ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πέμπτη 27 Ιούλη 2017
Σελ. /20
Στο σημερινό 4σέλιδο «Εργαζόμενοι και Λαϊκή Συμμαχία» μπορείτε να διαβάσετε τα εξής:
  • Εργαζόμενοι στην ιδιωτική Υγεία: Αναγκαία η πάλη ενάντια στην απληρωσιά και την ένταση της εκμετάλλευσης
  • Εργαζόμενοι στα ΜΜΕ: Δρομολογούνται περικοπές στην περίθαλψη και την επικούρηση με αφορμή τις εξελίξεις στον ΕΔΟΕΑΠ
  • «Εργολαβικοί» - «8μηνίτες» - συμβασιούχοι σε νοσοκομεία και δήμους: Πολλαπλά «ξεκρέμαστοι» οι «ευέλικτοι» εργαζόμενοι - Παραδείγματα από το δήμο Ν. Ιωνίας Αττικής, το Νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» και το Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής

* Λόγω αναδιατάξεων στην ύλη του φύλλου, δεν θα δημοσιευτεί στο σημερινό 4σέλιδο το θέμα για τους εργαζόμενους στο Χρηματοπιστωτικό.


ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΥΓΕΙΑ
Αναγκαία η πάλη ενάντια στην απληρωσιά και την εντεινόμενη επίθεση στα δικαιώματά τους

Ο «Ριζοσπάστης» συζητά με τους προέδρους των κλαδικών σωματείων Αττικής και Βόρειας Ελλάδας

Πάνω από 25.000 εργαζόμενοι δουλεύουν στον τομέα της ιδιωτικής Υγείας, με τη συντριπτική πλειοψηφία τους να εργάζεται σε εξοντωτικούς ρυθμούς, με τσακισμένα δικαιώματα και πετσοκομμένους μισθούς, που σε αρκετές μονάδες δεν τους παίρνουν καν ή πληρώνονται με «έναντι». Τρομοκρατία σε χώρους δουλειάς, απολύσεις και απειλές συμπληρώνουν την εικόνα των εργασιακών σχέσεων στον κλάδο.

Κι ενώ η απληρωσιά, που ξεκινάει από δύο μήνες και φτάνει τα δύο χρόνια, είναι από τα βασικά προβλήματα των εργαζομένων του κλάδου, την ίδια ώρα οι επιχειρηματικοί όμιλοι - μεγάλες ιδιωτικές κλινικές που δραστηριοποιούνται στον χώρο της Υγείας κάνουν «πάρτι» εκατομμυρίων ευρώ, καλύπτοντας τουλάχιστον το 39% του συνόλου των υπηρεσιών Υγείας, ενώ ο ετήσιος τζίρος τους παρουσιάζει ανοδική πορεία χρόνο με το χρόνο.

Παράλληλα, το τελευταίο διάστημα βρίσκονται σε εξέλιξη έντονες επιχειρηματικές διεργασίες στο χώρο, με πληροφορίες για σχεδιαζόμενες εξαγορές από μεγάλους επιχειρηματικούς και τραπεζικούς ομίλους, με πρόσφατο παράδειγμα την αγορά του 70% των μετοχών γνωστής ιδιωτικής κλινικής από πολυεθνικό όμιλο. Οι παραπάνω διεργασίες επιβεβαιώνουν την εκτίμηση ότι ο χώρος της ιδιωτικής Υγείας είναι τομέας όπου το κεφάλαιο προσδοκά ακόμη υψηλότερη κερδοφορία, πάντα με προϋπόθεση τη σύνθλιψη των εργατικών δικαιωμάτων.


