Σήμερα ο λαός έχει ανάγκη από μπροστάρηδες που διεκδικούν, που οργανώνουν την ενωτική πάλη, που αποδεικνύουν ότι υπάρχουν μέσα και τρόποι ο λαός, η νεολαία μας να ζήσει καλύτερα,τόνισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ χτες το απόγευμα κατά τη διάρκεια περιοδείας στην Κοινότητα Λουτρά Λέσβου, αλλά και με την ομιλία της στη χτεσινοβραδινή συγκέντρωση στην Αγιάσο. Η Αλέκα Παπαρήγα αναφέρθηκε αναλυτικά στην πλατιά ενωτική πολιτική του ΚΚΕ στην Αυτοδιοίκηση και στην ανάγκη οργάνωσης της λαϊκής πάλης στην πορεία προς τις εκλογές. Οι πιο σημαντικές αναφορές της σ' αυτά τα ζητήματα είναι οι εξής:

"Μετά το 1994", είπε η Αλέκα Παπαρήγα, "ζήσαμε και ζούμε και σήμερα μια άνευ προηγουμένου συναίνεση ανάμεσα στους εκλεγμένους της ΝΔ από τη μια μεριά, και τους εκλεγμένους σε συνεργασία ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ. Σε αγαστή συνεργασία νομιμοποίησαν αντιλαϊκές πολιτικές, ούτε καν την τυπική δικομματική αντιπαράθεση δε ζήσαμε. Αν δεν υπήρχαν τα στενά κομματικά συμφέροντα, τώρα θα βρισκόμαστε μπροστά σε λεγόμενα οικουμενικά ψηφοδέλτια. Τέτοια συναίνεση πουθενά αλλού δε ζήσαμε τα τελευταία χρόνια. Απόδειξη οι αποφάσεις των διάφορων συνεδρίων της ΚΕΔΚΕ. Τι καλό είδαν οι δημότες από μια τέτοια συναίνεση, από τη διαχειριστική λογική που κυριαρχεί πια αποκλειστικά; Ο λαός έχει ανάγκη από μια Αυτοδιοίκηση που αναγνωρίζει έμπρακτα τα κοινωνικά δικαιώματα, δεν την υποβιβάζει σε μια επίδειξη φιλανθρωπίας, στη λογική των συσσιτίων.

Ας υποθέσουμε ότι η Ελλάδα είναι γεμάτη έντιμους και ικανούς υποψηφίους. Ποιο είναι το όφελος, όταν αυτοί οι ικανοί και έντιμοι δεν είναι διατεθειμένοι να αντιδράσουν στη νεοφιλελεύθερη πολιτική που ακολουθείται σήμερα σε όλους τους τομείς, και στους τοπικούς θεσμούς; Τι έχει να κερδίσει ο άνεργος από έναν έντιμο και ικανό δήμαρχο που δέχεται λες και είναι Ευαγγέλιο το θεσμικό πλαίσιο που υπάρχει; Τι κέρδισαν οι άνεργοι και οι φτωχοί από τα τεράστια κοινοτικά ποσά που διαχειρίζονται δήμοι και νομαρχίες, όταν αυτά υποτάσσονται σε συγκεκριμένες σκοπιμότητες, διατίθενται σαν υποδομή στην καπιταλιστική εργοδοσία, στους κατασκευαστές μεγάλων έργων; Τι κέρδισαν οι δημότες, οι κάτοικοι των νομών, όταν οι εκλεγμένοι με την ψήφο τους στρατεύονται πειθήνια στο κυβερνητικό έργο επιβολής της μαύρης εργασίας, των Τοπικών Συμφώνων Απασχόλησης; Οταν δέχονται να μετατρέπονται οι δήμοι και νομαρχίες σε κρατικούς υπαλλήλους και μεσίτες της πλουτοκρατίας του τόπου;

Πόσοι δήμαρχοι και πόσοι νομάρχες καταπιάστηκαν στα σοβαρά με τις συνθήκες ζωής και εργασίας των δημοτών τους, πόσοι συμπαραστάθηκαν με έργα και όχι με παχιά λόγια στο κύμα των απολύσεων, στο αυθαίρετο κλείσιμο επιχειρήσεων; Πόσοι δήμαρχοι και πόσοι νομάρχες κατήγγειλαν έστω τις εκτεταμένες παραβιάσεις της εργατικής νομοθεσίας; Πόσοι σήκωσαν κεφάλι σε εργοδότες που τσαλαπατούν την ανθρώπινη και εργατική αξιοπρέπεια; Η μήπως θα ισχυριστούν ότι ήταν έξω από τις αρμοδιότητές τους; ", αναρωτήθηκε η Αλέκα Παπαρήγα.

