Σε πρόσφατη συνέντευξη που έδωσε σε εφημερίδα, ο ιδιοκτήτης μίας από τις μεγαλύτερες αλυσίδες σούπερ μάρκετ της χώρας σχολίαζε ως εξής τη μεγάλη αύξηση των κερδών του κλάδου στις μέρες της πανδημίας: «Παρατηρήθηκε άνοδος στις πωλήσεις των σούπερ μάρκετ, κάτι που ήταν αναμενόμενο, έτσι όπως εξελίχθηκε η κατάσταση. Αυτό είναι, όμως, το προφανές. Κάτι που δεν είναι προφανές, είναι η παράλληλη μεγάλη αύξηση των εξόδων»!

Και εξηγεί, ζητώντας προφανώς ...«κατανόηση»: «Σκεφθείτε ότι έπρεπε άμεσα να γίνουν κινήσεις για την κάλυψη των αναγκών στα καταστήματα, να γίνουν προσλήψεις για να καλυφθούν κενά που δημιουργήθηκαν σε εκατοντάδες θέσεις εργασίας λόγω αδειών ειδικού σκοπού ή αδειών εργαζομένων που ανήκουν σε ομάδες υψηλού κινδύνου. Αυτά, σε περίοδο κατά την οποία οι ανάγκες των καταστημάτων αυξήθηκαν και μάλιστα έπρεπε να λειτουργούν κάτω από ειδικούς κανόνες και με τήρηση μέτρων προστασίας».

Συνεχίζοντας την κλάψα, έλεγε ότι «για αυτά τα μέτρα έχουμε δαπανήσει μέχρι τώρα ποσό 2 εκατομμυρίων ευρώ σε υλικά για την προστασία των εργαζομένων (!) όπως μάσκες, αντισηπτικά, ασπίδες προστασίας για το πρόσωπο, σήμανση με αυτοκόλλητα δαπέδου στα καταστήματα έτσι ώστε να τηρούνται οι σωστές αποστάσεις κ.ά.».

Ενώ δηλαδή οι εργαζόμενοι στα σούπερ μάρκετ εκτέθηκαν στην πρώτη γραμμή αυτής της πανδημίας, μέσα σε αντίξοες συνθήκες, και οι επιχειρηματίες του κλάδου κόντεψαν να σκάσουν από τα κέρδη, εμείς πρέπει γρήγορα να προσπεράσουμε την τεράστια αύξηση των πωλήσεων, που έφτασε το 1,5 δισεκατομμύριο ευρώ σε διάστημα 10 εβδομάδων, και σχεδόν να λυπηθούμε τους μεγαλοεργοδότες, όπως ο παραπάνω, για τα ...κόστη λειτουργίας των καταστημάτων!

Την ίδια ώρα, βέβαια, παραείναι προκλητικό και συγχρόνως αποκαλυπτικό να χαρακτηρίζονται «κόστος» τα όποια μέτρα προστασίας πάρθηκαν στα σούπερ μάρκετ, όχι από την καλή καρδιά των εργοδοτών, αλλά κάτω από την πίεση και τη διεκδίκηση των εργαζομένων, με διαρκείς αγωνιστικές παρεμβάσεις. Μιλάμε άλλωστε για στοιχειώδη μέτρα που κρίνονται απαραίτητα για την προστασία συνολικά του ελληνικού λαού, δεν ήταν όμως αυτονόητα για τους καρχαρίες του λιανεμπορίου. Λες και οι ιδιοκτήτες - μέτοχοι των ομίλων σούπερ μάρκετ έχουν τις επιχειρήσεις τους για το καλό του κοινωνικού συνόλου και όχι για λογαριασμό της κερδοφορίας τους...

Οπως και να 'χει, συνεντεύξεις όπως αυτή ρίχνουν και το τελευταίο φύλλο συκής από τις ακριβοπληρωμένες καμπάνιες των ομίλων των σούπερ μάρκετ, που ήθελαν να μας πείσουν για τις κοινωνικές τους «ευαισθησίες», με παχιά λόγια για τους «ήρωες» και κολακείες για τους εργαζόμενους. Το πραγματικό πρόσωπο της εργοδοσίας αποκαλύπτεται. Οι εργαζόμενοι και η προστασία της δημόσιας υγείας μεταφράζονται σε κόστος. Και όπως κάθε κόστος, που μειώνει τα κέρδη, πρέπει να περιορίζεται.

