Εκφράζοντας την πεποίθηση ότι το ΚΚΕ θα καταφέρει έως το Συνέδριό του να συνδυάζει και την πλούσια συζήτηση γύρω από τον απολογισμό και την πορεία του Κόμματος, αλλά και την έντονη δράση γύρω από τα μεγάλα και οξυμένα λαϊκά προβλήματα, ξεκίνησε τη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε, χτες, η ΓΓ της ΚΕ Αλέκα Παπαρήγα στη Θεσσαλονίκη όπου και περιοδεύει.

Συμπλήρωσε ακολούθως: «Η περίοδος που περνάμε, δεν είναι απλώς πονηρή, είναι άγρια. Αλλωστε, και αυτά που μας απασχολούν στο Συνέδριο, συνδέονται ακριβώς με την απόκτηση μεγαλύτερης ικανότητας να ανταποκριθούμε στην ευθύνη που έχουμε να δυναμώσει το λαϊκό κίνημα, να κατακτήσει κάποιες νίκες, να δημιουργήσει προϋποθέσεις προοπτικής σημαντικών και μεγάλων αλλαγών και στο κοινωνικό και στο πολιτικό επίπεδο».

«Ακούμε - τόνισε η Αλ. Παπαρήγα - ότι η Νέα Δημοκρατία επιλέγει πολιτική ήπιας προσαρμογής. Είναι και ψέμα και αστείο. Για τον εξής λόγο: Πρώτα απ' όλα η Νέα Δημοκρατία διαθέτει στα χέρια της ένα τεράστιο, ισχυρό οπλοστάσιο, τους νόμους που ψήφισε το ΠΑΣΟΚ. Ολα αυτά που η προηγούμενη κυβέρνηση υιοθέτησε στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Επομένως, έχει την πολυτέλεια να κερδίζει χρόνο, προκειμένου να συμπληρώσει το αντιλαϊκό νομοθετικό έργο».

Αλλωστε, συνέχισε, «μην ξεχνάμε ότι έφερε δύο νομοσχέδια, το φορολογικό και το αναπτυξιακό. Αν αυτά συνιστούν ήπια προσαρμογή, τότε ποια είναι η άγρια; Τσάμπα χρήμα στους ισχυρούς επιχειρηματίες, μέχρι και 100%».

«Τους απελευθερώνει τα χέρια από τις όποιες μικροδεσμεύσεις είχαν να συνδυάζεται η επιδότηση με την πρόσληψη προσωπικού. Τους καλύπτει, επίσης, να παίρνουν επιδόματα ανέργων και με όρους δουλεμπορίας και για λίγους μήνες εργατικό προσωπικό.

Και το πιο βασικό. Λέει: Καταργώ αυτόν τον έλεγχο που υπήρχε, από την πλευρά του κράτους, του υπουργείου, για τους φακέλους των επιδοτήσεων, για τις επιχειρήσεις και θα κρίνουν και θα αξιολογούν τις επιδοτήσεις οι ιδιώτες! Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει.

Δηλαδή, αν θέλετε, και αυτός ο τυπικός - για μας ήταν πάντα ουσιαστικός - έλεγχος που ασκούσαμε σε αυτά τα ζητήματα, καταργείται. Ποιον θα ελέγξεις τώρα. Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει.

Να πάρουμε το Φορολογικό. Λέει ότι ανέβασε το αφορολόγητο. Ψίχουλα, ούτε καν αναπληρώνει τις απώλειες που υπήρχαν τα προηγούμενα χρόνια και βρίσκεται σε πολύ μεγάλη απόσταση από τις απώλειες που θα έχουμε μπροστά μας.