"Είμαστε μήπως υπερβολικοί όταν απαιτούμε από το σύνολο των τοπικών αρχών να αποτελέσουν στήριγμα των λαϊκών κινητοποιήσεων και αιτημάτων, να ζητήσουν αγωνιστικά και αποφασιστικά τα δισεκατομμύρια που έχουν καταχραστεί και οι δύο κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ από τους δήμους; Βεβαίως, κάτω από την πίεση μπορεί μερικοί να εξέφρασαν τη συμπαράστασή τους στους απολυμένους, στους διωκόμενους αγωνιστές. Δε μετράει αυτό. Σήμερα ο λαός έχει ανάγκη από μπροστάρηδες που διεκδικούν, που οργανώνουν την ενωτική πάλη, που αποδεικνύουν ότι υπάρχουν μέσα και τρόποι ο λαός, η νεολαία μας να ζήσει καλύτερα. Δεν έχει ανάγκη από μεσίτες και διαχειριστές, που και όταν συμπαραστέκονται το κάνουν για τα μάτια του κόσμου.

Οι αναπτυξιακές δυνατότητες αυτού του τόπου δεν είναι έξω από την ευθύνη των τοπικών αρχών. Αν ήθελαν θα μπορούσαν να έχουν λόγο και αντίλογο στο γενικό ξεπούλημα, στην πλήρη μετατροπή της παραγωγικής βάσης της χώρας σε φασόν των πολυεθνικών. Το πόσο πωλείται το βαμβάκι και το λάδι, πόσο κοστίζουν τα καλλιεργητικά και τα άλλα εφόδια, το αν τα πανεπιστήμια θα είναι δημόσια ή ιδιωτικά, είναι θέμα και των τοπικών αρχών. Δεν είναι οι τοπικές αρχές για να φυτεύουν φοινικόδεντρα, να φτιάχνουν σιντριβάνια, ή να αλλάζουν τις καμένες λάμπες.

Ο γνώριμος τύπος του δημάρχου και του νομάρχη που στέλνει υπομνήματα και χάνει το δρόμο του και κυρίως το χρόνο του από γραφείο σε γραφείο επαιτώντας κάποια ποσά για να παρουσιάσει έργο, δεν πρέπει πια να έχει κύρος στη συνείδηση του ελληνικού λαού. Από ευαίσθητους και συνεπείς αγωνιστές έχει ανάγκη ο τόπος και όχι από διαχειριστές της σημερινής πολιτικής".

"Ενας δήμαρχος", τόνισε στη συνέχεια η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, "ένας νομάρχης κρίνεται από τα έργα και όχι από τα λόγια, από το αν συμβιβάστηκε ή όχι με τη σημερινή κατάσταση και τη σημερινή τάση να μετατραπεί πλήρως ο θεσμός σε άμεσο βοηθό της ανατροπής των εργασιακών σχέσεων, της επίθεσης στην αγροτιά και στους μικρομεσαίους επιχειρηματίες, ιδιαίτερα τους αυτοαπασχολούμενους. Ας μη βιαστούν ορισμένοι να κατηγορήσουν τους κομμουνιστές ότι αναθέτουν μεγαλύτερο ρόλο και μεγαλύτερες ευθύνες στα τοπικά αυτά όργανα, ότι ζητάμε πολλά. Δε ζητάμε πολλά, ζητάμε αυτό που έχουμε γνωρίσει σ' αυτό τον τόπο στο πρόσφατο και στο απώτερο παρελθόν, όταν "τοπικοί άρχοντες" αψηφούσαν άδικους νόμους και περιορισμούς και διεκδικούσαν επίλυση τοπικών προβλημάτων, φθάνοντας να καθίσουν στο σκαμνί του δικαστηρίου χάριν των δημοτών τους.

