ΔΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ανυπακοή και πάλη ταξική

Κάτι είπε ο Αρούλης στην Αννούλα, έτρεξε αυτή και το είπε στον Γιωργάκη, πήρε αμέσως αυτός τηλέφωνο τον Αντώνη και συμφώνησαν. Κορόμηλο το κλάμα από τη συγκίνηση της Αννούλας, πόνεσαν τα δάχτυλα του Καρα-γιώργου απ' το χειροκρότημα.

Ωραίο, σα λαϊκό παραμύθι.

Μετά ήρθαν οι αναλύσεις: Για να βάλουν τα πράγματα στη θέση τους. Να δείξουν πως ενόψει ανοιχτής σύγκρουσης δύο στρατηγικών, στη μάχη αυτή ο αστικός κόσμος πρέπει να βρεθεί ενωμένος με όποια μορφή κρίνεται πρόσφορη κάθε φορά. Οι κυβερνήσεις συνεργασίας είναι μια από τις εκδοχές.

Ενωμένοι γιατί; Για να επιταχυνθούν οι ανατροπές στο παραγωγικό μοντέλο. Δηλαδή, να εξαφανιστούν και οι τελευταίες ασφαλιστικές δικλείδες προστασίας εργατικών δικαιωμάτων.

Αυτό είναι το άμεσο καθήκον για το αστικό πολιτικό σύστημα κι απέναντι στο οποίο δεν χωράνε διαφοροποιήσεις.

Εδώ κολλάει και η προσταγή για εκδημοκρατισμό στο εσωτερικό των κομμάτων. Ορος που στοχεύει να ελεγχθούν εξωτερικά, ώστε να ανταποκρίνονται στην αποστολή τους οι κατά τ' άλλα «ελεύθερες πολιτικές συνενώσεις». Δείγματα έχουν δοθεί ήδη με τις αξιώσεις να παραδίδουν τα κόμματα κατάλογο μελών και οπαδών τους στο κράτος. Αυτός είναι ο ενάρετος κύκλος για τον οποίο κάνουν λόγο, και που σημαίνει επιβολή από τα πάνω ενός σεβασμού στο πολιτικό σύστημα που αμφισβητείται, και δικαίως, πλατύτατα από τα θύματα αυτής της πολιτικής.

Ο ενάρετος κύκλος είναι κατακτημένος στην Ιαπωνία. Οπου μετράνε Χιροσίμες, αλλά με ευπρέπεια και σεβασμό στον αυτοκράτορα και στο σύστημα που αυτός εγγυάται την εύρυθμη λειτουργία του.

Το παραγωγικό μοντέλο που θέλουν είναι πράξη από την Κίνα ως τις ΗΠΑ. Είναι γεγονός σ' όλες τις ειδικές ζώνες δραστηριοποίησης των πολυεθνικών. Το πανηγύρι για τις γερμανικές επενδύσεις συνοδεύεται και με επίδειξη του δείγματος στην Πολωνία και αλλού.

Την ώρα που ο αστικός κόσμος εμφανίζεται ακόμα μεθυσμένος από το πανηγύρι για τη συναίνεση με αφορμή το νόμο για τα ΑΕΙ, για την εργατική τάξη σημαίνει συναγερμός.

Τα νέα φοροχαράτσια που είναι ήδη στα χέρια του ταχυδρόμου, τα πρόσθετα έξοδα που σημαίνει το φθινόπωρο, οι άνεργοι χωρίς προστασία, δεκάδες ακόμα οξύτατα προβλήματα, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των αστών, είναι ικανά να λειτουργήσουν σαν προσάναμμα για την κοινωνική έκρηξη, την οποία θέλουν να προλάβουν.

Είναι, σίγουρα, όλα αυτά, οι αφορμές για να καταγραφεί μαζική εγκατάλειψη των κομμάτων του κεφαλαίου, να πυκνώσουν οι γραμμές του λαϊκού κινήματος, να εκδηλωθεί όλο και πιο ανοιχτά η συμπόρευση με το ΚΚΕ.

Οι απειλές του αστικού κόσμου προς όσους αντιδρούν σ' αυτήν την πολιτική (ξανά χτες κύριο άρθρο στην «Καθημερινή») πρέπει να απαντηθούν με τον τρόπο που αρμόζει σε τέτοιες απειλές. Με ισχυροποίηση της πάλης για το δικαίωμα και της πλέον μειοψηφικής θέσης να γίνει πλειοψηφική, με ένταση της προσπάθειας ώστε αυτό να γίνει ορατό στο αποτέλεσμα.