Απέναντι στην απληρωσιά και τα άλλα οξυμένα προβλήματα των εργαζομένων στην ιδιωτική Υγεία, τα κλαδικά σωματεία Αττικής και Βόρειας Ελλάδας έχουν προχωρήσει το τελευταίο διάστημα σε πολύμορφες κινητοποιήσεις. Για την κατάσταση που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι, αλλά και για τις προσπάθειες οργάνωσης της πάλης τους, ο «Ριζοσπάστης» μιλάει με τους προέδρους των δύο σωματείων, τον Δημήτρη Αλεξόπουλο, πρόεδρο του κλαδικού σωματείου στην Αττική, και τον Νίκο Παρδάλη, πρόεδρο του κλαδικού σωματείου στη Βόρεια Ελλάδα.

Γενικευμένη τακτική της εργοδοσίας η απληρωσιά

«Τα τελευταία 7 χρόνια το φαινόμενο της απλήρωτης εργασίας έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις στον κλάδο της ιδιωτικής Υγείας. Οι εργοδότες, έχοντας τις πλάτες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, αξιοποιούν προσχηματικά τις καθυστερήσεις στην καταβολή των νοσηλίων από τον ΕΟΠΥΥ και καταδικάζουν χιλιάδες εργαζόμενους σε απληρωσιά, αφού τους οφείλονται μισθοί από 2 μήνες έως 2 χρόνια ή τους δίνουν ψίχουλα με τη μορφή του "έναντι". Το φαινόμενο αυτό είναι ιδιαίτερα έντονο στις μικρότερες κλινικές και διαγνωστικά κέντρα, που πιέζονται περισσότερο από τον ανταγωνισμό με τους ομίλους, κυρίως μετά το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης, αλλά απλήρωτη εργασία υπάρχει και στους μεγάλους ομίλους», μας λέει ο Ν. Παρδάλης.

Από τις κινητοποιήσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη ενάντια στην απλήρωτη δουλειά και τις απολύσεις
Από τις κινητοποιήσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη ενάντια στην απλήρωτη δουλειά και τις απολύσεις
«Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα απληρωσιάς προς τους εργαζόμενους είναι ο μεγάλος όμιλος "Euromedica", με πανελλαδική δράση σε διαγνωστικά εργαστήρια, κλινικές και κέντρα αποθεραπείας. Οι περίπου 3.500 εργαζόμενοι πανελλαδικά είναι αντιμέτωποι με πολύμηνες καθυστερήσεις στην πληρωμή των δεδουλευμένων, εδώ και 7 χρόνια. Είναι ένας όμιλος που πρωταγωνιστεί αντικειμενικά στις εξελίξεις, λόγω των μεγάλων υποδομών και του κύκλου εργασιών, ενώ αποτελεί το άλλοθι συνολικά της εργοδοσίας στην προσπάθεια για συρρίκνωση δικαιωμάτων. Τα δικαιώματα των εργαζομένων συρρικνώνονται διαρκώς και δεν διασφαλίζονται τα χρήματά τους», υπογραμμίζει ο Δ. Αλεξόπουλος.

Χαρακτηριστικά, στον όμιλο «Euromedica», στον οποίο αυτό το διάστημα βρίσκονται σε εξέλιξη απεργιακές και άλλες κινητοποιήσεις: Οι εργαζόμενοι στο «Αθήναιον» είναι απλήρωτοι δέκα μήνες, στη «Γενική Κλινική» 4 με 5 μήνες, στον «Κυανό Σταυρό» 6 με 7 μήνες, στη «Ζωοδόχο Πηγή» (Κοζάνη) 9 με 10 μήνες...

