Πολλή συζήτηση έγινε τις τελευταίες μέρες με αφορμή το δημοσίευμα του BBC περί «μακεδονικής μειονότητας» στην Ελλάδα, στο φόντο της συμφωνίας των Πρεσπών. Η συζήτηση αυτή επιβεβαιώνει ότι τα ιμπεριαλιστικά κέντρα και οι συμφωνίες υπό την αιγίδα τους δεν μπορούν να εγγυηθούν την αντιμετώπιση αλυτρωτισμών και εθνικισμών, δεν μπορούν ούτε θέλουν να κλείσουν ζητήματα αμφισβήτησης συνόρων. Καταρρίπτεται δηλαδή η επιχειρηματολογία και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, που μας πολυδιαφήμισε ως «βήμα για την ειρήνη» τη ΝΑΤΟική συμφωνία των Πρεσπών, αλλά και της ΝΔ και των άλλων αστικών κομμάτων, που παρά τις διαφωνίες τους με τη συμφωνία στηρίζουν την ευρωΝΑΤΟική διεύρυνση στα Βαλκάνια και τον πρωταγωνιστικό ρόλο της χώρας σε αυτήν. Το «διαίρει και βασίλευε», όμως, με την αξιοποίηση πραγματικών ή ανύπαρκτων μειονοτικών ζητημάτων, αποτελεί διαχρονικά εργαλείο στα χέρια των ιμπεριαλιστικών κέντρων για να προωθούν τα συμφέροντα και τους σχεδιασμούς τους στη Βαλκανική. Γι' αυτό άλλωστε οι αντιδράσεις της κυβέρνησης και της ΝΔ στο ρεπορτάζ του BBC είναι τουλάχιστον υποκριτικές.

Η κυβέρνηση είναι χωμένη μέχρι το λαιμό στον ευρωατλαντικό σχεδιασμό και αυτό δεν επιβεβαιώνεται μόνο από τη συμφωνία των Πρεσπών. Μόλις τον περασμένο Νοέμβρη, οι ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ψήφισαν έκθεση στο Ευρωκοινοβούλιο (προβλέπεται να πάρει και τη μορφή Οδηγίας), με την οποία καθιερώνονται τα πλέον ελαστικά κριτήρια για την αναγνώριση μειονοτήτων στα κράτη - μέλη της ΕΕ, ανοίγοντας τον ασκό του Αιόλου στη Βαλκανική και όχι μόνο. Στην ίδια έκθεση, που καταψήφισε το ΚΚΕ, οι ευρωβουλευτές της ΝΔ και του ΚΙΝΑΛ ψήφισαν λευκό, δεν απέρριψαν δηλαδή το αντιδραστικό της περιεχόμενο. Για την ιστορία, θυμίζουμε ότι το Ευρωκοινοβούλιο ήταν αυτό που πριν λίγα χρόνια διοργάνωνε εκδήλωση με θέμα «Ανύπαρκτες Μειονότητες στην Ελλάδα: Τούρκοι της Δυτικής Θράκης και Μακεδόνες». Εκθέσεις αμερικανικών ινστιτούτων ήταν αυτές που παρουσιάζονταν στα γραφεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και κατηγορούσαν την Ελλάδα ότι δεν αναγνωρίζει «μακεδονική μειονότητα» και ότι αρνείται το δικαίωμα των μουσουλμάνων να αυτοπροσδιορίζονται ως Τούρκοι. Αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) ήταν αυτές που έκριναν ότι «η προπαγάνδιση εθνοτικής μειονότητας δεν συνιστά απειλή για τη δημοκρατική κοινωνία». Ολα αυτά είναι η καλύτερη απάντηση στους υποστηρικτές του «αυτοπροσδιορισμού», οι οποίοι στην πραγματικότητα κάνουν πως δεν βλέπουν τον σχεδιασμό ιμπεριαλιστικών κέντρων που σέρνεται πίσω από τέτοια ιδεολογήματα...

