Και να, λοιπόν, που μας τέλειωσαν τα λόγια. Να που φτάνουμε στο τυπογραφείο κι αρνούμαστε να γράψουμε την «είδηση». Συρράφουμε, ξερά, αποσπάσματα από την εικόνα των δυο τελευταίων ημερών:

«Παρών!» Ομόφωνα, το Δημοτικό Συμβούλιο Αθηναίων απάντησε στην ανάγνωση του ονόματός του από τη γραμματέα του οργάνου. Ομόθυμα, οι δημοτικοί σύμβουλοι της Αθήνας αρνήθηκαν να υπακούσουν στο τελευταίο ιατρικό ανακοινωθέν. Και στη χτεσινή, έκτακτη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, μετέτρεψαν το πολιτικό μνημόσυνο σε ένα λαμπρό πολιτικό μάθημα. Ενα μάθημα του τι σημαίνει συνέπεια λόγων και πράξεων. Τι σημαίνει διαρκής, ανιδιοτελής και αγωνιστική παρουσία στα κοινά, από την όποια θέση. Τι σημαίνει να βρίσκεσαι, ανεξάρτητα από το κόστος, πάντα στο πλευρό των λαϊκών στρωμάτων. Τι σήμαινε για την Αθήνα και τους εργαζομένους η ζωή και η πορεία στη ζωή του Λεωνίδα (Λεων.) Αυδή.

Ο Λεων. Αυδής έφυγε πρόωρα, χάνοντας τη μάχη με τον καρκίνο, το απόγευμα της Κυριακής. Σε ηλικία 63 χρόνων, άφησε πίσω του ένα μεγάλο έργο και μια πλούσια παρακαταθήκη για τους επόμενους. Γιατί ο Λεων. Αυδής δεν έγινε γνωστός μόνο χάρη στην ενασχόλησή του με τα δημοτικά και για ένα διάστημα με τα της Βουλής. Βαθύτατα κομμουνιστής, χρόνια πριν, πάλεψε από κάθε μετερίζι που του δόθηκε, πάντα με γνώμονα τα λαϊκά συμφέροντα.

Ανέλαβε τα κόστη του. Εξορίστηκε. Πάλεψε υπό αντίξοες συνθήκες, για να υπερασπιστεί τις πανανθρώπινες ιδέες του Σοσιαλισμού. Μάχιμος δικηγόρος, εντρύφησε στο Εργατικό Δίκαιο και έδωσε αμέτρητες νομικές μάχες. Πάντα στο πλευρό των εργαζομένων. Πάντα κόντρα στους εργοδότες. Και δεν έχασε ούτε μία από αυτές τις μάχες. Είχε δώσει τα διαπιστευτήριά του από καιρό. Σε όλους τους εργαζόμενους που αναζήτησαν τη βοήθειά του.

Και πάντα με ένα ξεχωριστό ήθος και ύφος. Το ήθος, την ευγένεια, την υπομονή, την αλληλεγγύη ενός αληθινού κομμουνιστή. Του ανθρώπου που γνώριζε πώς να προσεγγίσει, να ακούσει, να συζητήσει, να επιχειρηματολογήσει, να κερδίσει. Και αν χρειαζόταν, να αποστομώσει τα κοροϊδευτικά σχόλια περί «τελευταίων ρομαντικών», που διάφοροι κατά καιρούς αποτολμούσαν.

Αυτή η πορεία του, οδήγησε χτες το Δημοτικό Συμβούλιο σε μια συγκινητική εκδήλωση. Μια τιμητική εκδήλωση, όπου όλοι - ανεξάρτητα από την πολιτική ή κομματική τοποθέτησή τους - είχαν πολλά να πουν για το σύντροφο Αυδή. Το σύντροφο που δεν έλειπε από την αίθουσα του Συμβουλίου. Που δεν μπορούσε να λείψει, με τόσα που έδωσε στις ταξικές δυνάμεις και το λαϊκό κίνημα του τόπου.