Στα βραδινά τηλεοπτικά δελτία μιλάνε ήδη για νέα μέτρα κι απρόβλεπτες εξελίξεις. Κανείς δεν πρέπει να είναι απροετοίμαστος για τις μάχες που έρχονται. Να αποδειχτούν οι λογαριασμοί της αστικής τάξης «χωρίς τον ξενοδόχο».

Ασχετο: Δεν είναι ο στρατηγός άνεμος το πρόβλημα. Αυτός έρχεται να ενισχύσει τη δουλειά που έχει γίνει ήδη στη γη. Από την εγκατάλειψη των δασών, ώστε να μετατραπούν σε καύσιμη ύλη, ως τη διάλυση του συστήματος δασοπροστασίας, ώστε να μην μπορεί να κάνει τη δουλειά του. Κανένα κλάμα για τα καμένα δέντρα δεν πείθει όταν δεν συνοδεύεται με πράξεις συγκεκριμένες που να οδηγούν στο να γίνει στάχτη η ίδια η πολιτική που βλέπει στα καμένα δάση μελλοντικές επενδύσεις.

ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΙ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΞΕΝΟΔΟΧΟ

ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ ΓΙΑ ΑΥΡΙΟ: «Η συνεννόηση των κομμάτων γύρω από τα ζητήματα της Ανωτάτης Εκπαίδευσης (...) ενισχύει την αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος (...) μακάρι (...) να αποδειχθεί ένα υπόδειγμα πολιτικής συμπεριφοράς, με στοιχεία στρατηγικής επιλογής ευρύτερου χαρακτήρα (...) Ετσι κι αλλιώς, δυστυχώς, η χώρα έχει μπει στο τούνελ μιας εξαιρετικά επικίνδυνης (...) πορείας, που το θέμα της "συνεννόησης" παρά τις κατά καιρούς "αποτυχίες" θα έρχεται και θα επανέρχεται ως κεντρικό πολιτικό ζητούμενο μιας πολύ δύσκολης φάσης, που βρίσκεται μπροστά μας» (o Π. Παναγιώτου στο ΕΘΝΟΣ).

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟΝ ΕΝΑΡΕΤΟ ΚΥΚΛΟ: «Ορισμένοι (...) έσπευσαν να αμφισβητήσουν τα περιθώρια πολιτικών συγκλίσεων και σε άλλα μείζονα θέματα της ελληνικής πραγματικότητας (...) Και όμως υπάρχουν πολλά αυτονόητα πράγματα για τα οποία πολιτικά κόμματα και κοινωνικοί φορείς διατυπώνουν κατά καιρούς παραπλήσιες θέσεις. Η εθνική πολιτική και κοινωνική συναίνεση σχετικά με τις βέλτιστες λύσεις των καυτών προβλημάτων της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας είναι δυνατή (...) Φυσικά και υπάρχουν διαφορές μεταξύ των πολιτικών κομμάτων (...) ωστόσο, οι υπεύθυνες πολιτικές δυνάμεις αυτής της χώρας έχουν υποχρέωση να αναζητούν, να επιδιώκουν -ιδίως στα μεγάλα θέματα την ευρύτερη δυνατή σύγκλιση απόψεων (...) Η ευρύτερη δυνατή πολιτική συναίνεση είναι ένα σημαντικό όπλο για την επιστροφή της χώρας στον ενάρετο κύκλο, για την αναστροφή της πορείας αμφισβήτησης όλου του πολιτικού συστήματος» (το κύριο άρθρο στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).

ΜΕΤΩΠΙΚΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΕΝΟΨΕΙ: «Οι επόμενες μάχες θα γίνουν στο πλαίσιο ενός διπολικού ανταγωνισμού. Στο εξής θα έχουμε να κάνουμε με μια πραγματικά διπολική κοινωνία, όπου η σύγκρουση θα είναι μεταξύ των δυνάμεων που θέλουν να τη δουν να αλλάζει το παραγωγικό της μοντέλο με τις δυνάμεις που τη θέλουν κολλημένη στα παλαιά παραγωγικά πρότυπα, ιδεολογικά στηρίγματα των οποίων εκτός του κρατισμού και του λαϊκισμού ήταν η ακατάσχετη παροχολογία, η ποινικοποίηση της διαφορετικότητας και της πολιτικής "καταγωγής" και οι προσωπικές προσβολές αντί της στέρεης επιχειρηματολογίας. Οι σημερινές εξελίξεις θέτουν νέα καθήκοντα στη λειτουργία όλων των κομμάτων. Είναι πλέον ολοφάνερη η ανάγκη εκδημοκρατισμού της εσωτερικής πολιτικής ζωής τους με τη θεσμοθέτηση των τάσεων και το άνοιγμα του πολιτικού συστήματος σε νέα πρόσωπα (...) Η χώρα μπορεί να επιτύχει αν, στη θέση της απαξίωσης του πολιτικού αντιπάλου (...) τοποθετήσει τον στρατηγικό και προγραμματικό σχεδιασμό, τη συναίνεση για τις αναγκαίες συγκρούσεις και τον πολιτικό διάλογο» (από άρθρο του Γ. Σιακαντάρη, διδάκτορα Κοινωνιολογίας στα ΝΕΑ).

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΕΧΘΡΟΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ Η ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Γερμανική «επίθεση» για επενδύσεις

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Γερμανική επενδυτική επιδρομή

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Σκηνικό Τιτανικού με παραιτήσεις και ανταρσίες

Ο ΛΟΓΟΣ: «Ναυαγός» ο Παμπούκης

ΑΥΡΙΑΝΗ: Καταρρέει η κυβέρνηση σε κατάσταση διάλυσης η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ: Αρχισε και το... ξέφτισμα της κυβέρνησης!

Η ΑΥΓΗ: Η ύφεση επισπεύδει τις πολιτικές εξελίξεις

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Αυθαίρετα: πόσο θα κοστίσει η τακτοποίηση

ΕΘΝΟΣ: Νόμος - σκούπα για τακτοποίηση αυθαιρέτων

ΤΑ ΝΕΑ: Αυθαίρετα: ποιες είναι οι αλλαγές για τα πρόστιμα

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Σύγχυση με τον ΦΠΑ εστίασης

Το μοντέλο των επενδυτών

«Οικονομική ζώνη της Watbrzych. Ιδρύθηκε με διάταγμα της 15ης Απριλίου 1997 και θα λειτουργεί μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 2020. Κύρια ισχυρά σημεία της ζώνης είναι οι μεγάλες φορολογικές ελαφρύνσεις (...) το κόστος εργασίας στη ζώνη είναι χαμηλότερο σε σχέση με τις υπόλοιπες περιοχές της Πολωνίας» (ένα από τα πρότυπα που προβάλλουν οι περίφημοι Γερμανοί επενδυτές/ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ).

Αγκαλιά με το θάνατο

«Η ποσότητα ραδιενεργού καισίου-137 που έχει διαρρεύσει μέχρι σήμερα από τον κατεστραμμένο πυρηνικό σταθμό Φουκουσίμα - Νταΐτσι είναι ισοδύναμη με 168 πυρηνικές βόμβες σαν αυτή που έπεσε στη Χιροσίμα, δείχνει εκτίμηση για λογαριασμό της ιαπωνικής κυβέρνησης (...) η σύγκριση με τη Χιροσίμα δίνει μια εικόνα για το μέγεθος της νέας καταστροφής. Οι ερευνητές της ιαπωνικής κυβέρνησης εκτιμούν ότι από τη Φουκουσίμα έχει διαρρεύσει μέχρι σήμερα καίσιο-137 που αντιστοιχεί με 15.000 terabecquerel. Συγκριτικά, η βόμβα ουρανίου που έριξαν οι Αμερικανοί στη Χιροσίμα τις τελευταίες ημέρες του Β' Παγκόσμιου Πολέμου απελευθέρωσε 89 terabecquerel. Οπως αναμεταδίδει το Γαλλικό Πρακτορείο, μια διαφορετική έρευνα της ιαπωνικής κυβέρνησης έδειξε ότι, σε ορισμένα σημεία εντός της ζώνης αποκλεισμού γύρω από το εργοστάσιο της Φουκουσίμα, τα επίπεδα ραδιενέργειας είναι πάνω από 500 millisievert ανά έτος, δηλαδή 25 φορές περισσότερο από το ετήσιο αποδεκτό όριο» (στην ηλεκτρονική έκδοση στα ΝΕΑ).