Από τη χτεσινή συνέντευξη Τύπου. Δεξιά της Αλέκας Παπαρήγα, ο Θεοδόσης Κωνσταντινίδης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και υποψήφιος περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας με τη «Λαϊκή Συσπείρωση». Πρώτος από αριστερά, ο Γιώργος Μαρίνος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και υποψήφιος περιφερειάρχης Στερεάς Ελλάδας με τη «Λαϊκή Συσπείρωση» και δίπλα του ο Μάκης Μαΐλης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ

«Με την ευκαιρία και αυτής της συνέντευξης, ζητάμε από τα εργατικά - λαϊκά στρώματα να εμπιστευτούν τις θέσεις, τις εκτιμήσεις, τις προβλέψεις του ΚΚΕ, 15 μέρες πριν τις εκλογές και μάλιστα ύστερα από τη χτεσινή συνέντευξη του πρωθυπουργού. Μέχρι τώρα δεν έχουμε πέσει έξω στις εκτιμήσεις και στις προβλέψεις μας. Δεν είπαμε ψέματα στον ελληνικό λαό. Θα τολμούσα να πω ότι δεν του είπαμε ούτε μια υπερβολή.

Θυμίζω ότι λίγες μέρες μετά τις εκλογές, στην πρώτη συνέντευξή μας, είπαμε ότι ο λαός πρέπει να οργανώσει πόλεμο στον πόλεμο που θα δεχθεί και οι πάντες τότε ένιωσαν μεγάλη έκπληξη. Πώς ήταν δυνατόν λίγες μέρες μετά τις εκλογές και πριν ακόμα η κυβέρνηση φέρει τις προγραμματικές δηλώσεις της, πριν φέρει το πρόγραμμα της διακυβέρνησης στη Βουλή, πώς εμείς διακινδυνεύουμε μια τέτοια πρόβλεψη. Και πέσαμε μέσα στις προβλέψεις μας.

Για μας αυτό που έχει σημασία, με ό,τι θα πούμε παρακάτω, είναι οι εκλογές αυτές να αποτελέσουν έναν καινούριο σταθμό στη μακρόχρονη ιστορία των αγώνων του λαού και του Κόμματός μας από το 1974 και μετά. Να γίνει μία αρχή, να αρχίσει να ξηλώνεται αυτός ο αρνητικός, ο αντιδραστικός συσχετισμός δύναμης, ο οποίος οδήγησε σε ό,τι ζούμε σήμερα.

Στιγμιότυπο από τη συνέντευξη Τύπου

Ο κ. πρωθυπουργός μίλησε δύο ώρες χτες. Στην ουσία μέσα σε ένα τέταρτο είπε αυτά που ήθελε να πει, τα οποία βεβαίως ήταν ουσιαστικά, ανεξαρτήτως της ριζικής διαφωνίας που έχουμε μαζί του. Τι έκανε ο πρωθυπουργός χτες; Και γι' αυτό άλλωστε έκανε και τη συνέντευξη. Εκανε ωμό τρομοκρατικό εκβιασμό στο λαό και ιδιαίτερα στους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ, σε αυτούς οι οποίοι ανήκουν στα εργατικά - λαϊκά στρώματα και υποφέρουν όπως όλοι οι άλλοι και που προβληματίζονται, σκέφτονται, είναι βαθύτατα δυσαρεστημένοι και δικαιολογημένα απογοητευμένοι από το κόμμα το οποίο πίστευαν ως τώρα.

Εκανε τον εξής εκβιασμό: Εάν το ΠΑΣΟΚ δεν έρθει πρώτη δύναμη στις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές, τότε ανακόπτεται η πορεία της κυβέρνησης, έρχεται η χρεοκοπία και υπονόησε εδώ περιστολή συντάξεων, έρχεται αποσταθεροποίηση, θα χάσουμε την εύνοια των αγορών και των πιστωτών. Εν πάση περιπτώσει θα έρθει χάος. Και μάλιστα απείλησε ότι θα κάνει εθνικές εκλογές.

