Τα 75 χρόνια από το Μπλόκο της Κοκκινιάς τίμησαν χτες οι Οργανώσεις Νίκαιας του ΚΚΕ και της ΚΝΕ και το Παράρτημα της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ, σε μια όμορφη εκδήλωση που διοργάνωσαν στον τόπο του μαρτυρίου, στην αιματοβαμμένη Μάντρα. Στη Μάντρα του Μπλόκου, όπως έμεινε να λέγεται αφού εκεί εκτελέστηκαν στις 17 Αυγούστου του 1944 δεκάδες αγωνιστές, μέλη του ΚΚΕ και του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ.

Στη χτεσινή εκδήλωση μίλησε ο Νίκος Αμπατιέλος, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ, ενώ το «παρών» έδωσαν εργαζόμενοι και νεολαίοι, ανάμεσά τους και απόγονοι αντιστασιακών που έδωσαν τη μάχη ενάντια στους Γερμανούς κατακτητές και τους ντόπιους συνεργάτες τους. Στην εκδήλωση παρευρέθηκε επίσης η Διαμάντω Μανωλάκου, μέλος της ΚΕ και βουλευτής του Κόμματος. Ακολούθησε καλλιτεχνικό πρόγραμμα με αντάρτικα και εργατικά τραγούδια.

Με την εκδήλωση αυτή, η οποία αποτέλεσε την κορύφωση σειράς δραστηριοτήτων που ξεκίνησαν τον περασμένο Αύγουστο, τιμήθηκαν η ανταρτομάνα Κοκκινιά, ο φόρος αίματος που πλήρωσαν οι φτωχογειτονιές της κατά τη διάρκεια της Κατοχής και της Αντίστασης. Οι εκτελεσμένοι του Μπλόκου ήταν πάνω από 150, περίπου 8.000 οδηγήθηκαν στο στρατόπεδο του Χαϊδαρίου και από εκεί περίπου 1.800 στάλθηκαν στα γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Το έγκλημα του Αυγούστου συνεχίστηκε: Στις 24 Σεπτέμβρη του 1944, στο 40ήμερο μνημόσυνο του Μπλόκου, οι ναζί ξαναχτύπησαν, αφήνοντας άλλους 11 νεκρούς.

Παρά το μεγάλο χτύπημα η ΚΟ Πειραιά του ΚΚΕ πήρε άμεσα μέτρα, δίνοντας το στίγμα ότι η πάλη θα συνεχιστεί αμείωτη, ότι ο λαός δεν τρομοκρατείται. Η προκήρυξη που κυκλοφόρησε μετά το Μπλόκο ανέφερε ανάμεσα στα άλλα: «Ορκιζόμαστε να συνεχίσουμε με πιότερη ορμή το μισοτελειωμένο σας έργο». Ενώ τα θρυλικά χωνιά φώναζαν: «Ο αγώνας συνεχίζεται». Συνθήματα και αφίσες κυκλοφόρησαν στις γειτονιές, με ρολόγια που έδειχναν 12 παρά 5, σημάδι ότι πλησιάζει η ώρα της αντιφασιστικής νίκης, στέλνοντας το μήνυμα ότι η Κοκκινιά αν και χτυπημένη ήταν όρθια. Σε αυτό το μεγαλείο του λαού, που με μπροστάρη το ΚΚΕ ανέδειξε τις αστείρευτες δυνάμεις του, αναφέρθηκε μεταξύ άλλων ο Ν. Αμπατιέλος.

Ο ομιλητής στάθηκε ιδιαίτερα στην ανάγκη τα ιστορικά αυτά γεγονότα να γίνουν γνωστά στις νεότερες ηλικίες ώστε να αποτελέσουν δύναμη στην καθημερινή πάλη, σε σύνθετες συνθήκες. Ξεχωρίζοντας το πρόσφατο χυδαίο αντικομμουνιστικό ψήφισμα της ΕΕ, τόνισε:

«Πρέπει να υψωθεί τείχος στις προσπάθειές τους να ποινικοποιήσουν το μέλλον χτυπώντας το παρελθόν.

Τι άλλο δείχνει η συνεχής και όλο και πιο έντονη προσπάθεια της Ευρωπαϊκής Ενωσης, και με το πρόσφατο αντικομμουνιστικό ψήφισμα, από την ιδεολογική επίθεση στις συνειδήσεις κυρίως της νέας γενιάς για το σοσιαλισμό που γνώρισε η ανθρωπότητα...

Τολμάνε ούτε λίγο ούτε πολύ να στήσουν μια νέα "Νυρεμβέργη", αυτήν τη φορά για τον κομμουνισμό, κάνοντας λόγο για "επείγουσα ανάγκη πλήρους συνειδητοποίησης και ηθικής αλλά και νομικής εκτίμησης των εγκλημάτων του σταλινισμού και των κομμουνιστικών δικτατοριών".

