Συμφωνώ με το πρώτο κείμενο των Θέσεων της ΚΕ.

Από τη Θέση 13 έως την 16 γίνεται αναφορά στην εκπαίδευση και ανάπτυξη των στελεχών, ως κομβικό ζήτημα για την πορεία του Κόμματος.

Τα τελευταία χρόνια εντοπίζεται ότι έχουμε εκτεταμένη ανάδειξη στελεχών που περνάνε από την ΚΝΕ στο Κόμμα. Αυτό είναι θετικό, έτσι πρέπει να συμβαίνει, όμως καλύτερα πρέπει να μας απασχολεί η από τα πριν ετοιμασία τους, πιο συλλογικά να υπάρχει σχέδιο αξιοποίησης, ώστε να είναι ομαλή η ένταξή τους στη δουλειά των Κομματικών Οργανώσεων. Εξάλλου πρόκειται για ένα σύνθετο ζήτημα, τα στελέχη δεν έχουν την ίδια πορεία, δεν αναδεικνύονται με τον ίδιο τρόπο και την ίδια χρονική στιγμή.

Υπάρχουν πολλά περιθώρια να βελτιωθεί η σχέση κομματικού και του αντίστοιχου Οργάνου της ΚΝΕ, ώστε να πολλαπλασιαστούν οι προσπάθειές μας στην ισχυροποίηση των Οργανώσεων συνολικά.

Είναι σημαντικό να λαμβάνεται υπόψη η φυσιογνωμία της κάθε Οργάνωσης της ΚΝΕ, γιατί αυτό δείχνει έως ένα βαθμό τι πείρα έχουν τα στελέχη, σε τι χώρους και κάτω από ποιες συνθήκες έχουν αναδειχθεί. Για παράδειγμα, για τους συντρόφους που θα χρεωθούν στο εργατικό κίνημα, πρέπει να παίρνεται υπόψη ότι έχουν απόσταση από «ζωντανές» συλλογικές διαδικασίες. Η κατάσταση είναι αρκετά δύσκολη σε όλους τους χώρους νεολαίας στο κίνημα, όπως επισημαίνεται και στο κείμενο.

Αυτό την τελευταία περίοδο είναι και πιο δύσκολο, γιατί η εναλλαγή σε δουλειές είναι συχνή, η πανδημία άλλαξε τα σχέδια σε πολλές οικογένειες. Αρα και η προσπάθεια ενός νέου συντρόφου, όταν περάσει στη δουλειά της ΚΟ και έχει νέα καθήκοντα, μπορεί να έχει επιπλέον δυσκολίες. Μεγάλη σημασία έχει να αναπτύσσεται μια καλή σχέση ΚΝίτη και κομματικού καθοδηγητή. Γιατί η εκπαίδευση φυσικά αφορά πώς δουλεύουμε, τη μεταφορά πείρας. Αφορά όμως και άλλες πλευρές, όπως στάση ζωής, συνήθειες κ.λπ. Φτάνει κάποιες φορές απλά να βλέπεις τον κομματικό καθοδηγητή πώς οργανώνει τη δουλειά, πώς απευθύνεται σε κόσμο με διαφορετική αφετηρία.

Εχει μεγάλη σημασία πώς δουλεύει γενικά ένα Οργανο, πώς συζητά πείρα, συμπεράσματα, πώς «δένεται» με κόσμο στη δράση. Αυτή η προσπάθεια χρειάζεται να «ακουμπάει» και το αντίστοιχο Οργανο της ΚΝΕ, με παράλληλη συστηματική δουλειά μέσα στο Κόμμα, για να καλύπτονται και τα κενά που υπάρχουν στα νέα στελέχη.

Τα τελευταία Συνέδρια, οι επεξεργασίες του Κόμματος και η εσωοργανωτική τους συζήτηση ήταν καθοριστικά στην ωρίμανση του κριτηρίου πολλών στελεχών της ΚΝΕ. Γιατί ήταν παράλληλα και περίοδος που συνοδεύτηκε με πολλή δημόσια συζήτηση, πολλά που προέκυψαν στο κίνημα, έντονη διαπάλη. Οπότε η μελέτη των ντοκουμέντων κατανοήθηκε ως αναγκαία προϋπόθεση για την καθοδηγητική δουλειά. Σήμερα υπάρχει απόσταση από αυτές τις επεξεργασίες.

