Αναφερόμενη στο νέο εργοδοτικό έγκλημα που σημειώθηκε στο Πέραμα ξεκίνησε την εισήγησή της η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, στη χτεσινή Συνέντευξη Τύπου, που παραχώρησε στα γραφεία της Ενωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Μακεδονίας και Θράκης (ΕΣΗΕ Μ-Θ):

«Επειδή δε θέλουμε να υπάρχουν άλλοι νεκροί. Επειδή θέλουμε οι οκτώ νεκροί του Περάματος να είναι οι τελευταίοι και στη συγκεκριμένη Ζώνη, κι αν είναι δυνατόν και οι τελευταίοι σε εργατικά ατυχήματα. Ξεκαθαρίζουμε τα πράγματα ως εξής: Δεν έχει πια σημασία να διαχωρίσει κανείς τον ηθικό αυτουργό από το φυσικό αυτουργό αυτού του εγκλήματος, όταν μιλάμε για πολιτικές ευθύνες. Για μας, λοιπόν, και οι ηθικοί και οι φυσικοί αυτουργοί είναι οι υπουργοί Ναυτιλίας που πέρασαν όλα αυτά τα χρόνια, με τους μισο-νόμους που έκαναν, που δεν τους εφάρμοζαν ούτε αυτούς, χάριν βεβαίως των εφοπλιστών οι οποίοι ενδιαφέρονται να γίνουν οι δουλειές γρήγορα, όπως - όπως, για να φεύγουν τα καράβια και να μη χάσουν τα ναύλα. Βεβαίως, δεν είναι μόνοι τους οι υπουργοί. Αυτοί πρέπει να κάτσουν στο σκαμνί και πρέπει η εργατική τάξη και οι εργαζόμενοι να δικάσουν την πολιτική αυτών των κυβερνήσεων. Δεν πρόκειται για τυχαία γεγονότα. Ειλικρινά σας λέω, δε μας ενδιαφέρει να δούμε τώρα τη διαδικασία, ποιος, τι, πώς και τα λοιπά. Πρόκειται για ένα έγκλημα που έγινε συνειδητά. Οταν δεν υπάρχει νόμος που καλύπτει, όταν δεν υπάρχουν τα μέσα προστασίας, είναι σα ν' αφήνεις το πράγμα στο τυχαίο.

Πραγματικά, θεωρούμε ότι αυτή τη στιγμή όλοι οι εργαζόμενοι όλης της Ελλάδας πρέπει να βρεθούν στο πλευρό των εργατών της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης. Δεν πρέπει να προσφερθεί ούτε μία ώρα δουλειάς στα καράβια και στους εφοπλιστές, αν δεν παρθούν ολοκληρωμένα, όλα τα μέτρα που χρειάζονται. Μέσα σ' ένα βράδυ, αν είναι δυνατόν. Νομικά, θεσμικά, χημικοί, υπεύθυνοι για την ασφάλεια. Και δε δεχόμαστε τα ζητήματα υγιεινής και ασφάλειας να είναι υπόθεση του κάθε εργοδότη χωριστά ή να επαφίεται στη γνώση του εργαζόμενου.

Ξεκαθαρίζουμε λοιπόν: Για μας φυσικός αυτουργός είναι ο συγκεκριμένος υπουργός Ναυτιλίας και όλοι οι προηγούμενοι που πέρασαν, για να 'μαστε δίκαιοι και αντικειμενικοί. Ούτε μία ώρα δουλειάς, αν δεν αποκατασταθούν τα πάντα στη Ζώνη του Περάματος και αυτό να γίνει και αφετηρία για εξέταση όλων των συνθηκών υγιεινής και δουλειάς στους χώρους εργασίας, πριν απ' όλα εκεί που ένα ατύχημα, βιομηχανικό ή άλλο, μπορεί να γίνει και να στοιχίσει τη ζωή.

Ανάμεσα στους οκτώ νεκρούς, υπάρχουν και τρεις, αυτό που λέμε, αλλοδαποί εργάτες. Ενας Αρμένιος, ένας Φιλιππινέζος, ένας Αλβανός. Για μας το θέμα είναι διπλά τραγικό. Γιατί οι άνθρωποι αυτοί είναι διπλά εκμεταλλευόμενοι και δέχονται πολύ περισσότερους εκβιασμούς απ' ό,τι δέχονται οι Ελληνες εργάτες. Αυτοί κι αν δεν μπορούν να διεκδικήσουν μέτρα ασφαλείας. Και ξέρετε για μας, η υπεράσπιση των μεταναστών εργατών στην Ελλάδα δεν είναι υπόθεση ούτε απλά ενός ανθρωπισμού, ούτε φολκλόρ, ούτε τέτοια. Για μας, είναι αναπόσπαστο τμήμα της εργατικής τάξης της Ελλάδας, είναι αναπόσπαστο τμήμα της εργατικής τάξης που παράγει τον πλούτο και γίνεται αντικείμενο της πιο σκληρής εκμετάλλευσης. Μόνο που χρειάζεται μια διπλή και τριπλή ευαισθησία απέναντι σ' αυτούς τους ανθρώπους».

«Και με την ευκαιρία, θα ήθελα να εκφράσω την αγανάκτησή μας για το γεγονός ότι συνελήφθησαν 67 πολιτικοί πρόσφυγες Σομαλοί που ζούσαν σε ένα ξενοδοχείο της Αθήνας, γυναικόπαιδα, και τα οποία βεβαίως ήταν λαθραία στην Ελλάδα, γιατί στη Σομαλία, όπως ξέρετε, γίνεται εμφύλιος πόλεμος, προκαλούμενος από την ιμπεριαλιστική παρέμβαση και οι άνθρωποι αυτοί, χωρίς να τους βρουν τίποτα, ήταν αυτοί, τα ρούχα τους, τα παιδιά τους, κρατούνται στην Ασφάλεια και διώκονται γιατί μπήκαν κρυφά στην Ελλάδα. Οταν είσαι πολιτικός πρόσφυγας, και τα 'χουμε ζήσει κι εμείς εδώ, δε διαλέγεις πού θα μπεις. Ο πολιτικός πρόσφυγας δεν μπορεί να 'ναι νόμιμος. Δε θα ήταν πρόσφυγας.

Με την ευκαιρία που, βεβαίως, είμαστε στη Θεσσαλονίκη και είχαμε και συνάντηση με το σωματείο των εργαζομένων στο Καζίνο, τοποθετούμαστε ως εξής: Υπάρχει η βία που σκοτώνει αλλά υπάρχει και η βία που τρομοκρατεί, που πληγώνει. Αυτό είναι το συμπέρασμα που έχουμε σχηματίσει, όχι μόνο από τη σημερινή συνάντηση, αλλά από όλη την εμπειρία που έχουμε και που έχει και η Κομματική Οργάνωση Θεσσαλονίκης, οι ταξικές δυνάμεις στο χώρο, από την κατάσταση που επικρατεί στο χώρο του Καζίνο της Θεσσαλονίκης. Μια παράλληλη κατάσταση και χειρότερη με αυτήν που επικρατεί στο χώρο των εργαζομένων του Καζίνο της Πάρνηθας.

Θεωρούμε ότι πρέπει να υπάρχει πανστρατιά αλληλεγγύης, στο σύνολο των εργαζομένων που δέχονται την εργοδοτική βία και τρομοκρατία, των ανθρώπων που έχουν απολυθεί για συνδικαλιστικούς λόγους, στο πλευρό των 250 εργαζομένων στο Καζίνο, με συνθήκες όχι κανονικής εργασίας, στο πλευρό των 100 εργαζομένων που δουλεύουν νυχτερινά και υπερωρίες και δεν πληρώνονται, ενώ κι αυτοί οι 250 που δουλεύουν 40ωρα, δεν αναγνωρίζονται όλα τα δικαιώματά τους. Πιστεύουμε ότι το θέμα της δουλειάς και της δημοκρατίας στους χώρους εργασίας, ψωμί, ελευθερία στους χώρους εργασίας και δημοκρατία, είναι αδιάσπαστα δεμένα μεταξύ τους. Τώρα πια, δεν κινδυνεύει μόνο αυτός που συνδικαλίζεται, κινδυνεύουν όλοι οι εργαζόμενοι. Κι απ' αυτήν την άποψη, εμείς θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να υπάρχει ενημέρωση, για να ασκηθεί πίεση. Και να το πούμε καθαρά: Οταν η εργοδοσία ασκεί βία, οι εργαζόμενοι πρέπει να ασκήσουν τη δική τους αγωνιστική, να το πω καθαρά, βία. Δε γίνεται διαφορετικά.

Αυτά που συζητάμε τώρα, δηλαδή, Πέραμα, Καζίνο Πάρνηθας, Καζίνο Θεσσαλονίκης ή, αν θέλετε, το πρόβλημα διατροφής που αναπτύχθηκε πολύ εμπεριστατωμένα χτες στο Κιλκίς και μια σειρά άλλα προβλήματα που θα μπορούσε κανείς να αναφέρει, οδηγούν στο εξής ζήτημα: Ωραία, ένα μεγάλο μέρος των εργαζομένων λένε: "Δεν πάει άλλο". Αυτό το "δεν πάει άλλο" ακούγεται από πάρα πολλά στόματα και από νέα στόματα που δεν ακουγόταν όλα τα προηγούμενα χρόνια. Υπάρχει κορυφαία αγανάκτηση στη μεγάλη πλειοψηφία των εργατοϋπαλλήλων, των μισθωτών, των μικροϊδιοκτητών αγροτών, των μικρών εμπόρων, των επαγγελματιών, των αυτοαπασχολουμένων, υπάρχει μια αγανάκτηση. Λένε "δεν πάει άλλο, δεν αντέχουμε άλλο". Και μετράνε αυτό που τους έχει συμβεί ως τώρα. Πολλοί από αυτούς δε γνωρίζουν, γιατί δεν τους ενημερώνουν τα άλλα κόμματα, τι θα συμβεί από δω κι εμπρός. Διότι ήδη η κυβέρνηση δρομολογεί και καινούρια μέτρα. Ενοποιώντας τα Ταμεία και στον τομέα της Κοινωνικής Ασφάλισης και γενικότερα στις εργασιακές συνθήκες και στη φορολογία, σε όλα τα ζητήματα δρομολογεί νέα μέτρα. Εμείς συμφωνούμε ότι δεν πάει άλλο».

«Αλλά ξεκαθαρίζουμε το εξής πράγμα. Δεν πάει άλλο να πιστεύουν οι εργαζόμενοι ότι κάτι μπορεί να αλλάξει έξω από τη δική τους, ανεξάρτητη, χειραφετημένη, ταξική συσπείρωση και παρέμβαση. Εξω από τη λύτρωσή τους από τους μονοδρόμους, την πολιτική των μονοδρόμων και τους μονοδρομιστές. Εάν δεν ξεκαθαρίσεις ότι αυτός είναι μονόδρομος για την εργοδοσία, για το κεφάλαιο, για τα μονοπώλια, κι αυτόν το μονόδρομο τον υλοποιούν συγκεκριμένα κόμματα εξουσίας, Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ, ή ότι αυτό το μονόδρομο τον ανέχονται τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης. Αν δεν ξεκαθαριστεί αυτό το πράγμα κι αν οι εργαζόμενοι δε βαδίσουν το δικό τους μονόδρομο, ο οποίος βεβαίως είναι μια πλατιά λεωφόρος που χωράει τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού, ή αν δεν αναζητήσουν το δικό τους δρόμο, αν δεν τον έχουν βρει μέχρι τώρα, δεν υπάρχει καμία σωτηρία.

Να το πούμε καθαρά. Εάν τα επόμενα χρόνια, και δεν ξέρουμε πότε, ξεσπάσει μια κρίση οικονομική, ο κύκλος της κρίσης - σημάδια υπάρχουν, κι αυτή η κρίση δε θα είναι μόνο στην Ελλάδα, θα είναι συγχρονισμένη σε πολλές χώρες, και στην Ελλάδα, θα είναι πολύ βαθιά - τι θα γίνει; Θα μας βρει αυτή η ιστορία πάλι στη λογική να διαλέγουμε ανάμεσα στη Νέα Δημοκρατία και στο ΠΑΣΟΚ ή να περιμένουμε απ' τα πάνω πότε θα φιλοτιμηθούν να πάρουν μέτρα; Ή θα βρει το λαϊκό κίνημα σε ανασυγκρότηση, σε αναγέννηση και σε αντεπίθεση; Διότι απ' την κρίση, όπως ξέρετε, πάλι υπάρχουν κερδισμένοι και χαμένοι. Η κρίση δεν τους ενώνει όλους. Πρέπει να διαχωρίσει ακόμα περισσότερο, τους οικονομικούς και πολιτικούς υπεύθυνους από τα θύματά της.

Εμείς, λοιπόν, ξεκαθαρίζουμε το εξής πράγμα: Καλούμε την πλειοψηφία των μισθωτών, την εργατική τάξη, τους άλλους μισθωτούς που υποφέρουν, τους αυτοαπασχολούμενους, τους μικροεπαγγελματίες, μικροεμπόρους, μικροβιοτέχνες, όσους έχουν απομείνει μικροϊδιοκτήτες αγρότες, γιατί τώρα εδώ στο Κιλκίς ελάχιστοι έχουν μείνει, αλλά αλλού έχουν μείνει περισσότεροι. Τους καλούμε σε ένα ενιαίο μέτωπο πάλης, να φτιάξουν το δικό τους μέτωπο πάλης, να πετάξουν, κυριολεκτικά, από τις διοικήσεις, ξεκινώντας από κεντρικά, όλους αυτούς οι οποίοι γίνονται αγωγοί της κυρίαρχης πολιτικής, τώρα. Εργατοπατέρες είναι, συμβιβασμένοι είναι, μισθωμένοι είναι, ό,τι να 'ναι, αυτούς οι οποίοι διαχειρίζονται πόσα θα χάσουν οι εργαζόμενοι και όχι πόσα θα χάσουν τα μονοπώλια και οι επιχειρηματικοί όμιλοι. Να αλλάξουν τους συσχετισμούς δύναμης μέσα στο κίνημα και όσο μπορούν να αλλάξουν και το συσχετισμό δύναμης στο πολιτικό επίπεδο. Να επιφέρουν ρήγματα στο κυρίαρχο πολιτικό συσχετισμό».

«Και θα το πω καθαρά: Κριτήριο της θετικότητας των διεργασιών, της αλλαγής του συσχετισμού δύναμης και του ριζοσπαστισμού είναι η γενικότερη επιρροή του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας και πόσοι δρουν από κοινού με το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, ανεξάρτητα αν σε ορισμένα πράγματα έχουν και διαφορετικές απόψεις.

Η ΝΔ εγγυάται κάτι. Είναι εγγυητής αυτή τη στιγμή των κερδών των επιχειρηματιών και της πιο ληστρικής καταπίεσης και εκμετάλλευσης των εργαζομένων. Αυτό το εγγυάται. Είναι πολύ καλός εγγυητής. Το ΠΑΣΟΚ μέχρι τώρα ήταν εγγυητής ότι μπορούσε να χειραγωγήσει τους εργαζόμενους και να τους παραπλανήσει καλύτερα από τη ΝΔ. Μπορούσε, δηλαδή, να περάσει την ίδια πολιτική με έναν πιο ανώδυνο τρόπο για το σύστημα. Επαψε να 'ναι εγγυητής και σ' αυτό. Κι αυτό είναι καλό που έπαψε να 'ναι εγγυητής. Δεν μπορεί να κοροϊδέψει όπως κορόιδευε.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δίνει καλές εγγυήσεις, εμείς του το αναγνωρίζουμε. Την εγγύηση της εφεδρείας του συστήματος. Την εγγύηση των μαγειρείων για κυβερνήσεις συνεργασίας που, δεν πρόκειται να αλλάξουν τη γενική γραμμή πλεύσης, απλώς θα κερδίσουν χρόνο οι επιχειρηματίες για να επανέλθουν στα πράγματα με τα δικά τους κόμματα. Είναι, δηλαδή, ο εγγυητής ενός μεσοδιαστήματος, όπου το πολιτικό σύστημα θα μπορέσει να ανακάμψει και να ανακτήσει την όποια χαμένη επιρροή έχει. Εγγυητής διπλοπροσωπίας, υποκρισίας, μιας εφετζίδικης, να το πω, αντιπολίτευσης, και τίποτα παραπάνω. Και ο ΛΑ.Ο.Σ. δίνει κι αυτός εγγυήσεις. Είναι η δύναμη εκείνη, δυστυχώς το λέω, που είναι διατεθειμένη να κάνει τις βρώμικες δουλειές για τα κόμματα εξουσίας και για το σύστημα. Οποια βρώμικη δουλειά δε θέλει να την κάνει η ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ θα την κάνει ο ΛΑ.Ο.Σ.

Θα μου πείτε, γιατί μιλάμε έτσι; Ετσι είναι τα πράγματα. Μακάρι να ήταν αλλιώς. Μακάρι στο χώρο της αντιπολίτευσης, αυτή τη στιγμή, να υπήρχαν δυνάμεις που θα διαφωνούσαν σε θέματα, στο σοσιαλισμό κτλ. αλλά τουλάχιστον θα συμφωνούσαν σε μια γενική γραμμή που λέμε, ή με τα μονοπώλια ή με το λαό, ή με τον ιμπεριαλισμό».

«Για μας, σοβαρό κριτήριο είναι η στάση απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Δεν μπορεί, αυτή τη στιγμή, με ευθύνη των άλλων κομμάτων η ΕΕ να μένει στο απυρόβλητο. Βεβαίως, η ΝΔ είναι απολύτως υπεύθυνη γι' αυτό που κάνει. Αλλά η ΝΔ και η κυβέρνηση, η Ελλάδα, είναι μέρος της ΕΕ, όπου όλες οι κυβερνήσεις έχουν στηρίξει αυτήν την πολιτική. Επομένως, θέλει συνδυασμένο αγώνα. Αφήνουν στο απυρόβλητο την ΕΕ τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης και πιάνουν τη ΝΔ. Το ίδιο έκανε και η ΝΔ όταν ήταν το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση. Και έχει πολύ μεγάλη σημασία σ' αυτό το διάστημα, να υψωθεί κίνημα απειθαρχίας και ανυπακοής στην ΕΕ, τουλάχιστον αυτό. Εμείς πάμε πιο πέρα, σύγκρουση, ρήξη, με όρους ανατροπής στην πορεία, αλλά εν πάση περιπτώσει, ένα κίνημα απειθαρχίας και ανυπακοής, διότι αν συνεχίσει, είτε η άγνοια του τι αποφασίζει η ΕΕ, είτε ένα πνεύμα συμμόρφωσης, τα επόμενα χρόνια θα είναι δυσμενέστερα στην Ελλάδα.

Μπορούμε, σε εθνικό επίπεδο, να έχουμε θετικές εξελίξεις για το λαό. Μπορούμε, σε εθνικό επίπεδο, να αποσπάσουμε κάποιες κατακτήσεις κι όποιος λέει ότι δεν είναι δυνατόν, το λέει ακριβώς γιατί δε θέλει το κίνημα να πάει μπροστά. Εάν σε εθνικό επίπεδο δεν μπορείς να έχεις κατακτήσεις δεν μπορείς και πουθενά. ΚΙ αυτό ισχύει παντού. Εμείς λέμε: Αυτή τη νίκη που είχε ο ιρλανδικός λαός με το δημοψήφισμα που είναι μια νίκη σημασίας, αυτή η νίκη πρέπει να εμπεδωθεί και πρέπει, αν θέλετε και μπροστά στις ευρωεκλογές, να υπάρχει ένα καθαρό "Οχι" στην ΕΕ, ένα "Ναι" στη φιλολαϊκή, αυτοδύναμη ανάπτυξη των χωρών, ένα "Ναι" στη συνεργασία με βάση το αμοιβαίο όφελος και σε απειθαρχία με την ΕΕ. Εχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία η αλλαγή του συσχετισμού δύναμης σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο να έχει ένα αποτέλεσμα στη μάχη των ευρωεκλογών.

Βεβαίως, από εκλογές σε εκλογές δε λύνονται τα προβλήματα, δεν είναι η εκλογική μάχη που θα τα λύσει. Αλλά δεν πρέπει να υπάρχει καμία χαμένη πολιτική μάχη. Οπως λέμε, κανείς να μην πιάσει δουλειά στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη αν δεν κερδίσουν ουσιαστικά μέτρα υγιεινής και ασφάλειας, προστασίας της ζωής τους, λέμε ότι κάθε μάχη, όταν έχει ένα αποτέλεσμα, όταν επιβάλλει ένα μικρό ρήγμα, τότε, στην πορεία μπορεί να έρθει και ο μεγάλος σεισμός της νίκης των εργαζομένων. Διαφορετικά, θα μετράμε αποτυχίες. Η αντίστροφη μέτρηση και η αντεπίθεση του κινήματος, η αποκόλληση από τη λογική των μονοδρόμων, θα τους υποχρεώσει σε κάποιες παραχωρήσεις. Δεν αρκούμαστε στις παραχωρήσεις. Δεν αρκούμαστε. Αλλά, ακριβώς, θέλουμε να αρχίσουμε να μετράμε κάποιες μικρές νίκες για να ποντάρουμε και στις πιο μεγάλες. Σας ευχαριστώ».