Ηδη οι δήμοι και οι νομαρχίες διαθέτουν αρμοδιότητες, άρα και δικαιώματα (ανεξάρτητα από το αν έχουν αντίστοιχους πόρους) που τους επιτρέπουν να βρίσκονται μπροστά - αν το θέλουν - στις λαϊκές κινητοποιήσεις. Αν οι δημοτικές και νομαρχιακές αρχές κρατούσαν μια συνεπή στάση στα λαϊκά προβλήματα, είναι βέβαιο ότι θα είχαν τη δύναμη να δυσκολέψουν πολλές από τις αντιλαϊκές επιλογές που περπάτησαν τα τελευταία χρόνια.

Με τέτοιο κριτήριο πρέπει ο κάθε άνθρωπος, που ανήκει στην εργατική τάξη και στα δοκιμαζόμενα λαϊκά στρώματα, να προϋπαντήσει τις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές".

"Αναμφισβήτητα ο πολιτικός χαρακτήρας της μάχης των δημοτικών εκλογών είναι ευρύτερος", τόνισε στη συνέχεια η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. "Η πείρα έχει δείξει, ακόμα και σε περιόδους που υποκριτικά η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ προσπαθούσαν να περιορίσουν την εμβέλεια και το βάθος του εκλογικού μηνύματος, ότι την άλλη μέρα από τις εκλογές το κάθε κόμμα έδινε στη δημοσιότητα το δικό του χάρτη των αποτελεσμάτων, μετρώντας το συσχετισμό ανάμεσα στις μπλε και πράσινες σημαίες. Η επόμενη εκλογική μάχη θα αξιοποιηθεί όχι μόνο για τις επερχόμενες ευρωεκλογές και βουλευτικές, αλλά σαν μια μάχη που θα δείξει αν η κυβέρνηση θα συνεχίσει με τον ίδιο ταχύ ρυθμό να προωθεί τις αντιδραστικές της επιλογές σε όλους τους τομείς, εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής. Σίγουρα η επόμενη εκλογική μάχη θα μελετηθεί από τα διάφορα επιτελεία, κατά πόσο ο ελληνικός λαός είναι διατεθειμένος να δεχτεί να σκύψει το κεφάλι για πολλά χρόνια ή όχι. Από τα ίδια τα πράγματα, θα αποτελέσει ένα τεστ της διάθεσης πλατειών λαϊκών μαζών να χειραφετηθούν από την πολιτική του ΠΑΣΟΚ αλλά και της ΝΔ, ένα τεστ χειραφέτησης από την ύπουλη προπαγάνδα για εναλλακτικές λύσεις τύπου Κεντροαριστεράς, από την προπαγάνδα της ταξικής συνεργασίας και της λεγόμενης κοινωνικής ειρήνης".

"Το ΚΚΕ προβάλλει μια πλατιά ενωτική πολιτική που χωράει πολλούς, όλους εκείνους που έχουν διάθεση να δείξουν ότι υπάρχει και άλλος δρόμος, άλλη πολιτική, που συγκρούεται με τα κέρδη και τα προνόμια της πλουτοκρατίας, με το μονόδρομο της ΕΕ και της υποταγής στη νέα τάξη πραγμάτων, δηλαδή με εκείνη την πολιτική και τις επιλογές που επιδρούν άμεσα στον χαρακτήρα και το ρόλο της Πρωτοβάθμιας και Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης. Τα κριτήρια που προβάλλει το ΚΚΕ, βάσει των οποίων είναι εφικτή μια πλατιά, αγωνιστική συνεργασία στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές, είναι ρεαλιστικά. Αποκλείουν εκείνους που δέχονται να μετατραπεί η Τοπική και Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση σε μοχλό επιβολής νέων φόρων και κυρίως ιδιωτικοποιήσεων σε τομείς της παιδείας, της υγείας, της κοινωνικής πρόνοιας".

Αναφερόμενη στην πορεία προς τις εκλογές, η Αλέκα Παπαρήγα τόνισε τα εξής:

"Η πορεία προς τις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές για τα άλλα κόμματα έχει ήδη εξελιχθεί σε ένα μεγάλο παζάρι, με επίκεντρο τα μεγάλα κόμματα και παρτενέρ τουλάχιστον σήμερα τον Συνασπισμό, που από τη μια ξορκίζει την πρόταση του ΠΑΣΟΚ, και από την άλλη διαπραγματεύεται θέσεις και αξιώματα. Λες και μια συνεργασία κρίνεται από τα κουκιά, και όχι από τον σκοπό που υπηρετεί.

