Το νέο φορολογικό νομοσχέδιο, που κατέθεσε στη Βουλή η κυβέρνηση, αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της συνολικότερης οικονομικής της πολιτικής. Στο όνομα της αντιμετώπισης του δημοσιονομικού εκσυγχρονισμού, η κυβέρνηση εξαπολύει μια συνολική επίθεση διαρκείας στην εργατική τάξη και στα λαϊκά στρώματα της πόλης και της υπαίθρου, για να ικανοποιήσει τις σύγχρονες ανάγκες του κεφαλαίου και να διασφαλίσει την κερδοφορία του σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης και όξυνσης του ανταγωνισμού. Μιας επίθεσης που οδηγεί ευρύτατα λαϊκά στρώματα σε απόλυτη επιδείνωση της θέσης τους.

Το γεγονός ότι αποτελεί ένα ακόμη νομοσχέδιο διευκόλυνσης της δράσης των επιχειρηματικών ομίλων μέσα από νέες διευρυμένες φορολογικές απαλλαγές για το μεγάλο κεφάλαιο, το παραδέχεται και η ίδια η κυβέρνηση. Στην ίδια την εισηγητική έκθεση του νομοσχεδίου τονίζει ότι με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο επιδιώκει τη βελτίωση του πλαισίου φορολόγησης για τη διευκόλυνση της επιχειρηματικότητας, με βασικό στόχο τη βελτίωση των αποτελεσμάτων για την αναπτυξιακή διαδικασία.

Ο ισχυρισμός της κυβέρνησης ότι «το 2010 μπήκαν τα θεμέλια για ένα σύγχρονο πιο αποτελεσματικό και πιο δίκαιο φορολογικό σύστημα», αποτελεί μνημείο πολιτικής απάτης. Δε χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να αποκαλυφθεί το μέγεθος αυτής της απάτης. Οι αλλεπάλληλες αυξήσεις της έμμεσης φορολογίας (αυξήσεις των συντελεστών του ΦΠΑ και των ειδικών φόρων κατανάλωσης στα καύσιμα, τα ποτά και τα τσιγάρα) που πλήττουν το λαϊκό εισόδημα, σε συνδυασμό με τη διατήρηση και διεύρυνση των προκλητικών φοροαπαλλαγών για τους κεφαλαιοκράτες, καθιστούν το φορολογικό σύστημα ακόμα πιο άδικο και αντιλαϊκό.

Από 01/01/2011 μειώνεται ο φορολογικός συντελεστής από 24% σε 20% για τη φορολογία των νομικών προσώπων (ΑΕ, ΕΠΕ). Η νέα μείωση των φορολογικών συντελεστών των κερδών των επιχειρήσεων εκτιμάται ότι θα μειώσει τους φόρους τους κατά 300 εκατομμύρια ευρώ για το 2011.

Τα αποτελέσματα των αλλεπάλληλων φορολογικών νόμων των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ αποκαλύπτονται από το γεγονός ότι το 2000 τα έσοδα από την άμεση φορολογία των νομικών προσώπων ήταν 5.033 εκατομμύρια ευρώ, ενώ για το 2011 αυτά εκτιμάται ότι θα μειωθούν στα 2.800, ενώ τα έσοδα από την άμεση φορολογία των φυσικών προσώπων από 5.411 εκατομμύρια ευρώ που ήταν το 2000 εκτιμάται ότι θα ανέλθουν το 2011 στα 10.600 εκατομμύρια ευρώ (βλέπε πίνακα).

-- Ούτε χρόνο δε συμπλήρωσε η διατήρηση του μέτρου - σταθμός, όπως το χαρακτήριζε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ για την απόδοση της φορολογικής δικαιοσύνης, την αύξηση δηλαδή των φορολογικών συντελεστών για τα διανεμόμενα κέρδη στο 40% και σήμερα τους μειώνει στο 21% με την υπόσχεση ότι από του χρόνου αυτός θα ανέλθει στο 25%.

Επίσης, θεσπίζει διάταξη για τη μη φορολόγηση των μερισμάτων που προέρχονται από τις χώρες της ΕΕ εφόσον αυτά κατευθύνονται σε νέες επενδύσεις.

-- Παρατείνει για 4 ακόμη χρόνια το δικαίωμα στις επιχειρήσεις να εκπίπτουν επιπλέον το 50% των δαπανών που κάνουν για έρευνα και τεχνολογία. Το επιπλέον όφελος για τις επιχειρήσεις ξεπερνάει τα 5.000.000 ευρώ σε ετήσια βάση.