Οι νέοι σύντροφοι που αναλαμβάνουν καθοδηγητικές χρεώσεις δεν τα έχουν γνωρίσει, αλλά αντικειμενικά καλούνται να αντεπεξέλθουν στην καθημερινή διαπάλη, που φέρνει μπροστά τους το καθήκον να μιλήσουν για τις αιτίες της αντεπανάστασης, τη στάση του Κόμματος απέναντι στους αστικούς θεσμούς, τα αίτια της κρίσης και πολλά άλλα θέματα που είχαν συζητηθεί συλλογικά στο Κόμμα και στην ΚΝΕ.

Χρειάζεται μέσα από την καθημερινή δουλειά, αλλά και με πιο ειδικά μέτρα, η συλλογική πείρα του Κόμματος να μεταφέρεται, οι επεξεργασίες να μελετηθούν. Ετσι ώστε όχι μόνο να εντοπίζουμε, αλλά και να μη θεωρείται ότι είναι ανυπέρβλητο να ατσαλωθούν με τα συμπεράσματα της Ιστορίας, με τη θεωρία μας οι νέοι σύντροφοι.

Οι Θέσεις τονίζουν σε πολλά σημεία πώς πρέπει να δουλεύουμε σωστά καθοδηγητικά, πού θέλουμε να φτάσουμε, όμως υπάρχουν και πιο απλά ζητήματα, που δεν μπορεί να θεωρούνται δεδομένα.

Εχει σταθεροποιηθεί το τελευταίο διάστημα ο έλεγχος στα Οργανα, για τα βασικά καθήκοντα της εκάστοτε περιόδου. Υπάρχουν περιθώρια να βελτιωθεί και η ποιότητά του αλλά και το πνεύμα με το οποίο γίνεται. Για παράδειγμα, κάθε φορά εκτιμάμε ότι στην ανάπτυξη δυνάμεων έχουμε επιδόσεις πίσω από τις δυνατότητες. Δεν το λέμε για να το πούμε, ισχύει. Σε γενικές γραμμές ξέρουν οι καθοδηγητές τι συμβαίνει στον χώρο ευθύνης τους, τι επιδρά και δυσκολεύει τη ριζοσπαστικοποίηση. Είναι γνωστό ποιοι είναι οι άνθρωποί μας, πώς παρεμβαίνει ο αντίπαλος, ανεξάρτητα από το αν εντοπίζεται πάντα εύστοχα το βάθος των διεργασιών. Υπάρχουν περιθώρια να βελτιωθεί ο τρόπος που σχεδιάζουμε. Οσο καταμερίζεται η δουλειά, μπαίνουν θέματα προς συζήτηση στα Οργανα, παίρνονται πρωτοβουλίες, γενικά αξιοποιούνται όλα τα μέσα και σε ανθρώπους και σε θέσεις για ζητήματα, συνολικά παίρνει προβάδισμα ένας καλός τρόπος δουλειάς, όχι τυπικά, ξεδιπλώνονται δυνατότητες.