Και στο κάτω - κάτω γιατί να μην ανεβάσει το αφορολόγητο όριο για τα πιο φτωχά λαϊκά στρώματα, από τη στιγμή που χρησιμοποιεί ως άλλοθι αυτό το μέτρο, για να παραχωρήσει προκλητικές φοροαπαλλαγές στο μεγάλο κεφάλαιο, στις μονοπωλιακές επιχειρήσεις; Και από τη στιγμή που υπάρχουν οι ειδικοί φόροι κατανάλωσης; Υπάρχει ο ΦΠΑ, υπάρχουν οι έμμεσοι φόροι. Μάλιστα, στην Ευρωπαϊκή Ενωση γίνεται συζήτηση να καταργηθούν οι άμεσοι φόροι. Κατ' αρχήν, ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος. Αυτοί, οι οποίοι πρέπει να φορολογούνται, δε θα φορολογούνται άμεσα».

Κατηγορηματικά η Αλ. Παπαρήγα υπογράμμισε πως αυτή δεν είναι πολιτική ήπιας προσαρμογής και συμπλήρωσε: «Οι κάμερες αυξάνονται, για λόγους, λέει, κυκλοφοριακούς. Αυξάνονται, πολλαπλασιάζονται και θα υπάρχει τάχα έλεγχος για το πώς χρησιμοποιούνται. Ποιος θα ελέγχει; Και αυτή η επιτροπή προστασίας των ατομικών δεδομένων, δεν έχει καν μηχανισμό ελέγχου του πώς χρησιμοποιούνται αυτά τα δεδομένα. Που δε φτάνουν αυτοί οι μηχανισμοί, σημασία έχει και ποιος ελέγχει, αλλά εν πάση περιπτώσει και αυτό.

Επομένως, η Νέα Δημοκρατία έχει όλα τα όπλα της στραμμένα εναντίον του λαού. Και το πιο βασικό, η Νέα Δημοκρατία κάνει το άλλο: Επιτρέπει, αφήνει, ωθεί τους ιδιώτες να παίρνουν οι ίδιοι μέτρα. Κοιτάξτε τι γίνεται στην Εμπορική Τράπεζα. Διαλύουν το σύστημα της επικουρικής Ασφάλισης.

Πετάνε κυριολεκτικά το ταμείο στο ΙΚΑ. Εδώ δεν πρόκειται για ενοποίηση προς τα πάνω, για ενοποίηση παροχής ίσων δικαιωμάτων σε όλους, αλλά πρόκειται για ένα πέταμα κυριολεκτικά, με στόχο τη μείωση των δικαιωμάτων. Και θα έρθει μετά η άλλη τράπεζα, η παράλλη κλπ. Αυτή είναι η ήπια προσαρμογή της Νέας Δημοκρατίας.

Οσον αφορά στο ΠΑΣΟΚ, εμείς θεωρούμε ότι η αντιπολίτευση που κάνει στη Νέα Δημοκρατία έχει ξεπεράσει και τον πήχη της αναίδειας.

Διότι σε τι επικρίνει τη Νέα Δημοκρατία; Στο ότι συνεχίζει την πολιτική του; Μάλιστα για το αναπτυξιακό νομοσχέδιο, παραπονείται ο κ. Παπανδρέου ότι δε θα έχει άμεση εφαρμογή. Θέλει αυτά τα δοσίματα στο κεφάλαιο να ξεκινήσουν όσο γίνεται πιο γρήγορα».

Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ διευκρίνισε γιατί το ΚΚΕ αναφέρει όλα αυτά: «Γιατί θεωρούμε ότι κάθε μέρα που περνάει, υπάρχει δυνατότητα η πολιτική πείρα του λαού να μετατραπεί σε μια σαφή και καθαρή συνείδηση, ότι όχι μόνο δεν μπορεί να ανεχτεί αυτή την κατάσταση, δεν μπορεί να ανεχτεί να τον κοροϊδεύουν και κυρίως να αποφασίσει από εδώ κι εμπρός να δίνει με αξιόμαχο τρόπο τη μάχη του, να 'χει αποτελέσματα και κυρίως να προλάβει αυτά που έρχονται και είναι μπροστά μας και τα οποία θα είναι πολύ χειρότερα.

Δύο προϋποθέσεις όμως υπάρχουν γι' αυτό: Ενα ζήτημα είναι να απορρίψει κυριολεκτικά, ακόμα θα έλεγα και ως λέξη, αυτόν τον όρο της συναίνεσης.

