Ο αλησμόνητος Μάνος Χατζιδάκις, ένας από τους κορυφαίους συνθέτες της ελληνικής μουσικής του 20ού αιώνα, με την πολύτροπη, πολύχυμη, πηγαία λαϊκή, αλλά και καλλιεργημένη με τη μεγάλη ποίηση και βαθιά στοχαστική ευαισθησία του, δε σημάδεψε μόνον το είδος που αποκαλούμε τραγούδι. Σημάδεψε και το ελληνικό θέατρο, τη θεατρική τέχνη. Σπουδαία θεατρικά κείμενα, σκηνοθέτες, ηθοποιούς, χορογράφους. Ουσιαστικά, ο Μ. Χατζιδάκις, μαζί με τον Μίκη Θεοδωράκη, «εδραίωσαν» την ελληνική μουσική στο θέατρο πρόζας και έστρωσαν το «δρόμο» του θεάτρου στους νεότερους Ελληνες συνθέτες. Ο Μάνος Χατζιδάκις, με τις μουσικές του για θεατρικές παραστάσεις, έγραψε άλλη μια μεγάλη «ιστορία», η οποία αξίζει προσοχής και ειδικής μελέτης από τους ειδικούς. Η μουσική του, λ.χ., για τους αριστοφανικούς «Ορνιθες» ή το λορκικό «Ματωμένο γάμο», το μπρεχτικό «Κύκλο με την κιμωλία», για το «Θέατρο Τέχνης», είναι μεγάλα κειμήλια της μουσικής για το θέατρο.

Ομως δεν είναι μόνον αυτά. Είναι και άλλες συνθέσεις του για θεατρικά έργα, μεταξύ των οποίων είναι και τα εξής: Το πιραντελικό «Απόψε αυτοσχεδιάζουμε», που ανέβασε (1961-1962) ο θίασος Δημήτρη Μυράτ - Βούλας Ζουμπουλάκη, στο «Θέατρο Αθηνών» με τεράστια επιτυχία, και λόγω της μουσικής και των τραγουδιών που έγραψε ο Μ. Χατζιδάκις. Η μουσική κωμωδία «Καίσαρ και Κλεοπάτρα», από το ομώνυμο έργο του Μπέρναρ Σω, που παίχτηκε στο θέατρο «Κοτοπούλη» (1962-1963), σε σκηνοθεσία Αλέξη Σολομού, σκηνικά - κοστούμια Νίκου Εγγονόπουλου και με πρωταγωνιστές τον Τζαβαλά Καρούσο και την Αλίκη Βουγιουκλάκη. Το μουσικό θέαμα για ηθοποιούς, τραγουδιστές, χορωδία και ορχήστρα, με τίτλο «Πορνογραφία», που ανέβηκε στο θέατρο «Σούπερ Σταρ» (1982), σε στίχους Ν. Γκάτσου, Α. Δαβαράκη, Μ. Χατζιδάκι, σκηνοθεσία του συνθέτη.

Αυτά τα τρία έργα του για το θέατρο, όπως και δύο κύκλοι τραγουδιών, σε στίχους του Νίκου Γκάτσου, τη «Μυθολογία» (1965, με ερμηνευτή τον Γιώργο Ρωμανό) και την «Αθανασία» (1976, με ερμηνευτές τον Μανώλη Μητσιά και την Δήμητρα Γαλάνη), επανεκδόθηκαν από την ΕΜΙ. Τα cd προστατεύουν εξαιρετικά καλαίσθητα «χαρτοθήκες» και συνοδεύονται με τα - υπέροχα γραμμένα - κείμενα του Χατζιδάκι για κάθε έργο, τα προγράμματα των παραστάσεων, μια θεώρηση της εποχής κάθε έργου, της τότε υποδοχής τους από το κοινό.