Οι δολοφονίες αμάχων συνεχίζονται στο κατεχόμενο Αφγανιστάν

Το σχέδιο του πολυδάπανου - σε ζωές και χρήματα - ιμπεριαλιστικού πολέμου στο Αφγανιστάν κοστίζει 110 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως, ενώ μέχρι στιγμής με τους πιο μετριοπαθείς υπολογισμούς έχει αφαιρέσει 35.000 ζωές αμάχων. Στοιχεία που αναφέρονται κατά προσέγγιση από διάφορες πηγές, καθώς ουδείς είναι σε θέση να υπολογίσει τον πραγματικό αριθμό, που ενδέχεται να είναι πολύ μεγαλύτερος, ακόμα και χωρίς τους πολίτες που βαφτίζονται «Ταλιμπάν» για να καλύψουν τα «λάθη» του ιμπεριαλιστικού πολέμου, ή, ακόμα χειρότερα, τα δολοφονικά ένστικτα κομάντος όπως η ομάδα δολοφόνων «BRAVO COMPANY», που εκτελούν ψυχρά αμάχους ως τρόπαια, χωρίς καμία επίπτωση.

«Είναι καιρός να επικεντρωθούμε στα του οίκου μας», είπε ο Μπ. Ομπάμα στο διάγγελμά του, αναγγέλλοντας έως το καλοκαίρι του 2012 την αποχώρηση 33.000 κατοχικών στρατιωτών από το Αφγανιστάν, εκ των οποίων οι 10.000 θα εγκαταλείψουν το μέτωπο μέχρι το τέλος του 2011 και οι υπόλοιποι τον επόμενο χρόνο. Ωστόσο, ο κύριος όγκος της αμερικανικής κατοχικής δύναμης, περίπου 70.000 στρατιώτες, παραμένουν στη χώρα και συνεχίζουν τον πόλεμο, χωρίς ουσιαστικές μεταβολές, ενώ παράλληλα συνεχίζεται και ο «οικονομικός εποικισμός», των αμερικανικών εταιρειών, που «ανοικοδομούν» τη χώρα.

Και ενώ ο Αμερικανός Πρόεδρος επιχείρησε να παρουσιάσει το 10ετή πόλεμο στο Αφγανιστάν ως «νικηφόρο» για τις κατοχικές δυνάμεις, ο επικεφαλής των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων, ναύαρχος Μάικ Μιούλεν, εξέφρασε εμμέσως πλην σαφώς την ανησυχία του για την απόσυρση από το πεδίο της μάχης μέρους του στρατού, στη μέση του πολέμου, προσθέτοντας ωστόσο ότι «μόνο ο πρόεδρος μπορεί να καθορίσει το επίπεδο τού πόσα θα διακινδυνεύσουμε και θεωρώ ότι το έκανε». Το Κογκρέσο, από την άλλη πλευρά, εξακολουθεί να επικρίνει τον Μπ. Ομπάμα για μη ικανοποιητικό ρυθμό επιστροφής των στρατευμάτων στις ΗΠΑ, σημειώνοντας ότι θα εξακολουθήσουν τις πιέσεις, με φόντο πάντα το οικονομικό κόστος του πολέμου.

Την ίδια στιγμή, τόσο ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, όσο και η Αμερικανίδα υπουργός Εξωτερικών, Χίλαρι Κλίντον, δείχνουν ότι η Ουάσιγκτον παραμένει σταθερά προσανατολισμένη και στη διάχυση του πολέμου στο Πακιστάν, με πιο αποφασιστικό τρόπο. Στο διάγγελμα Ομπάμα υπήρχε αναφορά ότι το Πακιστάν απειλείται περισσότερο από τους «εξτρεμιστές», από οποιαδήποτε άλλη χώρα, καλώντας το Ισλαμαμπάντ να προσανατολίσει τη δράση του εναντίον των «Ταλιμπάν».

Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσονται και οι «έρευνες» και οι συνεχείς δηλώσεις για ανησυχία εισχώρησης «εξτρεμιστών μαχητών» στους κυβερνητικούς στρατούς, τόσο του Αφγανιστάν, όσο και του Πακιστάν. Οι επιθέσεις που προέρχονται από το εσωτερικό των στρατευμάτων δίνουν βάση σε θέσεις που υποστηρίζουν ότι ο αφγανικός και ο πακιστανικός στρατός, αν και λειτουργούν ως σύμμαχοι των κατοχικών - ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, δεν είναι σε θέση να αναλάβουν τα ηνία των επιχειρήσεων, συνεχίζοντας την ίδια κατοχή, με ένα άλλο προφίλ, καθώς δεν είναι οχυρωμένοι σε τέτοιου είδους εισχωρήσεις «Ταλιμπάν».