Πιστός στις ιδέες του, πάλεψε χρόνια για την καθιέρωση της καύσης των νεκρών και της καθιέρωσης πολιτικής ταφής, όταν άλλοι παρέπεμπαν το ζήτημα στις ελληνικές καλένδες ή έψαχναν μεσοβέζικες λύσεις, προκειμένου να μη συγκρουστούν προεκλογικά με την Εκκλησία. Συνεπής ως το τέλος αξίωσε κι έτσι θα γίνει, η σορός του να ταφεί με πολιτική τελετή. Σήμερα στις 4 το απόγευμα στο Α` Νεκροταφείο.

Το φορτίο που κλήθηκαν να σηκώσουν όλοι στο Δημοτικό Συμβούλιο Αθήνας, όπου τελέστηκε το πολιτικό μνημόσυνο του επικεφαλής της «Συμπαράταξης», Λεων. Αυδή, ήταν βαρύ. Για την γυναίκα του Ιριδα και τον γιο του Βασίλη, που έχασαν τον άνθρωπό τους. Για τους συμβούλους, που έχασαν έναν μαχητή διανοούμενο, έναν υπερασπιστή των συμφερόντων των δημοτών και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, για την οποία είπε κάποτε: «Η διεύρυνση του δημοκρατικού χαρακτήρα της ΤΑ και η τόνωση των δημοκρατικών χαρακτηριστικών της αποτελούν τη μόνη εγγύηση ότι αυτή θα λειτουργεί ως θεσμός υπεράσπισης και εξυπηρέτησης των συμφερόντων της πλειοψηφίας του λαού».

Αναζητώντας την ποιότητα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, πίστευε πως «σημασία δεν έχει πόσο κοντά στον πολίτη βρίσκεται μια εξουσία, αλλά πόσο ο πολίτης επηρεάζει τις αποφάσεις της. Δηλαδή, πόση αυτοδιοίκηση περιέχει και ποιους σκοπούς υπηρετεί η τοπική εξουσία».

Η πολύπλευρη δράση του παρουσιάστηκε στη συνεδρίαση, από τον Στέλιο Λάμπρου. Ο δημοτικός σύμβουλος της «Συμπαράταξης» σημείωσε ότι γνώμονας των τοποθετήσεών του ήταν πάντα η υπεράσπιση όλων των φτωχών και αδικημένων: «Μάχεται για το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης και επιλογής του καθενός. Καταπολεμά την επίθεση του κεφαλαίου στα ζωτικά συμφέροντα των λαϊκών στρωμάτων της Αθήνας. Προτρέπει τους κατοίκους της πόλης να πάρουν στα χέρια τους τις υποθέσεις, που τους αφορούν».

θύμισε την άποψή του, ότι για την αντιμετώπιση των μεγάλων λαϊκών προβλημάτων, χρειάζεται ευρύτερη συσπείρωση δυνάμεων, που θα αντιπαρατεθεί και σε επίπεδο Τοπικής Αυτοδιοίκησης με την κυβερνητική πολιτική, την πολιτική της ΟΝΕ και της Νέας Τάξης, τους εκφραστές της όλων των αποχρώσεων.

«Με συλλογικό τρόπο - συνέχισε - αυτό γίνεται πραγματικότητα και συγκροτείται η "Αγωνιστική Αριστερή Οικολογική Συμπαράταξη για την Αθήνα", που εκφράζει διαφορετικές δημοτικές κινήσεις, που αποφάσισαν να συμπαραταχτούν για να εκφράσουν την αντίσταση στα μεγάλα συμφέροντα και στους πολιτικούς εκφραστές τους, στην ιδιωτικοποίηση των κοινωνικών αγαθών, στην υπερφορολόγηση, στην κατεδάφιση των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων.

