ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τετάρτη 27 Απρίλη 2016
Σελ. /24
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΕΓΧΩΡΙΟΙ ΒΙΟΜΗΧΑΝΟΙ
«Ανασχεδιασμός» του αντιλαϊκού μείγματος με φόντο τις «αβεβαιότητες»

Ο κλάδος των νέων τεχνολογιών είναι ένας από τους πλέον δυναμικούς για την αποκόμιση μεγάλων κερδών από τους βιομήχανους
Ο κλάδος των νέων τεχνολογιών είναι ένας από τους πλέον δυναμικούς για την αποκόμιση μεγάλων κερδών από τους βιομήχανους
«Η κυβέρνηση, εκούσα άκουσα, διαπραγματεύεται το συνολικό πακέτο λιτότητας μέχρι το 2018, με πιθανολογούμενο αντάλλαγμα κάποια διευθέτηση για το χρέος», αναφέρει ο ΣΕΒ στο τελευταίο εβδομαδιαίο δελτίο του, θέτοντας στην ημερήσια διάταξη την «ανάγκη άμεσου ανασχεδιασμού του μείγματος πολιτικής, καθώς η ελληνική οικονομία δεν πρόκειται να αντέξει την άγρια λιτότητα που φαίνεται να προκρίνεται για τα επόμενα τρία χρόνια». Η «λιτότητα» στην οποία αναφέρονται, βέβαια, οι εγχώριοι βιομήχανοι, όπως εξηγούν και οι ίδιοι παρακάτω, δεν έχει σχέση με την επίθεση σε βάρος του λαού, αλλά με τις δυνατότητες μεγαλύτερης κρατικής στήριξης στις επενδύσεις τους.

Στην πρώτη γραμμή του... «παράλληλου προγράμματος» των εγχώριων βιομηχάνων είναι η ανάγκη άμεσης εφαρμογής των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, που δημιουργούν τις συνθήκες για περαιτέρω βελτίωση της ανταγωνιστικότητάς τους. Μάλιστα, ο ΣΕΒ ταυτίζει την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας με την «αύξηση της σχετικής κερδοφορίας των δυναμικών κλάδων των διεθνώς εμπορεύσιμων αγαθών σε σχέση με τους παραδοσιακούς κλάδους». Η εν λόγω επισήμανση, με φόντο τις «αβεβαιότητες» για την καπιταλιστική ανάκαμψη, σχετίζεται με το ξαναμοίρασμα της ίδιας ή πιθανά ακόμη και μικρότερης επιχειρηματικής πίτας, στα χέρια των ισχυρών επιχειρηματικών ομίλων, με τις αναδιαρθρώσεις στους κλάδους της οικονομίας, γύρω από τις οποίες εκδηλώνονται έντονοι ανταγωνισμοί. Αυτό θα φέρει και τη μεγέθυνσή τους αν υπάρξει ισχυρή ανάκαμψη.

Διεκδικούν νέα προνόμια στη βάση της «πειθαρχημένης υλοποίησης» του μνημονίου

Χαρακτηριστικές για τους προβληματισμούς του εγχώριου κεφαλαίου είναι οι παρακάτω εκτιμήσεις και διαπιστώσεις:

«Από τις μέχρι σήμερα εξελίξεις τεκμαίρεται ότι η υπόσχεση για την ελάφρυνση του χρέους δεν πρόκειται να υλοποιηθεί πριν την επίτευξη του στόχου για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ το 2018 και την εφαρμογή των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων του 3ου μνημονίου».

«Δεδομένου του ελλείμματος αξιοπιστίας, όπου ακόμη και η ψήφιση νόμων (όπως για το Ασφαλιστικό το 2010) δεν σημαίνει απαραίτητα και την εφαρμογή τους, είναι πιθανόν οι πιστωτές να απαιτήσουν την ψήφιση όλων των μέτρων λιτότητας και λοιπών δεσμεύσεων για μεταρρυθμίσεις μέχρι το 2018 και να συγχρονίσουν τις εκταμιεύσεις, αλλά και τον ρυθμό ελάφρυνσης του χρέους, με τον βαθμό υλοποίησης των μέτρων που ψηφίζονται». Πρόκειται εδώ για τα «εφεδρικά» αντιλαϊκά «πακέτα» και τις ειδικές ρήτρες που θα εφαρμοστούν σε βάθος χρόνου, πέρα από το χρονικό ορίζοντα του τρέχοντος μνημονίου...