«Οι έμποροι της Υγείας, αφού τους χαρίστηκαν κυριολεκτικά εκατομμύρια ευρώ, αφού τους δόθηκαν χοντρά "πακέτα", είτε μέσω ΕΟΠΥΥ είτε με "δανεικά κι αγύριστα", τώρα δεν πληρώνουν κι από πάνω! Οι εργοδότες κορόιδευαν τους εργαζόμενους όταν τους έλεγαν "μη μιλάς, τουλάχιστον εδώ πληρώνεσαι", αφού η απλήρωτη εργασία από 5 - 10 κλινικές επεκτάθηκε σχεδόν σε όλες τις μικρές κλινικές και τα διαγνωστικά κέντρα, γενικεύεται ως φαινόμενο άγριας εκμετάλλευσης σε όλο τον κλάδο της Υγείας και όχι μόνο. Πρόκειται για ένα φαινόμενο που αποκαλύπτει με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο τη βαρβαρότητα του εκμεταλλευτικού συστήματος, του κεφαλαίου, της ΕΕ, του συστήματος που έχει σημαία την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία των μονοπωλιακών ομίλων. Του συστήματος που αξιώνει την εμπορευματοποίηση της δημόσιας Υγείας και του κοινωνικού χαρακτήρα της ασφάλισης, που σκόπιμα δεν καταβάλλει ούτε καν τα δεδουλευμένα», συμπληρώνει ο Ν. Παρδάλης.

Καταρρέουν τα «επιχειρήματα» που συνοδεύουν την εργοδοτική επίθεση

Σημείο καμπής στη διαχρονική επίθεση της εργοδοσίας αποτελεί το 2012, με τη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (ΣΣΕ) που υπογράφηκε ανάμεσα στον εργοδοτικό φορέα των μεγάλων κλινικών, τον Σύνδεσμο Ελληνικών Κλινικών (ΣΕΚ), και την πλειοψηφία της διοίκησης της Ομοσπονδίας του κλάδου (ΟΣΝΙΕΣ).

«Οι εργαζόμενοι από το 2012 βίωσαν μειώσεις μισθών που φτάνουν στο 40%, με κουρέματα των βασικών μισθών, με πάγωμα των τριετιών - πολυετιών, με αφαίρεση επιδομάτων, με κατάργηση ειδικών αδειών σε τμήματα υψηλής επικινδυνότητας (π.χ. στα τμήματα που σχετίζονται με ακτινοβολίες αφαιρέθηκε 10ήμερη άδεια που δικαιούνταν λόγω έκθεσης των εργαζομένων). Οι συμβάσεις που προκύπτουν με ευθύνη της ΟΣΝΙΕ οδηγούν τους εργαζόμενους σε χειρότερη μοίρα, επιτρέποντας την εξαήμερη εργασία, την εκ περιτροπής εργασία. Ακόμα και σήμερα υφίσταται η μισθολογική διαφορά μεταξύ νέου και παλιού εργαζόμενου, δηλαδή όποιος υπέγραψε σύμβαση εργασίας από το 2012 και μετά προσλαμβάνεται με μικρότερο βασικό μισθό σε σχέση με όποιον υπέγραψε πριν το 2012», αναφέρει ο Ν. Παρδάλης.

«Η σύμβαση του 2012 ήταν ένα χτύπημα για τα δικαιώματα των εργαζομένων. Και έγινε με την υπογραφή της πλειοψηφίας της ΟΣΝΙΕ. Μια πλειοψηφία που πλασάρεται ως "ακομμάτιστη", "χωρίς κομματικές εξαρτήσεις", ενώ στην πραγματικότητα μετέχουν σε αυτή στελέχη της ΔΑΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ», εξηγεί ο Δ. Αλεξόπουλος.

Το πετσόκομμα των μισθών και των δικαιωμάτων των εργαζομένων το εφάρμοσαν όλοι οι εργοδότες, ακόμη και οι πιο κερδοφόροι όμιλοι, πχ. νοσοκομείο «Υγεία».

Η επίθεση βέβαια δεν σταματά εκεί: Για παράδειγμα, το Ιατρικό Κέντρο Αθηνών πέρυσι, παρά το γεγονός ότι ανήκει στον εργοδοτικό φορέα (ΣΕΚ) που υπέγραψε την πετσοκομμένη ΣΣΕ, υποχρέωσε επιπλέον τους εργαζόμενους, με όπλο την απειλή της απόλυσης, να υπογράψουν ατομικές συμβάσεις «γυμνές» από μια σειρά επιδόματα (όπως παιδιών και ανθυγιεινής εργασίας).

