ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 27 Μάη 2007
Σελ. /32
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
Ζωντανός εφιάλτης οι «προεκλογικές δεσμεύσεις»

«H κυβέρνηση - από την πρώτη στιγμή, όπως γνωρίζετε - έθεσε ως κεντρικό στόχο της, ως προτεραιότητά της την εξυγίανση της οικονομίας. Το πετυχαίνουμε. Η ελληνική οικονομία μετασχηματίζεται και εξελίσσεται δυναμικά... Σε αυτό το πλαίσιο υλοποιούμε τις προγραμματικές μας δεσμεύσεις, σταδιακά και με σχέδιο, όπως είχαμε δεσμευτεί στον ελληνικό λαό» (Θ. Ρουσόπουλος - κυβερνητικός εκπρόσωπος).

Η τήρηση των προεκλογικών δεσμεύσεων φαίνεται ότι θα αποτελέσει τη «σημαία» της ΝΔ μπροστά στις εκλογές προκειμένου να ζητήσει ανανέωση της λαϊκής εντολής για μια ακόμα τετραετία. Είναι όμως και το «αδύνατο σημείο» της:

- Πρώτον, γιατί παρά - ακριβέστερα εξαιτίας - την υλοποίηση των προγραμματικών δεσμεύσεων της κυβέρνησης, η κατάσταση της συντριπτικής πλειοψηφίας των λαϊκών στρωμάτων στη διάρκεια της γαλάζιας διακυβέρνησης χειροτέρεψε και τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα οξύνθηκαν.

- Δεύτερον, αποδεικνύεται στην πράξη ότι το κυβερνητικό πρόγραμμα της ΝΔ ήταν βαθιά αντιλαϊκό και ολοκληρωτικά δεσμευμένο στα συμφέροντα της πλουτοκρατίας. Δυστυχώς, έπρεπε να το νιώσουν στο πετσί τους οι ψηφοφόροι της ΝΔ για να αντιληφθούν ότι το φανταχτερό σύνθημα «ανάπτυξη παντού -ευημερία για όλους» σήμαινε απλά «ανάπτυξη (εγγυημένη) της κερδοφορίας των επιχειρήσεων - ευημερία για λίγους».

Η αλήθεια είναι ότι στις προγραμματικές δεσμεύσεις της ΝΔ δεν περιλαμβάνονταν παρά λίγα παραπάνω ψίχουλα για τα λαϊκά στρώματα που ήδη βρίσκονται σε εξαθλιωμένη κατάσταση (π.χ. αύξηση αγροτικών συντάξεων, ΕΚΑΣ), η υλοποίηση των οποίων - στο τέλος της τετραετίας - ελάχιστα ανακουφίζει τη θέση τους. Για τους «υπόλοιπους», για τη μεγάλη δηλαδή πλειοψηφία των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, η βελτίωση του βιοτικού επιπέδου παραπεμπόταν στη συνολική ανάπτυξη της οικονομίας, γεγονός που θα επέτρεπε τη διανομή του περιβόητου «αναπτυξιακού μερίσματος».

Η ανάπτυξη της οικονομίας πράγματι επετεύχθη - έτρεχε με ρυθμό αύξησης 4% του ΑΕΠ το χρόνο (20% δηλαδή αυξήθηκε ο παραγόμενος εγχώριος πλούτος στη γαλάζια τετραετία), αλλά οι εργαζόμενοι όχι μόνο δεν καρπώθηκαν το μέρισμα που τους υποσχέθηκαν, αλλά πλήρωσαν πολύ ακριβά τόσο την ανάπτυξη όσο και τη δημοσιονομική εξυγίανση.

Για του λόγου το αληθές, στην τριετία της ΝΔ:

- Οι μισθοί παρέμειναν «παγωμένοι» (αυξήσεις κάτω από τον πληθωρισμό), με τη συνδρομή είναι αλήθεια των συμβιβασμένων πλειοψηφιών της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, που εισέπραξαν και τα συγχαρητήρια του πρωθυπουργού. (Για την ιστορία(;) στις προεκλογικές δεσμεύσεις της ΝΔ περιλαμβανόταν η «σύγκλιση, μέσα σε μια δεκαετία, των μισθών και των συντάξεων στο μέσο ευρωπαϊκό επίπεδο»).

- Συνεχίστηκε η φοροαφαίμαξη των μισθωτών και των συνταξιούχων κυρίως μέσω των έμμεσων φόρων. Αξίζει να σημειωθεί ότι κάθε προϋπολογισμός που κατέθεσε η ΝΔ προέβλεπε επιπλέον φόρους 3,5 δισ. ευρώ το χρόνο, ενώ οι «έκτακτοι» φόροι λίγους μήνες μετά την κατάθεση του προϋπολογισμού ήταν προσφιλής τακτική στις προγραμματισμένες φοροεπιδρομές.

- Η ακρίβεια κατάκλεψε τα λαϊκά εισοδήματα, καθώς οι τιμές διαμορφώνονται ελεύθερα από τα καρτέλ των μονοπωλίων, στα οποία η κυβέρνηση της ΝΔ, συνεχίζοντας στα χνάρια του ΠΑΣΟΚ, κατάργησε ακόμα και τη στοιχειώδη υποχρέωσή τους να ενημερώνουν για τις αυξήσεις των προϊόντων. Το εξοργιστικό είναι ότι την ίδια στιγμή στα επίσημα στατιστικά στοιχεία η ακρίβεια έχει εξαφανιστεί (ο πληθωρισμός έτρεχε μόλις 2,5% τον προηγούμενο μήνα!), όπως ακριβώς είχε κάνει και η κυβέρνηση Σημίτη που δε δεχόταν ότι υπήρχε ακρίβεια!