Ως άμεση προτεραιότητα προβάλλει «κατ' ελάχιστον» η «ουσιαστική πάταξη της φοροδιαφυγής με την εφαρμογή γενικευμένων ηλεκτρονικών διασταυρώσεων εισοδηματικών ροών και συσσωρευμένης περιουσίας και την επέκταση των ηλεκτρονικών συναλλαγών σε όλη την αγορά». Προβάλλοντας τις πάγιες αξιώσεις τους, οι βιομήχανοι αναφέρουν ότι αυτό θα επιτρέψει «τηθέσπιση φοροαπαλλαγών για την τόνωση των επενδύσεωνκαι τηδραστική μείωση των φόρων στην Ενέργειαπου υποσκάπτουν την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής βιομηχανίας». Βιάζονται για φοροαπαλλαγές οι καπιταλιστές, την ώρα που φοροληστεύουν το λαό.

Ως επιτακτική ανάγκη προβάλλεται η προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων, η ενεργός διαχείριση της δημόσιας περιουσίας και η προσέλκυση άμεσων ξένων επενδύσεων, στη βάση της «αξιοπιστίας που κτίζεται με την πειθαρχημένη υλοποίηση του 3ου μνημονίου».

Σύμφωνα με τον ΣΕΒ, «η ελληνική οικονομία πάσχει από υπερσυγκέντρωση εργατικού δυναμικού στους παραδοσιακούς κλάδους σχετικά χαμηλότερης παραγωγικότητας (δημόσια διοίκηση, εμπόριο, γεωργία και παντός είδους ελεύθερα επαγγέλματα)». «Η σχετική υψηλή κερδοφορία των παραδοσιακών και προστατευμένων κλάδων, έναντι των δυναμικών κλάδων, της οικονομίας αποτελεί ένδειξη της ελλιπούς εφαρμογής διαρθρωτικών αλλαγών, αλλά και των εμποδίων, όπως π.χ. του υψηλού ενεργειακού κόστους, στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των κλάδων διεθνώς εμπορεύσιμων προϊόντων».

Τι ζητούν εδώ; Προώθηση του προγράμματος «παραγωγικής ανασυγκρότησης», με κρατική ενίσχυση των δυναμικών - όπως τους χαρακτηρίζουν - κλάδων με μεγάλη παραγωγικότητα άρα και κερδοφορία, και βεβαίως εξαγωγικών κλάδων.

Στους δυναμικούς κλάδους της οικονομίας εντάσσουν βιομηχανία, logistics, τηλεπικοινωνίες, πληροφορική, τράπεζες και ασφάλειες, που απασχολούν το 19% του εργατικού δυναμικού, παράγοντας το 34% της Ακαθάριστης Προστιθέμενης Αξίας της οικονομίας.

Τέλος, οι εγχώριοι βιομήχανοι δηλώνουν ότι θα επαναξιολογήσουν τις φορολογικές και ασφαλιστικές ρυθμίσεις άμεσης εφαρμογής, «όταν ολοκληρωθεί η συνεχιζόμενη διαπραγμάτευση»...


ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΑ...
Μαγειρεύουν πλήρη απελευθέρωση των απολύσεων

Τη Δευτέρα που μας πέρασε, συζητήθηκε στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΔΕΕ) προσφυγή του ομίλου τσιμεντοβιομηχανίας «LAFARGE - ΑΓΕΤ» ενάντια στις αποφάσεις ελληνικών δικαστηρίων για την ανάκληση των απολύσεων που έκανε η πολυεθνική στα «Τσιμέντα Χαλκίδας», όταν αποφάσισε να διακόψει τη λειτουργία τους, κρίνοντάς την ασύμφορη για την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία της. Η πολυεθνική ανακοίνωσε αιφνιδιαστικά στις 26/3/2013 ότι κλείνει τα «Τσιμέντα Χαλκίδας» και προσπάθησε να απαλλαγεί μονομιάς από όλους τους 229 εργαζόμενους, καταθέτοντας αίτηση στο Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας (ΑΣΕ) για ομαδικές απολύσεις. Στις 24/4/2013, το ΑΣΕ απέρριψε το αίτημα της «LAFARGE», η οποία έκτοτε αναπροσάρμοσε την τακτική της, απολύοντας το 5% του προσωπικού κάθε μήνα, όπως προβλέπει ο νόμος για τις μηνιαίες ομαδικές απολύσεις. Με τον τρόπο αυτό, από τον Απρίλη του 2013 μέχρι τον Ιούλη του 2015 απέλυσε όλους τους εργαζόμενους στο εργοστάσιο.

