Συζήτηση προ ημερήσιας διάταξης για τα αγροτικά ζητήματα έγινε χτες στη Βουλή. Στη συζήτηση παρενέβη η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα. Ο «Ριζοσπάστης» παρουσιάζει την πρωτολογία και τη δευτερολογία της, καθώς και ρεπορτάζ από τις τοποθετήσεις των αρχηγών των άλλων κομμάτων.

Icon

Η Αλέκα Παπαρήγα στο βήμα κατά τη χτεσινή συζήτηση

Και το λέω αυτό γιατί δεν απαιτούμε, προκειμένου να στηρίξουμε τους αγώνες, να συμφωνήσουν όλοι σε όλα μαζί μας. Κύριε Βενιζέλο ναι, εμείς είμαστε στα μπλοκ της αγροτιάς. Να αναρωτηθείτε για τη σύνθεση του κόσμου που ήταν εκεί. Ανήκαν σε όλα τα κόμματα. Και δεν κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Είμαστε και οφείλαμε να είμαστε, γιατί δεν περιοριζόμαστε σε αντιπολίτευση μέσα στη Βουλή. Σκεφτείτε όμως ποιοι ήταν στα μπλόκα. Ηταν άνθρωποι που ψήφισαν τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και όλα τα κόμματα. Και η μεγάλη πλειοψηφία, ξέρουμε, δεν ήταν κομμουνιστές. Και σκεφτείτε αν ήταν πολύ περισσότεροι κι αν δεν παραπλανούνταν είτε από υποσχέσεις, είτε από το φόβο.

Από χτες έχει αρχίσει μια συζήτηση στα Μέσα Ενημέρωσης, πολύ μεγάλη συζήτηση, με τη μορφή του πανικού, για το τι έγινε στις ιταλικές εκλογές. Και όλοι λένε, δραματική κατάσταση. Αλλοι πανηγυρίζουν γιατί η πολιτική Μόντι - Μέρκελ ηττήθηκε, αλλά ταυτόχρονα ανησυχούν πού πήγαν οι ψήφοι. Υστερα από τις γαλλικές εκλογές, είχαμε τις ελληνικές, και χτες τις ιταλικές. Να δούμε και στις άλλες χώρες που γίνονται...

Κοιτάξτε να δείτε, δεν ξέρω αν τα βλέπουμε εμείς σωστά -νομίζω δεν τα βλέπουμε λάθος-, αλλά ξέρετε το καπιταλιστικό σύστημα, γιατί γι' αυτό μιλάμε, για την καπιταλιστική ανάπτυξη μιλάμε, έχει ανάγκη κι από τον Μόντι τον σοβαρό, την κυβέρνηση τεχνοκρατών, έχει πολύ μεγάλη ανάγκη από τον Μόντι, έχει ανάγκη κι από τον Μπερσάνι, έχει ανάγκη τον Μπερλουσκόνι, έχει ανάγκη κι από τον Γκρίλο, έχει ανάγκη και τους ναζιστές, σαν αυτούς που έχουμε εμείς εδώ, της Χρυσής Αυγής. Απ' όλα έχει ανάγκη.

Αν μετρήσουμε τώρα από πού φύγανε και πού πήγανε οι ψήφοι και τα προγράμματά τους. Πάρτε και τον κ. Γκρίλο, ο οποίος λέει έξω από το ευρώ. Ολα αυτά τελικά μπορούν να ξαναχωνευτούν στο σύστημα. Από μία άλλη κυβέρνηση. Αυτό που δεν ανέχεται το σύστημα και στην πορεία θα κάνει ό,τι μπορεί να το τσακίσει, είναι να μιλάς ότι έξω από τον καπιταλισμό υπάρχει και κάτι άλλο. Αυτό δεν το ανέχεται.