-- Δίνει τη δυνατότητα στους πλουτοκράτες να νομιμοποιήσουν το σύνολο των καταθέσεών τους στο εξωτερικό, καταβάλλοντας ένα συμβολικό φόρο ύψους 8%.

-- Παρέχει νέα προκλητικά προνόμια στο πιο προνομιούχο τμήμα του κεφαλαίου, στο εφοπλιστικό κεφάλαιο. Φτάνει στο σημείο να απαλλάξει τις off shore εταιρείες από την καταβολή ειδικού φόρου για τα ακίνητα που κατέχουν εφόσον τα εκμισθώνουν σε ναυτιλιακές εταιρείες. Διευρύνει για το σύνολο των εταιρειών που διαχειρίζονται ή εκμεταλλεύονται πλοία τα σκανδαλώδη προνόμια που προβλέπονται στο άρθρο 26 του ν. 27/1975 για το εφοπλιστικό κεφάλαιο.

-- Επεκτείνει τη δυνατότητα για τη μη καταβολή του ειδικού φόρου για τα ακίνητα στα ασφαλιστικά ταμεία και στις εταιρείες διαχείρισης ακινήτων που η καταστατική τους έδρα βρίσκεται σε χώρα εκτός ΕΕ, με μόνη εξαίρεση τις μη συνεργάσιμες χώρες. Διευκολύνει δηλαδή την εισαγωγή κεφαλαίων από τρίτες χώρες για την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας, τη στιγμή που εκφράζεται έντονο ενδιαφέρον από τα αραβικά κεφάλαια.

-- Σε αυτά τα πλαίσια, προχωράει στη δημιουργία Ανώνυμης Εταιρείας για τη διαχείριση, αξιοποίηση και εκμετάλλευση του συνόλου των ακινήτων και των εγκαταστάσεων του πρώην αεροδρομίου Ελληνικού.

-- Το κερασάκι στην τούρτα αποτελεί η ανάληψη από μεριάς του Δημοσίου της οφειλής ύψους 95 εκατ. ευρώ του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών προς την Εθνική Τράπεζα. Κάνει, δηλαδή, ένα δώρο στον Οργανισμό Λαμπράκη ύψους 95 εκατ. ευρώ, τη στιγμή που πετσοκόβει τους μισθούς και τις συντάξεις.

Το βασικό χαρτί της κυβερνητικής προπαγάνδας για την υποτιθέμενη απόδοση της φορολογικής δικαιοσύνης αποτελεί η πάταξη της φοροδιαφυγής.

Για την κυβέρνηση, «η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής επιβάλλεται πλέον ως εθνική ανάγκη, για την οικονομική ανάπτυξη και ευημερία της χώρας και των πολιτών της. Κυρίαρχη προτεραιότητα της σημερινής κυβέρνησης αποτελεί και επιβάλλεται να αποτελεί η αντιμετώπιση και καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, προκειμένου να υλοποιηθεί η επιταγή του άρθρου 4 του Συντάγματος, σύμφωνα με την οποία, οι Ελληνες πρέπει να συνεισφέρουν αδιακρίτως στα δημόσια βάρη, σύμφωνα με τη φοροδοτική τους ικανότητα».

Αποτελεί ένα ακόμη επεισόδιο της διαχρονικής σταυροφορίας που έχουν κηρύξει την τελευταία τουλάχιστον 20ετία οι ελληνικές κυβερνήσεις. Ομως, η φοροδιαφυγή πάει χέρι - χέρι, διασταυρώνεται και συναντιέται με τη σκανδαλώδη και συνεχώς διευρυνόμενη «νόμιμη» φοροαποφυγή του μεγάλου κεφαλαίου. Ιστορικά και για πρώτη φορά με επίσημο τρόπο καταγράφεται η φοροδιαφυγή το 1964 από τον τότε διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος Ξ. Ζολώτα.

Η διαχρονικότητα του φαινομένου και η αναποτελεσματικότητα των μέχρι τώρα μέτρων για την πάταξή της επιβεβαιώνουν το συμπέρασμα ότι αυτό το φαινόμενο αποτέλεσε επιλογή των κυβερνήσεων. Επιλογή, η οποία εξυπηρετούσε ένα σύνολο διαπλεκόμενων επιλογών, από την με έμμεσο τρόπο στήριξη της διαδικασίας μεγέθυνσης του κεφαλαίου, τη διευκόλυνση της πολιτικής κοινωνικών συμμαχιών της αστικής τάξης ιδιαίτερα με τα εκτεταμένα μεσαία στρώματα, τη χειραγώγηση των κρατικών ελεγκτικών μηχανισμών και τη συνδιαλλαγή τους με τους επιχειρηματικούς ομίλους.