Η πορεία προς τις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές για το ΚΚΕ είναι πορεία οργάνωσης της λαϊκής κινητοποίησης γύρω από τοπικά και γενικότερης σημασίας λαϊκά προβλήματα για την παιδεία, την υγεία, το περιβάλλον, τα εργασιακά δικαιώματα, τη μάστιγα των ναρκωτικών, το πρόβλημα της στέγης, το φορολογικό. Οι δημοτικές και νομαρχιακές κινήσεις μέσα στις οποίες δραστηριοποιούνται οι κομμουνιστές, δεν είναι υποκατάστατα του Κόμματος. Δεν έχουμε ανάγκη από τέτοια σχήματα, γιατί δρούμε ανοιχτά στο λαό, αυτοτελώς. Δεν έχουμε ανάγκη να κρύβουμε το πρόσωπό μας. Οι δημοτικές και νομαρχιακές κινήσεις στις οποίες συμμετέχει το ΚΚΕ μπορούν και πρέπει να κατακτήσουν ένα ευρύτερο ακόμα χαρακτήρα, να συσπειρώσουν όλους εκείνους που θέλουν να αντισταθούν στον πλήρη εκχυδαϊσμό της Τοπικής και Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, όλους εκείνους που φιλοδοξούν τα όργανα αυτά να γίνουν μοχλοί και πεδία διεκδίκησης των λαϊκών αιτημάτων, σε αντίθεση με τη λογική των ιδιωτικοποιήσεων και των άγριων φόρων στο όνομα της ανταποδοτικότητας. Οταν οι εκλεγμένοι θέλουν, μπορούν και στις σημερινές αντίξοες συνθήκες με το ασφυκτικό θεσμικό πλαίσιο που κυριαρχεί, να διεκδικήσουν και να αυξήσουν τη λαϊκή πίεση ".

Ο λαός πρέπει να προσδώσει πολιτικό χαρακτήρα στη μάχη των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών, να δώσει πολιτικό νόημα στην ψήφο του. Βεβαίως, το πολιτικό νόημα των εκλογών αυτών δεν έχει καμιά σχέση με τα τεχνητά διλήμματα και τις απειλές του πρωθυπουργού. Κίνδυνος θα υπάρξει, αν με την ψήφο του ο λαός δεν κόψει τη φόρα της κυβερνητικής πολιτικής και της γενικότερης συναίνεσης που επικρατεί ανάμεσα στα πολιτικά κόμματα όσον αφορά τους λεγόμενους εκσυγχρονισμούς που γίνονται στο όνομα του Μάαστριχτ, της παγκοσμιοποίησης.Τα παραπάνω τόνισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου, που έδωσε χτες το μεσημέρι στα τοπικά ΜΜΕ, στα Γραφεία του ΚΚΕ στη Μυτιλήνη. Η Αλέκα Παπαρήγα είχε την ευκαιρία να αναφερθεί αναλυτικά στη σημασία και το νόημα των εκλογών για την Τοπική Αυτοδιοίκηση, ποια Αυτοδιοίκηση έχει ανάγκη ο λαός και ο τόπος. Παραθέτουμε στη συνέχεια τις πιο σημαντικές από τις αναφορές της:

"Ο πρωθυπουργός απείλησε κατά κάποιο τρόπο τον ελληνικό λαό ότι θα προσδώσει στις εκλογές του επόμενου έτους γενικό πολιτικό χαρακτήρα, δημοψηφίσματος με το δίλημμα "ή προσαρμόζεται η χώρα στις διεθνείς απαιτήσεις ή χάνεται". Ενα δίλημμα κομμένο και ραμμένο όχι στις πραγματικές απαιτήσεις του λαού μας και τις αναπτυξιακές δυνατότητες του τόπου, αλλά στα μέτρα του μεγάλου κεφαλαίου που θέλει όλη την πίτα δική του. Με την απειλή ότι "υπάρχουν και χειρότερα", με παρασκηνιακή εκστρατεία ρουσφετολογίας και εξαγοράς, το ΠΑΣΟΚ προετοιμάζεται να δώσει τη μάχη. Το όργιο εξαγοράς που θα ακολουθήσει - ειδικά επεξεργασμένο για τις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές κατά τα φαινόμενα - θα ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Από τη στιγμή που οι εκλογές διεξάγονται με τυπικούς κανόνες ελευθερίας, τότε το όργιο της εξαγοράς είναι αναπόφευκτο. Η εξαγορά και διαφθορά συνειδήσεων σήμερα είναι σχετικά πιο εύκολη και εξαιτίας της κρίσης, αλλά και εξαιτίας των κοινοτικών ποσών, που κυρίως προς τα εκεί διατίθενται. Το ΠΑΣΟΚ, αναμφίβολα, αναδείχτηκε σε πιο δραστήριο ρουσφετολογικό μηχανισμό από τον προκάτοχό του, τη ΝΔ.

Δεν αποτελεί τίποτε το νέο ούτε το παράδοξο ότι οι δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές έχουν σημαντικό πολιτικό χαρακτήρα, από τη στιγμή που τα όργανα που θα προκύψουν ασχολούνται με βασικά λαϊκά προβλήματα που αφορούν τη ζωή, το βιοτικό επίπεδο, ακόμα και το εργασιακό καθεστώς.

Ο λαός πρέπει να προσδώσει πολιτικό χαρακτήρα στη μάχη των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών, να δώσει πολιτικό νόημα στην ψήφο του. Βεβαίως, το πολιτικό νόημα των εκλογών αυτών δεν έχει καμία σχέση με τα τεχνητά διλήμματα και τις απειλές του πρωθυπουργού. Κίνδυνος θα υπάρξει, αν με την ψήφο του ο λαός δεν κόψει τη φόρα της κυβερνητικής πολιτικής και της γενικότερης συναίνεσης που επικρατεί ανάμεσα στα πολιτικά κόμματα όσον αφορά τους λεγόμενους εκσυγχρονισμούς που γίνονται στο όνομα του Μάαστριχτ, της παγκοσμιοποίησης.

Το κριτήριο ψήφου δεν μπορεί να είναι αποκλειστικά το πρόσωπο του επικεφαλής υποψήφιου, ακόμα ούτε η ικανότητα και εντιμότητά του, αλλά η στάση του στα μεγάλα λαϊκά προβλήματα, στην ανεργία και τη λιτότητα, στο ξεπούλημα της κρατικής δημόσιας περιουσίας στο μεγάλο εγχώριο και ντόπιο κεφάλαιο, στην ιδιωτικοποίηση ολόκληρων τομέων κοινωνικών υπηρεσιών που αφορούν τα φτωχά λαϊκά στρώματα, η στάση του στην επιβολή νέων τοπικών φόρων. Κριτήριο είναι η στάση που κράτησαν οι εκλεγμένοι στις λαϊκές αγωνιστικές κινητοποιήσεις, στο όργιο των δικών και της τρομοκρατίας που επακολούθησε. Το τι έκανε ο καθένας και με ποιο τρόπο είναι πιο σημαντικό και ουσιαστικό από το τι θα υποσχεθεί με γενικές και αφηρημένες, τυποποιημένες διακηρύξεις περί ανεξαρτησίας της Αυτοδιοίκησης, περί αποκέντρωσης και διαφάνειας ή περί λαϊκής συμμετοχής.