Επειδή κατάλαβε ο πρωθυπουργός ότι με τον εκβιασμό όλα δε λύνονται, ήθελε να δώσει κι ένα ηθικό άλλοθι στους ψηφοφόρους του για να υποκύψουν στον ανοιχτό εκβιασμό του και ήταν το εξής: Δε θα βάλουμε άλλα μέτρα στους μισθούς και στις συντάξεις. Τελεία, αυτό ήταν. Και τα λύτρα βέβαια αυτής της ομηρίας είναι γνωστά. Θέλει ψήφο.

Καταρχήν, εμείς το δηλώνουμε απερίφραστα με τους αγώνες, με το κοινωνικό λαϊκό μέτωπο, με την όξυνση των αγώνων και με την ανασύνταξη του κινήματος, αλλά και με την ψήφο στην κάλπη στις 7 και στις 14 Νοέμβρη. Δεν ξέρω αν θα κάνει και βουλευτικές εκλογές σύντομα ο πρωθυπουργός, αλλά και τότε πρέπει ο λαός να φιλοδοξήσει να ανακόψει αυτή την πορεία της βαρβαρότητας, να βάλει φρένο, να τους βάλει εμπόδια.

Και βέβαια θα είμαστε ουτοπιστές και θα ήταν και λάθος να πούμε ότι μπορεί να γυρίσουμε πίσω. Η ιστορία, η πολιτική ζωή κοιτάζει μπροστά. Πρέπει να πάμε μπροστά, με ένα κίνημα αποφασισμένο να επιβάλει στην αρχή ρήγματα στον πολιτικό συσχετισμό και στην πορεία την ανατροπή του.

Από πότε οι εκλογές είναι εκβιασμός; Είτε τοπικές, είτε εθνικές εκλογές; Οταν ο λαός παρεμβαίνει, όπως παρεμβαίνει, ακόμα και όταν εμάς δε μας αρέσει το αποτέλεσμα, σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τις εκλογές σαν κινδυνολογία, να τις χρησιμοποιήσουμε σαν ένα μέσο εκβιασμού και μάλιστα να τις συνδέσουμε και με αποσταθεροποίηση.

Η ζωή έχει δείξει, και στο προσωπικό επίπεδο αν το δει κανείς, και στο χώρο της δουλειάς, αλλά και στο πολιτικό επίπεδο, η υποχώρηση στον εκβιαστή σημαίνει ότι θα σου ζητήσει καινούρια λύτρα, καινούριες θυσίες. Καμία υποχώρηση στον εκβιαστή. Το αντίθετο, πρέπει εδώ να σηκώσεις το ανάστημά σου.

Να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα γύρω απ' τον εκβιασμό. Θα επέλθει, λέει, χρεοκοπία. Κοιτάξτε, η συμφωνημένη χρεοκοπία ξεκίνησε με την επίσημη αναγνώριση της κρίσης και την έναρξη διαπραγμάτευσης για το μνημόνιο. Αυτή ήταν η επίσημη συμφωνημένη χρεοκοπία.

Η χρεοκοπία στις συνθήκες της καπιταλιστικής κρίσης έχει δύο στοιχεία. Το πρώτο στοιχείο είναι η υποτίμηση της εργατικής δύναμης, της ικανότητας του εργαζόμενου να παράγει πλούτο και αυτή την υποτίμηση την έχουμε με τους μισθούς, τις συντάξεις, με το σύνολο και των οικονομικών αμοιβών και των κατακτήσεων που πάρθηκαν πίσω. Και είμαστε σε πορεία συνεχούς υποτίμησης.

Η υποτίμηση, η χρεοκοπία του λαού η συμφωνημένη, όχι η άναρχη, έχει ξεκινήσει. Τι να φοβηθεί ο λαός; Αυτό που δε θα αποφύγει καμία καπιταλιστική χώρα, είναι ότι θα γίνει υποτίμηση του κεφαλαίου είτε με τη μορφή του χρήματος, του λιμνάζοντος χρήματος, είτε με τη μορφή εμπορευμάτων.

Απ' αυτή όμως τη διαδικασία της υποτίμησης του κεφαλαίου θα βγουν δυναμωμένοι πολυεθνικοί όμιλοι, μονοπώλια και αυτά που δρουν στην Ελλάδα και έξω απ' την Ελλάδα. Κάποιοι θα χάσουν μερίδια αγοράς, κάποιοι μπορεί και να καταστραφούν, αλλά έχοντας εξασφαλίσει τα παιδιά και τα τρισέγγονά τους και κάποιοι θα γίνουν ακόμα πιο ισχυροί.

