Στο σπίτι του μικρού η ανώνυμη εταιρεία της ΔΕΗ είχε κόψει το ρεύμα επειδή η οικογένειά του δεν είχε να πληρώσει. Η ΔΕΗ που μετρά τα τεράστια κέρδη της κάθε μέρα στο χρηματιστήριο (σ.σ. κι αυτή χτεσινή είδηση στον οικονομικό Τύπο: «...τόσο η μετοχή του ΟΤΕ όσο και της ΔΕΗ έκλεισαν με κέρδη +1,31% και +2,88% αντίστοιχα»). Η ΔΕΗ που υπάρχει και λειτουργεί για να παρέχει φως, ζέστη, ενέργεια στο λαό και που έχει αναπτύξει το δίκτυό της με το μόχθο όλων των εργαζομένων, αυξάνει τα τιμολόγια με αποτέλεσμα οικογένειες να παγώνουν ή να ζουν στο σκοτάδι. Μόνο τα 4 τελευταία χρόνια τα λαϊκά νοικοκυριά πληρώνουν 50% ακριβότερο ρεύμα.
Είναι αναγκαίο να γίνει πράξη άμεσα αυτό που πολλές φορές έχει ζητήσει το ΚΚΕ: Να μην κοπεί σε κανένα σπίτι το ρεύμα. Να καταργηθούν όλοι οι φόροι και τα χαράτσια από τα τιμολόγια της ΔΕΗ. Να μειωθούν τώρα δραστικά τα τιμολόγια της ΔΕΗ για τις εργατικές - λαϊκές οικογένειες. Ομως, το ζήτημα της ενέργειας, της ηλεκτροδότησης των νοικοκυριών, δεν μπορεί να αφήνεται στις ορέξεις του κάθε ιδιώτη επιχειρηματία. Για το λαό και την οριστική επίλυση των προβλημάτων του και σε αυτόν τον τομέα είναι αναγκαία η διαμόρφωση ενός ενιαίου αποκλειστικά κρατικού φορέα ενέργειας, που θα αξιοποιεί σχεδιασμένα όλες τις δυνατότητες της χώρας για φθηνή ενέργεια και με σεβασμό στο περιβάλλον. Αυτή τη λύση προτείνει μόνο το ΚΚΕ και είναι ενταγμένη σε έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης προς όφελος του λαού.
«Δουλεύουμε για τις μεγάλες εταιρείες στην παραγωγή και το εμπόριο αγροτικών μηχανημάτων και καλλιεργητικών εφοδίων». Την παραπάνω επισήμανση μας την έκανε αγρότης που συναντήσαμε στο μπλόκο της Νίκαιας, από το χωριό Προάστιο Καρδίτσας, και να πώς αιτιολόγησε τη γνώμη του αυτή: Στην περιοχή του, μας είπε, πριν από λίγα χρόνια μεγάλη μερίδα παραγωγών απασχολούνταν στην τευτλοκαλλιέργεια. Η συντριπτική πλειοψηφία από αυτούς είχε πάρει δάνεια από την τότε κρατική Αγροτική Τράπεζα για την προμήθεια σπαρτικών μηχανών και τευτλοεξαγωγέων, μηχανήματα απαραίτητα για την καλλιέργεια και συγκομιδή του συγκεκριμένου αγροτοβιομηχανικού προϊόντος, καθώς η φύση του δεν επιτρέπει τη χειρωνακτική εργασία. Πολλά από αυτά τα δάνεια χορηγούνταν στα πλαίσια διαφόρων «σχεδίων βελτίωσης» των καλλιεργειών, τα οποία «έτρεχαν» όταν στην Ευρωπαϊκή Ενωση είχε ανοίξει η συζήτηση για την αναθεώρηση της Κοινής Οργάνωσης Αγοράς (ΚΟΑ) ζάχαρης στα πλαίσια της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ). Ολα τα σενάρια κατά τη διάρκεια της συζήτησης αυτής προέβλεπαν την κατακόρυφη μείωση της συγκεκριμένης καλλιέργειας για τα κράτη - μέλη της ΕΕ και συνεπώς την κατάργηση των σχετικών επιδοτήσεων...
Η υιοθέτηση τελικά αυτών των σχεδίων είχε ως αποτέλεσμα τη διάλυση της συγκεκριμένης καλλιέργειας στη χώρα μας και το κλείσιμο, οριστικό ή σχεδόν οριστικό, των εργοστασίων της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης (ΕΒΖ). Διότι η πρώτη ύλη για την παραγωγή ζάχαρης συνέφερε τα κυρίαρχα μονοπώλια της ΕΕ να εισάγεται είτε από τα «υπερπόντια εδάφη» όπου καλλιεργείται ζαχαροκάλαμο, είτε από άλλες χώρες σε αντίστοιχο γεωγραφικό μήκος και πλάτος που οι εδαφοκλιματικές συνθήκες ευνοούν αυτήν την καλλιέργεια. Το ζήτημα είναι ότι - εκτός από το κλείσιμο των εργοστασίων της ΕΒΖ με όλες τις αρνητικές συνέπειες - ο μηχανολογικός εξοπλισμός, που κόστισε τεράστια ποσά και στους αγρότες αλλά συνολικά στην οικονομία της χώρας και στο εμπορικό της ισοζύγιο, πλέον μένει στα αζήτητα και σκουριάζει στις αποθήκες. Ωστόσο, τα δάνεια που πήραν τότε οι παραγωγοί, συνεχίζουν να τα ξεπληρώνουν μέχρι σήμερα - και ποιος ξέρει για πόσο ακόμη - στην Τράπεζα Πειραιώς, που στο μεταξύ «αγόρασε» την ΑΤΕ...