Σήμερα άκουσα τον κ. Σαμαρά, τον κ. Τσίπρα και τους άλλους -δεν μπορεί, δεν απαιτούμε και δεν παίρνουμε σαν μέτρο ό,τι λέμε εμείς να το υιοθετήσετε, αλίμονο. Τότε δεν θα είχατε λόγο ύπαρξης ή δεν θα είχαμε εμείς αν συμφωνούσαμε. Αλλά δεν μπορεί να μιλάς για αγροτική πολιτική και να μην τοποθετήσαι πάνω στην ΚΑΠ. Είναι καλή; Μάλιστα... Ηταν καλή και δεν εφαρμόστηκε καλά στην Ελλάδα; Να ειπωθεί...

Η Κοινή Αγροτική Πολιτική, να μην το ξεχνάμε, ως ενιαία υποχρεωτική πολιτική υπήρχε από τη δεκαετία του '60, πριν ακόμα ενταχθεί η Ελλάδα. Πριν το 1981. Σε κάποια στοιχεία της. Και η ΚΑΠ, η ενιαία πολιτική στα αγροτικά, υπήρχε πολύ πριν υπάρξει η ενιαία πολιτική στην εξωτερική πολιτική, στην αμυντική βιομηχανία, στα δημοσιονομικά, στο πρόγραμμα σύγκλισης. Τα περισσότερα κατοχυρώθηκαν επισήμως από το 1992 και μετά με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Αλλά η ενιαία αγροτική πολιτική προϋπήρχε.

Εγώ θυμάμαι, στη δεκαετία του '60 υποχρέωναν τους μικρεμπόρους που πούλαγαν λάδι, να αγοράζουν υποχρεωτικά μέσω «Ελαιουργικής» το ισπανικό λάδι. Σε υποχρέωναν. Και θυμάμαι που γινόταν συζήτηση μέσα στους μικρούς εμπόρους -πιθανόν και τους χονδρεμπόρους να υποχρέωναν-, η «Ελαιουργική» υποχρέωνε και έλεγαν αγοράζουμε την ισπανική μούργα. Και θυμάμαι το θέμα που δημιουργήθηκε στις 21 Απριλίου του 1967, όταν έγινε η χούντα, τα μικρομάγαζα που είχαν χρέη στην «Ελαιουργική», γιατί έπαιρναν με συναλλαγματική -ποιο μικρομάγαζο μπορούσε να δώσει ρευστό;- έγιναν προληπτικές κατασχέσεις.

Από τότε υπήρχαν ορισμένα πράγματα. Εδώ δεν γίνεται καμία αναφορά. Μιλάμε έτσι, μιλάμε αλλιώς... Γι' αυτό παρενέβην στον κ. Τσίπρα όταν κατέβαινε. Ωραία, δίνεις χίλιους λόγους, πως θα κυβερνήσεις. Πρέπει να πεις: Θα πειθαρχήσεις ή όχι στην ΚΑΠ και σ' άλλα που είναι συστατικά στοιχεία της ΚΑΠ; Στη δευτερολογία λέει. Μα τι στη δευτερολογία; Δευτερεύον ζήτημα είναι η ΚΑΠ; Δε λέω τώρα να πούμε καπιταλισμός ή σοσιαλισμός... Δεν είναι συζήτηση για το Κοινοβούλιο. Αλλά είναι ασυμβίβαστη η ανάπτυξη της αγροτικής οικονομίας χωρίς φτωχοποίηση ενός μεγάλου μέρους της αγροτιάς και έξωση από τη γη της, με την εφαρμογή της ΚΑΠ. Δε γίνεται!

Ο κύριος Σαμαράς είπε διάφορα, κάτι παροχές, δεν μπόρεσα να τα συγκρατήσω όλα. Να πάω σε ένα, για τα χρέη των αγροτών και σε σχέση με την Αγροτική Τράπεζα και την ανάπτυξη. Βεβαίως, οι αγρότες στο δάνειο που έπαιρναν, έβαζαν 250%, το κόστος της υποθήκης. Οι άλλες τράπεζες έδιναν δάνεια υποθηκεύοντας το 120% της αξίας του δανείου. Τώρα η Αγροτική γίνεται ιδιωτική, θα απελευθερώσουν ένα μέρος από τις υποθήκες και θα υποχρεώσουν τους αγρότες ή να πληρώσουν ή θα χάσουν τη γη τους.