Η προκλητική εξίσωση του κομμουνισμού με το έκτρωμα - γέννημα του καπιταλισμού, το φασισμό, δεν θα περάσει.

Αλήθεια, τι επιχειρούν να ταυτίσουν;

Η καθοριστική συνεισφορά της Σοβιετικής Ενωσης στη συντριβή του φασισμού - ναζισμού και στην αιώνια καταδίκη των εγκλημάτων τους είναι ποτισμένη με το αίμα εκατομμυρίων νεκρών, εκατομμυρίων τραυματιών, ανυπολόγιστων θυσιών του αντιφασιστικού αγώνα των λαών της Ευρώπης.

Η Ιστορία έγραψε ότι συνεργάτες των ναζί ήταν τα μονοπώλια που η ΕΕ στηρίζει και άνοιξαν το δρόμο στον Χίτλερ. Ηταν αστικές κυβερνήσεις όπως του Βισί στη Γαλλία, των Κουίσλινγκ στην Ελλάδα.

Θα τους αποδείξουμε ότι ματαιοπονούν αν νομίζουν ότι με ιστορικές αθλιότητες και παχυλά κονδύλια θα νομιμοποιήσουν απαγορεύσεις, διώξεις σε βάρος των κομμουνιστών και, πολύ περισσότερο, ότι θα αποτρέψουν το ότι ο σοσιαλισμός είναι το μέλλον του κόσμου.

Την Ιστορία τη γράψανε οι λαοί και αυτή δεν ξαναγράφεται με ψηφίσματα...

Και σε αυτήν την Ιστορία δεν χωρά εύκολα ο ανθρώπινος νους την έκταση του εγκλήματος εδώ στην Κοκκινιά, όπως δεν χωρά και το μεγαλείο της ψυχής εκείνων που μπροστά στα βασανιστήρια, μπροστά στο φάσμα της εκτέλεσης, στάθηκαν αλύγιστοι, στάθηκαν όρθιοι, στάθηκαν περήφανοι απέναντι στα ιδανικά τους, απέναντι στο λαό. Πώς να σταθούν αυτά δίπλα δίπλα...».

Σε άλλο σημείο κάλεσε τη νεολαία, που τη «δασκαλεύουν να μάθει να ζει με τις "ευκαιρίες"», να βαδίσει μαζί με το ΚΚΕ, το μόνο κόμμα που προβάλλει τις σύγχρονες ανάγκες των νέων και παλεύει για να ικανοποιηθούν σήμερα, για να αντιστοιχηθεί το επίπεδο ζωής με την τεράστια ανάπτυξη της παραγωγής και της επιστήμης.

«Γιατί το νέο και το σύγχρονο, η ζωή με σύγχρονα δικαιώματα και πραγματική ελευθερία σημαίνει πριν απ' όλα να ανατραπεί το σημερινό διεφθαρμένο καπιταλιστικό σύστημα.

Σε αυτόν το δρόμο βαδίζει ανυποχώρητα το ΚΚΕ.

Γιατί σήμερα υπάρχει η δυνατότητα να ζούμε πολύ καλύτερα. Εχουμε τη δύναμη να αλλάξουμε την πορεία. Η λύση βρίσκεται στην ισχυροποίηση του ΚΚΕ, στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, της κοινωνικής συμμαχίας για την ανατροπή».

Οπως είπε, «αυτή η προοπτική δεν είναι για τη "δευτέρα παρουσία". Για τη "δευτέρα παρουσία" είναι το παραμύθι ότι η βαρβαρότητα του καπιταλισμού θα γίνει παράδεισος για τους πολλούς». Και συνέχισε: «Σήμερα πράγματι οι εργαζόμενοι, η μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία δεν έχει αποφασίσει ακόμα να ακολουθήσει αυτόν το δρόμο. Ομως εμείς, το ΚΚΕ, δεν στεκόμαστε παθητικά και μοιρολατρικά. Παλεύουμε για να αλλάξουν οι συσχετισμοί στο μέτρο των δυνάμεών μας.

Εχουμε μάθει να πηγαίνουμε κόντρα στο ρεύμα. Εχουμε μάθει να μην υποτασσόμαστε στις δυσκολίες. Εχουμε εμπιστοσύνη στη δύναμη του λαού. Εχουμε αντλήσει διδάγματα από την Ιστορία του Κόμματος και του παγκόσμιου επαναστατικού κινήματος...

