Το μαύρο δίχτυ των ΝΑΤΟικών επεμβάσεων στα Βαλκάνια ολοένα και διευρύνεται. Από τον τερματισμό του πολέμου στη Βοσνία και έπειτα, βλέπει κανείς στις νευραλγικές περιοχές της πιο «ανήσυχης» χερσονήσου της Νοτιοανατολικής Ευρώπης τα χνάρια που αφήνουν πίσω τους τα στρατιωτικά άρβυλα μίας διόλου ευκαταφρόνητης ΝΑΤΟικής στρατιάς, περίπου 67.000 στρατιωτών...

Στη Βοσνία εξακολουθούν να εδρεύουν, έξι χρόνια από τη διαβόητη Συνθήκη του Ντέιτον, πάνω από 20.000 στρατιώτες, που συγκροτούν τη δύναμη «SFOR». Στο Κοσσυφοπέδιο έχουμε την πολυεθνική και υπό ΝΑΤΟική ηγεσία δύναμη «KFOR», που συγκροτείται συνολικά από 43.000 στρατιώτες, εκ των οποίων οι 39.000 βρίσκονται στο Κοσσυφοπέδιο, οι 2.500 αποτελούν προσωπικό επιμελητειακής υποστήριξης στην ΠΓΔΜ και κάπου 1.300 άλλοι εδρεύουν στην Αλβανία. Εδώ και λίγες μέρες, η ΠΓΔΜ διέρχεται και εκείνη τη φάση της ανοιχτής, πλέον, ΝΑΤΟικής επέμβασης, «φιλοξενώντας» στο τραχύ και «καψαλισμένο» - από τις πρόσφατες συγκρούσεις - έδαφός της μία δύναμη 3.500 ανδρών.

Ομως, η βαριά σκιά του ΝΑΤΟ πάνω από τα Βαλκάνια και το στήσιμο προτεκτοράτων με τη συναίνεση, συνενοχή και συμμετοχή οργανισμών, όπως ο ΟΗΕ ή ο ΟΑΣΕ, δε μέλλει να σταματήσει πάνω από το ήδη ματωμένο και εύθραυστο έδαφος της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας. Οι μακρόχρονες εστίες έντασης, που άναβαν - διόλου τυχαία - τις «σπίθες» για πολέμους παγκόσμιας και περιφερειακής εμβέλειας, παραμένουν... Ο κίνδυνος νέων αναφλέξεων σε μία πλειάδα τοποθεσιών της Βαλκανικής παραμένει υπαρκτός. Γεγονός που διευκολύνει, απ' την άλλη πλευρά, το «έδαφος» για την ανάπτυξη και εμβάθυνση των επεκτατικών πολιτικών των υπερδυνάμεων στη γειτονιά μας...

Ιδιαίτερα σήμερα, απ' ό,τι στο παρελθόν, γίνεται ολοένα και πιο ορατός ο διαμελισμός κρατών και η ανατροπή του «στάτους κβο» που ίσχυε στα Βαλκάνια (θεωρούμενα και ως το μαλακό και ευάλωτο «υπογάστριο» της Ευρώπης) μετά το τέλος του Β` Παγκόσμιου Πολέμου.

Μετά τις πολιτικές της Γερμανίας, της ΕΕ και των ΗΠΑ που οδήγησαν στο διαμελισμό της παλιάς Γιουγκοσλαβίας. Μετά τον πόλεμο στη Βοσνία. Και μετά τις βρώμικες ΝΑΤΟικές αεροπορικές επιδρομές στην ΟΔ Γιουγκοσλαβία, με πρόσχημα τα «ανθρώπινα δικαιώματα» στο Κοσσυφοπέδιο, οι απειλές για την ευρύτερη περιοχή όχι μόνον δεν έχουν «παγώσει», αλλά πολλαπλασιάζονται. Θα ήταν κανείς τουλάχιστον αφελής - ή έστω αθεράπευτα υπεραισιόδοξος - να σκεφθεί πως οι ορέξεις των υπερδυνάμεων (με πρώτο το ΝΑΤΟ) είναι δυνατό να σταματήσουν εδώ...