Η στατιστική του 2011, που δείχνει μια αντοχή στη μικρή ιδιοκτησία, σε ένα βαθμό πρέπει να υπολογίσουμε το εξής: Υπάρχουν αγρότες που δεν παράγουν, παίρνουν τα 5.000 ευρώ το χρόνο, συν την αγροτική σύνταξη οι ηλικιωμένοι, δεν παράγουν ή δεν μαζεύουν την παραγωγή να την πουλήσουν ή κάνουν κατάτμηση της περιουσίας, τα μοιράζουν στους γιους, στις κόρες για να εισπράξουν την επιδότηση όσο διαρκέσει.

Εχουμε επινοικιάσεις, έχουμε κατασχέσεις και περιπτώσεις που ο αγρότης συμφωνεί με την τράπεζα να συνεχίσει να καλλιεργεί ως ενοικιαστής ή ως εργάτης γης, τη δική του γη. Γιατί υπάρχει κι αυτό, έχουμε μάθει και τον κόσμο να λέει είμαι άνεργος, είμαι αναξιοπρεπής, έχασα το σπίτι μου, είμαι αναξιοπρεπής... Καθόλου αναξιοπρεπής! Αλλά ντρέπεται να πει, κακώς, ότι του πήραν τη γη. Καλλιεργεί τη δική του γη ως ενοικιαστής ή ως εργάτης γης. Ο διπλανός δεν ξέρει τώρα αν κρατάει την ιδιοκτησία ή την έχει χάσει.

Επομένως, εμείς που καθίσαμε να μελετήσουμε τη στατιστική την τελευταία, ούτε έτσι βγαίνει. Πρέπει να συνδυάσεις τα νούμερα με την εμπειρία. Αμα δε συνδυάσεις με την εμπειρία, λες η μικρή ιδιοκτησία στην Ελλάδα άντεξε...

Κι εγώ σας λέω τώρα, ακόμα και τα 16 αιτήματα να ικανοποιούσε η κυβέρνηση, που δεν τα ιακνοποίησε - και αυτό δείχνει τι κυβέρνηση έχουμε. Εδώ δεν έσωσαν τη μικρομεσαία αγροτιά οι επιδοτήσεις, τα πακέτα 1, 2, 3, τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα, οι επιδοτήσεις, οι οποίες βεβαίως είχαν ανταλλάγματα, εν πάση περιπτώσει όμως για ορισμένα χρόνια έδωσαν μια ορισμένη βελτίωση και στο βιοτικό επίπεδο της αγροτιάς. Θα τη σώσουν τώρα η κάρτα για το πετρέλαιο, η επιστροφή του ΦΠΑ, ενός μέρους; Μη λέμε τώρα... 'Η είσαι με την ΚΑΠ ή δεν είσαι. Και δεν είναι θέμα διαπραγμάτευσης.

Κύριε Σαμαρά, μου έκανε τρομερή εντύπωση το εξής πράγμα: Αναφέρατε στην ομιλία σας τους κουκουλοφόρους στις Σκουριές. Αντε να δούμε ποιοι κουκουλοφόροι ήταν. Ξέρετε, υπάρχουν και μεγάλα συμφέροντα που ανταγωνίζονται... Δεν είναι οι κάτοικοι μόνο που δικαιολογημένα είτε δε θέλουν την ιδιωτικοποίηση, είτε φοβούνται τις περιβαλλοντικές συνέπειες. Γιατί εδώ που τα λέμε, άμα πάρει μέτρα για το περιβάλλον, η επιχείρηση αυτή δε θα βγάλει κέρδη. Τα περιβαλλοντικά μέτρα κοστίζουν.

