Associated Press

Χιλιάδες εργαζόμενοι της «Φολκσβάγκεν» διαδήλωναν τον Νοέμβρη του 2004 ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική. Είναι οι ίδιοι που την καταδίκασαν στις εκλογές και πρέπει πάλι να βγουν στο προσκήνιο

Αυτό σημαίνει ότι η σοσιαλδημοκρατία συμφωνεί να συγκροτηθεί συγκυβέρνηση με τη χριστιανοδημοκρατία, αλλά υπό τον όρο καγκελάριος να είναι ο Σρέντερ, που στη συνέχεια της τηλεοπτικής συνέντευξής του το είπε ρητά: «Αλλά δε σκέφτομαι καθόλου να αφεθώ υπό την πίεση μερικών επαρχιακών πολιτικών της CDU σε οποιεσδήποτε παραχωρήσεις». Μ' αυτό εννοούσε καθαρά ότι δε θα αποδεχτεί καγκελαρία της χριστιανοδημοκράτισσας κομματικής αντιπάλου Αγγελας Μέρκελ.

Η συνέχεια της δήλωσή του υπήρξε πραγματικό Μαντείο των Δελφών. Γιατί, όταν ο συνεργάτης του ARD τον ρώτησε, αν μπορεί να σκεφτεί τη μελλοντική κυβέρνηση, χωρίς να είναι αυτός καγκελάριος, απάντησε ότι πρώτα πρέπει να ξεκαθαριστεί μεταξύ των δύο κομμάτων το περιεχόμενο της συμφωνίας: «Το ζήτημα της (σ.σ. κυβερνητικής) ηγεσίας θα λυθεί, πρέπει να λυθεί, αλλά θα έχει νόημα πρώτα, αν ξεκαθαριστεί ότι (σ.σ. τα δύο κόμματα) θέλουν να συνασπιστούν».

Ο πρόεδρος της σοσιαλδημοκρατίας Φράνζι Μιντεφέρινγκ δήλωσε ότι η απόφαση για τις διαπραγματεύσεις συνασπισμού με την CDU θα ληφθεί μετά την εκλογή στην 1η εκλογική περιφέρεια της Δρέσδης στις 2 Οκτώβρη.

Η απάντηση της Χριστιανοδημοκρατίας (CDU) επακολούθησε αμέσως. Ηγετικά στελέχη του κόμματος - ο γενικός γραμματέας του Φόλκερ Κάουντερ, χριστιανοδημοκράτες πρωθυπουργοί ορισμένων κρατιδίων, δήλωσαν την Κυριακή, όπως το ίδιο προηγούμενα και η Αγγελα Μέρκελ, ότι πριν την έναρξη των διαπραγματεύσεων πρέπει να αποφασιστεί το ζήτημα της καγκελαρίας, και αυτό σημαίνει καγκελάριος της κυβέρνησης του «μεγάλου συνασπισμού» πρέπει δικαιωματικά να είναι η Μέρκελ.

Στα διάφορα σενάρια, που αναφύονται σαν ενδεχόμενες λύσεις στα ΜΜΕ, είναι και η κρυφή ελπίδα του SPD και προσωπικά του Σρέντερ, όταν έρθει το ζήτημα της εκλογής του καγκελάριου στο νέο Μπούντεσταγκ - με μυστική ψηφοφορία - να τον ψηφίζουν και μετρημένοι στα δάχτυλα βουλευτές του Αριστερού Κόμματος, που ανήκαν προηγούμενα στο SPD ή στα συνδικάτα. Ωστόσο, τόσο ο πρόεδρος του Αριστερού Κόμματος, Λόταρ Μπίσκι, όσο και οι δύο εκλεγέντες ισότιμοι πρόεδροι της κοινοβουλευτικής ομάδας του (με το όνομα «Η Αριστερά») Γκρέγκορ Γίζι και Οσκαρ Λαφοντέν, απέκλεισαν αυτό το ενδεχόμενο. Οι δύο συμπρόεδροι δήλωσαν την Παρασκευή, μετά την εκλογή τους, ότι είναι πρόθυμοι να συγκυβερνήσουν, αλλά «δεν υπάρχει εταίρος», επειδή «όλοι οι άλλοι ασκούν νεοφιλελεύθερη πολιτική». «Δεν είμαστε από άποψη αρχής αντιπολίτευση, αλλά όλα τα άλλα κόμματα θέλουν να συνεχίσουν τη νεοφιλελεύθερη πολιτική της κοινωνικής αποψίλωσης», είπε ο Γκίζι.