»Η "Συμπαράταξη" αποδείχτηκε ότι δεν ήταν μόνο μια προεκλογική συνεργασία, αλλά συνεχίζει και μετεκλογικά να δίνει τη μάχη για τους σκοπούς του Προγράμματός της. Ο Λεων. Αυδής έβαλε τη σφραγίδα του, σε αυτήν την υπόθεση. Η φυσική του απουσία είναι ένα μεγάλο πλήγμα για την παράταξή μας, αλλά πιστεύουμε και για το Δήμο της Αθήνας και την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Ομως, μας αφήνει μια μεγάλη κληρονομιά δράσης, τρόπου σκέψης, τα θαυμάσια κείμενά του, που θα εμπνέουν τη δράση της "Συμπαράταξης" και στο μέλλον πάνω στην ίδια κατεύθυνση, το ύφος και το ήθος του».

Για τον Περικλή Κοροβέση, δημοτικό σύμβουλο της «Συμπαράταξης», ο Λεωνίδας Αυδής ήταν «ο λαϊκός ηγέτης - αυτό ήταν κι όχι ευπατρίδης - με όραμα και ήθος. Το ήθος, που είναι η πεμπτουσία του κομμουνιστή». Ο ίδιος θύμισε πως ο Λεων. Αυδής «συνήθιζε να είναι κατά». Και πρότεινε στο Σώμα να καταψηφίσει το θάνατό του: «Να αποφασίσουμε μαζί ότι είμαστε κατά του θανάτου του Λεωνίδα».

Η Ζωή Βαλάση, δημοτική σύμβουλος της «Συμπαράταξης», υπογράμμισε ότι ο Λεων. Αυδής ήταν ο επικεφαλής της παράταξης, «επειδή ήταν μεγαλοφυής και γενναίος. Αλλωστε, μισούσε την εξουσία, ήταν ελεύθερος και ανεξάρτητος. Και το ότι ήταν επικεφαλής σήμαινε ότι θα εργαζόταν πιο πολύ. Θα φώναζε για όσα άλλοι δε θα μπορούσαν». Θα φώναζε, γιατί «ήθελε να υπερασπίζεται τους βιοπαλαιστές. Γι' αυτό και δεν πρόδωσε ποτέ την αλήθεια. Η αλήθεια γι' αυτόν δεν έπρεπε απλά να φωτίζει, έπρεπε να καίει».

Συμπλήρωσε: «Ασυναίσθητα, θα περιμένουμε στα επόμενα δημοτικά συμβούλια να ακούσουμε τη φωνή του. Τη φωνή ενός ανθρώπου που μπορούσε να συγκινείται. Που κοιτούσε για το σπασμένο πλακάκι στο πεζοδρόμιο. Που ήθελε να υπερασπίζεται τα ηλιοβασιλέματα και τα πλατάνια της Αθήνας. Τη φωνή του Λεωνίδα, που έλεγε πως " ο άνθρωπος είναι ένα αστέρι, πέταξε κι έλαμψε κι όποιος πρόλαβε τον είδε..."».

Από τις λοιπές παρατάξεις, η δημαρχεύουσα Ε. Ευαγγελίδου επισήμανε ότι τον χαρακτήριζε μια ποιότητα δυσεύρετη. Ο Ν. Αγγελάκης εξήρε την αγωνιστικότητά του, ενώ ο Δ. Μπέης τόνισε ότι θα είμαστε κερδισμένοι, αν ακολουθήσουμε το παράδειγμά του. Η Στ. Γείτονα τον χαρακτήρισε αθόρυβο εργάτη και ο Π. Ζυγούρης δήλωσε εντυπωσιασμένος από τον οργανωμένο τρόπο σκέψης του και την τεκμηρίωση των απόψεών του. Ο Δ. Αποστολόπουλος, ως νέος δημοτικός σύμβουλος, σημείωσε ότι έμαθε πολλά από τον εκλιπόντα. Ολοι επισήμαναν το κενό που αφήνει πίσω του στο ΔΣ, ενώ πολλοί αναγνώρισαν ότι συχνά ήθελαν να συμφωνήσουν με τις προτάσεις του, αλλά για διάφορους «λόγους» δεν το έκαναν...