Αλλά εν πάση περιπτώσει, είπατε για τους κουκουλοφόρους και μας είπατε και για τον Βλαστό. Δεν ξέρω, τι σχέση έχει ο Βλαστός με το θέμα που συζητάμε; Δηλαδή, ο αγωνιζόμενος λαός, με συντεχνιακά αιτήματα, με λαθεμένα αιτήματα; με σωστά αιτήματα; με όποια μορφή πάλης επιλέξει, δεν ξέρω, πώς το συνδέετε με κουκουλοφόρους και τον Βλαστό; Αυτό δείχνει πώς βλέπετε τον αγωνιζόμενο λαό και όταν αναγνωρίζετε ότι έχει προβλήματα. Δεν κατάλαβα, γιατί το είπατε αυτό; Γιατί μας είπατε σ' αυτό το θέμα για τους κουκουλοφόρους στις Σκουριές και τον Βλαστό, τι σχέση έχουν; Κακοποιοί ήταν οι αγρότες; Αυτοί που έκλειναν μία, δύο ώρες τους δρόμους ή τέσσερις ή δεν έκλεισαν καθόλου άλλα μπλόκα;

Να βάλουμε το εξής ζήτημα λοιπόν, προς όλα τα κόμματα. Γιατί λέμε, λέμε, λέμε... ανάπτυξη με κέντρο τον άνθρωπο και κάτι τέτοια. Εδώ έχεις ΚΑΠ και έχεις μεγάλα μονοπώλια και απελευθέρωση αγοράς κλπ και πρόβλημα σε παγκόσμιο επίπεδο. Το 2010, δεν πάω στην περίοδο του Τρικούπη, η ΕΕ εισήγαγε αγροτικά προϊόντα 78 δισ. ευρώ και ανάμεσα σε αυτά 20 δισ. ήταν ευπαθή οπωροκηπευτικά προϊόντα από τη Βραζιλία και την Αργεντινή. Είναι οι χώρες που θαυμάζει ο κ. Τσίπρας. Και μακάρι να τα έτρωγε ο Βραζιλιάνος φτωχός αγρότης και ο Αργεντίνος. Αμ δεν κερδίσανε αυτοί...

Και ρωτάω, η Ελλάδα ή όλος ο Νότος δεν μπορεί να δώσει προϊόντα στις Βόρειες χώρες ή όποιες χώρες δεν έχουν αντίστοιχα οπωροκηπευτικά; Πρέπει να τα παίρνουμε από τη Βραζιλία και την Αργεντινή; Και μετά μιλάμε για ανταγωνιστικότητα; Ε, βέβαια, άμα παίρνουμε και 100 ευρώ το μήνα, είμαστε πάρα πολύ χρήσιμοι και πάρα πολύ καλοί. Κι άμα δουλεύουμε δωρεάν, ακόμα καλύτεροι...

Αλλά το πιο σημαντικό είναι αυτό. Δεν μπορεί να διεκδικείς και κυβέρνηση, να είσαι ή να διεκδικείς κυβέρνηση και να μην τοποθετείσαι σε αυτά. Εδώ πατάτε στο εξής: Οτι αν δεν μάθει ο λαός τι γίνεται, δεν μπορεί και να σας κρίνει σε όλα. Γι' αυτό είναι πάρα πολύ ελεύθερες οι εκλογές, σούπερ ελεύθερες. Να πω λοιπόν το εξής: Γίνεται ή δε γίνεται συζήτηση ανάμεσα στην ΕΕ και τη ΜΕΡΚΟΣΟΥΡ, ιδιαίτερα Βραζιλία - Αργεντινή για νέες εισαγωγές αγροτικών προϊόντων και οπωροκηπευτικών;

Ζήτησε η Βραζιλία να σταματήσουν οι επιδοτήσεις, οι όποιες επιδοτήσεις έχει κρατήσει η ΕΕ στα αγροτικά προϊόντα και μάλιστα έβαλε θέμα για το βαμβάκι, γιατί το θέλει ακριβό να συναγωνίζεται. Ζήτησε η ΕΕ να μη βάζει δασμούς η Βραζιλία στα βιομηχανικά της προϊόντα. Ε, βέβαια, μειώθηκαν οι εξαγωγές προς την Κίνα και τώρα ψάχνουμε εκεί. Ποιος θα πληρώσει τη συμφωνία ΕΕ - ΜΕΡΚΟΣΟΥΡ; Οι χώρες του Νότου. Δε λέω μόνο η Ελλάδα. Η φτωχή αγροτιά του Νότου. Γιατί οι μεγάλοι καπιταλιστές θα τα καταφέρουν, οι μεγάλοι θερμοκηπιάδες.

