Τη βδομάδα που πέρασε έγινε ακόμα πιο καθαρό πως, στόχος του κεφαλαίου δεν είναι απλά να τσακίσει το δικαίωμα του εργάτη να μη δουλεύει για πάντα, να διασφαλίζει μια αξιοπρεπή σύνταξη, να προσπαθεί τα τελευταία χρόνια της ζωής του να χαρεί και να κάνει πράγματα που δεν του επέτρεπαν πριν οι απαιτήσεις της σκληρής εργασίας. Αυτό που επιδιώκει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, ο ΛΑ.Ο.Σ., αυτό που στηρίζουν όλα τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού και όλοι όσοι ταυτίζουν το μέλλον του τόπου με την πορεία της «ανταγωνιστικότητας» είναι να γίνει συνείδηση στην εργατιά και στα παιδιά της ότι αποστολή της είναι να δουλεύει για μια ζωή, με τους όρους και τις συνθήκες που απαιτεί η κερδοφορία των μονοπωλίων. Δεν τους αρκεί μια παθητική εργατική τάξη που απλά δε θα ...«γκρινιάζει». Θέλουν μια εργατική τάξη που ενεργητικά θα υπερασπίζεται (με την ανοχή, τη συναίνεση, την ενσωμάτωσή της) τη λεηλάτηση όλων των κατακτήσεων που με αίμα έχει αποσπάσει και πάνω απ' όλα θα θεωρεί αυτονόητο οι ανάγκες και η ζωή της να μην καθορίζονται από την αλματώδη αύξηση του πλούτου που η ίδια παράγει. Αλλά, από τη «σωτηρία της πατρίδας», τις «απαιτήσεις της επιχειρηματικότητας και της ανταγωνιστικότητας», την «κοινωνική συνοχή».

Το κεφάλαιο δε ζητά απλά υπακοή - χρειάζεται υποταγή

Σ' αυτή την επιδίωξη προσαρμόστηκαν οι μεθοδεύσεις, οι ελιγμοί, οι «διαβουλεύσεις», οι διαρροές, οι μεταβατικές περίοδοι και οι «βελτιώσεις» στο φόντο των οποίων προετοιμαζόταν εδώ και καιρό το νέο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο που κατατέθηκε στη Βουλή, προχτές Παρασκευή, αφού εγκρίθηκε από το Υπουργικό Συμβούλιο.

Σ' αυτό το πλαίσιο, πρέπει κι οι εργαζόμενοι να αντιμετωπίσουν τις νέες ανατροπές: Να αντιληφθούν πως το κεφάλαιο τους θέλει να ζουν για να δουλεύουν, γιατί μόνο έτσι αυτό θ' αυξήσει τα κέρδη του. Εκείνοι όμως, έχουν σήμερα όλες τις αντικειμενικές προϋποθέσεις, να δουλεύουν ώστε, και με τις συνθήκες και με το αποτέλεσμα της δουλειάς τους, να ζουν μια ζωή καλύτερη.

Ετσι, με το νέο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο όλοι οι εργαζόμενοι, δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, άνδρες και γυναίκες, θα πρέπει να δουλεύουν τουλάχιστον 40 χρόνια, ώστε να κατοχυρώνουν δικαίωμα πλήρους σύνταξης. Κανένας δε θα αποχωρεί από την εργασία, αν δεν έχει συμπληρώσει παράλληλα και τα 60 χρόνια ζωής. Αλλιώς θα τιμωρείται: σε όποιον δεν έχει 40 χρόνια δουλειάς και αποχωρεί μεταξύ του 60ού και 65ου έτους θα επιβάλλεται ποινή μείωσης 6% ετησίως. Δηλαδή στην 5ετία η σύνταξή του θα μειώνεται κατά 30%. Ετσι καταργούνται η 35ετία με όριο και χωρίς όριο ηλικίας, και η 37ετία χωρίς όριο.

Βέβαια, με την κυριαρχία των ελαστικών μορφών απασχόλησης που επιδιώκεται, τις απολύσεις που αυξάνονται (όπως άλλωστε πριμοδοτεί και η κυβέρνηση με την απελευθέρωση του ορίου και την κατάργηση των αποζημιώσεων) κανείς δε θα μπορεί να δουλεύει για 40 χρόνια ανελλιπώς και με πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα. Οι νέες γενιές, που μαστίζονται από την ανεργία, σήμερα ξεκινούν να συγκεντρώνουν ένσημα πολύ μετά τα 30 τους χρόνια. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι δε θα πάρουν σύνταξη ποτέ.