Δεν μπορεί να υπάρχει συναίνεση ανάμεσα στην πλουτοκρατία και τους εργαζόμενους. Οχι μόνο δεν πρέπει να υπάρξει συναίνεση, αλλά πρέπει να υπάρχει πλήρης, ανοιχτός και ολοκληρωμένος ανταγωνισμός έως τη ρήξη. Δεν υπάρχει ειρηνική συνύπαρξη ανάμεσα στους δύο, μόνο αντίθεση. Αν αυτό το πράγμα γίνει καθαρό στους εργαζόμενους θα έχουν κάνει ένα σημαντικό βήμα για ένα αξιόμαχο εργατικό Συνδικαλιστικό Κίνημα και όχι μόνο. Και αγροτικό και των μικρομεσαίων.

Αν, λοιπόν, έτσι δούμε την πλουτοκρατία, σημαίνει διαζύγιο για όσο γίνεται περισσότερους από το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία. Κυριολεκτικά διαζύγιο. Αν αυτά τα πράγματα αντιμετωπιστούν, τότε είναι βέβαιο ότι το Κίνημα θα αποκτήσει δύναμη, θα απελευθερωθεί η δυναμική του λαού που σήμερα είναι εγκλωβισμένη είτε στη μοιρολατρία είτε στην αυταπάτη και αυτό το κίνημα θα μπορέσει - θα το ξαναπούμε - να κερδίσει μάχες.

Δε λέμε ότι θα είναι εύκολο. Και αν θέλετε, η μεγαλύτερη δύναμη του λαϊκού κινήματος είναι η εξής: Η διαμόρφωση μιας κοινωνικοπολιτικής συμμαχίας με πολιτικό πρόγραμμα που έχει προοπτική και στόχο τη ριζική ανατροπή του συσχετισμού δύναμης και τη διεκδίκηση μιας εξουσίας που θα πηγάζει και θα στοχεύει μόνο στα συμφέροντα του λαού.

Το λέμε αυτό και για τον εξής λόγο: Στην ιστορία των λαϊκών αγώνων κανένα κίνημα δεν είχε κατακτήσεις αν δεν είχε προοπτική την τελική έκβαση της νίκης του λαού.

Ενα κίνημα που περιορίζεται να δίνει αμυντικές μάχες, που περιορίζεται στο να περιορίζει τις συνέπειες, που βλέπει τα πράγματα απλώς σαν μια διαπραγμάτευση, αυτό το κίνημα είναι καταδικασμένο να ρίχνει τουφεκιές στον αέρα. Ιδιαίτερα σήμερα που οι αγώνες των εργαζομένων αντικειμενικά πρέπει να πολιτικοποιηθούν.

Πολιτικοποίηση σημαίνει αντιπαλεύω, διεκδικώ με βάση τις σύγχρονες ανάγκες, αλλά βάζω και στόχο μια διαφορετική εξουσία. Εμείς, βεβαίως, την έχουμε περιγράψει, την έχουμε συζητήσει πολλές φορές με το λαό και θα τη συζητήσουμε ακόμα περισσότερο και τα επόμενα χρόνια, αλλά εν δράσει».

Αλλωστε, απαντώντας στο «γιατί τα τονίζουμε αυτά;», η Αλέκα Παπαρήγα σημείωσε πως «δεν είναι μόνο το σήμερα». «Αν μερικοί - επισήμανε - νομίζουν ότι μπορούν έστω έχοντας κάποιες απώλειες να βολευτούν στο σήμερα, κάνουν λάθος. Διότι μπροστά μας είναι το ξέσπασμα μιας οικονομικής κρίσης. Μετά το '90 - '93 η Ελλάδα δεν πέρασε αυτή τη φάση. Θα την περάσει. Εδώ την έχουν περάσει η Γερμανία, οι ΗΠΑ. Και την περνάνε και παρατεταμένα και όταν βγαίνουν από την ύφεση και από την κρίση είναι ακόμα πιο αδύνατες.

Επομένως, στην Ελλάδα η κρίση θα χτυπήσει πολύ βαθιά. Η Ελλάδα δεν είναι στην ηγεσία της ΕΕ, ούτε γενικά του ιμπεριαλιστικού κόσμου. Είναι σε μια θέση τέτοια που θα εισπράξει πολύ βαριές συνέπειες. Θα τις εισπράξει και η εργατική τάξη, αλλά και τα μικρομεσαία στρώματα.

Και αν κάποιος πιστεύει ότι δε θα τον χτυπήσει η οικονομική κρίση, ας σκεφτεί και κάτι άλλο. Η Ελλάδα δεν είναι μόνη της. Η Ελλάδα είναι αναπόσπαστο τμήμα της ΕΕ, του ΝΑΤΟ και, αν θέλετε, του παγκόσμιου συστήματος του καπιταλιστικού, του ιμπεριαλιστικού, σε μια περιοχή όπου τα επόμενα χρόνια μπορεί να έχουμε γεγονότα και εξελίξεις τρομερές.

Ας μην ξεχάσουμε τα σχέδια των Ηνωμένων Πολιτειών για τους αραβικούς λαούς, για το λεγόμενο αραβικό κόσμο, την Αφρική που υποφέρει από τις αντιπαραθέσεις ηγετικών δυνάμεων της ΕΕ και των Ηνωμένων Πολιτειών, τις εξελίξεις στη Ρωσία, στην Ουκρανία.

Μπορεί κανείς να μην είναι σε θέση να προβλέψει ποιο γεγονός είναι αυτό που θα οδηγήσει στην κρίση, ποιο γεγονός είναι εκείνο που θα οδηγήσει τους ιμπεριαλιστές να ανάψουν καινούριες φωτιές, αλλά αυτή είναι η τάση. Ζούμε σε μια περιοχή οξυμένων αντιθέσεων ανάμεσα στην ΕΕ, σε ηγετικές δυνάμεις της ΕΕ και των Ηνωμένων Πολιτειών για το πώς θα μοιράσουν τα λάφυρα της εκμετάλλευσης των λαών.

Και μεταξύ τους σήμερα μπορούν να απελευθερώσουν αυτές τις αντιθέσεις, ακριβώς επειδή το σοσιαλιστικό σύστημα, το οποίο ήταν απέναντί τους, τους ανάγκαζε να ενώνονται. Σήμερα, αυτές οι αντιθέσεις θα απελευθερωθούν και αυτές οι αντιθέσεις βεβαίως δεν έχουν να κάνουν με τα συμφέροντα των λαών, αλλά με τη διανομή. Και ο διαιτητής σ' αυτόν τον αγώνα δυστυχώς θα είναι ο πόλεμος, η κρατική καταστολή, ο αντιδημοκρατικός κατήφορος. Αυτά τα τάχα πολιτικά μέσα συνεννόησης είναι αστεία. Επομένως, πρέπει να σκεφτούμε και αυτό».

«Υπογραμμίζουμε όλα αυτά - κατέληξε η Αλέκα Παπαρήγα - για να επισημάνουμε για άλλη μια φορά ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας δεν πρόκειται να κάνει πίσω στις διεκδικήσεις που έχει καταθέσει για το εισόδημα, για τις συντάξεις, για το ωράριο εργασίας, για το ωράριο εργασίας των καταστημάτων που αφορά τους μικρομεσαίους, για το σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης, για την Παιδεία, για την Υγεία, για τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, τα οποία απειλούνται και εκχωρούνται και βρίσκονται κάτω από ιδιαίτερη απειλή, για τη συμμετοχή της Ελλάδας σε στρατούς κατοχής.