***

Παρά το γεγονός ότι η εταιρεία έκανε τη δουλειά της και απαλλάχτηκε τελικά από το προσωπικό, προσέφυγε στο Συμβούλιο της Επικρατείας και άσκησε αίτηση ακύρωσης της απόφασης του υπουργού Εργασίας, επικαλούμενη ότι οι διατάξεις του ελληνικού νόμου για τις ομαδικές απολύσεις που περιλαμβάνουν τη διαδικασία έγκρισης ή μη έγκρισης αυτών από τον υπουργό Εργασίας, παραβιάζουν την κοινοτική νομοθεσία. Πρόκειται για το ίδιο επιχείρημα με το οποίο στις 22/1/2014 τροποποιήθηκε προς το χειρότερο η διαδικασία έγκρισης των ομαδικών απολύσεων από το ΑΣΕ, παρακάμπτοντας ουσιαστικά την υπογραφή του αρμόδιου υπουργού και διευκολύνοντας επί της ουσίας τους επιχειρηματικούς ομίλους να προχωρήσουν στους σχεδιασμούς τους, ακολουθώντας κάποια τυπικά μόνο βήματα που προβλέπει η κοινοτική νομοθεσία (Οδηγία 98/59/ΕΚ). Παράλληλα, 118 πρώην εργαζόμενοι στα «Τσιμέντα Χαλκίδας» που είχαν προσφύγει στα δικαστήρια, δικαιώθηκαν τον Γενάρη του 2015 από το Πρωτοδικείο Χαλκίδας, που έκρινε άκυρες τις απολύσεις, με το σκεπτικό ότι δεν τηρήθηκαν από την εργοδοσία οι διαδικασίες που προβλέπει ο νόμος.

***

Η προσφυγή της πολυεθνικής κατά της απορριπτικής απόφασης του ΑΣΕ συζητήθηκε στο Δ' Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας, το οποίο με τη σειρά του απέστειλε προδικαστικά ερωτήματα στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΔΕΕ). Συγκεκριμένα, το ΣτΕ έθετε ερωτήματα ως προς τη «συμβατότητα του ελληνικού νόμου περί ομαδικών απολύσεων (Ν.1387/1983) με την αντίστοιχη ευρωενωσιακή νομοθεσία (Οδηγία 98/59/ΕΚ)» και κυρίως με τη Συνθήκη για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΣΛΕΕ) «που κατοχυρώνει τις θεμελιώδεις και απαραβίαστες ελευθερίες της ΕΕ», δηλαδή την απεριόριστη ελευθερία εγκατάστασης και κυκλοφορίας του κεφαλαίου στα κράτη - μέλη της ΕΕ. Αυτή ακριβώς η συζήτηση αναμενόταν να γίνει τη Δευτέρα, παρουσία και αντιπροσωπείας από το σωματείο εργαζομένων στα «Τσιμέντα Χαλκίδας», ενώ σχετική Ερώτηση προς την Κομισιόν έχει καταθέσει και η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ, ρωτώντας την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ποια είναι η θέση της για τις απολύσεις από την πολυεθνική «LAFARGE», πώς τοποθετείται στο θέμα του δικαιώματος εργασίας των εργαζομένων που καταστρατηγείται από την πολυεθνική και απέναντι στα αιτήματα των εργαζομένων.

***

Η απόφαση του Δικαστηρίου αναμένεται τις επόμενες μέρες. Ωστόσο, όμως, είναι φανερό από τα παραπάνω ότι και μόνο η διεξαγωγή της δίκης, ανεξάρτητα από την έκβασή της, σηματοδοτεί τη βασική επιδίωξη των επιχειρηματικών ομίλων να προετοιμαστεί το έδαφος, να δρομολογηθούν εξελίξεις για την πλήρη απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων - και με τη βούλα του Δικαστηρίου της ΕΕ - όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ. Σχετίζεται άμεσα με την αξίωση των εργοδοτικών ενώσεων σε Ελλάδα και ΕΕ για την κατάργηση κάθε εμποδίου στην ίδρυση και παύση της λειτουργίας των επιχειρήσεων, χωρίς να δεσμεύονται από καμία υποχρέωση έστω και της ελάχιστης προστασίας των εργαζομένων (Συλλογικές Συμβάσεις, όρια και προϋποθέσεις απολύσεων, αποζημιώσεις απόλυσης κ.λπ.). Επιδιώκει, τέλος, να λύσει τα χέρια της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ για να υλοποιήσει νομοθετικά την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, την κατάργηση κάθε διάταξης προστασίας των εργαζομένων που έχει απομείνει, τον περιορισμό του απεργιακού δικαιώματος, τα οποία αποτελούν προαπαιτούμενα του τρίτου μνημονίου. Απέναντι σε όλα αυτά απαιτείται η μέγιστη εγρήγορση και επιφυλακή των εργαζομένων, με δεδομένο ότι στον επόμενο γύρο της διαπραγμάτευσης κεντρικό θέμα θα είναι και αυτό των ομαδικών απολύσεων.


Ε.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