Αλλωστε, όπως έχουν δείξει τα ίδια τα γεγονότα, ιδιαίτερα των τελευταίων τριών χρόνων, στα εργαστήρια της διαβόητης «Νέας Τάξης Πραγμάτων» οι εχθροί εφευρίσκονται. Οι «σατανάδες» κατασκευάζονται. Τα «θύματα» απλώνουν το χέρι στα όπλα για να διεκδικήσουν. Οι «σωτήρες» βάζουν πόδι, αφού (αυτοπροσ)καλούνται για να αναχαιτίσουν μία «μεγαλύτερη ανθρωπιστική καταστροφή» είτε με πραγματικές βόμβες, είτε με τη «διπλωματία» του τρόμου (διπλωματικές συνομιλίες, ενώ κορυφώνονται συγκρούσεις). Είτε με απειλές, είτε με προειδοποιήσεις. Πότε με το καρότο, πότε με το μαστίγιο, οι επικυρίαρχοι «βγάζουν τη γλώσσα» στο - και πάλι... -καταρρακωμένο «Διεθνές Δίκαιο», αυθαδιάζουν, χειραγωγούν ή απειλούν κυβερνήσεις, χρηματοδοτούν, εκπαιδεύουν, εξοπλίζουν και «αφοπλίζουν» αυτονομιστές, διαιρούν και παρατείνουν την παρουσία τους εδώ, αναγορεύουν κατά το δοκούν ηγέτες σε «χασάπηδες», τους φυλακίζουν για να τους δικάσουν μετά στα δικαστήρια που οι ίδιοι στήνουν....

Στα διόλου φτωχά - από άποψης φυσικού πλούτου, στρατηγικής σημασίας και διεθνούς κομβικού εμπορικού ενδιαφέροντος -Βαλκάνια, τα σύννεφα του πολέμου δε φαίνεται να απομακρύνονται. Η μία κρίση διαδέχεται την άλλη. Η μία εστία έντασης τροφοδοτεί την επόμενη σαν σε ένα στρατηγικό παιχνίδι, τύπου ντόμινο... Χτες, ήταν η Βοσνία και το Κοσσυφοπέδιο. Σήμερα η ΠΓΔΜ, το Μαυροβούνιο και η Νότια Σερβία. Αύριο η βόρεια σερβική - για την ώρα... - επαρχία της Βοϊβοδίνας. Μεθαύριο, οι φλόγες της φωτιάς ίσως γλείψουν την πόρτα ανέγγιχτων ακόμη γειτόνων μας ή ακόμη και της ίδιας της Ελλάδας... Μεταξύ πολλών άλλων, γιατί φαίνεται πως οι παρόντες και επίδοξοι, μεγάλοι και μικροί, επικυρίαρχοι έχουν αποφασίσει να αλλάξουν τα σύνορα στα Βαλκάνια (θυμηθείτε μόνο τις προτάσεις των Χένρι Κίσινγκερ, Λόρδου Οουενς, Γουίλιαμ Γουόκερ περί νέας διεθνούς διάσκεψης στα Βαλκάνια, τύπου Βερολίνου, προκειμένου να τεθούν επί τάπητος όλα τα «ζητήματα»)...

Ολα αυτά, ώσπου, βέβαια, οι καταπιεζόμενοι λαοί, οι πρόσφυγες, τα πραγματικά ή προφασιζόμενα θύματα να συνειδητοποιήσουν τον εμπαιγμό, να ανακόψουν τα σχέδια των ιμπεριαλιστών και να τους εκτοπίσουν, καταβάλλοντας το γνωστό, ακριβό, αντίτιμο για την ελευθερία, την αυτοκυριαρχία, την ανεξαρτησία...

Associated Press

Τσέχοι αλεξιπτωτιστές που μετέχουν στη ΝΑΤΟική δύναμη

Ολοι τους, εντός και εκτός Σκοπίων, γνωρίζουν και αναγνωρίζουν ότι η διαδικασία του «αφοπλισμού» δεν είναι παρά μία ΝΑΤΟική φιέστα, με το πρόσχημα της «βοήθειας» για τη δήθεν αποτροπή ενός μεγαλύτερου πολέμου που θα σημάνει πλέον και ντε φάκτο την οριστική διάλυση της νεοσύστατης -μόλις εννιά ετών ας μην ξεχνάμε...-ΠΓΔΜ. Ομως, όλοι τους την προσυπέγραψαν. Αλλοι, όπως οι Αλβανοί πολιτικοί ηγέτες Ιμέρ Ιμέρι και Αρμπεν Τζαφέρι, γιατί εξυπηρετούσε τα συμφέροντα της αλβανικής μειονότητας, και επομένως και τα δικά τους. Αλλοι, όπως ο πρωθυπουργός Λιούπτσο Γκεοργκιέφσκι, γιατί δεν μπορούσαν-λόγω των ισχυρών, έξωθεν, κυρίως πιέσεων- να κάνουν διαφορετικά παρά τις έντονες αντιρρήσεις και διαφωνίες τους.

Associated Press

Αλβανοί αυτονομιστές με ...διαθέσεις αφοπλισμού

Δε χρειάζεται και μεγάλη σοφία, για να δει κανείς τις επιπτώσεις που θα έχει η ανάπτυξη της ΝΑΤΟικής επέμβασης στην ΠΓΔΜ ακόμη και εάν όλα πάνε καλά...

Ηδη, εδώ και καιρό και παρά τις λεκτικές, κατά καιρούς, καταδίκες του ΓΓ ΝΑΤΟ για τη δράση τού εκεί «UCK», το Βορειοατλαντικό Σύμφωνο, οι ΗΠΑ και η ΕΕ έχουν επιβάλει την αναγνώριση των Αλβανών αυτονομιστών στο πολιτικό τραπέζι των Σκοπίων δίχως να είναι απαραίτητη η εκεί άμεση παρουσία τους (καθώς την «εκπροσώπησή» τους έχουν αναλάβει εργολαβικά το ΝΑΤΟ και οι Αμερικανοί)...

Την ίδια ώρα, η ανάπτυξη της «Απαραίτητης Συγκομιδής» σε συγκεκριμένες περιοχές της ΠΓΔΜ δεν έχει στόχο τον οριστικό τερματισμό των συγκρούσεων αλλά την εδραίωση και καθιέρωση των βορειοδυτικών περιοχών της χώρας, που κατέλαβαν και ελέγχουν οι αυτονομιστές. Είναι δε ενδεικτική και μία σειρά γεγονότων.

Οπως το γεγονός πως λίγες ώρες πριν το Συμβούλιο Μόνιμων Πρεσβευτών του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες ανάψει το πράσινο φως για την ανάπτυξη των υπόλοιπων 3.100 στρατιωτών στην ΠΓΔΜ (βράδυ της περασμένης Τρίτης), το υπουργείο Αμυνας της χώρας είχε ανακοινώσει πως ο στρατός και οι ειδικές δυνάμεις της Αστυνομίας αποχωρούν από τις πρώτες γραμμές των- μέχρι πρότινος σφοδρών- συγκρούσεων για να «διευκολύνουν τη ΝΑΤΟική αποστολή». `Η πως όταν ο «πολιτικός ηγέτης» των Αλβανών αυτονομιστών, Αλί Αχμέτι, ήθελε- και έδωσε... παρά την αντίδραση της κυβέρνησης των Σκοπίων- συνέντευξη Τύπου στη Σιπκόβιτσα του Τέτοβο, ΝΑΤΟικοί αξιωματούχοι απάντησαν στις αντιδράσεις των Σκοπίων, λέγοντάς τους σαρκαστικά πως μάλλον δε θα ήταν σκόπιμο να χρησιμοποιήσουν στρατιωτικά ελικόπτερα και μαχητικά αεροπλάνα πάνω από την περιοχή (οιωνός «εναέριας απαγορευμένης ζώνης» τύπου Ιράκ...).

Avaton

Από την τελετή αναχώρησης της ελληνικής δύναμης

Ενώ, ήδη, το χρονοδιάγραμμα των υποτιθέμενων 30 ημερών (που υποτίθεται πως θα διαρκέσει η «Απαραίτητη Συγκομιδή») έχει ήδη τρόπον τινά παραβιαστεί! Καθώς ο αντίστροφος χρόνος μέτρησης δε μετρά από την περασμένη Κυριακή, (οπότε αναπτύχθηκαν οι πρώτοι 400 (κυρίως Βρετανοί και Τσέχοι στρατιώτες), αλλά όταν (μετά από περίπου 10 μέρες) ολοκληρωθεί η πλήρης ανάπτυξη της δύναμης του συνόλου των 3.500 στρατιωτών...

Απ' την άλλη, όπως άλλωστε αναγνώρισε και ο ΓΓ του ΝΑΤΟ, Λόρδος Τζορτζ Ρόμπερτσον (περασμένη Τετάρτη συνέντευξη Τύπου στις Βρυξέλλες), η συγκεκριμένη αποστολή ελλοχεύει «κινδύνους». Μεταξύ άλλων, αφ' ενός γιατί η «γυάλινη εκεχειρία» στην ΠΓΔΜ εξακολουθεί να παραβιάζεται σποραδικά (όπως φαίνεται κύρια από την πλευρά των Αλβανών αυτονομιστών), αφ' ετέρου γιατί στο παιχνίδι έχει μπει και το άλλο «νεόκοπο» παρακλάδι του «UCK» ονόματι «Αλβανικός Εθνικός Στρατός» (που απειλεί με νέες επιθέσεις, γιατί δεν ικανοποιείται το βασικό, όπως διακηρύσσει, αίτημα των Αλβανών για τη δημιουργία της Μεγάλης Αλβανίας!) και, τέλος, επειδή δεν είναι σενάριο φαντασίας η εμπλοκή ΝΑΤΟικών στρατιωτών σε πυρά ή ένοπλες συγκρούσεις, στις οποίες βεβαίως μπορούν να κάνουν χρήση πυρ (για λόγους αυτοάμυνας)... Αυτό το τελευταίο εξυπακούεται πως θα είχε ως συνέπεια δύο ενδεχόμενα: είτε την «άτακτη φυγή» των ΝΑΤΟικών στρατιωτών και τη ραγδαία επανέναρξη και κλιμάκωση των συγκρούσεων, είτε την εδραίωση και ενίσχυση της ΝΑΤΟικής δύναμης μέχρι τη μετατροπή του μισού ή εξολοκλήρου της ΠΓΔΜ σε προτεκτοράτο της λεγόμενης «διεθνούς κοινότητας». Και στις δύο περιπτώσεις «μάλλον» είναι προφανές ποιος ή καλύτερα ποιοι βγαίνουν κερδισμένοι...

Πέρα απ' όλα αυτά, δε θα πρέπει κανείς να ξεχνά, τις επιπτώσεις που προκαλεί η υπογραφείσα και επιτευχθείσα, με τη «μεσολάβηση» των απεσταλμένων ΗΠΑ και ΕΕ (Τζέιμς Πάρντιου και Φρανσουά Λεοτάρ), «ειρηνευτική συμφωνία» στις 13 του περασμένου Αυγούστου. Αυτή η «ειρηνευτική συμφωνία» που υπέγραψαν όλοι οι πολιτικοί ηγέτες της ΠΓΔΜ θα πρέπει να τεθεί σε εφαρμογή, αφού εννοείται προηγουμένως εγκριθεί -εκτός απροόπτου...-σε κανέναν μήνα από το κοινοβούλιο..

Η ίδια η συμφωνία μεταμορφώνει ριζικά και σε πολλά επίπεδα αυτό που μέχρι τώρα αποκαλείται ΠΓΔΜ. Σε συνταγματικό, κοινοβουλευτικό, διοικητικό, θεσμικό και εκπαιδευτικό επίπεδο. Ακόμη και σε επίπεδο ανασύνταξης και αναδιοργάνωσης των αστυνομικών δυνάμεων, στις οποίες θα πρέπει μέχρι το 2002-3 να έχουν ενταχθεί περίπου 2.000 Αλβανοί, ακόμη και αυτονομιστές υπό την προϋπόθεση πως δεν έχουν εκδοθεί εναντίον τους (τοπικά ή διεθνή) εντάλματα σύλληψης για εγκλήματα πολέμου (και όχι μόνον).

Με λίγα λόγια, η ΠΓΔΜ είτε λόγω της ΝΑΤΟικής επέμβασης, είτε λόγω της «συμφωνίας» παύει να υφίσταται. Οχι μόνον η χώρα, αλλά και η ίδια η κρίση περνά σε άλλο επίπεδο, είτε για να «παγώσει» προσωρινά, είτε για να συμπαρασύρει μαζί της- με το ένα ή άλλο πρόσχημα, με τον έναν ή άλλο τρόπο- και άλλες περιοχές ευρύτερα...

Μακάρι η ΠΓΔΜ να ήταν το μόνο πρόβλημα ή η μοναδική εστία έντασης στα Βαλκάνια, αλλά όπως όλοι γνωρίζουν δεν είναι...

Η διάλυση της ΠΓΔΜ με τον έναν ή άλλον τρόπο (ιδιαίτερα δε στην περίπτωση επανέναρξης των συγκρούσεων) χτυπά το καμπανάκι του συναγερμού πρώτα για τη νότια σερβική κοιλάδα του Πρέσεβο, όπου υποτίθεται πως τα πράγματα έχουν καταλαγιάσει μετά τη συμφωνία που πέτυχε την περασμένη άνοιξη το... ΝΑΤΟ(!) ανάμεσα στη σερβική κυβέρνηση του Ζόραν Τζίντζιτς και τους εκεί Αλβανούς αυτονομιστές του «UCPMB» («Απελευθερωτικός Στρατός Πρέσεβο, Μεντβέγια, Μπουγιάνοβατς»).

Ομως, το εκεί «ηφαίστειο» δεν έχει καταλαγιάσει. Σιγοβράζει. Ιδιαίτερα μετά τη φονική επίθεση στελεχών του - και εκεί τάχα διαλυμένου - «UCPMB» κατά Σέρβων αστυνομικών (τρεις νεκροί) στις αρχές Αυγούστου. Στις αρχές της περασμένης βδομάδας (20 τρέχοντος) ο Μοχάμεντ Τζεμαΐλι, στέλεχος του «UCPMB» επαναδιατύπωσε τις απειλές του για ανάφλεξη στη Νότια Σερβία (την οποία, σημειωτέον, οι αυτονομιστές αποκαλούν «ανατολικό Κοσσυφοπέδιο») δηλώνοντας: «Αν δεν εφαρμοστεί πλήρως η ειρηνευτική συμφωνία και δε βελτιωθεί η κατάσταση, τότε εμείς δε θα αφήσουμε σε ησυχία τους Σέρβους, θα πάρουμε ξανά τα όπλα».

Δεν είναι μόνον όμως ο «πρώην» «UCPMB», αλλά και το νέο παρακλάδι - ίσως τελικά η «μητρική» οργάνωση - «ομπρέλα» - του «UCK», που ακούει στο όνομα «Εθνικός Αλβανικός Στρατός» (ΑΝΑ). Πριν δύο βδομάδες περίπου, ο ΑΝΑ έκανε την εμφάνισή του κηρύσσοντας πως παίρνει τα όπλα για να διεκδικήσει όχι μόνον την «απελευθέρωση» των αλβανικών εδαφών της ΠΓΔΜ, αλλά και την ένταξή τους σε μία «Μεγάλη Αλβανία». Εάν τώρα κάποιος θυμηθεί - και δεν υποτιμήσει με την πρόφαση του γραφικού ανέκδοτου - το διακηρυγμένο σχηματισμό του λεγόμενου UCC («Απελευθερωτικού Στρατού Τσαμουριάς»), που διεκδικεί την ελληνική Ηπειρο, αντιλαμβάνεται τι θα σήμαινε για την ευρύτερη περιοχή (Βουλγαρία, Ρουμανία, Ελλάδα, Τουρκία) μία νέα και σφοδρότερη ανάφλεξη του πολέμου ταυτόχρονα σε Νότια Σερβία και ΠΓΔΜ..

Πέρα απ' αυτά, δε θα πρέπει κανείς να παραβλέψει αδιάφορα και το πρόσφατο «πολιτικό διαζύγιο» ανάμεσα στο Γιουγκοσλάβο Πρόεδρο Βόγισλαβ Κοστούνιτσα και το Σέρβο πρωθυπουργό Ζόραν Τζίντζιτς, με την αποχώρηση της παράταξης του «Δημοκρατικού Κόμματος Σερβίας» (του Κοστούνιτσα) από τη σερβική κυβέρνηση, το βράδυ της 17ης Αυγούστου, εν μέσω καταγγελιών για διαπλοκή της με τη μαφία, ή κατά το ευγενικότερο την «αδυναμία της να αντιμετωπίσει το οργανωμένο έγκλημα και τη διαφθορά». Αυτή η κρίση δε σημαίνει απαραίτητα πως έρχεται πιο κοντά το ενδεχόμενο πρόωρων (σερβικών και όχι μόνον) εκλογών, αλλά σηματοδοτεί μία γενικότερη αλλαγή στο ταραγμένο πολιτικό προσκήνιο της ΟΔ Γιουγκοσλαβίας.

Και τώρα που είπαμε για ΟΔ Γιουγκοσλαβία... Και αυτή είναι αμφίβολο εάν θα εξακολουθήσει να υπάρχει ως τέτοια και κατ' όνομα και (ιδιαίτερα) επί της ουσίας...

Οχι μόνο λόγω των γνωστών αποσχιστικών προθέσεων του Μαυροβούνιου Προέδρου Μίλο Τζουκάνοβιτς και ενόψει του προγραμματισμένου για το Μάρτη του 2002 δημοψηφίσματος για την ανεξαρτησία, αλλά και επειδή είναι εδώ και καιρό στο Βελιγράδι σε εξέλιξη ένας γύρος διαβουλεύσεων και συνομιλιών για συνταγματικές αλλαγές τόσο σε επίπεδο ΟΔ Γιουγκοσλαβίας (αναφορικά με το «μέλλον» των σχέσεων ανάμεσα σε Μαυροβούνιο -Σερβία) όσο και σε επίπεδο Σερβικής Δημοκρατίας (βλέπε τις προσπάθειες του πρωτοστατούντος, ανάμεσα στους άλλους, Νέναντ Τσάνακ, προέδρου του Κοινοβουλίου της βόρειας επαρχίας της Βοϊβοδίνας, όπου υπάρχει σημαντική ουγγρική μειονότητα). Ηδη φαίνεται πως, παρά τις αρχικές προβλέψεις, έχουν ξεσπάσει διαφωνίες μεταξύ του πολυκομματικού συνασπισμού της DOS (στέλεχος της οποίας είναι και ο Τσάνακ) ακριβώς για το θέμα και τη χρονική συγκυρία για την παροχή καθεστώτος ευρείας αυτονομίας στη Βοϊβοδίνα, η οποία πάντως αναμένεται να δοθεί...

Να ήταν όμως μόνο τα προβλήματα ανάμεσα σε Μαυροβούνιο και Σερβία ή της Σερβίας με το κίνημα των αυτονομιστών της Βοϊβοδίνας... Στο μεταβομβαρδισμένο από το ΝΑΤΟ Κοσσυφοπέδιο, οι θεσμοί μετατροπής της περιοχής από διεθνές προτεκτοράτο σε υβρίδιο «ανεξάρτητου» κρατιδίου τείνουν να ολοκληρωθούν με τη διεξαγωγή στις 17 του ερχόμενου Νοέμβρη γενικών εκλογών για την ανάδειξη κοσσοβάρικης Βουλής και κυβέρνησης, περιορισμένων έστω αρμοδιοτήτων! Αμέσως μετά την εγκαθίδρυση του Ιμπραχήμ Ρουγκόβα (μάλλον απίθανο να αναδειχτεί νικητής ο πρώην αρχηγός του «πρώην» UCK, Χασίμ Θάτσι..) στο κοσσοβάρικο Κοινοβούλιο, έπεται ο σχηματισμός κοσσοβάρικης κυβέρνησης και μετά... Μετά, όπως δήλωσε προ ολίγων ημερών στο «Ρόιτερς» ο Πρόεδρος της Αλβανίας Ρ. Μεϊντάνι, «πρέπει το Κοσσυφοπέδιο να γίνει ανεξάρτητο» ενόψει «της χωρίς σύνορα προοπτικής των Βαλκανίων στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση»...