Οι νέες ανατροπές δεν αφήνουν κανέναν εργαζόμενο απέξω: αυτό έγινε σαφές και από το νομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών που δόθηκε στη δημοσιότητα την περασμένη Δευτέρα. Νομοσχέδιο που αρχικά ετοιμαζόταν για την εφαρμογή της απόφασης του ευρωπαϊκού δικαστηρίου σχετικά με την εξίσωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης όλων των εργαζομένων γυναικών του δημοσίου με αυτά των ανδρών. Αλλά τελικά, ήρθε (και) να επιβεβαιώσει ότι η δημιουργία ενιαίου Ταμείου Μισθωτών αποτελεί προτεραιότητα για την κυβέρνηση. Οπως προβλέπεται ρητά οι νέες αντιασφαλιστικές ανατροπές αφορούν όλους τους εργαζόμενους, σε ιδιωτικό, δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα. Την ίδια στιγμή βέβαια, με αυτό το ν/σ ολοκληρώνεται και η κατάργηση της 5ετούς διαφοράς στη συνταξιοδότηση ανδρών και γυναικών, κάτι που είχε ξεκινήσει από τις αρχές της δεκαετίες του '90 με τους «νόμους Σιούφα» και «Ρέππα»: κατάργηση που όχι μόνο δε διασφαλίζει την ισότητα ανδρών και γυναικών, αλλά βαθαίνει τη γυναικεία ανισοτιμία, εξαφανίζει κατακτήσεις του εργατικού και γυναικείου κινήματος σημαντικές για τη στήριξη της εργαζόμενης, που εκτός από τη δουλειά μέσα σε δύσκολες συνθήκες (όπως όλη η τάξη της) φορτώνεται και την ανατροφή των παιδιών, τη φροντίδα των ηλικιωμένων κτλ.

Την ίδια στιγμή, μεθοδεύουν την κατάργηση των ΒΑΕ. Στο ν/σ του υπουργείου Εργασίας δεν προβλέπεται ότι από την 1/7/2011 περιορίζεται η λίστα των ΒΑΕ στο 10% της σημερινής. Αυτοί που σήμερα υπάγονται στα ΒΑΕ και δεν προλάβουν να συνταξιοδοτηθούν μέχρι το 2015 θα βγαίνουν στη σύνταξη όχι νωρίτερα, αλλά με τις γενικές διατάξεις που ισχύουν με το νέο σύστημα. Κάτι που εγείρει εφιαλτικά σενάρια ακόμα και για τους 700.000 εργαζόμενους που υπολογίζεται ότι σήμερα εργάζονται σε τέτοιους χώρους / κλάδους.

Τη «σκυτάλη» του πετσοκόμματος των ΒΑΕ το ΠΑΣΟΚ την παίρνει από την προηγούμενη κυβέρνηση της ΝΔ. Η οποία τον Αύγουστο του 2009 είχε ψηφίσει τροπολογία που όριζε ότι με κοινή απόφαση των αρμόδιων υπουργείων θα «καθορίζονται τα επαγγέλματα, οι ειδικότητες ή οι χώροι εργασίας που υπάγονται στον Κανονισμό Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων του ΙΚΑ ή άλλων Φορέων Κοινωνικής Ασφάλισης για όσους ασφαλίζονται για πρώτη φορά». Ο καθορισμός θα γίνεται «με βάση το πόρισμα της Ειδικής Επιστημονικής Επιτροπής», της Επιτροπής που είχε προτείνει εξαίρεση από τη λίστα των ΒΑΕ των 43 από τους 103 χώρους εργασίας, των 61 από τις 124 ομάδων και υποομάδων ειδικοτήτων και των 42 από τις 71 ειδικότητες - ανεξάρτητα από το χώρο εργασίας - που περιλάμβανε ο ισχύων κανονισμός του ΙΚΑ.

Την ίδια στιγμή επιβάλλεται δραστική μείωση των συντάξεων, με πολλούς τρόπους:

• Καταργούνται οριστικά η 13η και 14η σύνταξη.
• Επιβάλλεται νέος ΛΑΦΚΑ από την 1η Αυγούστου του 2010 για όλες τις συντάξεις άνω των 1.400 ευρώ, από 3% έως 9%.
• Για όσους συνταξιοδοτηθούν μέχρι το 2014 και το καταστατικό του Ταμείου προέβλεπε ποσοστό αναπλήρωσης πάνω από το 2% αυτό μειώνεται στο 2% (π.χ. δημόσιο, ΟΑΕΕ).
• Επιβάλλεται τουλάχιστον τριετές πάγωμα μισθών (την Παρασκευή η ηγεσία του υπουργείου Εργασίας άφησε ανοιχτό ακόμα και να φέρει, μέχρι τέλος του χρόνου, νομοθετική παρέμβαση για τριετές πάγωμα των μισθών στον ιδιωτικό τομέα).
• Οι όποιες αυξήσεις στο μέλλον θα συναρτώνται από την πειθαρχία στο μνημόνιο και σε κάθε περίπτωση όχι πάνω από τον επίσημο πληθωρισμό και μάλιστα σε συνάρτηση με την αύξηση (ή και μείωση!) του ΑΕΠ.

Ακόμα, με το νέο σύστημα, για όσους συνταξιοδοτούνται μετά το 2015 οι συντάξεις θα υπολογίζονται σύμφωνα με τα νέα δεδομένα.