Εννοείται ότι βαραίνουν κι άλλα. Είναι και περιπτώσεις που ο καθοδηγητής δεν έχει καλή εικόνα των οπαδών του χώρου ευθύνης του, τον περίγυρο. Λόγω του φόρτου δουλειάς, να κλείνεται πολλές ώρες, μέρες, στα γραφεία, να διεκπεραιώνει δουλειές. Εδώ ελλοχεύει κίνδυνος να δημιουργείται απόσταση από την Οργάνωση, όχι φυσικά από πρόθεση, και επηρεάζει και σε άλλα. Στη μη ανάληψη ευθύνης για μια σειρά πρωτοβουλίες, το να μην υπάρχει καλή εικόνα για το πώς κυλά η ζωή της Οργάνωσης. Η αποσπασματικότητα, η καθηκοντολογία, η έλλειψη σαφήνειας, το αδυνάτισμα της συντροφικότητας, έχουν επιπτώσεις και στο πνεύμα με το οποίο θα παλεύονται γενικά τα καθήκοντα, το πώς θα οργανώνεται η ζωή της Οργάνωσης. Πολλές φορές, λόγω της ιεράρχησης που πρέπει να μπαίνει στην καθημερινή δουλειά, προεξοφλούνται ζητήματα. Η ιεράρχηση αυτή πρέπει να γίνεται από τον καθοδηγητή. Οχι όμως σε βάρος της συνολικής εικόνας που πρέπει να έχει η Οργάνωση, του καταμερισμού, της υλοποίησης ενός πιο μακρόπνοου προγραμματισμού.

Οι αδυναμίες αυτές πρέπει να αντιμετωπίζονται αποφασιστικά, έτσι ώστε να μη συνιστούν εμπόδιο και στην απαραίτητη δουλειά υποδομής που πρέπει να γίνεται.

Οι Θέσεις επίσης εντοπίζουν ότι η ΚΝΕ δεν κατάφερε να αναπτύξει αισθητά τις δυνάμεις της την τελευταία 4ετία. Παρ' όλα αυτά, ένας όχι ευκαταφρόνητος αριθμός παιδιών επέλεξε να οργανωθεί στην ΚΝΕ, για τα οποία, αν υπάρξει μέριμνα, μπορούν να είναι το μέλλον του Κόμματος. Για να δουν κάποια στιγμή πιο ώριμα τη ζωή τους και μέσα από το Κόμμα, να αποτελέσει αυτό μια φυσιολογική εξέλιξη στην οργανωμένη τους ζωή, παίζει ρόλο η στήριξη που τους παρέχεται σήμερα. Επειδή το Κόμμα καθοδηγεί, αλλά και διαπαιδαγωγεί σε όλες τις πλευρές της ζωής και της δράσης.

Ξεκινώ από το βασικό σύνθημα του Συνεδρίου με σκοπό να επισημάνω ότι, αν και το 21ο Συνέδριο δεν είναι προγραμματικό, ωστόσο μπορεί και πρέπει να βοηθήσει η όλη προσυνεδριακή διαδικασία, να αφομοιωθεί βαθύτερα το Πρόγραμμά μας από το σύνολο του κομματικού δυναμικού.

Να αφομοιωθεί η αναγκαιότητα, η δυνατότητα και επόμενα η ρεαλιστικότητα του σοσιαλισμού στη χώρα μας και με βάση αυτό να εκτιμηθεί η τετράχρονη προσπάθεια, να μπουν συνολικά και για κάθε οργάνωση οι στόχοι.

Παρά την αντίφαση που διαπιστώνεται στις Θέσεις, ότι ενώ δηλαδή οξύνεται παραπέρα η βασική αντίθεση του καπιταλισμού με αποτέλεσμα να χειροτερεύει διαρκώς η κατάσταση της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων σε όλα τα επίπεδα, ωστόσο συνεχίζεται η μεγάλη υποχώρηση του κινήματος, ο χαρακτήρας της εποχής δεν αλλάζει, μόνη διέξοδο για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα αποτελεί ο σοσιαλισμός, η αλλαγή των παραγωγικών σχέσεων.

Με αυτό το πνεύμα κρίνουν οι Θέσεις της ΚΕ την προετοιμασία Κόμματος - κινήματος στη διαλεκτική τους σχέση, τις υποκειμενικές δηλαδή προϋποθέσεις της επανάστασης και συμφωνώ.