Τα επιχειρήματα της εργοδοσίας, ότι με τη συναίνεση των εργαζομένων στις μειώσεις μισθών και την περικοπή δικαιωμάτων «θα αντιμετωπιστούν τα φαινόμενα της απλήρωτης εργασίας», ότι «οι κλινικές θα αντιμετωπίσουν τα οικονομικά τους προβλήματα και θα σωθούν θέσεις εργασίας» κ.ά., κατέρρευσαν από την ίδια τη ζωή. Το πρόβλημα της απλήρωτης εργασίας διογκώθηκε, δόθηκε ώθηση στους εργοδότες για μεγαλύτερες αυθαιρεσίες, για εντονότερη εντατικοποίηση της εργασίας, δεν άνοιξαν θέσεις εργασίας αντίστοιχες με τον αυξημένο όγκο δουλειάς.

«Σήμερα, αυτό που επικαλείται η εργοδοσία για να δικαιολογήσει την απλήρωτη εργασία και τους χαμηλούς μισθούς είναι οι καθυστερήσεις των οφειλών του ΕΟΠΥΥ. Αν το εξετάσουμε πιο βαθιά το ζήτημα, θα δούμε ότι αυτή η διαδικασία με τις καθυστερήσεις αποπληρωμής από τον ΕΟΠΥΥ συντελεί τελικά στη συγκεντροποίηση στον κλάδο. Μικρά διαγνωστικά εργαστήρια και μονάδες, που πραγματικά στηρίζονται στις οφειλές του ΕΟΠΥΥ, δεν μπορούν να αντέξουν τον ανταγωνισμό, με αποτέλεσμα να κλείνουν και να ξαναμοιράζεται η αγορά μεταξύ των μεγάλων ομίλων, οι οποίοι δεν στηρίζονται αποκλειστικά στις οφειλές του φορέα, και που σε τελευταία ανάλυση αυτές τις οφειλές δεν τις χάνουν. Επιπρόσθετα, η μετατροπή του ΕΟΠΥΥ από πάροχο αποκλειστικά σε αγοραστή υπηρεσιών Υγείας εκτόξευσε την κερδοφορία των ομίλων που δραστηριοποιούνται στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας. Ετσι, γίνονται επενδύσεις εκατομμυρίων σε νέες μονάδες οι οποίες βασίζονται και προϋποθέτουν τους μισθούς πείνας ακόμα και 350 ευρώ, τη μερική απασχόληση, τη γενικότερη συρρίκνωση δικαιωμάτων», τονίζει ο Δ. Αλεξόπουλος.

Πολύμορφη αγωνιστική δράση από τα κλαδικά σωματεία

Τα κλαδικά σωματεία σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, από την αρχή της οικονομικής κρίσης έδωσαν πολυάριθμους αγώνες για τα δικαιώματα των εργαζομένων. Οργάνωσαν απεργιακές κινητοποιήσεις, παρεμβάσεις σε εργοδοσία και υπουργείο, παραστάσεις διαμαρτυρίας. Αιτήματα αιχμής που συνοδεύουν κάθε δράση των ταξικών δυνάμεων στα σωματεία είναι: Αμεση πληρωμή των δεδουλευμένων, κανονική ροή μισθοδοσίας, υπογραφή κλαδικής ΣΣΕ με ανάκτηση όλων των απωλειών και υποχρεωτική εφαρμογή. Κατάργηση του μισθολογικού διαχωρισμού.

