ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 27 Φλεβάρη 2021 - Κυριακή 28 Φλεβάρη 2021
Σελ. /32
Πιο ικανοί και διεισδυτικοί στην αντιμετώπιση καθοδηγητικών αδυναμιών

Το πρώτο κείμενο των Θέσεων αποτελεί μια σημαντική εξέλιξη της συλλογικής μας αντίληψης για το Κόμμα, ως βασικό ζήτημα που αφορά την ετοιμότητα και την πορεία ωρίμανσης του υποκειμενικού παράγοντα στην πάλη για την ανατροπή, ζήτημα ιδιαίτερα σύνθετο δεδομένου ότι αυτός διαμορφώνεται και επιδρά στο φόντο σύνθετων εξελίξεων στον ιστορικό χρόνο.

Στη θεωρία μας για την επιτυχία της επαναστατικής ανατροπής και οικοδόμησης της νέας κοινωνίας η ύπαρξη ΚΚ δεν είναι αρκετή. Χρειάζεται Κόμμα με επαναστατικά χαρακτηριστικά. Μεταξύ άλλων αφορούν την ικανότητα να εξελίσσει τη Μ-Λ θεωρία, να αντανακλάται ο χαρακτήρας του στη συγκρότηση - λειτουργία του, στην ανάπτυξη δεσμών με την εργατική τάξη, στοιχεία που μας απασχολούν. Επομένως εύστοχα διαμορφώνεται ως ζήτημα επεξεργασίας το πώς μπορεί γίνει αντιληπτός πιο διακριτά ο ρόλος του ΚΚΕ ως ισχυρής οργανωμένης ιδεολογικοπολιτικής πρωτοπορίας, ως φορέα νέων ιδεών της επαναστατικής κοινωνικής προοπτικής.

Είναι ειδικό καθήκον για τα στελέχη της ΚΝΕ η μελέτη της πορείας ωρίμανσης των επαναστατικών χαρακτηριστικών του Κόμματος, δεδομένου ότι στο έδαφος της «επόμενης πιο δύσκολης φάσης», αποκτούν σύγχρονη χρησιμότητα τα συμπεράσματα για τα κριτήρια δράσης και στάσης του Κόμματος απέναντι σε προκλήσεις και σημαντικές δυσκολίες της κάθε περιόδου. Αποτελούν πηγή επαναστατικής γνώσης και πρακτικής που θα χρειαστούμε αντικειμενικά.

Τονίζεται πως σε αυτές τις συνθήκες αποδείχτηκε σύνθετο και απαιτητικό το καθήκον για το ολόπλευρο ατσάλωμα του Κόμματος και της ΚΝΕ. Προκύπτει η ανάγκη για μια συνολικότερη βελτίωση στα ζητήματα του «καθοδηγητικού πνεύματος» και της ίδιας της λειτουργίας μας, πρωτίστως των Οργάνων. Είναι ζήτημα που ενώ έχουμε πείρα δεν είναι κατακτημένο ως σταθερός τρόπος δουλειάς.

Η μάχη για την ισχυροποίηση του Κόμματος και της ΚΝΕ είναι απαιτητικό, αλλά εφικτό καθήκον. Εφικτό διότι χρειάζεται να συνειδητοποιηθεί πως η ίδια εξέλιξη της ταξικής πάλης έχει τη δική της δυναμική, ακόμη και σε συνθήκες οπισθοχώρησης του επαναστατικού κινήματος. Η πείρα του τελευταίου διαστήματος, τα μεγάλα γεγονότα και οι εξελίξεις αφήνουν το στίγμα τους και αποδεικνύουν πως η στρατηγική μας μπορεί να διαμορφώσει ρωγμές, να αξιοποιήσει τις αντιφάσεις του καπιταλισμού, να δώσει προωθημένες απαντήσεις για τη διέξοδο, να σπείρει την αμφισβήτηση. Φυσικά αυτό δεν αρκεί, αφού εκφράζεται αντιφατικά, μπορεί και αντιδραστικά.