Ως ελάχιστο φόρο τιμής στον Λεων. Αυδή, το Δημοτικό Συμβούλιο αποφάσισε ομόφωνα: 1) Η κηδεία του να γίνει δημοτική δαπάνη. 2) Να παραχωρηθεί τιμής ένεκεν τάφος στο Α` Κοιμητήριο Αθηνών. 3) Να απονεμηθεί στην οικογένειά του το Χρυσό Μετάλλιο Αξίας της Πόλεως των Αθηνών, ως ανώτατη τιμητική διάκριση του δήμου, για την προσφορά του στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. 4) Το Σώμα να παραστεί σύσσωμο στην κηδεία και να κατατεθεί στεφάνι στη σορό του εκλιπόντος. 5) Να δοθεί το όνομά του σε οδό της Αθήνας. 5) Να κηρυχτεί διήμερο πένθος στο δήμο. Η σημαία της πόλης να κυματίζει μεσίστια σε όλα τα δημοτικά καταστήματα μέχρι και σήμερα.

Μεστά και ζεστά τα λόγια των ανθρώπων που γνώρισαν από κοντά τον Λεων. Αυδή και είχαν την καλοσύνη να πουν μερικά λόγια στο «Ρ», βαθιά ανθρώπινα, για το σύντροφο που έφυγε πρόωρα.

Ο πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Αθηναίων Αρτέμης Αναπλιώτης δήλωσε: «Υπήρξε δάσκαλος, που δίδασκε το σωστό τρόπο αγώνα για το καλό της Αθήνας και του λαού της. Υπήρξε δάσκαλος ευπρέπειας. Θα μας μείνει αξέχαστος. Τον εκτιμούσα βαθύτατα. Θα ήθελα να πω πάρα πολλά, αλλά δεν μπορώ. Είμαι συγκλονισμένος».

Η Αννα Φιλίνη, δημοτική σύμβουλος Αθηναίων και μέλος της ΚΕ του ΣΥΝ: «Ηταν ένας μεγάλος άνθρωπος. Αναντικατάστατος στο δημόσιο βίο και το Δήμο Αθηναίων. Ηταν ένας εξαίρετος άνθρωπος, σύντροφος και φίλος».

Η Ηρα Βαλσαμάκη , νομαρχιακή σύμβουλος Αθήνας, πρόεδρος της Νομαρχιακής Επιτροπής Παιδείας, π. δημοτική σύμβουλος Αθηναίων, π. αντιδήμαρχος: «Ηταν σεμνός, ανιδιοτελής, βαθύτατα ανθρώπινος. Υπήρξε μια πραγματικά φωτεινή φυσιογνωμία. Κόσμησε τον πολιτικό χώρο όπου ανήκε και τον οποίο συνειδητά είχε επιλέξει και υπηρετήσει με απαράμιλλη συνέπεια λόγων και έργων καθημερινής παρουσίας. Για μένα υπήρξε ένας εξαίρετος συνάδελφος στο Δημοτικό Συμβούλιο. Δε θα ξεχάσω ποτέ τη βαθιά ανθρωπιά, την εξαίρετη επιστημονική σκέψη, την ξεκάθαρη πολιτική στάση, την αδιαφορία για το προσωπικό όφελος, το διαρκή του αγώνα για όσα πίστευε και υπηρέτησε».

Ο Χάρης Παπαμάργαρης, νομαρχιακός σύμβουλος Αθήνας με τη «Νομαρχιακή Αγωνιστική Συνεργασία»: «Ο Λεων. Αυδής ξεχώριζε. Αρχοντας στην ψυχή, ευπατρίδης στην εμφάνιση, ένιωθε άνετα μόνο μέσα και δίπλα στο λαό. Κουβάλαγε περήφανα στους ώμους την ιδεολογία του και τη συστράτευση στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, χωρίς καμία επαναστατική αλαζονεία σε κατακτούσε και μετά θυμόσουν ότι ήταν κομμουνιστής, ότι σαν τον Λέοντα υπήρχαν και υπάρχουν πολλοί κομμουνιστές».