«Καταφέραμε, με συνεχείς παρεμβάσεις σε όλες τις κλινικές της Θεσσαλονίκης», λέει ο Ν. Παρδάλης, «να οργανώσουμε τη δράση των μελών του Σωματείου και να δέσουμε με κοινή γραμμή πάλης τα επιχειρησιακά σωματεία στις κατά τόπους κλινικές, μακριά από εργοδοτικούς μηχανισμούς και διασπαστικές - οπορτουνιστικές κατευθύνσεις. Το Σωματείο παρεμβαίνει σε όλες τις κλινικές με τακτικές περιοδείες, προσπαθεί να βρίσκεται δίπλα στους εργαζόμενους και να έχει πλήρη γνώση των προβλημάτων που υπάρχουν. Παρεμβαίνει όπου χρειαστεί για την αντιμετώπιση όποιων προβλημάτων προκύπτουν από την ασυδοσία των εργοδοτών. Τα τελευταία χρόνια, βασική πλευρά της δράσης του Σωματείου ήταν η πάλη ενάντια στην απλήρωτη εργασία, που έχει εξαπλωθεί σε μεγάλες και μικρές κλινικές. Οργάνωσε σειρά απεργιακών κινητοποιήσεων σε κλινικές όπου οι οφειλές των δεδουλευμένων μπορεί να φτάσουν στα δύο χρόνια. Παράλληλα, το κλαδικό σωματείο συμμετέχει σε όλες τις απεργιακές κινητοποιήσεις όπου καλεί το ΠΑΜΕ και βρέθηκε εμπράκτως στο πλευρό των προσφύγων και των μεταναστών, μαζεύοντας τρόφιμα και ρούχα».

Προϋπόθεση για να ενισχύονται η οργάνωση και η πάλη των εργαζομένων του κλάδου είναι η διαπάλη με τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, οι δυνάμεις του οποίου, όπως υπογραμμίζει ο Δ. Αλεξόπουλος, «προσπαθούν να υποτάξουν τον αγώνα των εργαζομένων και να τον στρέψουν σε κατευθύνσεις που δεν θα συγκρουστούν, ούτε καν θα θίξουν την εργοδοσία. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα, τον Ιούλη του 2016, που πραγματοποιήθηκε με επιτυχία κλαδική απεργία με αίτημα να υπογραφεί ΣΣΕ, η ηγεσία της ΟΣΝΙΕ έστρεψε τους εργαζόμενους σ' έναν δικαστικό αγώνα, χαμένο από χέρι, εναντίον μιας διαιτητικής απόφασης του ΟΜΕΔ, αποδυναμώνοντας το αγωνιστικό φρόνημα, εγκλωβίζοντας τις δυνάμεις σε δικαστικές διαμάχες. Είναι μια τακτική που υπαγορεύεται από το στόχο να μην θιχτεί η εργοδοσία. Είναι άλλωστε γνωστό ότι όπου δεν υπάρχει αγωνιστική κινητοποίηση, οι νομικές διέξοδοι ως επί το πλείστον οδηγούν στη δικαίωση της εργοδοσίας και στην απώλεια εργατικών δικαιωμάτων».

Δεν είναι τυχαίο ότι η κλαδική Σύμβαση που υπέγραψαν αυτές οι δυνάμεις το 2012 αποτελεί και σήμερα το «ευαγγέλιο» των εργοδοτών, πάνω σε αυτήν «πατάνε» και για την παραπέρα κλιμάκωση της επίθεσής τους. Ακολούθησε τα επόμενα χρόνια επανάληψη της όρων της ίδιας Σύμβασης μέσω διαιτητικών αποφάσεων. Το 2016, η τελευταία διαιτητική απόφαση του ΟΜΕΔ όχι μόνο διατηρούσε τους όρους του 2012, αλλά αποσπούσε και το τελευταίο επίδομα που είχε απομείνει, ένα ειδικό «επίδομα εξομάλυνσης» που μετρίαζε κάπως τις μειώσεις στους μισθούς. Ακόμη κι αυτό αφαιρέθηκε, προκαλώντας την οργή των εργαζομένων και την κλαδική απεργία. Η ηγεσία της ΟΣΝΙΕ, πιεσμένη από τη συμμετοχή στην απεργία, προσανατόλισε και εγκλώβισε τον αγώνα για κλαδική Σύμβαση στις αίθουσες των δικαστηρίων, κάνοντας αγωγή κατά της διαιτητικής απόφασης, η εκδίκαση της οποίας έγινε 9 μήνες μετά. Εκεί εξαντλήθηκε η «συνδικαλιστική» της δράση...