Κάποιες σκέψεις σε σχέση με την καθοδηγητική δουλειά:

1. Διανύουμε μια περίοδο που έχουν συντελεστεί σημαντικές αλλαγές στη θεώρηση του κόσμου και της κοινωνικής πραγματικότητας απ' τους νέους. Ο νέος κομμουνιστής δεν καλείται να «θέλει» να αλλάξει τον κόσμο ή να αναδεικνύει «τη σαπίλα του», αλλά να τον ερμηνεύσει διαφωτίζοντας πιο σύνθετα φαινόμενα. Καθήκον διαχρονικό που απαιτεί μια πιο σύνθετη δουλειά της συλλογικής λειτουργίας. Αφορά το κατά πόσο η ίδια οργανωμένη ζωή, το περιεχόμενό της εκπέμπει αυτό το στοιχείο. Χρειάζεται να μας απασχολήσει πώς ενισχύουμε σε αυτές τις συνθήκες στις γραμμές μας το μορφωτικό ρεύμα ως προϋπόθεση για την αντεπίθεση των δυνάμεών μας. Αφορά το τι φωτίζουμε στην καθημερινή παρέμβαση ώστε να διαμορφώνεται το υπόβαθρο της δικής μας αντίληψης. Το στοιχείο της γνώσης και της ασυμβίβαστης αγωνιστικής στάσης μπορούν να συνθέσουν τον πυρήνα της αφομοιωτικής δουλειάς - δημιουργικής καθοδηγητικής ενασχόλησης με τις δυνάμεις μας που διαμορφώνει το έδαφος για τη συνειδητότητα στη δράση. Αυτό σχετίζεται με την ποιότητα της επίδρασής μας στους νέους, της απόκτησης ηγετικών χαρακτηριστικών των μελών μας σε μια περίοδο που έχει ανέβει η απαίτηση τεκμηρίωσης των θέσεών μας στους νέους, αλλά και η βελτίωση της ικανότητας της αστικής τάξης να εγκλωβίζει το ταξικό ένστικτο. Δεν πρέπει να μεταφράζεται παραλυτικά «αν δεν λύσουμε πρώτα ένα ιδεολογικό επίπεδο... δεν θα επιδράσουμε», αφού είναι στοιχείο που αποκτιέται με τη ζωντανή μαχητική δράση, ξεπερνώντας τον στρεβλό διαχωρισμό μεταξύ της δουλειάς με αφορμή την επικαιρότητα με τη δουλειά με τη στρατηγική μας.

2. Κρίσιμο ζήτημα για τα Οργανα είναι μπροστά σε μια σωρεία εξελίξεων (που δεν αρκεί «κάτι να κάνουμε») να ενοποιούνται όλες οι προσπάθειες γύρω από κρίσιμους στόχους του σχεδιασμού που πρέπει να έχουν προσδιοριστεί με συλλογική σκέψη και προσοχή. Ο δρόμος για να ξεπεράσουμε τον πρόχειρο, ανεπεξέργαστο σχεδιασμό, αφορά το «καθοδηγητικό πνεύμα» καταπολέμησης της ρουτίνας (εχθρό της επαναστατικής δράσης), προσεγγίζοντας το καθήκον να γίνουμε πιο διεισδυτικοί. Δεν αφορά μια «καλή ιδέα» ή ένα εύστοχο επιχείρημα, αλλά το παίδεμα της προετοιμασίας της εισήγησης ώστε να εκφράζει την πρόταση δράσης, λύση στο «πρόβλημα» που μελετά το Οργανο συγκεκριμένα. Να μπει στο επίκεντρο το πνεύμα «μελετώ - αναζητώ - δοκιμάζω» λύσεις στα προβλήματα καθοδηγητικής δουλειάς.

Ξεχωρίζουν δύο πλευρές:

Α. η προσπάθεια το Οργανο να ξεχωρίζει ποια ιδεολογικοπολιτικά στοιχεία χρειάζεται να αναδειχθούν σε κάθε μάχη και πώς αυτά αποτυπώνονται στο περιεχόμενο της παρέμβασης αξιοποιώντας τις επεξεργασίες μας.

Β. με τι κριτήρια διαμορφώνουμε πλέγμα πρωτοβουλιών που συμβάλουν στην επαφή με ευρύτερες μάζες που μας ενδιαφέρουν.