Στην πιο πρόσφατη παρέμβασή του, λοιπόν, το Ευρωκοινοβούλιο διατείνεται ότι «δεν υπάρχει πρότυπο για τα δικαιώματα των μειονοτήτων στην ΕΕ ούτε και κοινή αντίληψη ως προς το ποιος μπορεί να θεωρηθεί πρόσωπο που ανήκει σε μειονότητα». Οτι δεν υφίσταται «ορισμός της έννοιας των μειονοτήτων» και ότι «κάθε ορισμός θα πρέπει να εφαρμόζεται με ευέλικτο τρόπο, καθόσον η de facto συμπερίληψη δικαιούχων στην προστασία των μειονοτικών δικαιωμάτων συχνά αποτελεί μέρος μιας εξελικτικής διαδικασίας που μπορεί ενδεχομένως να οδηγήσει σε επίσημη αναγνώριση». Παραθέτοντας ορισμένα γενικά κριτήρια στον προσδιορισμό της μειονότητας, που εύκολα μπορούν να προσαρμοστούν κατά περίπτωση, η έκθεση καλεί τα κράτη - μέλη να «προστατεύουν την πολιτιστική και γλωσσική ταυτότητα των εθνικών/εθνοτικών μειονοτήτων και να δημιουργούν τις κατάλληλες συνθήκες για την προώθηση αυτής της ταυτότητας». Εν ολίγοις, ανοίγει διάπλατα την πόρτα του αυτοπροσδιορισμού, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, σε συνθήκες έξαρσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και σχεδίων για αλλαγές συνόρων, όπου πάντα τα μειονοτικά ζητήματα αποτελούσαν το πρελούδιο επεμβάσεων και διευθετήσεων σε βάρος των λαών. Υπάρχει άλλωστε οδυνηρή εμπειρία από τον πόλεμο ΕΕ - ΝΑΤΟ - ΗΠΑ ενάντια στη Γιουγκοσλαβία κ.λπ., με διαμελισμούς χωρών και κατατρεγμούς λαών, τη δημιουργία του ευρωΝΑΤΟικού προτεκτοράτου του Κοσόβου, τις στρατιωτικές επιχειρήσεις και κάθε είδους επεμβάσεις της σε Ουκρανία, Ανατολική Μεσόγειο, Μέση Ανατολή, Αφρική, με την αξιοποίηση υπαρκτών αλλά και ανύπαρκτων μειονοτήτων. Την ίδια ώρα, βέβαια, ρωσόφωνοι πληθυσμοί σε κράτη της Βαλτικής χάνουν μέχρι και το δικαίωμα ψήφου, με τις ευλογίες πάντα της ΕΕ. Τέτοια είναι η υποκρισία και η επιλεκτική ευαισθησία της Ευρωένωσης για τις μειονότητες.

Καταψηφίζοντας την έκθεση, η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ την κατήγγειλε ως επικίνδυνη, γιατί επιδιώκει τη νομιμοποίηση της ΕΕ να χρησιμοποιεί τις μειονότητες, να ανακινεί υπαρκτά και ανύπαρκτα προβλήματα, είτε σε κράτη - μέλη της είτε σε χώρες της γειτονιάς της, ως εργαλείο των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και αλλαγής συνόρων, στην αντιπαράθεσή της με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Κατήγγειλε επίσης ότι οι διακηρυκτικές αναφορές της έκθεσης περί «προστασίας των μειονοτήτων από ακροδεξιές, ρατσιστικές φασιστικές δυνάμεις» συνιστούν πρόκληση και κενό γράμμα, αφού η ΕΕ διαχρονικά «κάνει τις πλάτες» σε αυτές τις δυνάμεις σε χώρες όπως η Ουκρανία, αλλά και σε κράτη - μέλη της. Είναι η αντεργατική ευρωενωσιακή πολιτική που ενισχύει ακροδεξιές, φασιστικές δυνάμεις, καθώς και οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις της ΕΕ και των συμμάχων της στα Βαλκάνια, στην Ανατολική Ευρώπη που τρέφουν και ισχυροποιούν εκατέρωθεν εθνικισμούς. Οι όποιες διαφορές στη θρησκεία, στη γλώσσα, στον πολιτισμό, στην εθνική καταγωγή πρέπει να γίνονται σεβαστές και να αξιοποιούνται για να γεφυρώνουν και όχι να χωρίζουν τους λαούς. Για να γίνει αυτό πραγματικότητα, απαιτείται η σύγκρουση με τα ιμπεριαλιστικά κέντρα, για την αποδέσμευση από τις ενώσεις τους, η αντιπαράθεση με τα σχέδια των αστικών τάξεων για «γεωστρατηγική αναβάθμιση», στην κατεύθυνση ανατροπής του συστήματος της εκμετάλλευσης, που δημιουργεί και εκμεταλλεύεται τις εθνοτικές, θρησκευτικές, πολιτιστικές διαφορές.