Σε αυτούς θα καταβάλλονται δύο τμήματα σύνταξης η «αναλογική» και η «βασική», των οποίων το άθροισμα όμως θα καταλήγει σε σύνταξη μικρότερη μέχρι και 40% από τα σημερινά δεδομένα. Κι αυτό καθώς:

-- Μειώνεται δραστικά ο συντάξιμος μισθός, καθώς πλέον υπολογίζεται στο σύνολο του εργάσιμου βίου αντί της καλύτερης πενταετίας.

-- Το ποσοστό αναπλήρωσης από 70% στην 35ετία μειώνεται στο 34,19% για τα ίδια χρόνια (μείωση κατά 50%) ενώ στην 40ετία το ποσοστό αναπλήρωσης είναι μόλις 41,20%!

Ακόμα και αν σε αυτά τα ποσοστά προστεθεί η «βασική» σύνταξη η μείωση των συντάξεων παραμένει τρομακτική. Πολύ περισσότερο που η «βασική» δεν είναι εγγυημένη: Το ύψος της θα καθορίζεται κάθε χρόνο σύμφωνα με αναλογιστικές μελέτες που θα επικυρώνει η Επιτροπή Οικονομικής Πολιτικής της ΕΕ. Επιπλέον, τίθεται αυστηρό όριο, ώστε το κόστος της «βασικής» και συνολικά των πόρων που θα διαθέτει το κράτος για την Κοινωνική Ασφάλιση να μην υπερβαίνει το περιθώριο που θέτει το Μνημόνιο για αύξηση μόλις 2,5% του ΑΕΠ σε σχέση με αυτά που έδωσε το 2009 κι αυτό μέχρι το 2060. Οταν βέβαια είναι δεδομένο ότι οι ανάγκες ακόμα και τα επόμενα χρόνια - πολύ περισσότερο μετά από μισό αιώνα - θα είναι πολύ μεγαλύτερες. Αρα το ύψος της βασικής και η ίδια η απονομή της δεν είναι εγγυημένα, ούτε τα 360 ευρώ που σήμερα υπόσχεται η κυβέρνηση. Το ίδιο δεν είναι εγγυημένες ούτε οι επικουρικές συντάξεις. Σύμφωνα με το άρθρο 15, το κράτος σταματά να καλύπτει οποιοδήποτε τρέχον ή μελλοντικό έλλειμμα, το οποίο εννοείται θα αντιμετωπίζεται μέσα από τη μείωση των συντάξεων, ή ακόμα και την αύξηση των εισφορών, ενώ δεν αποκλείεται και η μη καταβολή τους!

Επιπλέον, μείωση επιβάλλεται και στις συντάξεις χηρείας, ενώ ταυτόχρονα με όλα τ' άλλα τίθεται και πλαφόν στο σύνολο των συντάξεων, διαψεύδοντας τον ισχυρισμό της κυβέρνησης ότι με το νέο σύστημα μετράει κάθε ένσημο.

Την ίδια στιγμή, το νέο ν/σ επιβεβαιώνει ότι μαζί με τις νέες αντιασφαλιστικές ανατροπές η κυβέρνηση επιταχύνει και την πλήρη εμπορευματοποίηση της Υγείας. Σ' αυτήν την κατεύθυνση, είναι προσαρμοσμένη και η διάσπαση των κλάδων Υγείας και Σύνταξης των ασφαλιστικών ταμείων.

Ετσι το ν/σ προβλέπει την οικονομική και λογιστική αυτοτέλεια του κλάδου Υγείας του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ (άρθρο 28), την οργανωτική διάρθρωση των κεντρικών υπηρεσιών Υγείας (άρθρο 30), τη δημιουργία Ενιαίου Συστήματος υπηρεσιών Υγείας (άρθρο 31) και τη Σύμπραξη Φορέων Κοινωνικής Ασφάλισης για παροχές Υγείας (άρθρο 31). Οπως έχει ήδη διακηρύξει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, οι υπηρεσίες Υγείας των ασφαλιστικών ταμείων θα ενταχθούν στο υπουργείο Υγείας κι από κει στην Καλλικρατική διάρθρωση της χώρας. Με το Ενιαίο Σύστημα Υπηρεσιών Υγείας θα ενταχθούν και θα λειτουργούν σε ενιαίο πλαίσιο οι δημόσιες και οι ιδιωτικές υπηρεσίες Υγείας απ' τις οποίες θα αγοράζουν με βάση κοστολογήσεις οι «καταναλωτές υπηρεσιών υγείας» όπως βαφτίζονται οι λαϊκές οικογένειες των οποίων τον πόνος κι την αρρώστια ΕΕ - ΠΑΣΟΚ - ΝΔ αντιμετωπίζουν ως εμπόρευμα. Και βέβαια οι κοστολογήσεις θα γίνονται, όπως προβλέπουν οι σχετικές διατάξεις, με βάση τους όρους της αγοράς.