ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Πολλές οι ταινίες, λίγες οι καλές...

Και η τρέχουσα βδομάδα φιλοξενεί πλήθος ταινιών, με τις πρεμιέρες συνολικά να σκιτσάρουν μια κακή εικόνα, πλην κάποιων εξαιρέσεων, όπως η ινδική και η εγγλέζικη ταινία με την Σαρλότ Ράμπλινγκ. Οι υπόλοιπες, δυστυχώς, κακόγουστες αμερικανιές σε λιγότερο και μεγαλύτερο βαθμό. Στην «Αλκυονίδα», όμως, προβάλλονται ως αποζημίωση καλές ταινίες. Μια και μοναδική προβολή την Κυριακή 1 Νοέμβρη, στις 12 το μεσημέρι, για την κλασική, μεγάλη ταινία του Μαρσέλ Καρνέ «Τα παιδιά του παραδείσου» (1945), με την Αρλετί, τον Ζαν Λουί Μπαρό και τον Πιέρ Μπρασέρ, που δεν πρέπει να χάσουν όσοι δεν την έχουν δει (είσοδος 5 ευρώ). Στην «Αλκυονίδα», επίσης, συνεχίζεται καθημερινά, στις 6 το απόγευμα, η προβολή του βραβευμένου, ύψιστης λογοτεχνικότητας, ντοκιμαντέρ του Φίλιππου Κουτσαφτή «Αρκαδία Χαίρε» (2015), καθώς και οι ελληνικές παραγωγές «Forget Me Not» (2014) του Γιάννη Φάγκρα, στις 9 το βράδυ και «Μαριονέτες» (2015) του Παντελή Καλατζή, στις 11 τη νύχτα.

Στον κινηματογράφο «Στούντιο» της πλατείας Αμερικής, συνεχίζεται καθημερινά στις 20.30 και 22.30 η προβολή της σουηδικής ταινίας του Ρούμπεν Εστλουντ «Ακούσια»... και στο «Αστυ» συνεχίζεται η προβολή της γαλλικής ταινίας του Στεφάν Μπριζέ «Ο νόμος της αγοράς» (2015). Σε ό,τι αφορά τώρα το καθιερωμένο ραντεβού του Φεστιβάλ Δράμας με το αθηναϊκό κοινό, φέτος δίνεται στον κινηματογράφο «Τριανόν», από τις 29 Οκτώβρη έως και τις 4 Νοέμβρη. Στον περιορισμένο όμως χώρο που διαθέτουμε, είναι όντως αδύνατο να αναφερθούμε λεπτομερέστερα στο μακροσκελέστατο πρόγραμμα προβολών.

Δεν μπορούμε, όμως, παρά να σας πληροφορήσουμε ότι την Τρίτη 3 Νοέμβρη, στις 9 το βράδυ, θα προβληθεί στο «Τριανόν» η ταινία «Οι παλαιστές» των Κώστα Σταματόπουλου και Σήφη Στάμου, σε σενάριο του συγγραφέα Θωμά Μανόπουλου, παρέα με άλλες μικρού μήκους, στα πλαίσια του Φεστιβάλ Δράμας στην Αθήνα. Η ταινία είναι η πρώτη απόπειρα παραγωγής ταινίας μικρού μήκους από το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Λαυρίου, με την κινηματογραφική Ομάδα «Λοκομοτίβα» και τον Χρήστο Γιάννου. Κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου, σε μία επαρχιακή πόλη, οι νέοι καλούνται από τη Στρατολογία προς κατάταξη. Δυο φίλοι, «παλαιστές» σε όλες τις φάσεις της ζωής τους, καλούνται να στηρίξουν ο ένας τον άλλο. Τους δίνεται ένα χαρτί που πρέπει να υπογράψουν και να αποκηρύξουν μετά βδελυγμίας τον Κομμουνισμό. Δεν υπογράφουν, με αποτέλεσμα να ακολουθήσουν την πορεία χιλιάδων νεαρών προς τη Μακρόνησο.