Κάτω απ' αυτές τις συνθήκες προβλέπεται ότι αν την επόμενη βδομάδα (ίσως, μάλιστα, τις επόμενες βδομάδες) δεν καταστεί δυνατή η λύση του «μεγάλου συνασπισμού», τότε το λόγο θα έχει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Χορστ Κέλερ. Θα προτείνει στο Μπούντεσταγκ έναν υποψήφιο Καγκελάριο (μάλλον την Αγγελα Μέρκελ) και στη συνέχεια θα ακολουθήσουν μέχρι τρεις ψηφοφορίες, οπότε στην τελευταία ψηφοφορία αρκεί απλή πλειοψηφία. Αυτή μπορεί να προσφέρει «λύση» και με την όχι άγνωστη στα ελληνικά χρονικά αποστασία βουλευτών. Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί να αποδεχτεί το αποτέλεσμα της εκλογής αυτής ή να καλέσει τους ψηφοφόρους σε νέες εκλογές. Παράγοντες και των δύο κομμάτων αναζητούν για κάθε ενδεχόμενο άλλες «λύσεις ανάγκης»: Να αποσυρθούν και οι δύο διεκδικητές της καγκελαρίας και να προταθούν άλλοι υποψήφιοι καγκελάριοι από τα δύο κόμματα, που να κυβερνήσουν εναλλάξ - για ένα συμφωνημένο διάστημα ο καθένας.

Το κόκαλο της κυβερνητικής εξουσίας δεν το εγκαταλείπουν χωρίς σκληρή μάχη. Πάντως, είναι ζήτημα που πρέπει να εξεταστεί, πώς ξαφνικά τα δύο μεγαλύτερα αστικά κόμματα διαπιστώνουν τώρα ότι μπορούν να συγκυβερνήσουν, ενώ ως πριν τις εκλογές κονταρομαχούσαν, με τον ισχυρισμό ότι έχουν δύο διαφορετικές πολιτικές μεταξύ τους. Αποδείχνεται ότι η πολιτική και των δύο είναι η ίδια, μόνο ο μανδύας τους έχει λίγο διαφορετικό χρώμα.

Με τις περιγραφόμενες διαδικασίες οι εκλογείς έχουν μεταβληθεί σε απλούς κομπάρσους. Παρακολουθούν τα όσα συμβαίνουν, χωρίς να διαφαίνεται για την ώρα κάποια κίνηση επέμβασής τους.

Λόγοι γι' αυτό θα υπήρχαν αρκετοί. Ενας απ' αυτούς, και ο σοβαρότερος, είναι οι συνεχείς εξαγγελίες νέων ομαδικών απωλειών θέσεων εργασίας. Η Μερσεντές π.χ. σκοπεύει να απολύσει έως το τέλος του έτους 5.000 εργαζόμενους, η Ζίμενς έως 10.000 έως το 2008 ενώ απολύσεις αναμένονται και στη γερμανική Τελεκόμ.

Απαισιόδοξος για το μέλλον είναι ο πρόεδρος του Ερευνητικού Οικονομικού Ινστιτούτου HWWI, Τόμας Στράουμπχερ, που δήλωσε στην «Μπερλίνερ Τσάιτουνγκ» (24/25 Σεπτ.): «Η Γερμανία είναι στάσιμη». Είμαι απαισιόδοξος ότι με τη νέα κυβέρνηση στα επόμενα τέσσερα χρόνια μπορεί να σημειωθεί σημαντική βελτίωση στην αγορά εργασίας... Οι άνεργοι θα έχουν άσχημους καιρούς μπροστά τους», είπε. Αλλά όχι μόνο οι άνεργοι, και οι συνταξιούχοι, είπε ο πρόεδρος του Γερμανικού Ινστιτούτου Οικονομικής Ερευνας (DIW) Κλάους Τσίμερμαν: «Πρέπει να ξεκινάμε από το γεγονός ότι το 2006 και περισσότερο τα άλλα χρόνια θα έχουμε κύκλους (ανόδου) μηδέν. Και αν δεν παρατείνουμε τον εργασιακό χρόνο της ζωής, χρειαζόμαστε περικοπές στις (σ.σ. συνταξιοδοτικές) παροχές».

Μάλλον στην ανησυχία των πολιτών από παρόμοιες ανακοινώσεις θα οφείλεται η πρωτοβουλία τηλεοπτικών μίντια, από 1 Οκτώβρη να ξεκινήσουν καμπάνια αναπτέρωσης του ηθικού με τον τίτλο «Είσαι Γερμανία». Ονομαστοί και μη ονομαστοί ομιλητές με 2λεπτα σποτ θα διαβάζουν από ένα «Μανιφέστο για τη Γερμανία» με το οποίο θα γίνεται προσπάθεια ανύψωσης της «αυτοπεποίθησης και των κινήτρων ατομικής ενεργοποίησης».

ΒΑΡΣΟΒΙΑ.--

Με ρεκόρ αποχής, περίπου 60%, στις κοινοβουλευτικές εκλογές της Κυριακής, το προβάδισμα των δυόμισι ποσοστιαίων μονάδων για το «Κόμμα του Νόμου και της Δικαιοσύνης»-(PiS) δε σημαίνει ουσιαστικά και τίποτα το σπουδαίο. Επισήμως, βέβαια, με καταμετρημένο το 90% των ψήφων, το PiS προηγείται με 26,8% και ακολουθεί η φιλελεύθερη Πλατφόρμα των Πολιτών (PO) με 24,2%, ενώ το κυβερνών κόμμα «Δημοκρατική Αριστερή Συμμαχία» υπέστη συντριπτική ήττα.

Τα δύο κόμματα διαβεβαίωσαν πως επιθυμούν να συνεργαστούν και τόνισαν πως οι διαβουλεύσεις θα ξεκινήσουν εντός της βδομάδας, ενώ αναμένεται να έχουν άνετη πλειοψηφία στη Δίαιτα (Κάτω Βουλή), όπου υπολογίζεται ότι θα καταλάβουν πάνω από 300 από τις 460 έδρες.

Αμφότερες οι πλευρές υπόσχονται να δημιουργήσουν περισσότερες θέσεις εργασίας, να μειώσουν τη φορολογία και να εκριζώσουν τη διαφθορά, που αμαύρωσε την προηγούμενη τετραετία της διακυβέρνησης. Οσον αφορά στις θέσεις τους για την Ευρώπη, τα δύο κόμματα διαφέρουν στις λεπτομέρειες, δηλαδή ως προς τον βαθμό εφαρμογής των επιταγών της ελεύθερης αγοράς, καθώς και στο κατά πόσον η οικονομία της Πολωνίας, που βρίσκεται στο μισό του μέσου όρου στην ΕΕ, θα μπορέσει να αυξήσει τις κοινωνικές παροχές.

Υπ' ατμόν βρίσκεται το κυβερνών κόμμα, η «Δημοκρατική Αριστερή Συμμαχία», που, μετά από πολλά σκάνδαλα διαφθοράς και κατάχρηση εξουσίας, συγκέντρωσε 11,4%, 30 δηλαδή ποσοστιαίες μονάδες κάτω από το 41% που είχε στις εκλογές του 2001.

Την τέταρτη θέση αναμένεται να καταλάβει το λαϊκιστικό εθνικιστικό κόμμα Samoobrona (Αυτοάμυνα), λαμβάνοντας περίπου 12% των ψήφων. Ετσι, υπερβαίνει για λίγο το υπερ-καθολικό και εθνικιστικό Σύνδεσμο των Πολωνικών Οικογενειών (LPR), που λαμβάνει μέχρι στιγμής 8%. Το αγροτικό κόμμα PSL λαμβάνει 7%.

Τα άλλα κόμματα φαίνεται ότι δεν κατάφεραν να περάσουν το όριο του 5%, για να εκπροσωπηθούν στο Κοινοβούλιο. Το Δημοκρατικό Κόμμα του απερχόμενου πρωθυπουργού Μάρεκ Μπέλκα και του πρώην πρωθυπουργού Ταντέους Μαζοβιέτσκι λαμβάνει κάτω από το 3% των ψήφων.