Αυτός ο οποίος θα είναι χαμένος οπωσδήποτε θα είναι ο λαός. Επομένως, τι να φοβηθούμε; Η χρεοκοπία έχει ξεκινήσει. Στην πορεία θα δείτε ότι θα έχουμε συμφωνημένη χρεοκοπία. Τώρα μπορεί να την πουν επανεκτίμηση του ορίου λήξης του μνημονίου, μπορεί νέο μνημόνιο, διαπραγμάτευση ή αναδιαπραγμάτευση.

Και να το ξεκαθαρίσουμε, γιατί ακούμε και από κάποιες άλλες πολιτικές δυνάμεις, νομίζω από τον Συνασπισμό, για αγωνιστική διαπραγμάτευση. Διαπραγμάτευση από μία κυβέρνηση σαν το ΠΑΣΟΚ στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ενωσης δεν μπορεί να είναι αγωνιστική, αλλά συμφωνία για το πόσα θα χάσουν οι εργαζόμενοι. Επομένως, αυτό το χαρτί της χρεοκοπίας ο λαός δεν πρέπει καθόλου να το φοβηθεί.

Είναι ψέμα χοντρό και δεν αποτελεί ηθικό άλλοθι για τους ανθρώπους που θα θελήσουν να υποκύψουν στον εκβιασμό του ΠΑΣΟΚ ότι δε θα έρθουν νέα μέτρα. Πρώτον, ήδη τρέχουν μέτρα που έχουν παρθεί και ακόμα δεν έχουμε δει στο σύνολο τις επιπτώσεις τους. Θα τρέξουν μέτρα που βρίσκονται στη διαδικασία της Βουλής.

Ηδη τρέχουν μέτρα που έχει εξαγγείλει ο πρωθυπουργός, και μάλιστα σαφώς εδώ η τρόικα, η ΕΕ και το ΔΝΤ λένε ότι τα επόμενα μέτρα θα είναι στα νοσοκομεία, στα ασφαλιστικά ταμεία και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση λένε, διοίκηση τη λέμε εμείς. Αυτά τα μέτρα τι σημαίνουν; Περικοπές κοινωνικών δαπανών. Δεν είναι απαραίτητο να κόψει παραπέρα το μισθό. Τι να κόψει; Θα τα πάρει αλλιώς, μέσα απ' τους τομείς που είπαμε.

Για παράδειγμα, ήταν τυχαία η πρόσκληση της κυρίας Κατσέλη να αναλάβουν οι ασφαλιστικές εταιρείες τους ανέργους και τους χρόνια πάσχοντες οι ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες; Σε βάρος του ΙΚΑ θα γίνουν αυτά. Εχουμε μείωση εργοδοτικών εισφορών. Οταν τους δίνει 2 δισ. τώρα, στην ουσία μειώνει τις εργοδοτικές εισφορές. Τα παίρνει απ' τους ανέργους και τα δίνει στην εργοδοσία, η οποία θα χρησιμοποιήσει αυτά τα χρήματα για πολύ λιγότερες θέσεις εργασίας.

Ερχεται η κατάργηση στα βαρέα και ανθυγιεινά. Ερχεται το ζήτημα των επικουρικών. Αυτά είναι όλα μέσα στο μνημόνιο. Ηδη έχει εξαγγείλει μέτρα για δύο χρόνια. Υπογραμμίζουμε, αν δεν αλλάξει ο συσχετισμός δύναμης, εάν δεν μπει ένα φρένο, αν ο λαός δε βγει στο προσκήνιο, θα έχουμε και νέο γύρο συμφωνημένης χρεοκοπίας που θα τον πληρώσει 100% ο λαός.