Η οργανωμένη πάλη είναι όπλο για τους εργαζόμενους, πρόβλημα για την εργοδοσία

«Το ζήτημα», υπογραμμίζει ο Δ. Αλεξόπουλος, «είναι ότι η δράση του εργοδοτικού συνδικαλισμού στους χώρους δουλειάς συμβάλλει στη συνολική απαξίωση του συνδικαλιστικού κινήματος. Υπονομεύεται η οργάνωση στα σωματεία, η συλλογική δράση, με αποτέλεσμα να εμφανίζεται η εργοδοσία ως παντοδύναμη. Αυτό είναι το έδαφος πάνω στο οποίο ασκούνται στους χώρους δουλειάς οι εργοδοτικοί εκβιασμοί. Παρ' όλα αυτά τα εμπόδια, η δράση του Σωματείου αφήνει το δικό της στίγμα στους χώρους δουλειάς. Μπορούμε σήμερα να πούμε ότι έχουμε αποτελέσματα σε μικρές και μεγαλύτερες μάχες που δώσαμε, όπως επαναπρόσληψη συναδέλφων, καταβολή μισθών. Υπάρχουν όμως και αποτελέσματα που δεν φαίνονται. Είναι εκεί που η εργοδοσία, γνωρίζοντας τη δράση του Σωματείου, δυσκολεύεται να επιτεθεί, δεν υλοποιεί τις προθέσεις της.

Παλεύουμε να είναι ξεκάθαρος σε κάθε εργαζόμενο ο διακριτός ρόλος των δυνάμεων του Σωματείου, του ΠΑΜΕ. Κινούμαστε με σημαία την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών των εργαζόμενων, χωρίς να τις υποτάσσουμε σε "λογιστικές συζητήσεις" που τελικά οδηγούν στη συναίνεση. Αυτή την περίοδο, για παράδειγμα, βρισκόμαστε σε κινητοποίηση για την ακύρωση απόλυσης συναδέλφου, μέλους του επιχειρησιακού σωματείου, σε μονάδα του ομίλου ΙΑΣΩ. Με την επίφαση του νόμου, η εργοδοσία δεν ανανέωσε τη σύμβαση ορισμένου χρόνου, τη στιγμή που υπάρχει εντατικοποιημένη εργασία, μεγάλη έλλειψη προσωπικού, κόβονται ρεπό, δίνονται καλοκαιρινές άδειες σπαστές σε διήμερα και τριήμερα. Η ουσία που κρύβεται πίσω από την "νομιμότητα" της αντεργατικής νομοθεσίας είναι ότι ο συνάδελφος απολύθηκε επειδή πρωτοστάτησε στη μεγάλη συμμετοχή που είχε στο χώρο του η απεργία στις 17 Μάη. Αυτό είναι το πρόβλημα της εργοδοσίας, η οργανωμένη δύναμη. Αυτό είναι και το δικό μας όπλο».

Παράλληλα, η παρέμβαση των ταξικών δυνάμεων αναδεικνύει την ανάγκη όλων των εργαζομένων και του λαού για αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν, υψηλών προδιαγραφών σύστημα Υγείας για όλους: «Οι εργαζόμενοι στην ιδιωτική Υγεία γνωρίζουμε από πρώτο χέρι τι θα πει η λειτουργία της Υγείας ως εμπόρευμα. Το γνωρίζουμε και από τη μεριά των εργατικών δικαιωμάτων, αλλά και από τη χρήση υπηρεσιών όπου ο λαός πρέπει να βάζει βαθιά το χέρι στη τσέπη για να έχει αξιοπρεπή αντιμετώπιση. Ολα αυτά είναι άρρηκτα δεμένα μεταξύ τους», επισημαίνει ο Δ. Αλεξόπουλος.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