Λέμε τώρα για τη βιομηχανία της ζάχαρης. Υπάρχει θέμα με τις ποσοστώσεις που έβαλε η ΚΑΠ ή μόνοι μας τις βάλαμε; Βεβαίως υπάρχει ευθύνη των κυβερνήσεων. Γιατί εναρμονίζονται τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης στην Ελλάδα με τα συμφέροντα των κυρίαρχων τάξεων της ΕΕ, με ανταγωνισμό βέβαια και διαμάχη μεταξύ τους. Να μην ιδιωτικοποιηθεί η ζάχαρη. Είχαμε 350.000 τόνους παραγωγή ζάχαρης και έχουμε 150.000, με τις ποσοστώσεις και με την απαξίωση των εγκαταστάσεων των βιομηχανιών φτάνουν τις 60.000.

Και μιλάμε τώρα για συμβόλαια... Μα είχαν συμβόλαια οι τευτλοπαραγωγοί. Ρίχνουν την παραγωγή πιο κάτω γιατί δεν ξέρουν αν θα τους πάρει 60, αν θα τους πάρει 100 ή 120. Θα κάτσει ο άλλος να παράγει τεύτλα χωρίς να ξέρει αν θα υπάρχει η Βιομηχανία Ζάχαρης, αφού ιδιωτικοποιείται;

Και προσέξτε, ο Γάλλος που πήγε στην Ορεστιάδα -γιατί απ' ό,τι φαίνεται το παίρνει η «Κρίσταλ Γιούνιον», είναι πιο μπροστά-, του ξέφυγε και είπε θα το κλείσω το εργοστάσιο της Ορεστιάδας. Σ' αυτήν την περιοχή θα πάρουμε τα οικόπεδα και θα τα κάνουμε, αυτά που είναι παραλιακά μαρίνες, θα τα πουλήσουμε για ξενοδοχειακά συγκροτήματα κλπ. Θα την πάρει η «Κρίσταλ Γιούνιον» και ή θα χρησιμοποιήσει τους χώρους για αποθήκες και θα κάνουμε 100% εισαγωγή ζάχαρη...

Το ίδιο θα συμβεί κι αν την πάρουν οι Πολωνοί. Και ρωτάμε με την ευκαιρία, μήπως μπορείτε να δώσετε εδώ στη Βουλή τα χαρτιά του διαγωνισμού; Να ξέρουμε τι πρόσφερε ο καθένας. Οχι ότι εμείς εξαρτάμε από το τίμημα αλλά κι αυτό έχει σημασία. Γίνεται ένας διαγωνισμός, γιατί όλο για διαφάνεια λέτε, έχουμε τρελαθεί στη διαφάνεια εδώ πέρα... Εδώ είναι ένας διαγωνισμός... τρεις το λάδι, τρεις το ξίδι, ποιοι πήραν μέρος; Ηταν μια γαλλική, μια πολωνική, ήταν μια βουλγάρικη και μια από τη Ρουμανία αν δεν κάνω λάθος. Η Βουλγαρία και η Ρουμανία δε φαίνεται ότι έχουν τέτοιες δυνατότητες.

Τι θα γίνει; Ας πάμε στη συμφωνία που έγινε στην τελευταία Σύνοδο της ΕΕ. Γιατί λέτε, το ΚΚΕ τι προτείνει; Μα το ΚΚΕ δεν μπορεί να κάνει προτάσεις, αγνοώντας όλες αυτές τις δεσμεύσεις. Εσείς θέλετε να δεχτούμε τις δεσμεύσεις, να δεχτούμε τα πάντα και να κάνουμε πρόταση. Τι πρόταση να κάνουμε; Αν δεν τα σαρώσει ο ελληνικός λαός αυτά. Λοιπόν...