Ο Στρατής Φιλιππότης, εκδότης: «Ενας, αλλά Λέων. Ενα πραγματικό λιοντάρι στους χώρους που υπηρέτησε».

Ο Γιάννης Γκοβόστης, εκδότης: «Ο φίλος μου. Τίποτε άλλο. Μου έχει έρθει τέτοιος ταμπλάς, που δεν ξέρω τι να πω...».

Ο Νίκος Γιαννόπουλος, εκ μέρους του Δικτύου Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών και του Δικτύου για τα Κοινωνικά και Πολιτικά Δικαιώματα: «Ο σύντροφος Λεων. Αυδής υπήρξε ένας ξεχωριστός άνθρωπος και ένας διαλεχτός Αριστερός. Πάντοτε διαθέσιμος στην υποστήριξη των κατατρεγμένων, φωτισμένος και ευγενής, με ορίζοντες πνευματικούς και κοινωνικούς που σπανίζουν σε αυτήν την γκρίζα εποχή, θα μείνει ζωντανός στις καρδιές και τα μυαλά των πολλών που είχαμε την τύχη να τον γνωρίσουμε».

Ο Γιάννης Σχίζας , μέλος της «Συμπαράταξης για την Αθήνας»: «Με το θάνατό του ο Λεων. Αυδής, αγωνιστής της Αριστεράς και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, άνθρωπος με ήθος, διεισδυτική σκέψη και ευγένεια, σκόρπισε βαθιά θλίψη σε όλους εμάς που συμπαραταχτήκαμε μαζί του. Συμμετείχε ενεργά και δημιουργικά στις κινήσεις για την ποιότητα ζωής και την κοινωνική αλληλεγγύη, υπήρξε μέτοχος της οικολογικής ευαισθησίας και όρθωσε το ανάστημά του απέναντι σε έργα καταστρεπτικά για τη φύση. Αγωνίστηκε για ένα άλλο πρότυπο διανόησης, διακριτό από τους γνωστούς αυλικούς των μεγάλων συμφερόντων και συνέδραμε όλους τους παρίες και κατατρεγμένους της πόλης».

Ο Γιώργος Σαρηγιάννης, καθηγητής του Πολυτεχνείου: «Πώς να πιστέψει κανείς ότι ο Λεων. Αυδής δεν είναι πια ανάμεσά μας; Στην ακμή της δράσης του, σε μια συνεχή αγωνιστική πορεία δεκάδων χρόνων, σε μια στιγμή που χρειαζόμαστε ανθρώπους ακριβώς σαν τον Αυδή: ασυμβίβαστους, με ανοιχτή και διαλεχτική σκέψη, χωρίς αγκυλώσεις, τσιτάτα και ρουτίνες, ανθρώπους που ακριβώς η συνέπειά τους στη θεωρία και την πράξη, το ήθος και η ευγένειά τους μπορούν να δώσουν πραγματικά κομμουνιστική προοπτική - και όχι σοσιαλισμό του γραφείου. Ανθρωποι που ακτινοβολούν την ιδεολογία, την ηθική, την ανθρωπιά και την ποιότητα του πραγματικού σοσιαλισμού, και που γι' αυτό μπορούν να εμπνεύσουν εμπιστοσύνη σε ευρύτερα πλαίσια της Αριστεράς, και να συσπειρώσουν στον κοινό Αγώνα. Μας άφησε το όραμα του πραγματικού κομμουνιστή. Ελάχιστο χρέος όλων μας να διδαχτούμε από αυτόν και να συνεχίσουμε».