Χτες ο πρωθυπουργός μίλησε για αποσταθεροποίηση. Τι εννοεί αποσταθεροποίηση; Εμείς λέμε καθαρά, όσο σταθεροποιείται αυτό το αντιδραστικό πολιτικό σύστημα, είτε με τη μορφή της εναλλαγής μονοκομματικών κυβερνήσεων, είτε δοκιμαστούν και κυβερνήσεις συνεργασίας, αυτό σημαίνει ότι αποσταθεροποιεί το βιοτικό επίπεδο του λαού και τα δικαιώματά του.

Το αντίθετο πρέπει να γίνει. Το λαϊκό κίνημα να αρχίζει να δημιουργεί τρανταγμούς και κλονισμούς στο πολιτικό σύστημα. Να του αφαιρεί δύναμη. Δεν μπορεί να το ανατρέψει μια και έξω. Αλλά πρέπει να αρχίσει να αξιοποιήσει την αδυναμία του. Οσο δυναμώνει ο λαός τόσο πιο αδύναμο θα κάνει το πολιτικό σύστημα για να το νικήσει στο τέλος.

Αναμφισβήτητα ετοιμάζονται σενάρια για κυβερνήσεις συνεργασίας. Δεν έχει σημασία αν θα υλοποιηθούν σε 2 - 3 χρόνια ή σε 5. Αυτό θα εξαρτηθεί από το βαθμό εγκλωβισμού του λαού σε δύο μεγάλα κόμματα. Και η κα Μπακογιάννη και ο κ. Μητσοτάκης και ο κ. Δημαράς και ο κ. Μητρόπουλος και ο κ. Καρατζαφέρης, όλοι αυτοί δουλεύουν και ο κ. Ψαριανός, κόμματα ή στελέχη σε διατεταγμένη υπηρεσία. Δουλεύουν για ένα εναλλακτικό πολιτικό σχήμα, εναλλακτικό τρόπο διακυβέρνησης.

Εχουν την εντύπωση ότι θα εμποδίσουν το λαό να αντιδράσει στα χειρότερα μέτρα. Μάλιστα, το θέλουν σαφώς ή κεντροδεξιό ή κεντροαριστερό ανάλογα. Και εδώ είναι η διαμάχη ανάμεσα στη Νέα Δημοκρατία και στο ΠΑΣΟΚ, αν θα είναι με κορμό το ΠΑΣΟΚ ή αν θα είναι με κορμό τη Νέα Δημοκρατία. Ποιος θα έχει το πάνω χέρι.

Είναι απάτη επίσης αυτό που για άλλη μια φορά έκανε ο πρωθυπουργός χτες. Οι δημοσιογράφοι βασικά ρωτούσαν για το αν θα υπάρχουν νέες φοροαπαλλαγές στις επιχειρήσεις, δεν έβαλαν θέμα για τους έμμεσους φόρους. Ρωτούσαν αν το 20% θα γίνει 10% για τους μεγαλοεπιχειρηματίες και τι θα γίνει με τη φορολογία των διανεμόμενων κερδών. Ο πρωθυπουργός έκανε τη λαθροχειρία που είχε κάνει και προεκλογικά. Εκανε ένα διαχωρισμό ανάμεσα στα διανεμόμενα κέρδη σε μετόχους - φυσικά πρόσωπα και στα αδιανέμητα που μένουν στις επιχειρήσεις για να συνεχίσουν την παραγωγική διαδικασία.

Καταρχήν αυτός ο διαχωρισμός σε συνθήκες απελευθέρωσης της αγοράς, καπιταλισμού είναι δύσκολος. Γιατί τα φυσικά πρόσωπα παίρνουν ένα μέρος των μετοχών ή μέσω των επιχειρήσεων και αγοράζουν μετοχές σε οφσόρ εταιρείες στο εξωτερικό και άντε να βρεις τα διανεμόμενα κέρδη των φυσικών προσώπων σε συνθήκες απελευθέρωσης της αγοράς. Ας μη γελιόμαστε. Ενα αυτό.

