Οι αντιασφαλιστικές ανατροπές που προετοιμάζονται στη Γαλλία, συνοδεύονται - ως συνήθως - από ιδεολογήματα που προβάλλουν ως «ξεπερασμένο» το αίτημα για καθολικό και δημόσιο σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης και προωθούν ως «σύγχρονο» το κεφαλαιοποιητικό σύστημα συνταξιοδότησης, με «ατομική μέριμνα» και «προσωπική ευθύνη» του εργαζόμενου. Η έκθεση Ντελεβουά (ύπατος αρμοστής για τις συντάξεις) παρουσιάζει «τα συστήματα Κοινωνικής Ασφάλισης» ως «καρπούς της κρίσης της δεκαετίας του 1930 και του Β' Παγκοσμίου Πολέμου», όπου «η κρίση των αγορών κεφαλαίου κατέστρεψε την εμπιστοσύνη στην εξατομικευμένη αποταμίευση»... Ούτε λίγο ούτε πολύ, η έκθεση ισχυρίζεται ότι τα δημόσια συστήματα Ασφάλισης προέκυψαν επειδή με τις κρίσεις του καπιταλισμού χάθηκε η εμπιστοσύνη στην «εξατομικευμένη αποταμίευση», που αποτελεί τον πυρήνα των μεταρρυθμίσεων στα σημερινά ασφαλιστικά συστήματα ανά τον κόσμο. Πέρα από το γεγονός ότι η ανάπτυξη δημοσίων συστημάτων Ασφάλισης συνδέθηκε με τις ανάγκες της καπιταλιστικής ανασυγκρότησης μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, αντανακλώντας και την επιρροή του σοσιαλιστικού συστήματος στις καπιταλιστικές χώρες, η έκθεση επιβεβαιώνει την τεράστια επισφάλεια που χαρακτηρίζει τις συντάξεις και τις άλλες παροχές στα κεφαλαιοποιητικά συστήματα, αφού τα επενδεδυμένα στον τζόγο κεφάλαια των ασφαλιστικών εταιρειών και οι εισφορές των εργαζομένων είναι εκτεθειμένα στα σκαμπανεβάσματα της καπιταλιστικής οικονομίας. Και επειδή οι οικονομικές κρίσεις είναι στο DNA του καπιταλισμού, κανείς και ποτέ δεν πρόκειται να εγγυηθεί τις συντάξεις σε ένα ιδιωτικοποιημένο σύστημα, όπως έδειξε άλλωστε και η πτώχευση μεγάλων ασφαλιστικών κολοσσών στο πολύ πρόσφατο παρελθόν. Αυτό είναι το ...«σύγχρονο» που φέρνει στο ασφαλιστικό σύστημα και η μεταρρύθμιση της κυβέρνησης ΝΔ, σε συνέχεια όλων των προηγούμενων.

Οι επιλογές των διοικητών στα νοσοκομεία του ΕΣΥ, που ανακοινώθηκαν την περασμένη Παρασκευή, έγιναν αντικείμενο αντιπαράθεσης μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, πίσω από την οποία γίνεται προσπάθεια να κρυφτεί η σύμπλευσή τους στην αντιλαϊκή πολιτική και την Υγεία. Τα δύο κόμματα τσακώνονται για τα προσόντα των νέων διοικητών και για το εάν τηρήθηκε η «αξιοκρατία». Δεν λένε όμως ότι το βασικό κριτήριο, με το οποίο επιλέγονται οι διοικητές των νοσοκομείων, δεν είναι άλλο από την ικανότητά τους να υπηρετούν και να προωθούν αποτελεσματικά την πολιτική της ιδιωτικοποίησης και της εμπορευματοποίησης της Υγείας, τη λειτουργία των δημόσιων μονάδων με καθαρά ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, την «ευθυγράμμιση» των δαπανών με τις περικοπές που προβλέπει κάθε χρόνο ο κρατικός προϋπολογισμός, τις παραπέρα ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις των υγειονομικών. Ολα αυτά δηλαδή που αναδεικνύει σήμερα ο «Ριζοσπάστης» στο πρώτο θέμα του και αποτελούν τον πυρήνα της πολιτικής της ΕΕ και των κομμάτων της. Κανένας πόνος δεν τους έπιασε επομένως για την υγεία του λαού και την «αναβάθμιση» του δημόσιου συστήματος Υγείας, που κι αυτήν τη βλέπουν μέσα από το πρίσμα της παραπέρα ιδιωτικοποίησης και εμπορευματοποίησης, μέσα δηλαδή από την αύξηση των πληρωμών για τους ασφαλισμένους, είτε απευθείας, είτε μέσω των ασφαλιστικών ταμείων. Ο ψευτοκαβγάς τους είναι για το «θεαθήναι» και καταλήγει σε «καθαρτήριο» της πολιτικής που συνθλίβει κυριολεκτικά τα δικαιώματα και τις ανάγκες των ασθενών και των εργαζομένων στην Υγεία.