυτές οι εξελίξεις είναι η τεράστια πολιτική σημασία της δικής μας δράσης, της δράσης των κομμουνιστών.

Μάκης ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

Δεν μπορεί κανείς να παραγνωρίσει ότι δυναμώνει η πάλη ενάντια στις συνέπειες της πολιτικής του Μάαστριχτ. Διαφαίνονται ήδη οι δυνατότητες για να βαθύνει ο πολιτικός προσανατολισμός του κινήματος, να αυξηθεί η μαζικότητά του και να εδραιωθεί ο συντονισμός των διαφόρων τμημάτων του


ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ ΚΟΛΙΓΙΑΝΝΗ, ΜΕΛΟΥΣ ΤΟΥ ΔΣ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΤΗΣ ΣΟΦΤΕΞ
Επιλογή το ξεπούλημα

- Τι κρύβεται πίσω από την απόφαση της κυβέρνησης και της διοίκησης της ΣΟΦΤΕΞ, να θέσουν το μισό σχεδόν προσωπικό (1.500 άτομα) σε υποχρεωτική 15ήμερη άδεια;

- Ολα ξεκινάνε από την επιλογή της κυβέρνησης να ξεπουλήσει την επιχείρηση. Ετσι όπως την έχουν φέρει την επιχείρηση σε οικονομικό μαρασμό, αυτή η 15ήμερη άδεια είναι μια χρονική παράταση για να δούνε ποιο θα είναι το επόμενο βήμα τους. Ενας δεύτερος λόγος, είναι ότι δημιουργείται στον κόσμο μια απογοήτευση και αγανάκτηση που ενδεχόμενα θα έχει στόχο να αποδεχτούν οποιαδήποτε λύση και αν δώσουν. Προετοιμάζουν ψυχολογικά το έδαφος για να προλάβουν αντιδράσεις, αγωνιστικές κινητοποιήσεις των εργαζομένων. Στα πλαίσια αυτά κυκλοφορούν και φήμες περί κοψίματος του ρεύματος από τη ΔΕΗ, κάτι που θα χειροτερέψει περισσότερο την κατάσταση.

- Είπατε προηγουμένως ότι την έχουν φέρει σε οικονομικό μαρασμό. Τι εννοούσατε;

- Η εταιρία, αντί να νιώσει τη φροντίδα του κράτους, σαν δημόσια που είναι, την περιέπλεξαν στα γρανάζια του τραπεζικού κατεστημένου, με αποτέλεσμα να φτάσει στο σημείο να μην μπορεί να ανταπεξέλθει στις οικονομικές της υποχρεώσεις. Ο δανεισμός της επιχείρησης είναι γύρω στα 20 δισ. δρχ., οι τόκοι υπερβαίνουν ετησίως τα 3 δισ. δρχ. Με τους τόκους δυο ετών θα μπορούσαν να ολοκληρωθούν τα εγκεκριμένα επενδυτικά προγράμματα. Από πλευράς παραγωγικής διαδικασίας, η εταιρία πάει καλά. Συγκεκριμένα, ο μηχανολογικός της εξοπλισμός τα τελευταία χρόνια πιάνει τουλάχιστον το 80% της δυνατότητας απόδοσης. Συνεχίζει να διατηρεί περίπου το 40% της ελληνικής αγοράς και γύρω στο 60% των εξαγωγών ελληνικού χαρτιού. Υπερτερεί των άλλων ομοειδών επιχειρήσεων, στο θέμα των πρώτων υλών, γιατί το εργοστάσιο της ΣΟΦΤΕΞ στη Δράμα προσφέρει ένα 30% περίπου της πρώτης ύλης (καθετοποίηση παραγωγής από πρώτη ύλη μέχρι τελικό προϊόν). Το τελευταίο διάστημα υπάρχει ανάκαμψη των πωλήσεων, κάτι που έρχεται σε πλήρη αντιπαράθεση με το σκεπτικό του ξεπουλήματος.

- Ποιοι είναι οι υπεύθυνοι γι' αυτή την κατάσταση;

- Είναι οι κυβερνήσεις των τελευταίων 13 χρόνων που δεν έβαλαν ούτε μια δραχμή για επενδύσεις. Στόχος όλων τους ήταν, αφού ξεχρεωθούν τα φέσια των πρώην ιδιοκτητών, να δοθεί ξανά η επιχείρηση για ένα κομμάτι ψωμί στον ιδιωτικό τομέα. Επιπλέον όλες οι κυβερνήσεις, για κομματικές σκοπιμότητες, "ασέλγησαν" πάνω στη ΣΟΦΤΕΞ, με εκατοντάδες ρουσφέτια και τακτοποιήσεις ημετέρων.

- Ποια θα είναι η αντίδραση των εργαζομένων;

- Το ΔΣ του σωματείου έχει προγραμματίσει για την ερχόμενη Δευτέρα συνεδρίαση για την αντιμετώπιση της κατάστασης συγκεκριμένα. Υπάρχει προσανατολισμός γιασυνέντευξη Τύπου και Γενική Συνέλευση, με πρόταση για εξουσιοδότηση του ΔΣ να προγραμματίσει μια σειρά ενέργειες. Εμείς σαν "ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ" (σ. σ. υποστηρίζεται από την ΕΣΑΚ) έχουμε επισημάνει τα τελευταία χρόνια και τις αιτίες αυτής της κατάστασης που είναι η απόφαση της κυβέρνησης για την ιδιωτικοποίηση και ποια πρέπει να είναι η στάση των εργαζομένων για να σωθεί αυτή η δημόσια επιχείρηση, καταθέτοντας συγκεκριμένες προτάσεις, όπως: Να σταματήσει κάθε διαδικασία ιδιωτικοποίησης. Να χρηματοδοτηθεί άμεσα η επιχείρηση και να προχωρήσουν άμεσα τα εγκεκριμένα επενδυτικά προγράμματα του υπουργείου Ανάπτυξης. Τα στελέχη και οι φίλοι της "ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗΣ", στην κατεύθυνση αυτή θα δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις.

ΝΤ. Ν.



Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