Οι δυσκολότερες συνθήκες που εκτιμώνται ότι μας περιμένουν, από άποψη καταστολής και αυταρχισμού, με έγκαιρη προετοιμασία στο Κόμμα, στο εργατικό και λαϊκό κίνημα και νομικά, μπορούν να ξεπερνιούνται. Οχι χωρίς θυσίες, αλλά χωρίς να χάνεται ο στόχος. Το ΚΚΕ έχει μεγάλη ιστορική παρακαταθήκη τους δεσμούς αγώνων και αίματος με την εργατική τάξη της χώρας, αλλά και ισχυρούς δεσμούς στο σήμερα:

-- Ποιος ήταν η καρδιά των κινητοποιήσεων ένα χρόνο τώρα, εν μέσω πανδημίας;

-- Δεν αποτυπώθηκε αυτό στην πολύ μεγάλη επιτυχία της Οικονομικής Εξόρμησης που μόλις τέλειωσε;

Αυτοί οι δεσμοί είναι η δύναμη ενός Κομμουνιστικού Κόμματος αλλά και η ευθύνη, για να καταφέρει η βαθιά εκτίμηση να μετουσιωθεί σε αποδοχή της Πρότασης διεξόδου και δράση, κατανόηση του ιστορικού ρόλου και συστράτευση για την επιτυχία του.

Η πείρα από τα συστήματα εσωκομματικής μόρφωσης επιβεβαιώνει την καθοριστική σημασία της ιδεολογικής - μορφωτικής δουλειάς στο σύνολο των κομματικών δυνάμεων με τη μεγαλύτερη αδυναμία κατά τη γνώμη μου να εντοπίζεται στο επίπεδο των ΚΟΒ. Η γνώση των βασικών αρχών της μ-λ κοσμοθεωρίας στα τρία αλληλένδετα μέρη της, φιλοσοφία, πολιτική οικονομία, επιστημονικός κομμουνισμός, η συνεχής εμβάθυνση, αποτελεί τη βάση για να γίνονται κατανοητές όχι μόνο οι κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις σήμερα, αλλά για να οπλίζεται ο κάθε σύντροφος με το αντικειμενικό της κοινωνικής εξέλιξης που όσο πιο βαθιά το έχει αφομοιώσει, τόσο πιο αποφασιστικά μπορεί να αντιμετωπίζει τα πισωγυρίσματα καθώς και τη συνεχή ανανέωση της αστικής προπαγάνδας. Δεν νομίζω ότι πολλές ΚΟΒ σήμερα έχουν τη δυνατότητα επεξεργασίας γραμμής συσπείρωσης, άλλο το ότι είναι ζητούμενο. Σήμερα οι σύντροφοι που περνούν από τις σειρές μαθημάτων νέων μελών, πολλοί από τους οποίους είναι και παλιότεροι, στη συζήτηση - αποτίμηση, στο τέλος, της προσπάθειας που γίνεται δηλώνουν ότι,

-- τώρα καταλαβαίνουν καλύτερα τον «Ριζοσπάστη»,

-- μπορούν πιο εύκολα να διαβάσουν άρθρο στην ΚΟΜΕΠ,

-- μπορούν καλύτερα να συζητήσουν με τον κόσμο.

Τα επισημαίνω, για να δείξω μόνο την απόσταση που υπάρχει από το ζητούμενο που είναι το σύνολο του Κόμματος να αποτελέσει την διακριτή, ισχυρή, οργανωμένη ιδεολογοπολιτική - λαϊκή πρωτοπορία, τον φορέα νέων ιδεών της επαναστατικής κοινωνικής προοπτικής.

Δεν σηκώνει, λοιπόν, ούτε βήμα πίσω. Χρειάζεται υποχρεωτικά προγραμματισμός που να τηρείται, με ευθύνη των Οργάνων Περιοχής και των Τομεακών όσον αφορά τη δουλειά στις ΚΟΒ για την οργανωμένη μόρφωση και τη συζήτηση των συλλογικών επεξεργασιών, η οποία ακόμα ούτε στο σύνολο των Τομεακών Επιτροπών γίνεται.

