Αν και οι αγωνιστικές υποχρεώσεις των ομάδων οδεύουν σιγά σιγά προς το φινάλε τους, αφού ειδικά για την Ευρώπη τόσο οι εθνικές διοργανώσεις (Πρωτάθλημα, Κύπελλο) όσο και οι διεθνείς (Τσάμπιονς Λιγκ, Γιουρόπα Λιγκ) βρίσκονται ένα βήμα πριν τον... τερματισμό τους, εντούτοις για κάποιους αυτό δε σημαίνει και ξεκούραση. Αυτοί είναι κυρίως οι διεθνείς παίκτες που συμμετέχουν στις υποχρεώσεις των εθνικών τους ομάδων και σε μια χρονιά... μουντιαλική όπως η φετινή, η λέξη ...ξεκούραση παίρνει αναβολή τουλάχιστον για μετά από ένα δίμηνο.

Η συνεχώς αυξανόμενη εμπορευματοποίηση του ποδοσφαίρου, αποτέλεσμα της συνεργασίας των διεθνών ποδοσφαιρικών οργανισμών (μπροστάρηδες η ΦΙΦΑ και η ΟΥΕΦΑ) με τις πολυεθνικές έχει καθιερώσει την τελευταία δεκαετία τουλάχιστον την πραγματικότητα που θέλει «ούτε μέρα χωρίς ποδόσφαιρο» (παλιότερο μότο της ΦΙΦΑ). Κάτι που σημαίνει ολοένα και περισσότερους αγώνες με τις εθνικές και διεθνείς διοργανώσεις να μοιάζουν με μαραθώνιο διάρκειας τουλάχιστον 10 μηνών. Ετσι, το φαινόμενο αρκετοί παίκτες να μην προλαβαίνουν να πάρουν... ανάσα από την εναλλαγή των υποχρεώσεων (σύλλογος - εθνική - σύλλογος) είναι πλέον κανόνας και όχι εξαίρεση. Κάτι που έχει οδηγήσει στην αύξηση των φωνών διαμαρτυρίας από τους παίκτες, τους προπονητές και τους συνδέσμους τους για τη συγκεκριμένη κατάσταση, την οποία χαρακτηρίζουν απελπιστική και επικίνδυνη. Για το ζήτημα, είναι χαρακτηριστική η δήλωση του Βραζιλιάνου Ριβάλντο, πριν μερικά χρόνια, που, θέλοντας να καυτηριάσει την κατάσταση που τότε ακόμα διαμορφωνόταν είχε πει «θα πεθάνουμε μέσα σε ένα αεροπλάνο». Και να φανταστεί κανείς ότι από τότε μέχρι τώρα έχει κυλήσει αρκετό νερό στο μύλο για το συγκεκριμένο ζήτημα.

Ωστόσο, εάν μέχρι τώρα η έλλειψη ξεκούρασης και οι συνέπειές της είναι η μία όψη (και σημαντική) ενός προβλήματος για τους παίκτες, τα τελευταία χρόνια την εμφάνισή του κάνει ακόμα ένα σημαντικό πρόβλημα, αποτέλεσμα και του προηγούμενου, αλλά και συνδυασμού άλλων παραγόντων που συσχετίζονται επίσης με τις λογικές εμπορευματοποίησης που επικρατούν στο σημερινό επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Αυτό έχει να κάνει με τις ψυχολογικές παθήσεις, όπως π.χ. η κατάθλιψη, που έχουν εξελιχθεί σε μάστιγα.

Κούραση, άγχος, πίεση είναι μερικοί από τους λόγους που οδηγούν στη συγκεκριμένη κατάσταση με τα περιστατικά πλέον να πολλαπλασιάζονται και σε κάποιες περιπτώσεις να στέκονται μοιραία όχι μόνο για την καριέρα, αλλά και για τη ζωή του ίδιου του παθόντα. Αποξένωση, τάσεις αυτοκτονίας ή ακόμα και διέξοδος στα ναρκωτικά είναι κάποια από αυτά που έρχονται σαν αποτελέσματα όταν κάποιος βρεθεί σε αυτήν την κατάσταση.

Τα στοιχεία για το ζήτημα που παρουσιάστηκαν πρόσφατα, αποτέλεσμα σχετικής έρευνας της Διεθνούς Ενωσης Ποδοσφαιριστών (FIFPro) πραγματικά σοκάρουν. Σε αυτή συμμετείχαν 301 ποδοσφαιριστές παλαίμαχοι και εν ενεργεία από έξι χώρες (Ολλανδία, Σκοτία, Ιρλανδία, ΗΠΑ, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία. Σύμφωνα με τα συμπεράσματα, το 26% των εν ενεργεία παικτών έχει κάποια στιγμή εμφανίσει συμπτώματα κατάθλιψης, ενώ σε άλλα ποσοστά το 10% ανέφερε συμπτώματα άγχους, 5% συμπτώματα εξάντλησης και 3% χαμηλή αυτοεκτίμηση. Περίπου 20% ανέφερε πρόβλημα αλκοολισμού και 7% πως καπνίζει.

«Υπάρχει σίγουρα μία σκοτεινή πλευρά στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Δεν μιλάμε πολύ για τα θέματα ψυχικής υγείας στο ποδόσφαιρο. Υπάρχει μία συγκεκριμένη κουλτούρα και οι περισσότεροι προτιμούν να μη μιλούν γι' αυτά», δήλωσε χαρακτηριστικά ιατρικός επικεφαλής FIFPro Βενσάν Γκουτερμπάρ, σχολιάζοντας τα αποτελέσματα της συγκεκριμένης έρευνας. Οπως επισήμανε η δουλειά του ποδοσφαιριστή σήμερα έχει σημαντική πίεση, προκειμένου αυτός να είναι πάντα... ετοιμοπόλεμος και σε άριστη κατάσταση, έτσι εάν κάποια στιγμή βρεθεί σε αυτήν την κατάσταση θα προτιμήσει να το κρύψει, αφού ελλοχεύει ο κίνδυνος για βρεθεί εκτός, τόνισε ο Γκουτερμπάρ. Πιο χαρακτηριστική περίπτωση για το συγκεκριμένο ζήτημα μάλιστα αποτελεί η περίπτωση του τερματοφύλακα του Αμβούργου Ρόμπερτ Ενγκε, ο οποίος το 2009 αυτοκτόνησε συγκλονίζοντας τους πάντες. Οπως αποδείχθηκε, ο συγκεκριμένος οδηγήθηκε στην κατάθλιψη, αφού δεν μπόρεσε ποτέ να ξεπεράσει το θάνατο της δίχρονης κόρης του, ωστόσο δεν το είχε πει σε κανέναν ούτε ζήτησε βοήθεια, φοβούμενος ότι θα τον έδιωχναν όταν μάθαιναν ότι έχει τέτοιο πρόβλημα.

Την ίδια ώρα επίσης, ανησυχητικά ήταν τα συμπεράσματα και από την έρευνα που αφορούσε τους παλαίμαχους ποδοσφαιριστές. Συγκεκριμένα, από τους 121 πρώην παίκτες που συμμετείχαν, το 15% ανέφερε εξάντληση, το 18% συμπτώματα άγχους, ένας στους τρεις προβλήματα με το αλκοόλ, 12% κάπνισμα και 39% μίλησε για συμπτώματα κατάθλιψης, όπως ανησυχία, αλλαγή διάθεσης, διαταραχές ύπνου και άλλα. Μάλιστα, σύμφωνα με αντίστοιχες έρευνες στο παρελθόν ως μερικές βασικές αιτίες του προβλήματος στη συγκεκριμένη κατηγορία (παλαίμαχοι) αναφέρονται τα προβλήματα που προκύπτουν με το καλημέρα της εκτός γηπέδων ζωής όπως η επαγγελματική αβεβαιότητα, οι αυτοκαταστροφικές τάσεις, η αδυναμία προσαρμογής στη νέα πραγματικότητα κ.τ.λ. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην Αγγλία σήμερα λειτουργούν 16 κέντρα αντιμετώπισης ψυχικών ασθενειών για τους ποδοσφαιριστές, ενώ αρκετοί σύλλογοι έχουν καθιερώσει ειδική γραμμή ψυχολογικής υποστήριξης για παλιούς ποδοσφαιριστές τους, προκειμένου να τους παρέχουν την όποια βοήθεια χρειάζονται.

Αρκετές μάλιστα είναι οι περιπτώσεις ποδοσφαιριστών που, εξαιτίας της συγκεκριμένης κατάστασης, λίγο μετά το τελείωμα της καριέρας τους έφθασαν σε ακραίες καταστάσεις.

Ο πρώην φορ της Νότιγχαμ Φόρεστ, της Λίβερπουλ και της Αστον Βίλα Σταν Κόλιμορ προκάλεσε σοκ όταν μέσω twitter μίλησε για την πολύχρονη μάχη με την κατάθλιψη και το κλείσιμο στον εαυτό του. Ο Αγγλος μέσος Λι Χέντρι από τις 40.000 λίρες μισθό τη βδομάδα έφτασε στη χρεοκοπία και δύο φορές πήρε υπερβολική δόση υπνωτικών χαπιών. Πριν από τρία χρόνια η ποδοσφαιρική (και όχι μόνο) κοινή γνώμη της Ευρώπης είχε συγκλονιστεί από την αυτοκτονία του προπονητή της εθνικής Ουαλίας Γκάρι Σπιντ, ο οποίος έπασχε από κατάθλιψη και βρέθηκε κρεμασμένος.

Το πρώην σπουδαίο όνομα του αγγλικού ποδοσφαίρου Πολ Γκασκόιν σήμερα αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα ακόμα και για την ίδια του τη ζωή, εξαιτίας του αλκοολισμού στον οποίον οδηγήθηκε, προκειμένου να βρει διέξοδο στα ψυχικά του προβλήματα. Στην ίδια κατάσταση βρέθηκε την τελευταία τριετία και ο Βραζιλιάνος Αντριάνο. Ο άλλοτε σπουδαίος παίκτης με τεράστιες προοπτικές εξέλιξης βάσει ταλέντου και σωματικών προσόντων κατέληξε να βρίσκει εξαφανισμένος για αρκετούς μήνες στις φαβέλες του Ρίου σχεδόν καθημερινά μεθυσμένος και κάνοντας χρήση ναρκωτικών.

Ο Κρις Τζάκσον πρώην αρχηγός της εθνικής ομάδας της Νέας Ζηλανδίας, ο οποίος δήλωσε ότι ο βασικός λόγος που τον οδήγησε την κατάχρηση αλκοόλ και ναρκωτικών ουσιών ήταν η αποτυχημένη προσπάθειά του να αγωνιστεί στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο.