ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 27 Οχτώβρη 2002
Σελ. /32
ΔΙΕΘΝΗ
Επικίνδυνα σχέδια...

Ο ηγέτης της μοναδικής υπερδύναμης πρόεδρος των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους - Τζούνιορ έλαβε και υπέγραψε την εντολή της αμερικανικής γερουσίας να χρησιμοποιήσει τις ένοπλες δυνάμεις, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του, κατά του Ιράκ. Το σύμφωνο του συνόλου της αμερικανικής ηγεμονίας έγινε πράξη. Εκείνο που ακόμη δεν έγινε πράξη είναι οι συνεχιζόμενες ισχνές γαλλογερμανικές και ρωσικές αντιδράσεις. Πρόκειται για μια μεγάλη σκακιέρα ενδοσυμμαχικών (ΕΕ) κι εξωσυμμαχικών (Ρωσία) συμφερόντων.

Οι ΗΠΑ όμως επιμένουν στο όνομα μιας «παγκόσμιας» (όπως την ονομάζουν) στρατηγικής αναθέρμανσης της διεθνούς καπιταλιστικής οικονομίας. Το γεγονός, όμως, ότι αυτή η προσπάθεια παίρνει έντονο αμερικανικό χαρακτήρα δημιουργεί αντιδράσεις εταίρων κι όχι μόνο. Τα πετρέλαια της Μέσης Ανατολής εξακολουθούν να είναι η κύρια πηγή ενέργειας για τον καπιταλιστικό κόσμο. Επομένως, κάθε προσπάθεια εναντίωσης σε αυτόν τον κόσμο, υποχρεούται να βαδίσει στα χνάρια των δρόμων του πετρελαίου και στο πλευρό της παλαιστινιακής εξέγερσης.

Το επιπλέον επικίνδυνο στη ζοφερή διεθνή πραγματικότητα είναι η προσπάθεια αναθέρμανσης του λεγόμενου ζητήματος της ΛΔ Κορέας από την κυβέρνηση των ΗΠΑ. Το ζήτημα είναι παλιό και βρίσκεται στα «εν υπνώσει» σενάρια της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής. Ξαφνικά αποκαλύπτεται, προφανώς ηθελημένα, σχέδιο ταυτόχρονου πολεμικού χτυπήματος της ΛΔ Κορέας με αυτό του Ιράκ. Το φαινομενικά περίεργο είναι ότι ανακοινώνεται έμμεσα τη στιγμή που προηγούνται προσπάθειες επικοινωνίας μεταξύ της ΛΔ Κορέας και Νότιας Κορέας με ενθαρρυντικά δείγματα. Ανεξάρτητα από τις μεγάλες δυσκολίες του εγχειρήματος, δείχνει να εμποδίζει τη διατήρηση του ψυχροπολεμικού κλίματος που επιδιώκουν οι ΗΠΑ στην περιοχή και την πιθανή μετατροπή του σε θερμό. Αλλωστε ο συγκεκριμένος χώρος αγγίζει τα στρατηγικά συμφέροντα του υπερεθνικού καπιταλιστικού διευθυντηρίου (Ιαπωνία) όπως αυτό διαμορφώθηκε στις G7+1.

Φαίνεται ότι, τουλάχιστον, για ορισμένη πολεμοκάπηλη πλευρά της αμερικανικής κυβέρνησης, η συγκυρία ευνοεί με την παραλυτική συμπεριφορά του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και την καθυστέρηση ανάπτυξης ενός ισχυρά οργανωμένου διεθνούς αντιιμπεριαλιστικού κινήματος με αντικαπιταλιστικό προσανατολισμό.

Είναι αλήθεια ότι το λεγόμενο ταυτόχρονο διπλό πολεμικό χτύπημα των ΗΠΑ σε Ιράκ και ΛΔ Κορέας είναι από απαγορευτικά δύσκολο έως ανέφικτο κι ίσως ασύμφορο για πολλούς λόγους. Ωστόσο, αποκαλύπτεται, έστω και σε επίπεδο προθέσεων, η επεκτατική πολιτική του υπερεθνικού χρηματιστικού κεφαλαίου με επικεφαλής τις ΗΠΑ στο απόγειο του παραλογισμού. Μοιάζει με το βασιλιά που στην απόλυτη κυριαρχία του βασανίζεται από εφιάλτες επερχόμενων θεομηνιών. Η Νερωνική αυτή ψυχασθένεια που γεννιέται από τις εσωτερικές αντιφάσεις του καπιταλισμού και οδηγεί στην πυρά, δείχνει την πολιτική ηλιθιότητα των θιασωτών της «προσαρμογής» στις ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις, «γιατί μόνο έτσι θα γλιτώσουμε» ή «θα την κάνουμε» κατά τη μαλλιαρή.

Ο καπιταλισμός στην ιμπεριαλιστική του διάσταση και μάλιστα με την υπερεθνική μορφή πάνω ακόμη κι από μονοπώλια και πολυεθνικές, γίνεται ιδιαίτερα πιο επικίνδυνος σε συνθήκες απόλυτης κυριαρχίας. Η έλλειψη σοβαρών αντιστάσεων δημιουργεί νεκρικό κενό στον οργανισμό του. Του αφαιρεί τη ζωοδότρα πνοή που είναι η συνεχής διαπάλη κεφαλαίου - εργασίας, που τον υποχρέωσε από την εποχή της Παρισινής Κομμούνας ή να προχωρήσει στην αλαζονική του πορεία ή να θανατωθεί από το ρου της ιστορίας. Η αναζήτηση αντιστάσεων, που χωρίς αυτές παραλύει το νευρικό του σύστημα, στις τωρινές συνθήκες της πυρηνικής απειλής δύναται να τον οδηγήσει σε ένα πανανθρώπινο ολοκαύτωμα. Το ζήτημα της μορφής και του περιεχομένου των αντιστάσεων στον καπιταλισμό απασχόλησε το εργατο-λαϊκό κίνημα από αρχής εμφανίσεως του κεφαλαίου.

Η απάντηση στην ερώτηση «αντίσταση για τη δημοκρατική ανανέωση του καπιταλισμού ή για την επαναστατική ανατροπή του;» προσδιορίζει την πολιτική ποιότητα της κάθε πλευράς της πολυσχιδούς λεγόμενης Αριστεράς. Η πολεμική απειλή των ΗΠΑ περί «ταυτόχρονου πολεμικού χτυπήματος» στο Ιράκ και στη ΛΔ Κορέας, εντάσσεται, ακριβώς, στη σύγχρονη αλαζονική παρουσία του καπιταλισμού και στον προβληματισμό των μεθόδων της ανατροπής του.


Αντώνης ΔΑΜΙΓΟΣ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