Ολο αυτό το ενιαίο πακέτο, το οποίο προβάλλουμε, εμείς θα συνεχίσουμε να το διεκδικούμε και ταυτόχρονα ακόμα πιο αποφασιστικά θα δουλέψουμε για να γίνει πιο πλατιά γνωστή η πρόταση μας στο λαό για την εναλλακτική λύση, για τη διαμόρφωση του μετώπου των δυνάμεων που θα διεκδικήσουν και την εξουσία στην πορεία.

Με αυτή την έννοια, καλούμε το λαό να βάλει κυριολεκτικά κερί στα αυτιά του και να κλείσει τα μάτια του σε όλη αυτή την αηδιαστική κατάσταση - με συγχωρείτε για την έκφραση που θα χρησιμοποιήσω - που έχει διαμορφωθεί τώρα τελευταία, η πολιτική ζωή του τόπου να αρχίζει και να τελειώνει σε παρουσιάσεις βιβλίων, σε δεξιώσεις, σε συνεστιάσεις, σε πολιτικά σόου, όπου συζητιέται ποιος θα είναι Πρόεδρος της Δημοκρατίας».

«Εχουμε φτιάξει - σημείωσε καταλήγοντας η Αλέκα Παπαρήγα - ίσως μια ομάδα τακτική και μια αναπληρωματική Προέδρων της Δημοκρατίας. Οι δημοσιογράφοι - σας λυπάμαι κυριολεκτικά - τρέχετε από πίσω να πιάσετε κανένα υπονοούμενο, κάποιος που θα πει κάτι, κανέναν ψίθυρο στο αυτί, να μαντέψουμε ποιος θα γίνει Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Δεν είναι αυτά τα πράγματα που απασχολούν το λαό. Αυτό που πρέπει να απασχολήσει είναι γιατί η προεδρολογία σ' αυτή τη φάση.

Και η προεδρολογία δεν είναι μόνο αποπροσανατολισμός, είναι η προσπάθεια που γίνεται να περάσει στον ελληνικό λαό η γραμμή της συναίνεσης. Πρόκειται για πράγματα, τα οποία, αν θέλετε, ευτελίζουν και αυτόν το θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας που τον υπερασπίζονται, ιδιαίτερα το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία σαν την πεμπτουσία και τη βιτρίνα, να πω, την κορωνίδα του συστήματος. Εμείς, οι οποίοι δεν είμαστε υπέρ αυτού του προεδρικού θεσμού, με πολύ μεγαλύτερη προσοχή και σοβαρότητα στεκόμαστε.

Τα μάτια του κόσμου είναι στραμμένα στους τόπους δουλιάς, στους τόπους κατοικίας, σ' αυτό που έγινε χτες στη Θεσσαλονίκη, στην πορεία των κλωστοϋφαντουργών, σ' αυτό που θα γίνει τις επόμενες μέρες, στα μεγάλα εργατικά συλλαλητήρια, στις αγροτικές κινητοποιήσεις, στη δράση των μικρομεσαίων. Εμείς παλεύουμε ακριβώς σ' αυτό το πεδίο. Ολα τα άλλα είναι επικίνδυνα για το λαό, αποπροσανατολιστικά και, σε τελευταία ανάλυση, είναι προσβολή και κοροϊδία.

Το πραγματικό δίλημμα είναι: Θα ανεχτούμε αυτή την κατάσταση ή θα τους κάνουμε τη ζωή δύσκολη; Των κομμάτων εξουσίας, της πλουτοκρατίας, των ηγετικών δυνάμεων της ΕΕ; Οχι μόνοι μας, μαζί με τους άλλους λαούς. Να τους κάνουμε τη ζωή δύσκολη σήμερα, να νικήσουμε αύριο.

Αυτά, κατά τη γνώμη μας, είναι που πρέπει να προβληματίζουν το λαό, την εργατική τάξη, τα άλλα λαϊκά στρώματα και όχι αυτά που απασχολούν τους από πάνω, οι οποίοι εν τω μεταξύ προωθούν την πολιτική τους κανονικά και δημιουργούν ένα πολιτικό σκηνικό, για να μπερδεύουν τον κόσμο και να τον οδηγούν στο σπίτι του και την απάθεια».