Αλλά τα προβλήματα για την ...καημένη την εργοδοσία δεν τελειώνουν εδώ. Ο ιδιοκτήτης του συγκεκριμένου ομίλου συνεχίζει να μονολογεί: «Η αλλαγή ωραρίου, επίσης, ήταν κάτι που επέφερε αλλαγές στο κόστος λειτουργίας. Το ωράριο αυξήθηκε κατά δύο ώρες καθημερινά και τώρα παραμένει διευρυμένο κατά μία ώρα από το κανονικό ωράριο λειτουργίας, ενώ ανοίξαμε υποχρεωτικά και κάποιες Κυριακές. Κατά την άποψή μου η διεύρυνση του ωραρίου, τόσο το πρωί όσο και το βράδυ που ήταν αρχικά, δεν χρειαζόταν».

Η εργοδοσία του κλάδου δεν φάνηκε να ανησυχεί το ίδιο για το κόστος στην υγεία και τη ζωή των εργαζομένων όταν τους έβαζε να χτυπάνε κουδούνια για την παράδοση των παραγγελιών ακόμα και μαύρα μεσάνυχτα, προκειμένου να βγουν πιο πολλές παραγγελίες και πιο γρήγορα, όπως έλεγαν οι διανομείς στους πελάτες. Ακόμα και το επιπλέον λειτουργικό κόστος που συνεπάγεται η επέκταση του ωραρίου στην πανδημία φορτώθηκε στους εργαζόμενους, με απλήρωτες υπερωρίες, σκληρότερη διευθέτηση του χρόνου εργασίας κ.λπ. Με όποιον τρόπο κι αν το δει κανείς, στο ζύγι μπαίνουν καθαρά και παστρικά μόνο τα κέρδη και ο πολλαπλασιασμός τους.

Στην ίδια συνέντευξη εκφράστηκε ωμά κι αυτό που απασχολεί τους μεγαλοεπιχειρηματίες του κλάδου: «Θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε την αύξηση της ανεργίας μέσα από την οικονομική κρίση που προκάλεσε η πανδημία και τις επιπτώσεις της ανεργίας σε όλους τους κλάδους. Οι εξαγωγές, ο τουρισμός, η εστίαση, είναι πολλοί οι κλάδοι που πλήττονται και οι προκλήσεις που θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε πάρα πολλές. Η οικονομία δεν μπορεί να στηριχτεί εάν ένας μόνο κλάδος πάει καλά, είναι όλοι αλληλένδετοι. Ελπίζω ότι η κυβέρνηση θα στηρίξει όλους τους επαγγελματίες σε όλους τους κλάδους».

Τον έπιασε άραγε ο πόνος για τους άλλους κλάδους και τι θα απογίνουν οι εργαζόμενοι στην κρίση; Οχι βέβαια! Απλά ξέρει ότι η κερδοφορία στο λιανεμπόριο εξαρτάται από την κατανάλωση και επομένως έχει κάθε λόγο να ζητάει στήριξη των επιχειρήσεων σε όλους τους κλάδους, ώστε να υπάρχουν εισοδήματα που θα μπορούν να στηρίζουν τον τζίρο των σούπερ μάρκετ.

Απέναντι στους τριγμούς που μπορεί να επιφέρει η οικονομική καπιταλιστική κρίση, βασίζονται στο κράτος ως συλλογικό καπιταλιστή και το ομολογούν εν ώρα ανάγκης, ώστε πιο άμεσα να παρθούν τα αναγκαία γι' αυτούς μέτρα, που θα φορτώσουν στην πλάτη των εργαζομένων και του λαού.

Κι αυτό όχι μόνο για να συνεχιστεί απρόσκοπτα η κερδοφορία τους, όχι μόνο για να πληρώσουν και πάλι οι εργαζόμενοι την κρίση, όπως και την ανάπτυξή τους, αλλά και γιατί βλέπουν μπροστά. Γιατί φοβούνται τις καμπές της ταξικής πάλης. Αυτό που κυρίως τους απασχολεί είναι μήπως συνειδητοποιήσουν οι εργαζόμενοι ότι οι ίδιοι με τη δουλειά τους παράγουν τα πάντα. Οτι τα αφεντικά είναι ένα τίποτα χωρίς αυτήν τη δουλειά, ότι είναι παράσιτα στην οικονομία. Αυτό έδειξε και η περίοδος έξαρσης της πανδημίας.

Είναι λοιπόν ένας ακόμη λόγος από την πλευρά μας να ενισχύσουμε το σύνθημα «Πληρώσαμε πολλά, να μην πληρώσουμε ξανά». Να συμβάλουμε πιο αποφασιστικά στο να συνειδητοποιείται ότι υπάρχει κι άλλος δρόμος, αυτός που κοινωνικοποιεί τα μονοπώλια και βγάζει από τη μέση τα παράσιτα, τους καπιταλιστές και το κέρδος τους, που στέκονται εμπόδιο στην ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας.