Το τελευταίο διάστημα η κυβέρνηση έχει επιδοθεί σ' ένα κρεσέντο αυταρχισμού, αυθαιρεσίας και καταστολής σε βάρος των εργαζομένων, της νεολαίας και του λαού. Πρόκειται για στρατηγική επιλογή καταπάτησης των δικαιωμάτων των εργαζομένων και των λαϊκών ελευθεριών. Η στρατηγική της καταστολής, και με τη λεγόμενη Λευκή Βίβλο, συνάδει με τις κατευθύνσεις της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, όπου συνολικά καταπατούνται τα δικαιώματα του λαού. Στη χώρα μας, όπως σε άλλες χώρες της ΕΕ, η αστική τάξη, και η κυβέρνηση με τους κατασταλτικούς μηχανισμούς της, θωρακίζεται και επιχειρεί να εκφοβίσει και να τρομοκρατήσει το λαό. Στόχος η αντιμετώπιση των λαϊκών διαμαρτυριών μπροστά στους χειρισμούς για την πανδημία, την οικονομική κρίση και την ισοπέδωση των λαϊκών δικαιωμάτων.
Η κυβέρνηση αξιοποίησε την πανδημία ως πρόσχημα για να περάσει τις πιο βάρβαρες αντιλαϊκές πολιτικές με σκοπό να διασφαλίσει την απρόσκοπτη κυριαρχία του κεφαλαίου. Αντί να λάβει μέτρα για την προστασία της υγείας και τη στήριξη της λαϊκής οικογένειας, οχυρώθηκε στο αφήγημα της «ατομικής ευθύνης» και επιχειρεί να επιβάλει σιγή κοιμητηρίου. Παράλληλα, δένονται σταθερά με τη βαθύτερη εμπλοκή στους πολεμικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και στα παζάρια για τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας.
Οσες δικαιολογίες και αν επικαλούνται δεν μπορεί να υπάρξει αστυνομία, ως μηχανισμός του αστικού κράτους, απαλλαγμένη από το κατασταλτικό της έργο. Αυτό προκύπτει και από το ιστορικό των 200 χρόνων του ελληνικού κράτους, ανεξάρτητα από τις επιμέρους μορφές του (από δημοκρατία έως δικτατορία). Είτε πρόκειται για τους Βαυαρούς χωροφύλακες και τους σταυρωτήδες του 19ου αιώνα είτε για τους πολισμάνους και τους ασφαλίτες του 20ούαιώνα είτε για τους σύγχρονους αστυφύλακες από τις πανελλήνιες εξετάσεις και τους ειδικούς φρουρούς, η αποστολή είναι ίδια. Η διατήρηση της κυριαρχίας της άρχουσας τάξης, είτε πρόκειται για τους τσιφλικάδες, τους εφοπλιστές και τους χρυσοκάνθαρους είτε για τους βιομήχανους και τους τραπεζίτες. Οι φτωχοί αγρότες, οι κολίγοι, οι εργάτες, οι μετανάστες, το λαϊκό κίνημα είναι ο διαχρονικός στόχος της. Η καταστολή έχει εκδηλωθεί με δολοφονίες, βασανιστήρια, εξορίες, φυλακίσεις, βία και αυταρχισμό της αστυνομίας. Γι' αυτό και η αστυνομία είναι ο κρατικός μηχανισμός που συγκεντρώνει τη μεγαλύτερη αποστροφή του λαϊκού κινήματος.
Σήμερα, ιδιαίτερα, η στρατηγική της άρχουσας τάξης είναι επιθετική. Ο ρόλος που διεκδικεί στην ευρύτερη περιοχή, οι ευκαιρίες για κέρδη που αναδείχτηκαν μέσα στην πανδημία, η μείωση του κόστους της εργασίας και το φόρτωμα των συνεπειών της οικονομικής κρίσης στους εργαζόμενους, επιβάλλουν την αμεσότερη υποταγή των εργαζομένων. Αυτή περνά πάνω από την αφαίρεση όλων των εργασιακών δικαιωμάτων και την ισοπέδωση των λαϊκών ελευθεριών. Απαιτεί την κλιμάκωση και την ένταση της καταστολής, τόσο από τους εργοδοτικούς μηχανισμούς όσο και από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του κράτους. Πρόκειται για μια επίθεση ενάντια στον «εχθρό - λαό», όπου εργαλειοποιούνται στον απόλυτο βαθμό η αστυνομία και το προσωπικό της, στην κατεύθυνση της διαρκούς καταστολής και του αυταρχισμού. Γι' αυτό τον πρώτο ρόλο στο επιχειρησιακό επίπεδο έχουν οι ειδικές κατασταλτικές μονάδες, όπως ΜΑΤ, ΟΔΟΣ, Ομάδες «ΔΡΑΣΗ», ΟΠΚΕ, ΕΚΑΜ, Ομάδες «ΔΙ.ΑΣ», ενώ στο επικοινωνιακό επίπεδο αξιοποιείται από την κυβέρνηση το «συνδικαλιστικό» δυναμικό των κατασταλτικών μονάδων. Ολα αυτά, βέβαια, βαθαίνουν το χάσμα του λαού με τους αστυνομικούς και επικαιροποιούν το μόνιμο λαϊκό αίτημα για κατάργηση των ειδικών κατασταλτικών μονάδων που έχουν αποκλειστική αποστολή την καταστολή των κοινωνικών αγώνων και την τρομοκράτηση του λαού.
Η κατάσταση αυτή είναι γεγονός ότι προκαλεί την αγανάκτηση του λαού, η οποία διαρκώς διογκώνεται μπροστά στην ανέχεια και την ανασφάλεια που γεννούν η οικονομική κρίση και η διαχείριση της πανδημίας σε βάρος των αναγκών του. Το οργανωμένο λαϊκό κίνημα που, διαχρονικά και σταθερά, στέκεται απέναντι στην καταστολή και στην καταπάτηση των λαϊκών δικαιωμάτων, παλεύοντας μέσα από τα σωματεία των εργαζομένων, τους φοιτητικούς συλλόγους, τις οργανώσεις των γυναικών και των συνταξιούχων, έχει και την εμπειρία και την αγωνιστική συνέπεια. Να πρωτοστατήσει στους συλλογικούς αγώνες του λαού για την αντιμετώπιση της καταστολής. Οι αγώνες αυτοί δεν πρέπει να μπαίνουν σε λογικές μείωσης των απαιτήσεων, να ζητά ο λαός από την κυβέρνηση να λειτουργεί στο πλαίσιο των αντιδραστικών νόμων και να περιορίζει τους αγώνες του σ' αυτό, όπως προτείνουν οι θιασώτες του «καπιταλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο». Οι νόμοι τους αναπαράγουν και διευρύνουν την κυριαρχία της πλουτοκρατίας. Οσο σαπίζει ο καπιταλισμός τόσο πιο αποτρόπαιο θα γίνεται το πρόσωπό του. Αντίθετα, πρέπει να αναδειχτεί η απάνθρωπη δομή του καταπιεστικού συστήματος που λειτουργεί για τη διατήρηση της κυριαρχίας του κεφαλαίου σε βάρος των εργαζομένων. Να γίνει αντιληπτό πως όλες οι κυβερνήσεις, η σημερινή και οι προηγούμενες, με τις αντιλαϊκές πολιτικές τους, υπηρετούν το κεφάλαιο, που είναι αντίθετο στην ικανοποίηση των αναγκών του λαού. Να αναδειχτεί ο ρόλος του αστικού κράτους και των μηχανισμών καταστολής στη διαιώνιση της λαϊκής καταπίεσης. Είναι η καλύτερη απάντηση για να μην περάσουν ο εκφοβισμός και η τρομοκρατία.
-- Ν. 4703/2020, που θέτει ευρύτατους περιορισμούς στο δικαίωμα του συνέρχεσθαι, φτάνοντας μέχρι και την απαγόρευση των διαδηλώσεων.
-- Προεδρικών Διαταγμάτων: α) 73/2020 που διευρύνει τους περιορισμούς και τις κατασταλτικές αρμοδιότητες της αστυνομίας για τις διαδηλώσεις και β) 75/2020 που γενικεύει τη χρήση σταθερών και κινητών καμερών και drones και το ηλεκτρονικό φακέλωμα από την αστυνομία.
-- Ν. 4777/2021 (νόμος Κεραμέως - Χρυσοχοΐδη), που προβλέπει την ίδρυση πανεπιστημιακής αστυνομίας.
-- Νέου Ποινικού Κώδικα (Ν. 4619/2019) και νέου Κώδικα Ποινικής Δικονομίας (Ν. 4620/2019) οι οποίοι ψηφίστηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ και διατηρήθηκαν από τη ΝΔ (Ν. 4637/2019) που ενισχύει το κατασταλτικό οπλοστάσιο απέναντι στο εργατικό - λαϊκό κίνημα.
-- «Τρομονόμου» (άρθρο 187Α του Π.Κ.), που ενισχύεται διαχρονικά από όλες τις μέχρι σήμερα κυβερνήσεις.
-- Ν. 4662/2020 για αναβάθμιση λειτουργίας της Πολιτικής Προστασίας ως Εθνικού Μηχανισμού Διαχείρισης Κρίσεων, με αρμοδιότητες επιβολής κατασταλτικών μέτρων με την κινητοποίηση όλου του δημόσιου τομέα.
Ο λαός μας επίσης χρειάζεται να παλέψει για να καταργηθούν τα τεχνικά μέσα που σακατεύουν όσους αγωνίζονται για το δίκιο τους.
Να αποσυρθούν και να καταστραφούν οι «Αίαντες» και κάθε άλλο μέσο κατασταλτικού ρόλου.
Να σταματήσει η αστυνόμευση των διαδηλώσεων, των πορειών και όλων των διαμαρτυριών του λαού. Σε κάθε περίπτωση να απαγορευτεί η χρήση πυροβόλων όπλων όλων των τύπων εναντίον τους.
Να απαγορευτούν επίσης στις διαδηλώσεις - πορείες και διαμαρτυρίες του λαού η ρίψη δακρυγόνων, καπνογόνων, χημικών, οι χειροβομβίδες κρότου - λάμψης.
Είναι ανάγκη. Δεν υπάρχουν περιθώρια ανοχής από το λαό και τη νεολαία. Αγώνας μαζικός. Να μην περάσουν τα αντιλαϊκά μέτρα και η καταστολή.
Δίνουμε τον αγώνα ενάντια στην καταστολή και τον αυταρχισμό, διεκδικώντας τα δίκαια αιτήματα του λαού μας με οργανωμένη απειθαρχία και ξεκάθαρο στόχο. Να αναδειχτεί η ανάγκη για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, με το λαό νοικοκύρη στον τόπο μας και τη δική του εξουσία.