Συνεχίζεται χωρίς διακοπή το έγκλημα διαρκείας του Ισραήλ ενάντια στο δικαίωμα του Παλαιστινιακού λαού να ζήσει σε μια ελεύθερη πατρίδα. Η τελευταία κλιμάκωση της βίας και της καταστολής συνδέθηκε με τα μέτρα περιορισμού της πρόσβασης στο τέμενος του Αλ Ακσα στην Παλιά Πόλη της Ιερουσαλήμ, στο όνομα της ασφάλειας (χτες ωστόσο, σε μια κίνηση τακτικής, το Ισραήλ αποφάσισε να αποσύρει τους ανιχνευτές μετάλλων, χωρίς να παραιτείται από τα «μέτρα ασφαλείας»). Με αυτό το πρόσχημα ο στρατός του Ισραήλ ξαναχτυπάει «στο ψαχνό», κατά εφήβων που αντιστέκονται με πέτρες (όπως ο τελευταίος 17χρονος που δολοφονήθηκε την Κυριακή), ενώ εντείνει την παρουσία του σε όλα τα κατεχόμενα Παλαιστιανικά εδάφη στη Δυτική Οχθη. Ταυτόχρονα συνεχίζεται το σχέδιο παραπέρα καταπάτησης της γης με νέο πρόγραμμα εποικισμών για πάνω από 1.500 σπίτια, που παρά τις διακηρύξεις έχουν την πλήρη στήριξη της ΕΕ, των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.

Οι δολοφονίες, η καταστολή, οι συλλήψεις, το ξερίζωμα από την πατρογονική γη, είναι καθημερινή πραγματικότητα για τους Παλαιστίνιους στη Δυτική Οχθη, ενώ συνεχίζεται ο αποκλεισμός και της μαρτυρικής Λωρίδας της Γάζας. Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση των ΗΠΑ του Ντόναλντ Τραμπ εμφανίζεται να αναλαμβάνει διαμεσολαβητικό ρόλο, υποτίθεται για να ξαναξεκινήσουν διμερείς συνομιλίες. Στην πραγματικότητα αυτή η κίνηση, όπως συμβαίνει συνήθως, «πατάει» πάντα σε νέα τετελεσμένα και επιδείνωση της κατάστασης για τον Παλαιστινιακό λαό. Αυτό ακριβώς είναι που αποθρασύνει παραπέρα την ισραηλινή αστική τάξη, η οποία επίσης εντείνει την δράση της στο πλαίσιο του ευρύτερου ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού που εξελίσσεται στην Ανατολική Μεσόγειο και περιλαμβάνει την ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Συρία, τη διαπάλη για την εκμετάλλευση του φυσικού πλούτου που υπάρχει στην περιοχή και των ενεργειακών δρόμων που θα χαραχτούν. Η αμερικανική πλευρά πρωτοστατεί στην προώθηση των συμφερόντων ισχυρών μονοπωλιακών της ομίλων και το ίδιο κάνουν και οι άλλες αστικές τάξεις στην περιοχή.

Η ελληνική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ όχι μόνο διατηρεί, αλλά προκλητικά αναβαθμίζει τις οικονομικές, πολιτικές και στρατιωτικές της σχέσεις με το Ισραήλ, δημιουργεί τους λεγόμενους άξονες με την Κύπρο και το Ισραήλ, χρησιμοποιώντας την «καραμέλα» της «πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής». Πρόκειται για τη συμμετοχή σε όλους τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς στην περιοχή, από την οποία η ελληνική αστική τάξη θέλει να πάρει «μερτικό» από την εκμετάλλευση των εργατών και του πλούτου που αυτοί παράγουν.

Σε αυτές τις συνθήκες είναι ανάγκη να εκφραστεί ακόμα πιο αποφασιστικά η αλληλεγγύη του λαϊκού κινήματος στη χώρα μας στον δίκαιο αγώνα του λαού της Παλαιστίνης, για τη δημιουργία δικού του ανεξάρτητου και κυρίαρχου κράτους, στα σύνορα του 1967, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ, δίπλα στο Ισραήλ. Το ΚΚΕ πρωτοστατεί σε αυτή την προσπάθεια, με πολλούς τρόπους, διαδηλώσεις καταγγελίας στην ισραηλινή πρεσβεία, με δράση των κομμουνιστών στα σωματεία και τις μαζικές οργανώσεις για να αναδεικνύεται το θέμα, με παρεμβάσεις στο Ευρωκοινοβούλιο και τη Βουλή. Εχει εκφράσει επανειλημμένα τη στήριξή του στον αγώνα χιλιάδων Παλαιστινίων πολιτικών κρατουμένων στις φυλακές του Ισραήλ, που δεν παλεύουν μόνο για καλύτερες συνθήκες κράτησης, για υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την αξιοπρέπειά τους αλλά και την οριστική απελευθέρωσή τους. Ταυτόχρονα, όλα τα τελευταία χρόνια έχει πραγματοποιήσει επισκέψεις στελεχών του και των Γενικών Γραμματέων της ΚΕ του Κόμματος στη μαρτυρική Παλαιστίνη. Η στάση του θεμελιώνεται στον προλεταριακό διεθνισμό, στην αλληλεγγύη σε κάθε λαό που παλεύει για το δίκιο του, ενάντια στον ιμπεριαλισμό και την εξουσία του κεφαλαίου.

Το ΚΚΕ, ταυτόχρονα με το κάλεσμα στους εργαζόμενους για έκφραση αλληλεγγύης στον αγωνιστή Παλαιστινιακό λαό, τους καλεί να βγάλουν και συμπεράσματα για τις τεράστιες ευθύνες που έχει η ελληνική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που αναβαθμίζει τις σχέσεις με το κράτος - δολοφόνο του Ισραήλ, αλλά και πρωτοστατεί στον εξωραϊσμό του ρόλο ιμπεριαλιστικών συμμαχιών, οργάνων των μονοπωλίων που αιματοκυλούν τους λαούς στην περιοχή. Γι' αυτό και η καλύτερη απάντηση του εργατικού - λαϊκού κινήματος στη χώρα μας και κάθε χώρα, η καλύτερη στήριξη στους λαούς που αγωνίζονται, είναι να δυναμώσει ο αντικαπιταλιστικός - αντιμονοπωλιακός αγώνας παντού.