Η αγέλη του ΛΑ.Ο.Σ. ουρλιάζει καιρό τώρα για πρόσθετα μέτρα αυταρχισμού και καταστολής, σε βάρος του λαού, του κινήματος και, φυσικά, του ΚΚΕ. Ετσι, δεν ξαφνιάζει η χτεσινή της ανακοίνωση, με την οποία ζητά απ' την κυβέρνηση «να προσέξει, γιατί δεν θα είναι μακριά η μέρα που θα χρειαστεί η πολιτεία τα Σώματα Ασφαλείας»! Και να «σκεφτεί μήπως και την κρίσιμη στιγμή τα "σαγηνέψει" η Κίρκη της αριστεράς...».

Κόμμα του κνούτου και της πιο μαύρης αντίδρασης, επισείει στο πρόσωπο του λαού την απειλή της ωμής καταστολής. Θα 'πρεπε, ωστόσο, να γνωρίζει πως οι απειλές δεν πιάνουν σε ένα λαό που τον πνίγει τον δίκιο και αποφασίζει να το διεκδικήσει με την οργανωμένη πάλη του, πυκνώνοντας τις γραμμές του κινήματος. 'Η, μάλλον, το γνωρίζει ο ΛΑ.Ο.Σ., αλλά, στοιχειωμένος απ' το φόβο της λαϊκής δύναμης και απόφασης, καταφεύγει στην τρομοκρατία και στον εκφοβισμό. Ματαιοπονεί.

«Μπαίνουμε σε μια περίοδο όπου θα υπάρξει πληθώρα απεργιών. Υπάρχουν όμως και τα δικαιώματα των υπόλοιπων πολιτών, που δεν πρέπει να αγνοηθούν». Η παραπάνω άποψη αναγνώστη βρήκε περίοπτη θέση στην εφημερίδα «Καθημερινή». Η εφημερίδα προέβαλε αυτή την άποψη του αναγνώστη της, δημοσιεύοντας επιστολή του, ότι «αν οι απεργοί με τις ενέργειές τους, καταπατούν τα δικαιώματα όλων των άλλων, θα πρέπει η πολιτεία να επεμβαίνει και να φρενάρει τις απεργιακές κινητοποιήσεις», «να ψηφίσει άμεσα νόμο που θα επιβάλλει αυστηρότατες ποινές (μεγάλα πρόστιμα, φυλακίσεις μη εξαγοράσιμες, απόλυση από την υπηρεσία, άρση της σύνταξης κλπ)».

Είναι μια άποψη που οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι επιδιώκουν να την κάνουν δημοφιλή στα λαϊκά στρώματα, ώστε να μην αναπτύσσεται αλληλεγγύη ανάμεσα στους εργαζόμενους, ανάμεσα στις κοινωνικές ομάδες που πλήττονται από την αντιλαϊκή πολιτική. Ιδιαίτερα σήμερα που δεν υπάρχει λαϊκή οικογένεια που να μην υποφέρει, να μη στερείται, να μη βρίσκεται σε απόγνωση. Διότι αν αφαιρέσουμε το δικαίωμα σε αξιοπρεπή μισθό και σύνταξη, σε δουλειά με δικαιώματα, σε αποκλειστικά δημόσια, δωρεάν και αναβαθμισμένη Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια, σε μέτρα προστασίας της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων, σε ασφαλείς, φθηνές και συχνές μαζικές μετακινήσεις, σε φθηνά ή και δωρεάν φάρμακα και τρόφιμα για όλους, σε ρεύμα, νερό, τηλέφωνο, διαδίκτυο, σε προστασία των ανέργων και των οικογενειών τους, τότε ποια «δικαιώματα των υπόλοιπων πολιτών» απομένουν;

Απομένουν τα «δικαιώματα» των επιχειρηματιών και του κράτους να πουλούν υπηρεσίες Υγείας - Πρόνοιας, να πουλούν τη μόρφωση, τη μετακίνηση των λαϊκών στρωμάτων, να πουλούν όλες τις λαϊκές ανάγκες. Μένει το «δικαίωμα» των επιχειρηματιών να ανοιγοκλείνουν τα εργοστάσια, τα ξενοδοχεία, κάθε επιχείρηση ανάλογα με το συμφέρον τους. Μένει το «δικαίωμα» του κράτους να «χαρατσώνει» τη λαϊκή οικογένεια, ώστε να σωθεί η πλουτοκρατία, μένει το «δικαίωμα» της διοίκησης της ΔΕΗ να αφήνει νοικοκυριά χωρίς ρεύμα, το «δικαίωμα» των εφοπλιστών να ξεκόβουν νησιά από τα δρομολόγιά τους και να φτάνουν στα ύψη τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια.

Κι ακριβώς επειδή οι κυβερνήσεις τα παραπάνω «δικαιώματα» υπηρετούν, δεν αποκλείεται να προκύψουν και τέτοιοι νόμοι. Τα αστικά ΜΜΕ προσπαθούν να προετοιμάσουν την κοινή γνώμη γι' αυτή την εξέλιξη, στο όνομα ενός υποτιθέμενου δικαιώματος στην... απεργοσπασία. Είναι βέβαιο, όμως, πως η λαϊκή απάντηση, το δίκιο των παραγωγών του πλούτου θα εκφραστεί με μια φωνή: «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη»!