ΚΡΙΤΙΚΗ: Τζία ΓΙΟΒΑΝΗ

ΤΣΑΪΤΑΝΙΑ ΤΑΜΑΝ

Το δικαστήριο

Ινδική κοινωνική τοιχογραφία που προβλήθηκε στο τμήμα «Ορίζοντες» στο Φεστιβάλ της Βενετίας 2014 και έλαβε το βραβείο «Καλύτερης ταινίας» των «Οριζόντων», αλλά και το «Λουίτζι Ντε Λαουρέντις» Βραβείο καλύτερης πρώτης δουλειάς. Ο 27χρονος σκηνοθέτης, μιλώντας για το πρώτο του φιλμ μυθοπλασίας, αναφέρει: «Μπήκα σε ένα νορμάλ δικαστήριο στην περιφέρεια της Βομβάης και η απόλυτη απουσία τραγικότητας, η ευκολία, η φυσικότητα με την οποία παίρνονταν ζωτικές αποφάσεις, πυροδότησαν τη φαντασία μου». Ο Ταμάν μας μπάζει στην παραπάνω πραγματικότητα μ' ένα βλέμμα από τα μέσα, συνθέτοντας μια χαμηλών τόνων ταινία, ανθρώπινη και ταυτόχρονα εξαιρετικά ορθολογική. Μια ταινία αποτελεσματική, χάρη σ' ένα ευφυώς έξυπνο και υπογείως ειρωνικό σενάριο, χάρη σε μια αίσθηση φυσικότητας που ξεπερνάει την απλή αναπαράσταση. Η προσεκτική δε παρακολούθηση της καθημερινότητας των χαρακτήρων έξω από την αίθουσα του δικαστηρίου προσδίδει στη θεματική του Ταμάν βάθος και κατανόηση και κατ' αυτόν τον τρόπο διαμορφώνει την παρουσίαση του δυσλειτουργικού μηχανισμού της δικαιοσύνης στη σύγχρονη και περίπλοκα άγνωστη Ινδία.

Ενας ηλικιωμένος τραγουδοποιός που αναμοχλεύει πολιτική θεματολογία, συλλαμβάνεται στη Βομβάη με την κατηγορία της υποκίνησης σε αυτοκτονία. Αυτό γιατί ένας εργάτης στο αποχετευτικό δίκτυο βρέθηκε νεκρός, λίγες μέρες μετά την εμφάνιση του τραγουδοποιού σε πολιτική εκδήλωση, που με το τραγούδι του παρακινούσε τους εργάτες υπονόμων να δώσουν τέλος στη ζωή τους. Οι θεατές παρακολουθούμε τη δικαστική περιπέτεια του τραγουδοποιού από τη στιγμή της σύλληψής του. Η φέρουσα ιδέα της ταινίας συνίσταται στο να γίνουμε κοινωνοί της διαδικασίας εκδίκασης, μέσα από το πρωτόκολλο ενός δικαστηρίου πάντα πλημμυρισμένο κόσμο, με τη μια υπόθεση να διαδέχεται βιαστικά την άλλη, με τον τρόπο άσκησης του λειτουργήματος δικαστών, δικηγόρων, υπαλλήλων κ.λπ., αλλά και του κοινού που παρακολουθεί. Η ταινία δε θα σηματοδοτούσε τίποτα το εξαιρετικό, εάν ο σκηνοθέτης δε συνόδευε τους χαρακτήρες στην καθημερινότητά τους, δείχνοντας μέσα από το δικαστή ότι αυτός που αποφασίζει την τύχη ανθρώπων εγγράφεται σε μια ταξική πραγματικότητα, η οποία σχεδόν του απαγορεύει να δει πόσο καθοριστικό είναι το λειτούργημά του. Ενδιαφέρουσα ταινία!

Με τους: Ούσα Μπάνε, Βιβέκ Γκομπέρ, Σίρις Παβάρ κ.ά.

Παραγωγή: «Court», Ινδία (2014), στον κινηματογράφο «Αστορ».