"Αν εξαιρέσουμε κάποιες κινητοποιήσεις για τις χωματερές και για μια σειρά άλλα ειδικά ζητήματα σχετικά με το περιβάλλον (κυρίως ήταν μάχη εντυπώσεων), δεν είδαμε σοβαρή αντίδραση των τοπικών αρχών στις πολιτικές εκείνες που οδηγούν στην αύξηση της ανεργίας, στην ερήμωση περιοχών, στο ξεπούλημα πλουτοπαραγωγικών χώρων, στη συρρίκνωση και υποβάθμιση του κοινωνικού τομέα. Σε μια περίοδο μάλιστα που διαχειρίστηκαν σημαντικά ποσά, πάντα κοινοτικά, αλλά με περιορισμούς και δεσμεύσεις από τα πάνω πού θα πάνε και ποιοι θα επωφεληθούν. Περίσσεψαν τα συμπόσια και οι ημερίδες που οργάνωσαν οι τοπικές αρχές, περίσσεψαν οι κοσμικές εκδηλώσεις βιτρίνας με τη συμμετοχή των λίγων, επώνυμων, περίσσεψαν τα τοπικά έργα αμφιβόλου γενικότερης αξίας και ωφελιμότητας για τους άνεργους και τους υπό απόλυση εργαζόμενους. Βεβαίως, δε γενικεύουμε το αρνητικό, υπάρχουν σημαντικές τοπικές και άλλες πρωτοβουλίες εκλεγμένων που έδειξαν σθεναρή διάθεση αντίστασης, ανάμεσά τους και οι κομμουνιστές. Η μεγάλη πλειοψηφία των δημάρχων και των νομαρχών έδρασαν ως κυβερνητικοί, κομματικοί και Κοινοτικοί υπάλληλοι. Αυτή είναι η αλήθεια. Πονάει, αλλά δεν είναι δυνατό να στρουθοκαμηλίζουμε".

Πέρασαν 17 χρόνια από τότε. Ηταν ένα καυτό μεσημέρι της 28ης Ιούλη του 1980. Εκείνο το μεσημέρι του Ιούλη, έξω από την πύλη του γκέτο της ΕΤΜΑ, η 21χρονη Σωτηρία Βασιλακοπούλου άφησε την τελευταία της πνοή, αγωνιζόμενη για τα δικαιώματα του λαού και της νεολαίας. Αγωνιζόταν ενάντια στην αντιλαϊκή, φιλομονοπωλιακή πολιτική της τότε κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, που ήταν ιδιαίτερα στα φόρτε της. Πάσχιζε με τη φλόγα τής νιότης της να φουντώσει στους εργάτες τη δύναμη του αγώνα τους. Ετσι βρέθηκε στην πύλη της ΕΤΜΑ.

Αν και έχουν περάσει 17 χρόνια από κείνο το μεσημέρι, ακόμα και σήμερα αυτά για τα οποία "έπεσε" παραμένουν επίκαιρα όσο ποτέ. Σήμερα, 17 χρόνια μετά, η πολιτική της λιτότητας, της συντήρησης, της καταπάτησης των εργασιακών δικαιωμάτων συνεχίζεται, μέσα στα πλαίσια της πολιτικής των πολυεθνικών, του μεγάλου κεφαλαίου και της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Είκοσι οχτώ Ιούλη 1980 και ώρα 2.30 το μεσημέρι. Παραμονή της πανεργατικής απεργίας και συγκέντρωσης στην Αθήνα, ενάντια στην ακρίβεια, την ανεργία και τις απολύσεις. Ριγμένοι στη μάχη της ενημέρωσης οι νέοι κομμουνιστές έδιναν το δυναμικό "παρών", ταγμένοι στο πλευρό της εργατικής τάξης. Εξω από την πύλη του γκέτο της ΕΤΜΑ περίμεναν να σχολάσει η πρωινή βάρδια του εργοστασίου, να τους δώσουν την προκήρυξη του Κόμματος για την πανεργατική απεργία, να μιλήσουν μαζί τους.

Ανάμεσα στους ακούραστους νέους του αγώνα και η Σωτηρία Βασιλακοπούλου. Μαζί με τους συντρόφους της και με όπλο την ακούραστη φωνή της καλούσε τους εργάτες για ένα μέλλον που τους ανήκει. Αυτή τη φωνή που δεν αντέχουν τα αφεντικά. Και δόθηκε η διαταγή: "Μακριά αυτή η φωνή από τα αυτιά των εργατών. Γρήγορα στα πούλμαν. Μη δίνετε βάση στους συγκεντρωμένους κομμουνιστές. Κλείστε τα παράθυρα να μην δώσουν την προκήρυξη".

Μάταια όμως. Οι προκηρύξεις αλλάζουν χέρια, τα παράθυρα των πούλμαν ανοίγουν διάπλατα, οι εργάτες ακούνε τους κομμουνιστές. Ξαφνικά ο οδηγός Μ. Χαρίτος αναπτύσσει ταχύτητα πάνω στη στροφή. Η Σωτηρία απλώνει τελευταία φορά το χέρι με την ανακοίνωση. Δεν προλαβαίνει. Το πούλμαν πέρασε πάνω από το σώμα της, συνθλίβοντας τα 21 της χρόνια. Η πικέτα, τα γυαλιά της και λίγα λουλούδια στη ματωμένη άσφαλτο.