Πάμε τώρα στην τελευταία συμφωνία. Ο προϋπολογισμός της ΕΕ, προϋπολογισμός ισοσκελισμένος στην ΕΕ, μη ισοσκελισμένος σε επίπεδο κάθε κράτους. Και για να ισοσκελίζεται, θα παίρνονται νέα μέτρα και χωρίς να περνάνε και από τα Κοινοβούλια. Τι κόπηκε, ποιο κομμάτι κόπηκε περισσότερο; Το αγροτικό. Στο 40%, αν δεν κάνω λάθος, ο προϋπολογισμός αφορά αγροτικές χρηματοδοτήσεις.

Και για να δείτε τώρα αυτές τις περίφημες συμμαχίες της ΕΕ. Ολοι τώρα είναι κατά της Μέρκελ. Μόλις πεις κατά της Μέρκελ, λύθηκε το ζήτημα... Η Μέρκελ είναι το ζήτημα μόνο; Εμείς είμαστε κατά της ΕΕ. Είτε είναι η Μέρκελ, είτε είναι οι σοσιαλδημοκράτες, που πάνε τώρα και συζητάνε να κατέβουν στις εκλογές με τους Πράσινους και την «Ντελίνκε» και συζητάνε, δεν ξέρω αν συμφωνήσουν, κατά της Μέρκελ.

Με την ευκαιρία, λοιπόν, να πούμε τι έγινε στην ΕΕ. Η Γαλλία συνήθως τα βρίσκει με τη Γερμανία. Η Γαλλία δεν τα βρήκε με τη Γερμανία, αλλά πήγε στο αντίθετο στρατόπεδο. Γιατί η Γαλλία έχει 17% καλλιεργήσιμης γης, η Ιταλία, η φίλη μας, που είναι στο Νότο, έχει 9%. Επομένως, από τη μείωση των επιδοτήσεων στην αγροτική παραγωγή δεν είχε κανένα πρόβλημα η Ιταλία, ο Μόντι. Το ίδιο θα έκανε και ο Μπερλουσκόνι, ο Πέπε Γκρίλο κ.λπ. Η Γερμανία έχει 10% καλλιεργήσιμης γης, μα η Γαλλία έχει 17%. Επομένως, τη Γαλλία την ενδιέφερε, πάλεψε για τον εαυτό της να πάρει μεγαλύτερο μέρος των επιδοτήσεων. Η Ιταλία πήγε με τη Γερμανία. Η Γερμανία έχει και τις Βόρειες χώρες.

Αυτή είναι η ΕΕ, η συμμαχία που παλεύουμε για να γίνουμε... ισότιμοι. Δεν πρόκειται να υπάρξει καμία ισοτιμία. Ανάλογα με τη στρατιωτική, πολιτική, οικονομική ή γεωστρατηγική θέση της κάθε χώρας, θα υπάρχουν έτσι ή αλλιώς συμμαχίες. Δεν είδατε τι είπε η Μέρκελ; Και χαιρετίζεται θετικά τώρα που πήγε στην Τουρκία. Καταρχήν, είπε ανεξάρτητο το Κυπριακό απ' την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ. Και μετά είπε ναι, αλλά η Τουρκία πρέπει να ανοίξει τα λιμάνια κ.λπ., για τους υδρογονάνθρακες.

Αυτό δε σημαίνει ότι στην Κύπρο θα λυθεί το ζήτημα και θα αποτραπεί η διχοτόμηση. Την Μέρκελ δεν την ενδιαφέρει, δεν είπε τις θέσεις που έχει ο ΟΗΕ, το Συμβούλιο Ασφαλείας για ενιαίο κράτος, ενιαία προσωπικότητα, διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία. Δεν είπε αυτό η Μέρκελ. Είπε ανοίξτε τα λιμάνια. Τι την νοιάζει αν είναι η μισή Κύπρος έτσι, αν είναι δύο κράτη η Κύπρος... Την νοιάζει να είναι ανοιχτά τα λιμάνια. Χειροκρότημα κι αυτό. Α, η Μέρκελ μίλησε υπέρ του Κυπριακού. Γιατί να μιλήσει υπέρ του Κυπριακού;