Αυτά αφορούν στοιχεία διεισδυτικότητας και σχετίζονται με προβλήματα της δουλειάς μας.

Για παράδειγμα, το χαμηλό άνοιγμα ή η αδυναμία διαμόρφωσης ενός δραστήριου περίγυρου σχετίζεται με το κατά πόσο με την επεξεργασία του περιεχομένου κάθε μάχης διαμορφώνουμε ένα δυναμικό ικανό να δουλεύει με την πολιτική μας στη μέση συνείδηση και να την ανεβάζει. Αρα, να δουλεύει εύστοχα χωρίς την αμηχανία όταν ανεβαίνει η κινητικότητα - διάθεση των νέων, ούτε όμως με μια άγαρμπη προσπάθεια πολιτικοποίησης με άλματα στα συμπεράσματα που οδηγεί σε αδιέξοδο.

Από την άλλη, αυτό εκφράζεται και στην παρέμβασή μας στο κίνημα. Πώς η γραμμή συσπείρωσης είναι η αρχή και όχι τα όρια της δραστηριότητας και ζύμωσής μας. Να ξεπεράσουμε δηλαδή αδυναμίες στο πώς αντιμετωπίζουμε το υπαρκτό ζήτημα του να δουλεύουμε πολιτικά ανώριμους νέους εξελίσσοντας τη συμφωνία τους με το Κόμμα, ξεπερνώντας σχηματοποιήσεις για το πώς εξελίσσεται η πολιτική τους συνείδηση. Π.χ. «πρώτα να συμμετέχει στον αγώνα και μετά να συζητήσουμε για τη διέξοδο και την προοπτική του». Αντίληψη που διαμορφώνει έναν ψεύτικο διαχωρισμό της ενιαίας δράσης του κομμουνιστή στην πάλη, στις μαζικές διεργασίες, δημιουργώντας προβλήματα στη δουλειά μας στις νέες ηλικίες που σε αυτές τις συνθήκες (αντεπανάσταση - οπισθοχώρηση εργατικού κινήματος) η ιδεολογικοπολιτική δουλειά αποτελεί κλειδί της διαμόρφωσης κινήτρων δράσης.

Τα παραπάνω αποτυπώνονται και σε αδυναμίες στη λειτουργία των ΟΒ που δεν αποτελεί σταθερά μια διαδικασία συνένωσης της σκέψης των μελών για το ξεδίπλωμα του σχεδιασμού, δίνοντας τελικά ζωντάνια στην εσωοργανωτική δουλειά, που είναι προϋπόθεση για να αντιστοιχείται σε «ρυθμούς» και «ταχύτητα» με τη νεολαία ώστε να ανταποκρίνεται στους σκοπούς μας.


Βαγγέλης Μαγνήσαλης
Μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ,Γραμματέας της Οργάνωσης Περιοχής Κρήτης της ΚΝΕ

Για την αναβάθμιση της ιδεολογικής - μορφωτικής δουλειάς στους νέους κομμουνιστές

Την τελευταία τετραετία οι αλλαγές σε όλες τις βαθμίδες της Εκπαίδευσης είναι τόσο έντονες και γρήγορες, που η επίδρασή τους στην καθημερινότητα του σχολείου και του πανεπιστημίου φαίνεται «διά γυμνού οφθαλμού». Προετοιμάζεται το έδαφος για τη δημιουργία του νέου εργαζόμενου, ο οποίος θα θεωρεί το υπάρχον κοινωνικό - πολιτικό σύστημα αιώνιο και θα προσπαθεί να βρει τη λύση μέσα από τον ατομικό δρόμο, ψάχνοντας μέσα στο χάος που επικρατεί ποια δεξιότητα, ποιο σεμινάριο, ποιο μεταπτυχιακό κ.λπ., δηλαδή ποια είναι η καλύτερη επιλογή που θα του δημιουργήσει καλύτερους όρους στην αγορά εργασίας. Ακόμα, ο αντίπαλος κάνει δουλειά, ενισχύοντας την ιδεολογική κυριαρχία του με διάφορες θεωρίες, όπως το «κοινωνικό φύλο», το μεταμοντέρνο, ο κονστρουκτιβισμός κ.λπ., οι οποίες επιδρούν αρνητικά στην προσπάθεια των νέων να κατανοήσουν τον κόσμο και αντανακλούν το χάος και την αναρχία του ίδιου του συστήματος. Τα παραπάνω πρέπει να τα λάβουμε υπόψη μας διότι αυξάνουν τις αντικειμενικές δυσκολίες που έχουμε να αντιμετωπίσουμε στην ιδεολογική - μορφωτική δουλειά των δυνάμεών μας και συνολικότερα στην παρέμβασή μας στη νεολαία, αφού και οι νέοι κομμουνιστές από το ίδιο εκπαιδευτικό σύστημα προέρχονται, τα ζητήματα όμως που καλούνται να απαντήσουν γίνονται όλο και πιο σύνθετα.