Ο Γεράσιμος Σκλαβούνος, μέλος της «Συντονιστικής Επιτροπής για την προστασία των ελεύθερων χώρων της Αθήνας»: «Με την ευγενική του παρουσία και την αγωνιστική του συνεισφορά έδωσε μια άλλη ποιότητα στους αγώνες για ποιότητα ζωής στην Αθήνα. Ας του υποσχεθούμε ότι θα συνεχίσουμε στο δρόμο που αυτός χάραξε».

Ο Τάκης Παππάς, πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών: «Είναι μια τεράστια απουσία που δεν πρόκειται να αναπληρωθεί. Είναι από εκείνα τα σπάνια διαμάντια που σ' όλους τους τομείς της καθημερινής ζωής λάμπουν και πολύ δύσκολα μπορεί να αναπληρωθεί ένας σπάνιος αγωνιστής, σπάνιος επιστήμονας, σπάνιος ανθρωπιστής σαν τον Λεων. Αυδή. Ο,τι και να πω θα είναι φτωχότερο από την προσωπικότητά του».

Ο Σπ. Φυτράκης: «Είμαι πράγματι συγκλονισμένος και βαθιά λυπημένος για το θάνατο του φίλου μας. Συζητάγαμε, συχνά, τελευταία, για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το προοδευτικό κίνημα. Για μένα είναι υπόδειγμα ανθρώπου προοδευτικού, μαρξιστή, κομμουνιστή. Μαζί είχαμε προσπαθήσει τελευταία και υπερασπιστήκαμε καταδιωκόμενους ανθρώπους, κυρίως από τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό στη χώρα μας και νομίζω ότι προσέφερε και σ' αυτό τον τομέα της υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μεγάλες και πολύτιμες υπηρεσίες. Αύριο (σήμερα) θα πάμε όλοι να του αποδώσουμε τον τελευταίο χαιρετισμό».

Ο Μανώλης Κοκκινάκης, μέλος του ΔΣ του ΔΣΑ: «Ηταν ένας αγωνιστής, ιδεολόγος, ιδεαλιστής. Ηταν πάντα μπροστάρης και στους λαϊκούς αγώνες και στους συνδικαλιστικούς αγώνες των δικηγόρων. Είναι μεγάλο το κενό που αφήνει και δύσκολο να αναπληρωθεί».

Ο Γιάννης Γουσέτης, πρώην μέλος του ΔΣ του ΔΣΑ: «Ηταν και για μας τους συναδέλφους του στη δικηγορία, τους συναγωνιστές του στο συνδικαλισμό, τους συντρόφους του στην Κομματική Οργάνωση των Δικηγόρων του ΚΚΕ ό,τι ήταν και για όλο τον κόσμο: Ο άρχοντας, ο ευπατρίδης, το διαμάντι, το πρότυπο. Είναι αδύνατο να το πιστέψουμε πως έφυγε. Είναι αδύνατο να πούμε λόγια. Είναι αδύνατο να παρηγορήσουμε και να παρηγορηθούμε. Ηταν από τους ανθρώπους που σε κάνουν περήφανο που είσαι μαζί τους. Που συνεργάζεσαι μ' αυτούς, που αγωνίζεσαι κοντά τους, που λογαριάζεσαι φίλος, συναγωνιστής, σύντροφός τους. Το Κόμμα μας, το ΚΚΕ, πρέπει να είναι περήφανο που τον είχε για ένα τέταρτο του αιώνα στις γραμμές του. Ηταν από τους λίγους εκείνους που επιβάλλονταν παντού: Με τις ικανότητες, τις γνώσεις του, το ανυπέρβλητο ήθος, την εντιμότητά του, την ιδεολογική του συνέπεια, τις τεκμηριωμένες απόψεις του. Τέτοιοι άνθρωποι δε γεννιούνται πολύ συχνά. Γι' αυτό και η απώλειά του είναι μεγάλη, ο πόνος ανέκφραστος. Γεια σου, Λέων. Καλό κατευόδιο».