Αν δούμε τα αποτελέσματα στην Κύπρο - και έτσι γίνεται στο σύστημα - το «σχέδιο Ανάν» ήταν το πέμπτο θέμα και κριτήριο για τα κόμματα. Τέλειωσε. Το πέμπτο θέμα ήταν. Ετσι είναι, μεταστρέφονται οι άνθρωποι. Φυσικά όχι για πάντα. Κάποια στιγμή θα πάνε προς τα εμπρός. Περνώντας και μέσα από οπισθοχωρήσεις, τι να κάνουμε;

Γι' αυτό χρειάζεται το σύστημα και τον Μπερλουσκόνι και τον έτσι, και τον ιστορικό συμβιβασμό του Μπερλίνγκουερ. Χρειάζεται και τα ανανεωμένα κομμουνιστικά κόμματα και τα κομμουνιστικά κόμματα που βγάζουν τα σφυροδρέπανα. Ολα είναι χρειαζούμενα για το σύστημα. Καλά είναι όλα αυτά. Και την ανανέωση και το δογματισμό και τη συντήρηση.

Και με την ευκαιρία, κ. Σαμαρά, κάνατε μια ιστορική αναδρομή. Και όλα αυτά για να βγει αθώο το σύστημα. Αν δεν κάνω λάθος, πήγατε και στον Τρικούπη και δεν ξέρω πού, δίνοντας βάρος στην ανάπτυξη της βιομηχανίας και όχι της αγροτικής παραγωγής. Φέρτε μου μια χώρα της Ευρώπης, δεν πάω στην Αφρική ούτε στις ΗΠΑ, της Δυτικής Ευρώπης, που από τα τέλη του 19ου αιώνα και αρχές του 20ού αιώνα, έκανε αυτό που λέμε ισόρροπη ανάπτυξη με βάση τις δυνατότητες και της αγροτικής παραγωγής, της βιομηχανίας, της αγροτικής παραγωγής. Πρώτα η συσσώρευση χρημάτων έγινε με επενδύσεις στη βιομηχανία και μετά στην αγροτική παραγωγή. Το ίδιο ισχύει για την Αγγλία, τη Γερμανία, είχανε βέβαια τις αποικίες, παίρνανε από εκεί τα προϊόντα.

Για να αναπτυχθεί η αγροτική παραγωγή, ο πρωτογενής τομέας, χρειάζεται πολύ χρήμα να πέσει. Πρέπει να βελτιωθεί η ζωή του αγρότη, πρέπει να βελτιωθεί το μορφωτικό του επίπεδο, πρέπει να γίνει εκμηχάνιση, από εκεί που έπαιρνε τη συσσώρευση. Και σήμερα δε θα αλλάξει. Στην Ελλάδα, π.χ. τη δεκαετία του '50, τη μεταπολεμική Ελλάδα με ό,τι πέρασε κ.λπ. Ο ρυθμός ανάπτυξης του ΑΕΠ της Ελλάδας ήταν δεύτερος στην Ευρώπη μετά τη Γερμανία και ο ρυθμός του μέσου όρου του κατά κεφαλήν εισοδήματος, αυτό το νόθο πράγμα που βγαίνει, ο μέσος άνθρωπος, ήμαστε στην τρίτη θέση.

Τρεισήμισι φορές αναπτυσσόμενη η αγροτική οικονομία, πεντέμισι η βιομηχανική παραγωγή. Παρότι το σχέδιο Μάρσαλ πήγαινε για τη βιομηχανία, το πήγανε για στρατιωτικούς σκοπούς κ.λπ. Γινόταν ανάπτυξη. Πόσα εκατομμύρια έχουμε μετανάστες, από τις αγροτικές περιοχές κυρίως; Τέτοια ανάπτυξη και τέτοιοι εκσυγχρονισμοί θα γίνουν στην Ελλάδα. Μέχρι το '70 έφτασε το 50% του κατά κεφαλήν εισοδήματος στην Ευρώπη, της Ελλάδας που είχε ξεκινήσει από τον πάτο. Πόσους μετανάστες είχαμε; Ενα εκατομμύριο μετανάστες στην Ευρώπη και αλλού. Τέτοια ανάπτυξη βεβαίως θα κάνετε.

Θα αναπτυχθεί και η αγροτική παραγωγή. Πού; Λέτε από χτες, βγαίνουν στην τηλεόραση τα «παπαγαλάκια», τώρα λέει προτιμάνε οι γυναίκες τα φυτικά καλλυντικά γιατί τα χημικά είναι προβληματικά. Αρα καλλιεργούμε φυτά για να κάνουμε κρέμες. Ορισμένα τέτοια θα αναπτυχθούν. Αλλά αν αυξηθούν οι εισαγωγές από τη Βραζιλία και την Αργεντινή, τι θα γίνει; Νέα αύξηση και σε οπωροκηπευτικά. Οι μεγάλοι θερμοκηπιάδες θα επιβιώσουν. Ολοι οι άλλοι τι θα κάνουν; Αν έχουμε κήπο θα κάνουμε για να τρώμε εμείς. Αυτοσυντήρηση. Θα γυρίσουμε στην κοινοβιακή ζωή. Τέτοια πράγματα, τέτοια ανάπτυξη θα κάνετε.

Δεν έχουμε καμία αντίρρηση. Εμείς δεν καταστροφολογούμε. Επομένως, αν θέλετε, κι από αυτό το βήμα, δύο παραλλαγές ακούστηκαν. Τις τυποποιώ με το δικό μου τρόπο. Λιτότητα με ανάπτυξη ή ανάπτυξη με λιτότητα. Αυτό είναι το δίπολο. ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ με τους συν αυτώ. Να το πω και πιο επιστημονικά: Φιλελευθερισμός - κεϋνσιανισμός. Αυτά συζητιόνται στην Ευρώπη, μέχρι εκεί. Μπορεί να αλλάξει η συνταγή στην Ευρώπη; Διόλου απίθανο.

Κάποια στιγμή μπορεί να αλλάξει. Ανάλογα με το τι ανάγκη έχει σε κάθε χώρα η καπιταλιστική ανάπτυξη. Μπορεί να έχει ανάγκη από νέο κεϋνσιανισμό, γιατί ο παλιός τέλειωσε. Μπορεί να γίνει αυτό. Αλλά εμάς μας ενδιαφέρει τι θα γίνει για την εργατική τάξη, το λαό, κ.λπ. Και η ανεργία στην ύπαιθρο θα είναι μεγάλη. Και αυτά με τους νέους επιχειρηματίες κάποιοι, ναι, που έχουν μεγάλη ιδιοκτησία κι έχουν μια βοήθεια, μπορεί να επιβιώσουν. Δεν καταστροφολογούμε. Θα πάει η αγροτιά στο 4%, στο 5%.

Ακουσα κάποιον που είπε στη Βουλή ότι με την πολιτική της ΚΑΠ βοηθάει τους Γερμανούς αγρότες κ.λπ. Μα πόσο επί τοις εκατό είναι οι αγρότες στη Γερμανία. 4%; Τι είναι αυτό το 4%, αγρότες που ήταν στα μπλόκα, είναι στη Γερμανία; Ε, όχι. Ενα 4% θα μείνει. Δεν ωφελήσανε τους Γερμανούς αγρότες. Αυτοί ξεμπέρδεψαν με τη μικρή ιδιοκτησία πριν από εμάς. Εδώ καθυστέρησε.

Σας παρακαλώ πάρτε τα αιτήματα των αγροτών. Αυτά τα 16 αιτήματα εμείς επιμένουμε. Ούτε επαναστατικά είναι, ούτε τίποτα. Απλά είναι ο αργός θάνατος, να έχουν και λίγο χρόνο. Γιατί είτε με λιτότητα με ανάπτυξη της ΝΔ και της κυβέρνησης, είτε με ανάπτυξη με λιτότητα των άλλων, για την αγροτιά, όπως και για όλο τον εργαζόμενο λαό, τα πράγματα θα είναι πάρα πολύ άσχημα. Για τους λίγους πολύ καλύτερα.