Το πόσες μετοχές έχουν φυσικά πρόσωπα τα οποία ανήκουν σε μεγάλους, πανίσχυρους ομίλους δε βρίσκεται. Τι μπορεί να πιάσουν; Μεσαίους μετόχους που τα κρατάνε εδώ στην Ελλάδα και δεν τα στέλνουν στο εξωτερικό. Και έχει αφήσει ανοιχτή την πόρτα της μείωσης της φορολογίας. Πρώτα πρώτα με τα κίνητρα, με το fast track, με την πράσινη ανάπτυξη. Είπε, για την ώρα θα αφήσει το ποσοστό φορολογίας, γιατί ήδη στη Βουλή ο αναπτυξιακός νόμος ανοίγει το θέμα να πέσει η φορολογία κι αυτών, απλώς δεν έχει ολοκληρωθεί αυτή η διαδικασία.

Και να σας πω και κάτι άλλο; Ψίχουλα θα πάρει από τα φυσικά πρόσωπα, τους μετόχους, από τα διανεμόμενα κέρδη σε σχέση με τα κίνητρα και τον πακτωλό που τους έχει εξασφαλίσει.

Λέει ο πρωθυπουργός: Μα άμα δεν είχαμε το μνημόνιο δε θα πληρώναμε τους μισθούς και τις συντάξεις. Αυτό που δείχνει είναι ότι όταν έχουν δυσκολία πνίγουν το λαό, ο οποίος δε φταίει. Γιατί, δηλαδή, δε θα έδινε τους μισθούς και τις συντάξεις; Να τα έπαιρνε από τους μεγάλους επιχειρηματίες. Αλλά και εάν δεν πλήρωνε, ξέρει πολύ καλά τι θα γινόταν. Τότε θα άνοιγε πιο καθαρά το θέμα των δύο δρόμων ανάπτυξης. Δεν υπάρχουν αδιέξοδα - για να πω κι εγώ, όπως λέει ο κ. Παπανδρέου. Δεν υπάρχουν αδιέξοδα στη δημοκρατία.

Αδιέξοδος είναι ο μονόδρομος που επιβάλλεται σήμερα και από αυτή την άποψη εμείς σηκώνουμε το γάντι, άλλωστε πρώτοι ρίξαμε το γάντι στον πρωθυπουργό ότι οι εκλογές στις 7 και στις 14 Νοέμβρη έχουν τον ίδιο πολιτικό πυρήνα που έχουν και οι εθνικές εκλογές, χωρίς καθόλου να χάνουν τον ιδιαίτερο χαρακτήρα τους, με την έννοια ότι εκλέγουν τοπικά όργανα.

Και μόνο αν απαριθμήσει κανείς τις αρμοδιότητες του "Καλλικράτη", που είναι για τα πάντα, από την ανάπτυξη μέχρι τα νοσοκομεία, τους παιδικούς σταθμούς, τα σχολεία, με ό,τι ασχολείται δηλαδή μία κυβέρνηση, αυτό καθορίζει τον πολιτικό χαρακτήρα. Και ακόμα από το γεγονός ότι ο "Καλλικράτης" - το λέει και ο πρωθυπουργός - είναι το μέσον εκείνο, ο αγωγός - δεν έγινε τώρα με την κρίση - ο οποίος θα βοηθήσει και στην υλοποίηση του μνημονίου.

Επομένως, ψηφίζουμε με κριτήριο από τα σκουπίδια και τις χωματερές, τους ελεύθερους χώρους μέχρι τη συνδιαχείριση του Αιγαίου από το ΝΑΤΟ που έχει αποφασίσει η κυβέρνηση με τον Ερντογάν και όπου εξαιρούνται και δε θεωρείται ελληνικός χώρος για την κάλυψη της άμυνας 21 νησιά. Και το μόνο παζάρι που κάνει τώρα η κυβέρνηση είναι αν θα γίνει στρατηγείο στη Λάρισα ή αν θα υπαχθούν και τα 21 νησιά στο στρατηγείο της Σμύρνης.