Αναφέρεται στις Θέσεις ότι δεν έχουμε θεαματική βελτίωση στη διακίνηση του «Ριζοσπάστη». Οπου βάζουμε σχέδιο και αυτό το σχέδιο ελέγχεται ανεβαίνει η διακίνηση, αλλά δυστυχώς δεν αρκεί ώστε τα βήματα που κάνουμε να έχουν μόνιμο χαρακτήρα και να μη μένουμε μόνο στο «πρέπει να πιάσουμε το πλάνο». Καταλήγουμε στο να επανερχόμαστε συνέχεια στο θέμα, σα να ξεκινάμε από την αρχή. Πρέπει να κατανοηθεί ολοκληρωμένα από όλους μας ότι ο στόχος διακίνησης του «Ριζοσπάστη» δεν είναι απλά ένας αριθμητικός στόχος. Εχει σημασία το διάβασμα και η αξιοποίησή του στο χώρο δράσης, αλλά εδώ πρέπει να δοθεί βάρος στην ουσιαστική μελέτη του. Για παράδειγμα, έρχονται τελευταία ορισμένα ερωτήματα για ζητήματα οικονομίας (π.χ. τι είναι επεκτατική και τι περιοριστική πολιτική) που έχουν αναλυθεί στην ΚΟΜΕΠ και αναφέρονται στον «Ριζοσπάστη» σχεδόν επί καθημερινής βάσης εδώ και μεγάλο χρονικό διάστημα. Αυτά τα ερωτήματα έρχονται και από συντρόφους και φίλους που διαβάζουν την εφημερίδα. Φαίνεται ότι χρειάζεται να περάσουμε σε μια βαθύτερη μελέτη, να καταθέτουμε τα ερωτήματα όταν μας δημιουργούνται, να μην προσπερνάμε ζητήματα, είτε γιατί θεωρούμε ότι είναι δυσνόητα είτε γιατί υποτίθεται δεν θα τα χρειαστούμε στην καθημερινή δράση. Εδώ δυστυχώς εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν, εκτός από την καθημερινή και επίπονη καθοδηγητική δουλειά του Γραμματέα και του Γραφείου της ΚΟΒ με το σύνολο των κομματικών μελών, ακόμα και στη μέθοδο μελέτης και της δημιουργικής αξιοποίησης του «Ριζοσπάστη» στο χώρο δράσης όπως και με τον περίγυρο.

Για να μετρήσουμε πιο πολλά βήματα στο ανέβασμα του μαρξιστικού ιδεολογικού υπόβαθρου πρέπει να βελτιώσουμε τον τρόπο που γίνονται πολλές φορές τα ιδεολογικά μαθήματα στις ΚΟΒ - ΟΒ. Οπως αναφέρουν οι Θέσεις, ορισμένες φορές θεωρείται ένα επιπρόσθετο καθήκον, ένα «παράλληλο πρόγραμμα» που δεν συνδέεται ουσιαστικά και οργανικά με το περιεχόμενο της καθημερινής δράσης των Οργανώσεων. Και εδώ κρύβεται όλη η ουσία, κατά τη γνώμη μου. Δηλαδή πώς ο Γραμματέας της ΚΟΒ, η Τομεακή Επιτροπή σε κάθε χώρο, θα έχουν συνέχεια έγνοια πώς η δράση της Οργάνωσης και η κουβέντα στις συνελεύσεις της ΚΟΒ δεν θα μένουν μόνο στα ζητήματα σχεδιασμού και επικαιρότητας αλλά στη βαθύτερη σύνδεση των εξελίξεων με τις αιτίες που οδήγησαν σε αυτές, όπως και τη σύνδεση με τον στρατηγικό μας στόχο.

