Τον Απρίλη του 1997 υπήρξε ένα μπαράζ δημοσιευμάτων μετά από θανάτους νέων από ναρκωτικά.

Στις 9.4.1997 η τότε ηγεσία του υπουργείου Υγείας ανακοίνωσε μια δέσμη μέτρων τα οποία δημοσίευσε την επομένη ο «Ριζοσπάστης» «"ως έχουν", για να μπορεί να κρίνει μόνος του ο αναγνώστης». Το πρώτο απ' τα μέτρα έλεγε: «Την επόμενη τριετία θα ιδρυθούν Κέντρα Πρόληψης σε κάθε νομό της χώρας και για το 1997 σε 2 νομούς ανά Υγειονομική Περιφέρεια. Για το λεκανοπέδιο Αττικής και το Νομό Θεσσαλονίκης τα Κέντρα Πρόληψης θα λειτουργούν ανά συγκρότημα όμορων δήμων ανάλογα με τους πληθυσμούς. Τα Κέντρα Πρόληψης ιδρύονται με συμβάσεις τριετούς διάρκειας μεταξύ Οργανισμού κατά των Ναρκωτικών (ΟΚΑΝΑ) και Νομαρχιακής - Τοπικής Αυτοδιοίκησης - επιστημονικών ή άλλων τοπικών φορέων».

Η λειτουργία των Κέντρων Πρόληψης θα γινόταν με τη συγχρηματοδότηση του ΟΚΑΝΑ και της Νομαρχιακής - Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Τρία χρόνια μετά (Μάης του 2000) στο σχέδιο δράσης του ΟΚΑΝΑ για το 2000 - 2003 αναφερόταν ότι λειτουργούσαν 47 Κέντρα Πρόληψης με την εξής επισήμανση: «Το Τμήμα Πρόληψης του ΟΚΑΝΑ... δεν έχει το απαιτούμενο προσωπικό για να ανταποκριθεί στο τεράστιο έργο... Ο εκφυλισμός των Κέντρων Πρόληψης κάτω από τις σημερινές συνθήκες λειτουργίας τους αποτελεί ορατή απειλή».

Ο ΟΚΑΝΑ διαπίστωνε δυσκολίες σε τρία επίπεδα: Της Τοπικής Αυτοδιοίκησης -που δεν ανταποκρίνεται πάντοτε στις υποχρεώσεις της, στην ομάδα στελεχών των Κέντρων -που δεν μπορούσαν να ενεργοποιήσουν το ενδιαφέρον των τοπικών αρχών, και το τρίτο στον ίδιο τον ΟΚΑΝΑ.

Σήμερα, σύμφωνα με στοιχεία που παραχώρησε ο ΟΚΑΝΑ στο «Ρ», υπάρχουν 55 Κέντρα Πρόληψης. Τα προβλήματα είναι πάνω - κάτω τα ίδια. Το οδυνηρό είναι ότι το Κέντρο Πρόληψης στον Πειραιά δε λειτουργεί, γιατί η Νομαρχία δεν ανταποκρίθηκε στους όρους της συγχρηματοδότησης.

Στόχος του ΟΚΑΝΑ είναι έως το 2002 να μην υπάρχει κανένας νομός χωρίς τουλάχιστον ένα Κέντρο Πρόληψης. Για να υπάρξει ένα πλήρες δίκτυο κέντρων πρόληψης με βάση τους σχεδιασμούς του ίδιου του ΟΚΑΝΑ χρειάζονται ακόμα 27 Κέντρα Πρόληψης.

Για την υποστήριξη των Κέντρων Πρόληψης ο ΟΚΑΝΑ συνεργάζεται με το Ερευνητικό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο Ψυχικής Υγιεινής (ΕΠΙΨΥ), το ΚΕΘΕΑ και το Ελληνικό Κέντρο Διαπολιτισμικής Ψυχιατρικής Περίθαλψης (ΕΚΔΨ). Ο οικονομικός επιμερισμός για τον ΟΚΑΝΑ έχει ως εξής: ΕΠΙΨΥ 53,7 εκατ. δραχμές για ένα έτος. ΚΕΘΕΑ: 24,2 εκατ. δραχμές και ΕΚΔΨ 24,2 εκατ. δραχμές για ένα εξάμηνο.

Ο ΟΚΑΝΑ σε συνεργασία με το ΕΠΙΨΥ έχει εκπαιδεύσει 240 άτομα για τη στελέχωση των Κέντρων Πρόληψης.

Ωστόσο η πρόληψη ως διαδικασία που έχει «εισχωρήσει» μέσα στην κοινωνία και ιδιαίτερα σε βασικούς θύλακες, όπως η εκπαίδευση και η οικογένεια, απέχει ακόμα παρασάγγας...

Στην πεπατημένη κάποιων συσκέψεων υπό τον πρωθυπουργό, Κ. Σημίτη, στον απόηχο κάποιων γεγονότων καταφεύγει και αυτή τη φορά η κυβέρνηση για τα ναρκωτικά.

Ετσι σήμερα το πρωί ο Κ. Σημίτης θα προεδρεύσει σύσκεψης με ειδικούς για τα ναρκωτικά και το αλκοόλ ενόψει της αυριανής συνεδρίασης του Υπουργικού Συμβουλίου με το ίδιο θέμα.