Επίσης οι δηλώσεις εκπροσώπων των «Ταλιμπάν», που προειδοποιούν για κλιμάκωση του πολέμου, ιδιαίτερα μετά την επιχείρηση εξόντωσης του Οσάμα Μπιν Λάντεν, ενάντια στις ΗΠΑ και κάθε συνεργάτη τους, συντηρούν και ενισχύουν τις προβλέψεις για εντατικοποίηση του πολέμου, ο οποίος, όπως είχαν σημειώσει χαρακτηριστικά ο γγ του ΝΑΤΟ, Αντερς Φον Ράσμουσεν, και ο επικεφαλής των κατοχικών αμερικανο - ΝΑΤΟικών δυνάμεων, Ντέιβιντ Πετρέους, θα σκληρύνει ιδιαίτερα, όσο τα κατοχικά στρατεύματα προσπαθούν να «περιορίσουν» τις δυνάμεις των «Ταλιμπάν», προκειμένου να «μεταβιβάσουν τον έλεγχο της χώρας στις αφγανικές δυνάμεις». Επιχείρημα που προσπαθεί να δικαιολογήσει τη συνέχεια του πολέμου και να χαμηλώσει τις αντιδράσεις για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, τόσο στις ΗΠΑ και τις υπόλοιπες χώρες που μετέχουν στην κατοχή και αυξάνονται σε συνάρτηση με την αύξηση των απωλειών των στρατιωτών.

Στο εσωτερικό του Αφγανιστάν και του Πακιστάν, οξύνονται συνεχώς οι αντιδράσεις εναντίον του πολέμου και της κατοχής, στο Πακιστάν ιδιαίτερα ενάντια και στην παραβίαση της κυριαρχίας του κράτους, δεδομένων και των αυξανόμενων απωλειών σε αμάχους, που εξοργίζει το λαό. Ο ατελείωτος πόλεμος, με τις συνέπειες που προκαλεί στο Αφγανιστάν, καθώς και ο ακήρυχτος πόλεμος του Πακιστάν οξύνουν το αντιαμερικανικό αίσθημα, στρέφοντας παράλληλα αρκετούς ανθρώπους στους «Ταλιμπάν», ως «ύστατη λύση», απέναντι στην κατοχή και τη διεφθαρμένη κυβέρνηση του Χαμίντ Καρζάι.

Την ίδια στιγμή, οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και η αφγανική κυβέρνηση δηλώνουν απερίφραστα την προσήλωσή τους στις «συνομιλίες με τους Ταλιμπάν», για την «αποκατάσταση της ειρήνης στο Αφγανιστάν». Τόσο οι δυνάμεις που συμμετέχουν στην αμερικανο-ΝΑΤΟική κατοχή, όσο και άλλοι παίκτες στη σκακιέρα των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων, όπως η Ρωσία και η Κίνα, ενισχύουν την προσήλωσή τους στην περιοχή του Αφγανιστάν και του Πακιστάν, χωρίς καμία πρόθεση να τα εγκαταλείψουν, διαιωνίζοντας την αιματοχυσία και την εκμετάλλευση των λαών της περιοχής.

Οι ελληνοτουρκικές συνομιλίες περί οικονομικών συμπράξεων μετατοπίστηκαν από την καθημερινή άμεση πολιτική ατζέντα. Ομως παραμένουν στα συρτάρια των γραφειοκρατικών επιτελείων να βγουν από τις υπόγειες διπλωματικές διαδρομές στην ανοιχτή δημόσια εφαρμογή. Το ζήτημα είναι ο κατάλληλος χρόνος σε κατάλληλες συνθήκες ανεξάρτητα εάν θα είναι καλύτερες ή χειρότερες της σημερινής κρίσης. Το «κατάλληλο» έχει σημασία. Η τουρκική αστική τάξη έχει «προτερήματα» εξουσιαστικής δυναμικής. Η κυβερνητική παράταξη Ερντογάν συσπειρώνει τα καθυστερημένα στρώματα της «μαντήλας» σε μια γραμμή ευρωπαϊκού προσανατολισμού χωρίς να εμποδίζει τη διατήρηση πρωτόγονων αντιλήψεων.