Σε λιγότερο από μισή ώρα μια οργισμένη συγκέντρωση οργανώθηκε έξω από το εργοστάσιο. Η κυβέρνηση απαντά με την ακόλουθη δήλωση: "Εξω από το εργοστάσιο της ΕΤΜΑ συνέβη ένα πολύ λυπηρό ατύχημα. Αλλά δε συμμεριζόμαστε τις προσπάθειες που καταβάλλονται να πολιτικοποιηθεί το αστυνομικό δελτίο"! Ο κρατικός μηχανισμός κινητοποιείται. Το έγκλημα χαρακτηρίζεται "τροχαίο ατύχημα". Ο φυσικός αυτουργός παραπέμφθηκε για "ανθρωποκτονία εξ αμελείας". Δικάζεται σε 12 μήνες φυλάκιση, που εξαγοράζει προς 200 δραχμές την ημέρα. Λίγες ώρες αργότερα η τραγική είδηση της δολοφονίας της Σωτηρίας είχε φτάσει σε όλη την Ελλάδα, δημιουργώντας αισθήματα οργής και αγανάκτησης. Η διοίκηση του Συνδικάτου Κλωστοϋφαντουργών Αττικής και η Εργοστασιακή Επιτροπή εργαζομένων στην ΕΤΜΑ κήρυξαν απεργία. Στις 9 το βράδυ τα ΜΑΤ χτύπησαν άγρια τους εργάτες. Η σκληρή μάχη της απεργίας στο κάτεργο της ΕΤΜΑ δόθηκε με ακόμη μεγαλύτερο πείσμα. Η συμμετοχή ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Η μάχη κερδήθηκε. Η μορφή της Σωτηρίας ολοζώντανη στις συνειδήσεις της εργατιάς, πλανιέται πάνω από τη λαοθάλασσα, που ζητά ειρήνη και δουλιά. "Θα ζεις μέσα από τους αγώνες μας", υπόσχονται χιλιάδες εργαζόμενοι και φοιτητές στην κηδεία της.

Ο "Διόνυσος" - άνθρωπος

Μια Ελληνίδα που διαπρέπει επιστημονικά στην... ξένη και τη στερείται ο τόπος μας, η καθηγήτρια Αρχαίας Ελληνικής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο "Παρί VIII" Μαρία Δαράκη,έχοντας στο ενεργητικό της σημαντικά επιστημονικά βιβλία εκδομένα στο εξωτερικό, πλουτίζει την ελληνική βιβλιογραφία με ένα σπουδαίο από επιστημονική άποψη, πρωτότυπο θεματικά, εκλαϊκευτικά και απολαυστικά γραμμένο και για μη ειδικούς, βιβλίο. "Ο ΔΙΟΝΥΣΟΣ και η θεά Γη" τιτλοφορείται η πάμπλουτη σε αρχαιολογικές πηγές και διαλεκτικά καινοτόμος μελέτη της Μ. Δαράκη (372 σελ. που περιέχει επίσης πολυάριθμη βιβλιογραφία και ευρετήριο και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις "Δαίδαλος" - Ι. Ζαχαρόπουλος).