Αρνητική ήταν η απάντηση του κυβερνητικού εκπροσώπου σε ερώτηση αν πρόκειται ν' αλλάξει η ισχύουσα νομοθεσία. «Παραμένουμε στο ισχύον νομικό και θεσμικό πλαίσιο», είπε ο Δ. Ρέππας. Οταν ρωτήθηκε αν για την απάντηση αυτή έχουν ληφθεί υπόψη τοποθετήσεις ή προτάσεις όπως του προέδρου του ΚΕΘΕΑ, Ν. Παρασκευόπουλου, ή του υπουργού Εξωτερικών, Γ. Παπανδρέου, ο Δ. Ρέππας απάντησε: «Παρακολουθούμε τις απόψεις των παραγόντων στους οποίους αναφερθήκατε, επειδή είναι ενδιαφέρουσες. Ομως, δε διατυπώνονται τώρα για πρώτη φορά. Ηταν γνωστές και την προηγούμενη εβδομάδα, όταν έδωσα και την απάντηση».

Πάντως, ο Γ. Παπανδρέου στη χτεσινή ανακοίνωση χρησιμοποιεί τη λέξη «ναρκωτικά» σε εισαγωγικά και είναι προσεκτικότερος στις διατυπώσεις του αυτή τη φορά χρησιμοποιώντας τη θεωρία της «μείωσης της βλάβης».

Το ΔΗΚΚΙ με ανακοίνωσή του επισημαίνει ότι πρωταρχικό μέλημα της πολιτείας πρέπει να είναι η προστασία των χρηστών, υπό την έννοια της πρόληψης, δηλαδή η συνεχής, συστηματική και υπεύθυνη ενημέρωση, έργο που πρέπει να αναλάβει εξ ολοκλήρου η πολιτεία για να βγει η κοινωνία μας από την άγνοια, να γνωρίσει τον κίνδυνο, ώστε να μπορέσει να τον αντιμετωπίσει αποτελεσματικά.

Επίσης, το ΔΗΚΚΙ ζητά την αναθεώρηση της νομοθεσίας στη βάση ότι ο χρήστης αντιμετωπίζει πρόβλημα σωματικής εξάρτησης και ότι δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως εγκληματίας και να οδηγείται στα σωφρονιστικά ιδρύματα.

• Ο Στ. Μάνος ξεσάλωσε και με ανακοίνωσή του ζητά την αποποινικοποίηση της χρήσης όλων των ουσιών, τη χορήγηση ουσιών απ' το κράτος και άμεση επέκταση των προγραμμάτων, «στεγνών» και με υποκατάστατα.

***

***

Ποιο είναι το συμπέρασμα; Αφού ο κ. υπουργός θεωρεί προτεραιότητα την αντιμετώπιση του «παράνομου εμπορίου», τι καλύτερος τρόπος «αποδυνάμωσης» του «παράνομου εμπορίου» από τη μετατροπή του σε «νόμιμο εμπόριο»! Δηλαδή, νομιμοποίηση της μαστούρας και, μάλιστα, με το περιτύλιγμα της θεωρίας περί «καταπολέμησης» των κυκλωμάτων, τα οποία κυκλώματα δε θα χρειάζεται πια να κινούνται στην παρανομία, αλλά θα αλιεύουν πελάτες με βάση τη σωτήρια αρχή του νόμου της «προσφοράς και της ζήτησης»!

***

Το ερώτημα, επομένως, αφορά τον κ. Σημίτη: Αραγε, η κυβέρνησή του θεωρεί, όπως ο υπουργός του, ότι τα ναρκωτικά είναι ...«ναρκωτικά»; Δυστυχώς βέβαια, το ζήτημα μάλλον τίθεται σε ακατάλληλο χρόνο, μια και ο πρωθυπουργός δεν έχει καιρό να ασχοληθεί τώρα με αυτά τα πράγματα. Τώρα, βλέπετε, ο κ. Σημίτης κάνει συνέδριο...

Με το σύνθημα «Οχι στην ελεύθερη διάθεση των ναρκωτικών απ' το ΕΣΥ. Οχι στη συνταγογράφησή τους απ' τους νοσοκομειακούς γιατρούς», η Ενωση Νοσοκομειακών Ιατρών Αθήνας - Πειραιά (ΕΙΝΑΠ)έστειλε μήνυμα στη χτεσινή συγκέντρωση τού ΕΣΥΝ.

«Οι νοσοκομειακοί γιατροί της Αθήνας και του Πειραιά δίνοντας τη μάχη για την αναβάθμιση του δημόσιου τομέα της Υγείας, τάσσονται ενάντια στις προτάσεις που ακούγονται αυτή την εποχή για την ελεύθερη διάθεση ναρκωτικών ουσιών από τα κρατικά νοσοκομεία και τη συνταγογράφηση μεθαδόνης και ηρωίνης από τους γιατρούς του ΕΣΥ, τονίζει η ΕΙΝΑΠ. Οι νοσοκομειακοί γιατροί, πιστοί στον όρκο του Ιπποκράτη, αρνούνται να γίνουν οι ίδιοι φορείς του επιδιωκόμενου κοινωνικού ελέγχου των εξαρτημένων ατόμων. Απαιτούν από το κράτος τη δημιουργία πολλών θεραπευτικών προγραμμάτων πολλών τύπων και των αναγκαίων όρων ισότιμης κοινωνικής επανένταξης των απεξαρτημένων. Απαιτούν επίσης, την υλοποίηση μιας κεντρικά σχεδιασμένης πολιτικής για την πρόληψη σε πανελλαδικό επίπεδο, με θαρραλέα αντιμετώπιση των αιτιών του σοβαρού κοινωνικού φαινομένου της τοξικομανίας που έχει πάρει εκρηκτικές διαστάσεις στην εποχή μας, εκφράζοντας σε ακραίο βαθμό την κρίση της κοινωνίας και του πολιτισμού».