ΑΝΤΡΙΟΥ ΧΕΪΓΚ

45 Χρόνια

Ο Βρετανός σκηνοθέτης Αντριου Χέιγκ, ικανός να εμφυσήσει ζωή και στις πιο μετριοπαθείς αφηγήσεις, έφτιαξε ένα αναμφίβολα καλοπαιγμένο δράμα για τον έρωτα, την αγάπη και την προδομένη εμπιστοσύνη στη σχέση ενός ηλικιωμένου ζευγαριού που ζει στην εξοχή. Η ταινία είναι η ιστορία της συζύγου, Κέιτ. Είναι ακόμα σπουδή του χαρακτήρα μιας γυναίκας με ασφαλείς επιλογές ζωής, τις οποίες η ίδια αμφισβητεί, όταν βρίσκεται αντιμέτωπη με μια απρόσμενη κατάσταση. Πρόκειται για περιγραφή χαμηλών τόνων μιας δραματικής καθημερινότητας, με υποβλητική σουσπάνς, σε ένα πλαίσιο πεζής σιωπής. Το σενάριο δίνει πληροφορίες για όσα ακριβώς πρέπει να ξέρουμε ως θεατές, όπως μόνο τα καλογραμμένα σενάρια κάνουν. Τίποτα δεν λέγεται εάν δεν είναι αναγκαίο και ό,τι λέγεται έχει τη σημασία του.

Η Κέιτ είναι παντρεμένη με τον Τζεφ. Δεν έχουν παιδιά, έχουν πολλούς φίλους και σχεδιάζουν ένα μεγάλο πάρτι για την 45η επέτειο του γάμου τους. Ολα όμως έρχονται πάνω κάτω όταν μια επιστολή ανακοινώνει ότι βρέθηκε το πτώμα της Κάτια - νεανικού μεγάλου έρωτα του Τζεφ - που «εξαφανίστηκε» στις ελβετικές Αλπεις πριν από 50 χρόνια.

Η ταινία «45 χρόνια» μιλά για το ευάλωτο ακόμα και στις πιο σταθερές σχέσεις. Για το πόσο εύκολα και γρήγορα καταρρέει ό,τι έχτιζε κανείς μια ζωή, όταν μια ρωγμή προσβάλλει τα θεμέλια. Ο σκηνοθέτης τρυφερά και με ζεστασιά μάς ανοίγει δρόμο στην ιστορία, μπάζοντάς μας σε βάθος που μάλλον «βιώνεται». Είναι μια ταινία γι' αυτό που όχι αναγκαία βλέπουμε και ακούμε, αλλά που μπορούμε να υποθέσουμε. Η Σαρλότ Ράμπλινγκ στο ρόλο της Κέιτ είναι ευαίσθητη και απίστευτα ανθρώπινη. Το ίδιο και ο Τόμ Κούρτνεϊ ως Τζεφ, με ελαφρώς απαθή αντίδραση σε ό,τι συμβαίνει. Η ταινία είναι δυνατή για όλους, έχουν - δεν έχουν σχέσεις...

Με τους: Σαρλότ Ράμπλινγκ, Τομ Κόρτνεϊ, κ.ά.

Παραγωγή: «45 Years», Μ. Βρετανία (2015)

ΜΠΕΝΖΑΜΙΝ ΡΟΣΕ

Οι επίλεκτοι

Γαλλικό αστυνομικό θρίλερ με κλέφτες και αστυνόμους, με προδιαγραφές δράσης «α λ' αμερικαίν», με φυσικό ντεκόρ το αριστουργηματικό Παρίσι σε όλες τις ώρες μέρας και νύχτας, φωτογραφημένο απ' όλες τις δυνατές γωνίες λήψης, με πρωταγωνιστή τον χαρισματικό Ζαν Ρενό σε ρόλο θρυλικού αστυνομικού - γερασμένου, ερωτευμένου και αποκαμωμένου - με γενειάδα κύρους και αποφασιστικότητας. Ταινία υβριδική, με τόνους χιούμορ και έρωτα, με κακά γκαγκς και μουσική ροκ, ταινία που προσβλέπει αποκλειστικά στη διασκέδαση του κοινού, ταινία ενσυνείδητα ακομπλεξάριστη, παραγωγή του ομίλου Μ6, του καινούργιου βασιλιά της γαλλικής μυθοπλασίας, Λικ Μπεσόν... Αυτό το τελευταίο τα λέει όλα!