Ενας τρόπος δουλειάς που βοήθησε και μπορεί να πάρει πιο μαζικά χαρακτηριστικά, είναι οι συσκέψεις με τα νέα μέλη της ΚΝΕ, στο πλαίσιο της αναγκαίας ιδεολογικής - πολιτικής στήριξης και καλύτερης προετοιμασίας τους ώστε να γίνουν μέλη του Κόμματος. Πολλές φορές οι συσκέψεις είχαν ως βάση κάποιο άρθρο της ΚΟΜΕΠ, του «Ριζοσπάστη», αλλά πραγματικά εκεί που άρχισε να γίνεται καλύτερη δουλειά ήταν όταν μπήκε ως ύλη διαβάσματος το Πρόγραμμα του Κόμματος, κάνοντας συζήτηση παράγραφο την παράγραφο, αναλύοντας τι σημαίνει π.χ. ιμπεριαλισμός, κοινωνικός χαρακτήρας της εργασίας, επαναστατική κατάσταση, κοινωνική συμμαχία κ.τ.λ. Διότι κάνουμε πολλές φορές το λάθος να θεωρούμε μερικά πράγματα αυτονόητα και γνωστά τα οποία δεν είναι, ενώ διαπιστώνουμε και το έλλειμμα ιστορικής γνώσης που έχουν ορισμένοι από όσους κάνουν τα πρώτα τους βήματα στο επαναστατικό κίνημα. Αυτή η διαδικασία έδωσε κίνητρο στους συντρόφους να αναζητήσουν στη βιβλιοθήκη τους ή να προμηθευτούν βιβλία όπως π.χ. «Θεωρητικά ζητήματα για το πρόγραμμα του Κόμματος», το «Κράτος και Επανάσταση» κ.τ.λ. Επιπρόσθετα, αυτές οι συσκέψεις έδειξαν και την πίεση που δέχονται ορισμένοι νέοι σύντροφοι στο οικογενειακό τους περιβάλλον, το οποίο πολλές φορές διαφωνεί με την επιλογή τους, αλλά αυτήν την περίοδο ο εγκλεισμός και οι οικονομικές δυσκολίες εντείνουν αυτήν την πίεση και πρέπει να υπάρχει ολόπλευρη στήριξη.

Η συζήτηση πάνω στο Πρόγραμμα του Κόμματος, ακόμα και στην Απόφαση του 18ου Συνεδρίου για το Σοσιαλισμό, είναι τα «θεμέλια» στα οποία μπορούμε να χτίσουμε τους υπόλοιπους «ορόφους», ώστε να υπάρχει ιδεολογικοπολιτική συνέχεια. Καθοριστικός παράγοντας για την ιδεολογικοπολιτική αναβάθμιση είναι η καλή προετοιμασία και λειτουργία των ΚΟΒ, όπως και η ουσιαστική συζήτηση με τον κάθε σύντροφο για τον σκοπό της πάλης που χάνεται στην καθημερινότητα. Ετσι ώστε να γίνεται καθαρό πως η καθημερινή προσπάθεια για την ανάδειξη του προβλήματος στη σχολή ή ο αγώνας για τη δημιουργία συλλόγων, συνδέονται διαλεκτικά αλλά δεν ταυτίζονται με τον στρατηγικό μας στόχο. Τέλος, μεγάλη σημασία έχει και η ανάδειξη του πόσο σημαντική είναι η ιδεολογική μόρφωση του καθενός μας σήμερα, εκτός των άλλων και μελλοντικά. Διότι δεν ξέρουμε σε μια καμπή της ταξικής πάλης πού θα βρεθεί ο καθένας από εμάς και πόσο κρίσιμη θα είναι μια απόφαση που θα πρέπει να πάρει χωρίς να υπάρχει κάποιος να δώσει έτοιμη τη λύση.


Ακης Αδάμ
Μέλος της ΤΕ ΑΕΙ της KO Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