Η ύπαρξη του φαινομένου της φοροδιαφυγής δεν αποτελεί μόνο ελληνικό φαινόμενο, αν και στη χώρα μας έχει μεγαλύτερη έκταση.

Η διεύρυνση της φοροδιαφυγής σε παγκόσμιο επίπεδο αποτελεί το αποτέλεσμα της απελευθέρωσης της διαδικασίας κίνησης του κεφαλαίου, της όξυνσης του φορολογικού ανταγωνισμού με την εμφάνιση των φορολογικών παραδείσων, οι τριγωνικές συνδιαλλαγές με αυτές τις χώρες. Ενώ σταθερή είναι η συμβολή της ύπαρξης των διαφόρων απορρήτων, από το φορολογικό και το εμπορικό ως το τραπεζικό απόρρητο.

Μάλιστα, δεν είναι τυχαίο το γεγονός, εξαιτίας της όξυνσης του φορολογικού ανταγωνισμού και της συνακόλουθης φοροδιαφυγής, ότι ένα από τα βασικά θέματα στις διαπραγματεύσεις για το Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας της ΕΕ αποτελεί η εναρμόνιση των φορολογικών πολιτικών. Ουσιαστικά, δηλαδή, επιταχύνεται η δρομολογηθείσα σε επίπεδο ευρωένωσης διαδικασία συνεχούς μείωσης των φορολογικών συντελεστών των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων και αντιμετώπιση των απωλειών εσόδων που αυτή έχει ως αποτέλεσμα από την αύξηση της έμμεσης φορολογίας.

Επί της ουσίας, η ενίσχυση των ελεγκτικών μηχανισμών και η υπέρμετρη αυστηροποίηση του νομικού πλαισίου θα αποτελέσουν την κλιμάκωση της φοροεπιδρομής ενάντια κυρίως στους αυτοαπασχολούμενους, τους μικρούς επαγγελματίες, εμπόρους και βιοτέχνες δημιουργώντας ένα ακόμη ασφυκτικό πλαίσιο για την επιβίωσή τους, δημιουργώντας ακόμη πιο ευνοϊκές συνθήκες επέκτασης της δράσης των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Γι' αυτό, άλλωστε, αρνείται πεισματικά και η σημερινή κυβέρνηση να εντάξει στα τεκμήρια την απόκτηση μετοχών και την ίδρυση επιχειρήσεων.

Η κριτική των άλλων κομμάτων του ευρωμονόδρομου επικεντρώνεται στην αναποτελεσματικότητα των ελεγκτικών μηχανισμών αναδεικνύοντας την απόσταση που υπάρχει ανάμεσα στα φορολογικά έσοδα ως ποσοστό του ΑΕΠ στην Ελλάδα από το μέσο ευρωενωσιακό όρο. Ενώ ΝΔ και ΛΑ.Ο.Σ. κάνουν πλειοδοσία για την παροχή ακόμη πιο γενναίων φοροαπαλλαγών για τη δημιουργία ενός ακόμη πιο ελκυστικού επιχειρηματικού περιβάλλοντος.

Το ΚΚΕ αντιμετωπίζει το συγκεκριμένο φορολογικό νομοσχέδιο ως αναπόσπαστο στοιχείο της ταξικής πολιτικής της κυβέρνησης και της ΕΕ. Καλεί τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα της πόλης και της υπαίθρου να μην ανεχτούν να υποβληθούν σε νέες άγριες θυσίες για να βρουν διέξοδο προς την υψηλή κερδοφορία τα τεράστια κεφάλαια που έχουν αποσπάσει από τη δική τους ληστεία οι μονοπωλιακές επιχειρήσεις. Ο δρόμος ανάπτυξης που υπηρετεί την κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητα του μεγάλου κεφαλαίου είναι αδιέξοδος και επικίνδυνος για το λαό.

Λαϊκή οργανωμένη ανυπακοή και συμμαχία για την απόκρουση και την ανατροπή της πολιτικής που υπηρετεί το μεγάλο κεφάλαιο. Ανάπτυξη για το λαό και όχι για τα μονοπώλια με λαϊκή εξουσία και αποδέσμευση από την ΕΕ.