Είναι η ιστορία του βετεράνου αστυνομικού Σερζ Μπουρέν και της πιστής ομάδας του, που αποτελείται από νεαρούς αστυνομικούς που χρησιμοποιούν ανορθόδοξες και αντισυμβατικές μεθόδους, ρόπαλα του μπέιζ μπολ και άλλα τέτοια. Η ίντριγκα ξεκινά δυνατά όταν μια αδίστακτη ομάδα ληστών δολοφόνων με βαρύ οπλισμό εισβάλλει στο προσκήνιο ληστεύοντας κοσμηματοπωλεία και τράπεζες με τις σεκάνς δράσης να πολλαπλασιάζονται στο 2ο μέρος της ταινίας...

Με τους: Ζαν Ρενό, Κατερίνα Μουρίνο, Αλμπάν Λενουάρ, κ.ά.

Παραγωγή: «Antigang», Γαλλία (2014)

ΤΖΟΝ ΕΡΙΚ ΝΤΟΟΥΝΤΛ

Χωρίς διέξοδο

Αμερικανικό θρίλερ χωρίς βάθος και αποχρώσεις με απαξιωτική, σε μεγάλο βαθμό, αντίληψη για τον «μη Αμερικανό». Αρχικά η ταινία θα έβγαινε με τίτλο «Το πραξικόπημα», αυτός όμως άλλαξε όταν αποκαλύφθηκε ότι το κοινό των δοκιμαστικών προβολών δεν γνώριζε τι είναι «coup». Η ταινία διαθέτει δράση και σουσπάνς, που όμως επικαλύπτεται από έναν συνδυασμό ανεξέλεγκτης ξενοφοβίας, δυτικών ενοχών, αδέξιων πολιτικών σχολίων και παλιομοδίτικου ρατσισμού των «σόου μπίζνες».

Ο σταρ Οουεν Γουίλσον - που μας συνήθισε σε ρόλους κωμικούς - υποδύεται έναν μηχανικό από το Τέξας που επαγγελματικές ατυχίες τον εξαναγκάζουν να μετακομίσει, με σύζυγο και δυο κόρες, για να δουλέψει σε αμερικανική εταιρεία σε απροσδιόριστη χώρα της Νοτιοανατολικής Ασίας, όπου δεν μιλούν αγγλικά, όπου γράφουν περίεργα και το ιντερνέτ δεν λειτουργεί. Με το που η οικογένεια εγκαθίσταται σε κεντρικό ξενοδοχείο, ξεσπά πραξικόπημα. Βαριά οπλισμένοι και αιμοβόροι πραξικοπηματίες - με θολούς στόχους κι αιτίες - εκτελούν τον πρωθυπουργό και παίρνουν την εξουσία. Η πόλη μετατρέπεται σε ζώνη πολέμου και η πολυτελής τους όαση σε χώρο ανηλεών εκτελέσεων από ανώνυμες, βίαιες και άγριες ορδές εξεγερμένων που κουράστηκαν πια να βλέπουν να εκμεταλλεύονται τη χώρα τους αμερικανικοί όμιλοι... Μέσα στο εκρηκτικό χάος, ο Τζακ κάνει τα πάντα να βγάλει ζωντανή την οικογένειά του από τη χώρα, η αξιοπιστία του, ωστόσο, ως πρωταγωνιστικού χαρακτήρα στο δράμα της φυγής, είναι απειροελάχιστη. Κάπου εμφανίζεται ο Πιρς Μπρόσναν ως πράκτορας της M16 και εύχρηστη - για την περίπτωση - κινηματογραφική λύση που λέει αποφθεγματικά «οι επαναστάτες αγωνίζονται για την επιβίωση των οικογενειών τους όπως ο Τζακ για τη δική του»...

Με τους: Οουεν Ουίλσον, Πιρς Μπρόσναν, Λέικ Μπελ, Στέρλινγκ Τζέρινς, Κλερ Γκίαρ, κ.ά.

Παραγωγή: «No escape», ΗΠΑ (2015)