Οπως πολύ σωστά αναφέρεται στη Θέση 48, για το σύνολο αυτού που ορίζουμε ως κομματική οικοδόμηση, προϋπόθεση αποτελεί η σε βάθος και έκταση ενίσχυση του ιδεολογικού στοιχείου στην εσωκομματική λειτουργία, σε πλευρές μόνο της οποίας αναφέρθηκα. Επισημαίνονται μάλιστα ως ανασταλτικοί παράγοντες του διαβάσματος:

-- η πολύ παλιά απόσπαση της πνευματικής από την πρακτική εργασία,

-- αλλά και οι νέες δυσκολίες που προκύπτουν πλέον από τις εκτεταμένες εφαρμογές της πληροφορικής, ο εθισμός στην ταχεία και συνοπτική πληροφόρηση, που μειώνει την εκπαίδευση και την ικανότητα στη μελέτη.

Ορισμένες εκδηλώσεις των παραπάνω: Δυσκολευόμαστε ακόμα να περάσει από τις σχολές το δυναμικό των εργατικών ΚΟΒ. Πατάμε όλοι το κουμπί, το portal του «902» έστω, να δούμε την πληροφορία κι όταν κουβεντιάζουμε για τον «Ριζοσπάστη» φτάνουμε καμιά φορά μέχρι στο τι εξυπηρετεί η ύπαρξή του.

Μαζί με αυτά, καλό θα είναι να μην ξεχνιέται ότι, ενώ συζητάμε ώρες στα Τομεακά κάθε βδομάδα με διαφοροποίηση μάλιστα ως προς το μπόλιασμα και σε αυτά τα Οργανα του ιδεολογικού στοιχείου στη θεματολογία, στις ΚΟΒ φτάνουν τα ελάχιστα, σαν από χωνί. Συμφωνώ απόλυτα ότι τα Γραφεία Περιοχής πρέπει να βοηθήσουν πιο αποφασιστικά τα Τομεακά Οργανα στην καθοδήγηση των ΚΟΒ, πολλά περισσότερα ζητήματα επισημαίνονται και αναλύονται στις Θέσεις, το ζήτημα είναι να μπουν σε εφαρμογή.

Με χαροποίησε ιδιαίτερα το ότι στην Θέση 45 τονίζεται πως η σπουδαιότερη λειτουργία της Τέχνης και γενικότερα του Πολιτισμού είναι να συμβάλλει στην πολύπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητας, άρα και στην ικανότητα των κομμουνιστών να κατανοούν και να επιδρούν στην κοινωνική πραγματικότητα. Από προσωπική εμπειρία θέλω να επιβεβαιώσω την τεράστια κατ' εμέ δύναμη που έχει η Λογοτεχνία, η οποία διευρύνει τον ατομικό μικρόκοσμο, εμπλουτίζει με σκέψεις και συναισθήματα, καλλιεργεί και κρατά ζωντανά πρότυπα, όχι μόνο σε νεαρή ηλικία. Στήριγμα σε χαλεπούς προσωπικούς ή κοινωνικούς καιρούς, ανεξάντλητη πηγή διαπαιδαγώγησης του ανθρώπου, ως κοινωνικού όντος που εργάζεται και χρησιμοποιεί εργαλεία. Πρωτοβουλία και θέληση μόνο χρειάζεται, όντας από τις μορφές Τέχνης που απαιτούν ελάχιστη υποδομή.

Θέλω να τελειώσω με τον εξής προβληματισμό. Αν η εργασία είναι αυτή που δημιούργησε τον άνθρωπο, που τον διαφοροποίησε από τα ζώα και είναι, η επίδρασή της ιστορικά είναι επόμενα συνεχής στην εξέλιξή του, συμπεριλαμβανομένης της διαμόρφωσης συνείδησης κοινωνικής και ατομικής. Αυτό αφορά κάθε γενιά και κάθε κοινωνία κι όχι μόνο τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό, ακροθιγώς έγινε άλλωστε αναφορά στην επίδραση των νέων τεχνολογιών στη μελέτη. Νομίζω λοιπόν ότι αποτελεί, ο ρόλος της εργασίας, ένα πεδίο που θεωρητικά οι μαρξιστές επιστήμονες μπορούν περισσότερο να το διερευνήσουν και ίσως μας ανοίξει νέους ορίζοντες και για την εκπαίδευση και για τη δουλειά του Κόμματος στις μικρές ηλικίες αλλά και γενικότερα.