Και για όσους όλα αυτά τα θεωρούν ξοφλημένα και ξεπερασμένα, απάντηση δίνουν οι μοναδικές σε μαζικότητα εκδηλώσεις του 45ου Φεστιβάλ, εκατοντάδες χιλιάδες λαού και νεολαίας που ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο σε όλη την Ελλάδα.

Αυτή η φλόγα μένει αναμμένη λοιπόν στη χώρα μας, μέσα σε δύσκολο συσχετισμό, που όμως στέλνει παγκόσμιο μήνυμα και στηρίζει την επαναστατική αισιοδοξία, την ακλόνητη πίστη στη δυνατότητα ότι ο κόσμος μπορεί να αλλάξει...».

Η Πανελλήνια Ενωση Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης και Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ) πραγματοποιεί σήμερα, Παρασκευή, στις 6.30 μ.μ., στα Προπύλαια, συγκέντρωση - εκδήλωση τιμής για την επέτειο ίδρυσης του ΕΑΜ.

Σαν σήμερα, στις 27 Σεπτέμβρη του 1941, σε ένα σπίτι στη Νεάπολη Εξαρχείων, υπογράφτηκε με πρωτοβουλία του ΚΚΕ το ιδρυτικό κείμενο του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου (ΕΑΜ). Αλλωστε, το Κόμμα από την πρώτη στιγμή της Κατοχής, σε συνθήκες που η πείνα θέριζε τους εργαζόμενους, που η απεργία τιμωρούνταν με θάνατο, με τα έμπειρα και ατσαλωμένα στελέχη του, πρωτοστάτησε στην οργάνωση της ταξικής πάλης, για τη λαϊκή επιβίωση και την αντιμετώπιση των ναζί κατακτητών.

Στις 16 Ιούλη είχε προηγηθεί η ίδρυση του Εργατικού ΕΑΜ, με ραχοκοκαλιά την Ενωτική ΓΣΕΕ. Ενώ, λίγο μετά την ίδρυση του ΕΑΜ, με απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ και της ΚΕ του ΕΑΜ συγκροτείται ο νέος στρατός της Εθνικής Αντίστασης, ο Ελληνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός, ο θρυλικός ΕΛΑΣ. Τα βήματα της οργάνωσης του λαού συνεχίζονται: Το Φλεβάρη του 1942, με πρωτοβουλία της ΟΚΝΕ, ιδρύεται το ΕΑΜ Νέων, που έδωσε χιλιάδες μέλη στον ΕΛΑΣ, ενώ το Φλεβάρη του 1943 ιδρύεται η ΕΠΟΝ.

Η λαϊκή εποποιία ενάντια στους ναζί κατακτητές και τους ντόπιους συνεργάτες τους είχε ήδη ξεκινήσει να γράφεται: Το ΕΑΜ έσωσε το λαό από την πείνα. Χάρη στη δράση του δεν στάλθηκε ούτε ένας εργάτης για να δουλέψει στα γερμανικά εργοστάσια, δεν στάλθηκε ούτε ένας για να πολεμήσει κατά της Σοβιετικής Ενωσης. Ο ΕΛΑΣ καθήλωσε 8 έως 12 εχθρικές μεραρχίες, προξένησε στους κατακτητές απώλειες δεκάδων χιλιάδων νεκρών, συνέλαβε αιχμαλώτους, με αποτέλεσμα την άνοιξη του 1944 να ελέγχει τα 2/3 της χώρας και τη στιγμή της απελευθέρωσης περισσότερο από το 90% του εδάφους. Στην απέναντι πλευρά στάθηκε ο αστικός πολιτικός κόσμος: Ενα τμήμα συνεργάστηκε ανοιχτά με τους ναζί σχηματίζοντας τις κατοχικές κυβερνήσεις, ένα άλλο κατέφυγε μαζί με το παλάτι στην Αίγυπτο και ένα τρίτο απλά απείχε.

Ψυχή, καθοδηγητής και κύριος αιμοδότης του έπους του ΕΑΜ ήταν το ΚΚΕ. Χιλιάδες ήταν οι κομμουνιστές και άλλοι ΕΑΜίτες που έδωσαν τη ζωή τους, στην Καισαριανή, στο Κούρνοβο, στο Χαϊδάρι, στον Αη Στράτη κ.α. Μια πορεία ηρωική, που αν και δεν στέφθηκε με την ολοκληρωτική νίκη, με την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας, εντούτοις προσφέρεται για πλούσια συμπεράσματα και διδάγματα, δείχνει το μεγαλείο του λαού που αγωνίζεται, βαδίζοντας μαζί με τους κομμουνιστές στη σύγκρουση ακόμα και με τον πιο δύσκολο αντίπαλο. Διδασκόμαστε - εμπνεόμαστε - συνεχίζουμε!