Η αναφορά στην «Αριστερά» κάθε άλλο παρά την υπεράσπιση των λαϊκών δικαιωμάτων μπορεί να προσδιορίζει, όταν σ' αυτήν κατατάσσουν το ΠΑΣΟΚ και το ΣΥΝ. Αλλά το αστικό πολιτικό σύστημα μόνον τέτοια «Αριστερά» το βολεύει. Ετσι, προπαγανδιστικά επιχειρήματα, όπως «η "Αριστερά" είναι κατακερματισμένη γι' αυτό σπέρνει απογοήτευση στο λαό», ή ότι «χρειάζεται μια μεγάλη "Αριστερά" γι' αυτό προέχει η ενότητά της την οποία δε θέλει το ΚΚΕ», ή ακόμη ότι «απέναντι στην πολιτική της "ενότητας της Αριστεράς" το ΚΚΕ επιμένει στην πολιτική της απομόνωσης και της περιχαράκωσης», προβάλλονται στην πρώτη γραμμή της αστικής προπαγάνδας, ιδιαίτερα σε μεγάλες πολιτικές μάχες. Το ίδιο έγινε και στις νομαρχιακές και δημοτικές εκλογές, και ιδιαίτερα στην ερμηνεία των εκλογικών αποτελεσμάτων. Το συμπέρασμα των αστικών ΜΜΕ και άλλων προπαγανδιστικών επιτελείων: «Ηττήθηκε η πολιτική περιχαράκωσης του ΚΚΕ, ενισχύθηκε η πολιτική της "ενότητας της Αριστεράς" του ΣΥΝ».

Η αντιπαράθεση που άνοιξαν με οξύτητα τα αστικά προπαγανδιστικά επιτελεία εστιάζει στο καίριο για τα λαϊκά συμφέροντα ζήτημα στρατηγικής σημασίας, «ποιες συμμαχίες σε ποια πολιτική βάση».

«Αντιλαμβανόμαστε μια ΤΑ και τοπικές αρχές σε αντίθεση με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις που τη χρησιμοποιούν για να περάσουν τις αντιλαϊκές επιλογές στο οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο. Σε αντίθεση με την παθητική στάση και μοιρολατρική λογική της προσαρμογής.

-- Προβάλλουμε την απαίτηση για τοπικές αρχές που να διευκολύνουν τη συσπείρωση, την οργάνωση, την αγωνιστική δράση του λαού. Να αποκρούουν την αντιλαϊκή πολιτική(...).

Η διεκδικητική αντίληψη για την ΤΑ απαιτεί:

-- Την απόκρουση κάθε μεθόδευσης ή πρακτικής που προσπαθεί να περάσει το ξεπούλημα της δημόσιας και δημοτικής περιουσίας και μεγάλων αναπτυξιακών έργων μέσα από την ΤΑ, χρησιμοποιώντας την ως προκάλυμμα.

-- Την ενεργητική αντίδραση σε κάθε προσπάθεια για την ιδιωτικοποίηση αρμοδιοτήτων, υπηρεσιών και μηχανισμών λειτουργίας της.

-- Την αντιπαράθεση στις προσπάθειες κατάργησης ή εμπορευματοποίησης υπηρεσιών κοινωνικού χαρακτήρα.

-- Την αντίθεση στη χρησιμοποίηση των κονδυλίων από την ΕΕ με τρόπους και διαδικασίες που αμβλύνουν και διαβρώνουν συνειδήσεις.

-- Η ΤΑ να αναδειχτεί σε θεσμό υπεράσπισης της ειρήνης. Να αντιταχθεί σε κάθε μορφής εμπλοκή της χώρας μας σε επεμβάσεις άμεσα ή έμμεσα, μέσω των ιμπεριαλιστικών μηχανισμών του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, των ΗΠΑ.

-- Ζητάμε την ψήφο του λαού όχι απλά για μια φιλολαϊκή διαχείριση στο δήμο, στο νομό, αλλά και για να αντιπαλέψουμε, να εμποδίσουμε να υλοποιηθούν αντιλαϊκές επιλογές της ΕΕ και της εφαρμοζόμενης πολιτικής και να συμβάλουμε στη δημιουργία προϋποθέσεων ανατροπής αυτής της πολιτικής.

-- Το ΚΚΕ θεωρεί ότι η εργατική τάξη, ο λαός, δεν πρέπει να συμφιλιωθεί και να προσαρμοστεί στις αλλαγές στην ΤΑ. Πρέπει να παλέψει για να αποκτήσει αυτή το διεκδικητικό της χαρακτήρα προς όφελος των εργαζομένων και των δίκαιων αιτημάτων τους. Η υπεράσπιση αυτού του χαρακτήρα αποτελεί κύριο πρόβλημα, αφού οι άλλες δυνάμεις τον ακυρώνουν. Προϋπόθεση γι' αυτό είναι η πάλη, η λαϊκή συσπείρωση για την αλλαγή του συσχετισμού των δυνάμεων» (Απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ, Ιούνης 2001).

Να, λοιπόν, η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην πολιτική που υπηρετεί το λαό και σ' αυτήν της άρχουσας τάξης. Ο ΣΥΝ επιλέγει πολιτική συνεργασιών στην υπηρεσία της άρχουσας τάξης. Επομένως, η πολιτική της «ενότητας της Αριστεράς» προβάλλεται ως συμμαχία σε πολιτικό επίπεδο που εξυπηρετεί την άρχουσα τάξη, σε αντίθεση με την πολιτική των συνδυασμών της συμπαράταξης.

Η σκόπιμη προπαγάνδα για «περιχαράκωση του ΚΚΕ», για «άρνηση συνεργασίας» με άλλες δυνάμεις, αποσιωπά το γεγονός ότι ήδη το ΚΚΕ συνεργάζεται στο μαζικό κίνημα, σε διάφορα μέτωπα πάλης, με την Κομμουνιστική Ανανέωση, το ΔΗΚΚΙ, άλλους κοινωνικοπολιτικούς παράγοντες από άλλα κόμματα (π.χ. ΠΑΜΕ, «Δημοκρατική Συσπείρωση για τις Λαϊκές Ελευθερίες και την Αλληλεγγύη», «Κέντρο ΑντιΝΑΤΟικής Δράσης στα Βαλκάνια» κλπ.) και τώρα στην Αυτοδιοίκηση. Αυτές οι συνεργασίες στη δράση, στις οποίες ο ΣΥΝ εναντιώνεται, συνέβαλαν και στην έκφρασή τους στο επίπεδο της Αυτοδιοίκησης. Αλλά αυτό αποσιωπάται προκειμένου να «χτυπούν» την πολιτική συμμαχιών του ΚΚΕ γιατί σ' αυτήν βλέπουν τον πραγματικό πόλο που η δυναμική του είναι η μόνη σφήνα ρωγμών στα θεμέλια του συστήματος.