Λίγο πριν κλείσει η ύλη της εφημερίδας μας, πληροφορηθήκαμε ότι «έφυγε» από τη ζωή ο Κώστας Σαραντίδης (Nguyen Van Lap). Σε ανακοίνωση για το θάνατό του η ΚΕ του ΚΚΕ αναφέρει:

«Τo KKE με μεγάλη θλίψη αποχαιρετά έναν σεμνό Ελληνα κομμουνιστή, υποδειγματικό διεθνιστή που πολέμησε στο πλευρό των Βιετμίνχ την περίοδο της γαλλικής αποικιοκρατίας στο Βιετνάμ και αναδείχθηκε σε ήρωα του απελευθερωτικού αγώνα του λαού του Βιετνάμ, ο οποίος έφυγε από τη ζωή στις 24 Ιουνίου 2021.

Ο Κώστας Σαραντίδης γεννήθηκε το 1927 στη Θεσσαλονίκη από γονείς πρόσφυγες της Μικράς Ασίας. Γόνος φτωχής πολύτεκνης οικογένειας μπήκε από μικρός στη βιοπάλη. Προς το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου τον συνέλαβαν και τον έστειλαν σε στρατόπεδο εργασίας, όμως στο μεταξύ συνθηκολόγησε η Γερμανία. Το 1945 τον στρατολογούν οι Γάλλοι στη Λεγεώνα των Ξένων, υποτίθεται για να πολεμήσουν τους Ιάπωνες στην Απω Ανατολή.

Φτάνοντας τον Φλεβάρη του 1946 στην τότε Ινδοκίνα, συνειδητοποιεί τον ρόλο του γαλλικού ιμπεριαλισμού και λίγο αργότερα στις 4 Ιούνη αυτομολεί και προσχωρεί στους Βιετμίνχ. Το 1949 γίνεται μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Βιετνάμ. Πολεμάει στο πλευρό του βιετναμέζικου λαού έως τη συντριβή των Γάλλων και την ανεξαρτησία του Βιετνάμ. Στη συνέχεια αποστρατεύεται με το βαθμό του λοχαγού και ζει στο Βιετνάμ έως το 1965, οπότε και επιστρέφει στην Ελλάδα.

Με την επιστροφή του στην Ελλάδα εργάστηκε στην ΠΕΣΙΝΕ, όπου και συνέβαλε στη δημιουργία της πρώτης Οργάνωσης του ΚΚΕ στο γαλλικό μονοπώλιο. Εγραψε βιβλία και ανέπτυξε πολύ σημαντική δραστηριότητα για τη συγκέντρωση πόρων για τα χιλιάδες θύματα της διοξίνης του "Πορτοκαλί Παράγοντα", με τον οποίο οι ΗΠΑ δηλητηρίασαν το Βιετνάμ.

Το 2010 του αποδόθηκε τιμητικά η βιετναμέζικη υπηκοότητα και το 2013 ονομάζεται Ηρωας των Λαϊκών Ενόπλων Δυνάμεων.

Αποτέλεσε ζωντανό σύνδεσμο των ηρωικών παραδόσεων και των λαϊκών κινημάτων της χώρας μας και του Βιετνάμ. Η ζωή του αποτελεί παράδειγμα και παρακαταθήκη για τους νέους αγωνιστές.

Η ΚΕ του ΚΚΕ εκφράζει τα βαθιά της συλλυπητήρια στα παιδιά και τα εγγόνια του, στα αδέρφια του, στους συναγωνιστές του και τον λαό του Βιετνάμ.

Η κηδεία του και η πολιτική τελετή θα γίνει στο Αρμα Θηβών, την Τρίτη 29 Ιουνίου 2021, στις 8 π.μ. και στη συνέχεια θα ακολουθήσει αποτέφρωση της σορού του».

Ο Κώστας Σαραντίδης είχε μιλήσει πολλές φορές στον «Ριζοσπάστη»: Με αφορμή τη συμπλήρωση 30 χρόνων από τη νίκη του λαού του Βιετνάμ ενάντια στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό το 2005, αλλά και αργότερα, μεταφέροντας την εμπειρία του από την Ελλάδα της Κατοχής, το περάσμά του στη Λεγεώνα των Ξένων και τα 19 χρόνια που πολέμησε στο πλευρό του βιετναμέζικου λαού ενάντια στον γαλλικό και τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό.

Από όταν 18 χρονών, το 1946, βρέθηκε στη Σαϊγκόν λεγεωνάριος και βλέποντας την αδικία, πέρασε στο πλευρό του βιετναμέζικου εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος, όπου αναδείχτηκε σε μαχητή με το όνομα Νγκουιέν Βαν Λαπ. Ανέφερε χαρακτηριστικά στη συνέντευξη στον «Ριζοσπάστη»:

«Εγώ δεν είχα παιδεία, πολιτική σκέψη και μορφωτικό επίπεδο, για να κάνω μια ανάλυση στα γεγονότα. Ημουν 18 χρονών. Αλλά κατάλαβα ότι γινόμουν κατακτητής. Αντικαθιστούσα τον Γερμανό, τον Βούλγαρο και τον Ιταλό στην πατρίδα μου. Διερωτήθηκα, μαζί με τον άλλον Ελληνα, τον Κώστα που ήμασταν στο ίδιο τάγμα, αλλά σε ξεχωριστό λόχο: Τι κάνουμε εδώ; Τι δουλειά έχουμε εμείς στο Βιετνάμ; Τότε πήρα την απόφασή μου: Να ψάξω να βρω.

Εψαχνα, λοιπόν, να βρω. Για τέσσερις μήνες, έψαχνα να μάθω, συγκεκριμένα, τι συνέβαινε, ποιοι είναι οι Βιετμίνχ. Οι Γάλλοι βγαίνανε περιπόλους, καίγανε, σφάζανε, ρημάζανε τα πάντα». Και σε άλλο σημείο ανέφερε: «Πήραμε ένα οπλοπολυβόλο, δύο όπλα, δύο κιβώτια χειροβομβίδες, και φύγαμε στο βουνό. Δύο τα χαράματα, 4 Ιούνη του 1946. Για να φτάσουμε στο αντάρτικο, πέρασαν δυο μέρες ταλαιπωρία».

Στις διηγήσεις μεταφέρει την ανθρωπιά και την αλληλεγγύη που βρήκε στον αγωνιζόμενο βιετναμέζικο λαό, τις αξίες που γνώρισε και τον έκαναν να γίνει κομμουνιστής.

Το 2013, όταν τιμήθηκε από το Βιετνάμ με τον τίτλο του Ηρωα των Λαϊκών Ενόπλων Δυνάμεων σε ηλικία 86 χρονών, είχε δηλώσει: «Είναι για μένα μεγάλη τιμή, το αποκορύφωμα των 67 χρόνων αγώνων για έναν λαό που στήριξα κάνοντας το χρέος μου ως κομμουνιστής και διεθνιστής. Πρόκειται για έναν λαό που ήταν 100 χρόνια σε σκλαβιά και 30 χρόνια σε πόλεμο για να απαλλαγεί από τους ιμπεριαλιστές. Είναι μεγάλη η χαρά μου και η ευτυχία».