Μια μελέτη εξαιρετικά χρήσιμη για τους ανθρώπους του θεάτρου, ιδιαίτερα εκείνους που μοχθούν να εμβαθύνουν, να κατανοήσουν, να ερμηνεύσουν σήμερα το"ιστορικό θαύμα" που λέγεται Αρχαίο Ελληνικό Δράμα, το οποίο υπήρξε "παιδί του Διονύσου και της δημοκρατικής πόλης της Αθήνας". "Παιδί" της ένωσης μιας"ορθοδοξίας" και μιας "ετεροδοξίας". "Παιδί" του ορθολογισμού της πολιτείας και της "έκστασης" των λαϊκών γιορτών. Η συγγραφέας πιστεύει και αποδεικνύει ότι ο διονυσιασμός είχε λαϊκό χαρακτήρα, καθώς σαν επιστήμονας με διαλεκτική σκέψη αλλά και σαν άνθρωπος με φαντασία, μαγεύεται από αυτόν τον "θνητό θεό". Τον "καταδιωκόμενο" και "πάσχοντα", τον "υπέργειο" και "καταγώγειο", που αέναα γεννιέται και πεθαίνει αμέτρητες φορές, σε τόσους και τόσους τόπους που τον διεκδικούν. Η Μ. Δαράκη "ζωγραφίζει" το πολύμορφο "πορτρέτο" του Διονύσου, τις "εξουσίες" και τη φιλοσοφία του και σχεδόν με ευφορία "σατύρου", απολαμβάνει κι η ίδια τις κατά τόπους μεταμορφώσεις αυτού του προπατορικού συμβόλου της γης, της φύσης, της ζωής. Αυτού του "διάπυρου", "πυριγενή", "πελάγιου", "νυκτέλιου", "φωτεινού" αλλά και "σκοτεινού" ανθρωπο - θεού, που "μελάναιγις" (ντυμένος με δέρμα μαύρης κατσίκας) και κισσοστεφανωμένος κάνει ν' ανθίζουν τα λουλούδια και να καρπίζει το αμπέλι. Μεθά και βακχεύεται. Ξεφαντώνει και παρηγορεί, με τραγούδια και χορούς τον άνθρωπο για το γεγονός του θανάτου. Διδάσκει την "κυκλικής λογικής", "δυαδικής αντίθεσης" "θρησκεία" του και πάνω απ' όλα την αξία και χαρά της ζωής. Του προσφέρει το "θαύμα" της έλλογης δημιουργίας. Εμπνέει τους "θεράποντες" των Μουσών, για να 'ναιπρος τιμήν του τα "Ανθεστήρια", τα "Διονύσια" (μικρά και μεγάλα), τα "Νυκτέλια" (νυχτερινές) και άλλες γιορτές του λαού.

Αρ. ΕΛΛΗΝΟΥΔΗ

Γεννήθηκε στην Αθήνα, στις 2 Ιούνη 1959. Ηταν άριστη μαθήτρια. Πέρασε στην Πάντειο. Σαν φοιτήτρια, διακρινόταν στις σπουδές, από τη "δίψα" της για μόρφωση. Το χειμώνα του 1978, η Σίσσυ, όπως την αποκαλούσαν οι φίλοι και συναγωνιστές της, όταν βρισκόταν στο δεύτερο έτος των σπουδών της, πλησίασε την Οργάνωση από μόνη της και ζήτησε να γίνει μέλος της, όπως και έγινε.

Ο πατέρας της ήταν συνταξιούχος τραπεζικός. Η ίδια, για να μπορεί να ανταποκρίνεται στις οικονομικές δυσκολίες και να ελαφρύνει το σπίτι της, δούλευε κατά χρονικά διαστήματα σε διάφορες δουλιές. Σύμφωνα με μαρτυρίες, ήταν υπόδειγμα σεμνότητας και ανοιχτής καρδιάς. Ζούσε δραστήρια τη ζωή της Οργάνωσης και του φοιτητικού συλλόγου της σχολής της. Ηξερε και κατάφερνε να συνδυάζει σωστά την οργανωμένη ζωή με άλλες δραστηριότητες, τη μόρφωση με τον αγώνα. Για τα ιδανικά της ζωής και της προκοπής, που πίστεψε και αγωνίστηκε, έδωσε ακόμα και τη ζωή της.

Συνεχίζεται σήμερα και ολοκληρώνεται αύριο η περιοδεία που πραγματοποιεί η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα,επικεφαλής αντιπροσωπείας του Κόμματος, στη Λέσβο. Το αναλυτικό πρόγραμμα έχει ως εξής:

Σήμερα Κυριακή 27 Ιούλη

• Στις 10.30 συνάντηση με φορείς στο Εργατικό Κέντρο.
• Στις 21.00 κεντρική ομιλία στην Προκυμαία της Μυτιλήνης.

Αύριο Δευτέρα 28 Ιούλη

• Στις 11.00 επίσκεψη στο Νοσοκομείο Μυτιλήνης.

Από παλιότερη περιοδεία της Αλέκας Παπαρήγα στη Λέσβο