- Το δικαίωμα στη δωρεάν Παιδεία και Υγεία μετατρέπεται ολοένα και περισσότερο σε υπόθεση για τους έχοντες να πληρώσουν τις παρεχόμενες, πανάκριβες, υπηρεσίες. Τα πανεπιστήμια και τα νοσοκομεία αποκτούν τη μορφή Ανωνύμων Εταιρειών με δίδακτρα και νοσήλια... (Προεκλογικά, βέβαια, ο Κ. Καραμανλής δεσμευόταν για «παροχή κρατικών υπηρεσιών υψηλού επιπέδου στην υγεία, παιδεία, κοινωνική μέριμνα»).

- Η ανεργία πλήττει κάθε οικογένεια, αλλά - ω, του θαύματος - στατιστικά έχει μειωθεί θεαματικά (από το 11% στο 8% μέσα σε τρία χρόνια), χάρη στην αντικατάσταση των θέσεων σταθερής και μόνιμης εργασίας από θέσεις μερικής απασχόλησης, επέκτασης των ωρομισθίων, των ενοικιαζόμενων - σύγχρονων δούλων κ.ο.κ.

- Η υπερεκμετάλλευση των εργαζομένων εντείνεται και η απλήρωτη εργασία γίνεται κρατική επιταγή, καθώς η κυβέρνηση της ΝΔ ψήφισε νέους αντεργατικούς νόμους: Θέσπιση ελαστικού 8ωρου και καθιέρωση φθηνών (διάβαζε απλήρωτων) υπερωριών (Ν. 3385/2005), επέκταση του ωραρίου στα εμπορικά καταστήματα (ν. 2277/2005), ανατροπή των εργασιακών σχέσεων στις πρώην ΔΕΚΟ (ν. 3429/2005) με την καθιέρωση ελαστικών εργασιακών σχέσεων για τους νεοπροσλαμβανόμενους κ.ά.

Είναι ολοφάνερο, λοιπόν, σε ποιους «πυλώνες» στηρίχτηκε η «δυναμική ανάπτυξη» για την οποία καυχιέται ο κυβερνητικός εκπρόσωπος.

Οι πραγματικές δεσμεύσεις

Θα πρέπει, ωστόσο, να αναγνωριστεί στην κυβέρνηση ότι τήρησε στο ακέραιο τις κυβερνητικές δεσμεύσεις της απέναντι στους βιομήχανους, τους τραπεζίτες, τους εφοπλιστές, τους μεγαλοξενοδόχους, τους βαρόνους των ΜΜΕ, όλα εν γένει τα τμήματα της οικονομικής ολιγαρχίας και συνολικά την πλουτοκρατία ως τάξη.

Ενδεικτικά, μόνο:

- Μειώθηκαν από 35% σε 25% οι συντελεστές φορολόγησης των κερδών των επιχειρήσεων, με αποτέλεσμα να απαλλαγούν από φορολογικά βάρη ύψους εκατομμυρίων ευρώ κάθε χρόνο, που μεταφέρθηκαν κατ' ευθείαν στα υπερκέρδη τους.

- Δόθηκαν κίνητρα (διάβαζε τσάμπα κρατικό χρήμα) στις μεγάλες επιχειρήσεις με τους δύο αναπτυξιακούς νόμους που ψήφισε.

- Χαρίστηκαν ασφαλιστικές εισφορές με τις σκανδαλώδεις ρυθμίσεις για τους μεγαλοοφειλέτες του ΙΚΑ (δυνατότητα εξόφλησης των χρεών σε 96 δόσεις με 3% προκαταβολή!), για τις τράπεζες (ένταξη των ασφαλιστικών ταμείων στο ΙΚΑ), στους πλοιοκτήτες κρουαζιερόπλοιων (απαλλαγή από ασφαλιστικές εισφορές προς το ΝΑΤ) κ.ο.κ.

- Ψηφίστηκαν και υλοποιούνται οι Συμπράξεις Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα που εκχωρούν την πίτα των μεγάλων έργων στις μεγαλοκατασκευαστικές εταιρείες κ.ο.κ.

Καμία έκπληξη δεν προκαλεί μετά από αυτά ότι τα κέρδη μόνο των εισηγμένων στο χρηματιστήριο εταιρειών (περί τις 350 εταιρείες) ανήλθαν στα 6 δισ. ευρώ το 2006, εκ των οποίων τα 3 δισ. ανήκουν στις τράπεζες...

Το ίδιο πρόκειται να συμβεί και με τις προγραμματικές δεσμεύσεις και της επόμενης τετραετίας είτε τις παρουσιάσουν είτε όχι στον ελληνικό λαό. Τις έχουν όμως σαφώς αναλάβει στο πλαίσιο της Στρατηγικής της Λισαβόνας και του «εθνικού προγράμματος μεταρρυθμίσεων». Αυτές είναι οι αληθινές κυβερνητικές δεσμεύσεις, που οι εργαζόμενοι με κάθε τρόπο πρέπει να ανατρέψουν.


Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