Να ξεκαθαρίσουμε το εξής: Τα ανταλλάγματα που ζητάει η κυβέρνηση πού είναι; Στη Μέση Ανατολή, στην Ανατολική Μεσόγειο και κυρίως ζητάει ανταλλάγματα στα Βαλκάνια. Παίζει το παιχνίδι πάρε - δώσε με τον ιμπεριαλισμό, είναι ένα παιχνίδι όπου πέρα από το ότι γίνεται ανισότιμα γιατί η Ελλάδα δεν είναι ηγετική, ιμπεριαλιστική δύναμη, είναι πιο ενδιάμεση, αλλά δεν είναι αυτό που μας καίει εμάς. Εμείς είμαστε εναντίον της ιμπεριαλιστικής πολιτικής και των μικρών και των μεγάλων, αλλά την εμπλέκει ακόμα περισσότερο μέσα σε διάφορα στρατόπεδα αντιπαραθέσεων, για τη διανομή των αγορών, τη διανομή του νερού, του πετρελαίου, του φυσικού αερίου κλπ. Οπως ξέρετε, ο ανταγωνισμός και ιδιαίτερα για το πετρέλαιο πάντα έχει αίμα. Οταν ολοκληρωθεί με τα πολιτικά και οικονομικά μέσα, τα εμπορικά, τα νομισματικά, τότε έρχονται και τα όπλα.

Επομένως, δεν μπορεί κανείς να περιορίζει την εκλογική μάχη και να πει 7 και 14 Νοέμβρη κρίνονται τα τοπικά και μετά θα πάμε στα γενικά.

Θα είναι ένας σταθμός αυτή η εκλογική μάχη. Με ποια έννοια. Η θα αφαιρέσει ένα εμπόδιο από το λαό ή θα του προσθέσει ένα καινούριο εμπόδιο, πιο ψηλό από αυτά που είχε. Από αυτή την άποψη τι μπορεί να γίνει στις 7 του μήνα; Να γίνει η πρώτη θετική αλλαγή στο συσχετισμό δύναμης και να ενισχυθεί μία συγκεκριμένη τάση.

Η μια άκρη της τάσης είναι το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ να χάσουν τόσες ψήφους που να θεωρηθούν οι εκλογές ήττα τους. Να ενισχυθεί σαφώς το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ που εκφράζεται ως "Λαϊκή Συσπείρωση", στο οποίο συμμετέχουν και άνθρωποι που δεν είναι κομμουνιστές. Αυτό το ψηφοδέλτιο να ενισχυθεί αποφασιστικά και μόνο αυτό. Δηλαδή, η μεταπήδηση από το μπλοκ των δύο κομμάτων προς το ΚΚΕ και στη "Λαϊκή Συσπείρωση" είναι η ποιοτική αλλαγή που ρεαλιστικά πρέπει να γίνει στις 7 και 14 του Νοέμβρη.

Αυτό το μήνυμα πρέπει να πάει στις Βρυξέλλες, στην Ουάσιγκτον, αυτό το μήνυμα πρέπει να παραλάβει η κυβέρνηση. Αυτό το βήμα έχει δυναμική. Εμείς δε θα πούμε αυτά που έλεγε ο κ. Αλαβάνος και ο κ. Τσίπρας ότι ανατρέπουμε το πολιτικό σκηνικό γιατί άλλαξε η Μαριέττα και πήγε ο Στυλιανίδης κλπ. Η να πούμε αυτά που λέγονται σήμερα, ότι ο κ. Δημαράς, ο κ. Καμίνης και ο κ. Ψωμιάδης θα φέρουν κυβερνήσεις συνεργασίας και αλλαγές στο πολιτικό σκηνικό. Ο κ. Δημαράς θα πάει τις ψήφους στο ΠΑΣΟΚ, ο κ. Ψωμιάδης στη Νέα Δημοκρατία, ας κάνει τον ανεξάρτητο και το παιδί του λαού. Ο κ. Καμίνης θα τις πάει στο ΠΑΣΟΚ. Καμία αλλαγή του πολιτικού σκηνικού δε θα φέρουν.

Η δύναμη - εφόσον μας τη δώσει ο λαός - δε θα είναι δύναμη σε ένα Μεσσία να του λύσει τα προβλήματα. Θα είναι μία δύναμη που θα απελευθερώσει το θάρρος και τη δράση και την πρωτοβουλία του λαού. Σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να θεωρήσει και να πει το ΚΚΕ ότι κέρδισε ιδεολογικά και πολιτικά όλους τους ανθρώπους αυτούς μέσα σε ένα χρόνο από τις εκλογές του 2009. Θα είναι αυτό που λέμε η λαϊκή συσπείρωση σε δύναμη και άνοδο».