Αυτή η απλή χημική ουσία είχε μελετηθεί από τη δεκαετία του 1950 και βρισκόταν στα ράφια αρκετών εργαστηρίων για πεζές και ασήμαντες χρήσεις. Κανένας δεν υποψιαζόταν το κρυφό της ταλέντο... Αν και οι 40o K, ακούγονται σαν μάλλον αρκετά χαμηλή θερμοκρασία για να πανηγυρίζει κανείς, είναι διπλάσια του ρεκόρ των ενώσεων μετάλλων, που κατείχαν έως τότε τα κράματα νιοβίου με 23o K. Η θερμοκρασία μετάπτωσης του βοριούχου μαγνησίου στην υπεραγώγιμη κατάσταση μπορεί να επιτευχθεί με τεχνολογίες, που κοστίζουν πολύ λιγότερο από εκείνες που χρειάζονται για τη θερμοκρασία υπεραγωγιμότητας των κραμάτων νιοβίου. Οι εφαρμογές πολλές, με κυριότερες τους πανίσχυρους υπεραγώγιμους μαγνήτες και τη μετάδοση ηλεκτρικής ενέργειας χωρίς απώλειες σε μεγάλες αποστάσεις.
Σε αντίθεση με τους υπεραγωγούς υψηλής θερμοκρασίας (οξείδια του χαλκού που επιδεικνύουν υπεραγωγιμότητα σε θερμοκρασίες μέχρι 130o K), το βοριούχο μαγνήσιο είναι παραδοσιακός υπεραγωγός, αν και πρόκειται για καινούρια παραλλαγή. Δυστυχώς, τα οξείδια του χαλκού είναι δύσκολο να παρασκευαστούν σε καθαρή και ακόμα περισσότερο σε μονοκρυσταλλική μορφή. Επιπλέον, δεν μπορούν να κατασκευαστούν εύκολα σύρματα απ' αυτά γιατί οι κόκκοι που τα απαρτίζουν πρέπει να στοιχηθούν όλοι προς την ίδια κατεύθυνση, ώστε να εμφανιστεί υπεραγωγιμότητα.
Η ταχύτητα, με την οποία εξελίχτηκε η κατανόηση του βοριούχου μαγνησίου ήταν καταπληκτική. Μέσα σε δύο μήνες από την ανακοίνωση των Ιαπώνων φυσικών που ανακάλυψαν την υπεραγώγιμη ιδιότητά του, είχαν γίνει 100 σύντομες ομιλίες γύρω από το θέμα και είχαν σταλεί 70 σχετικές εργασίες για δημοσίευση. Οι λόγοι αυτής της έξαρσης είναι δύο: Καταρχήν είναι σχετικά απλό να παρασκευάσει κανείς καθαρό βοριούχο μαγνήσιο. Κατά δεύτερο λόγο, το 2001 η διεθνής κοινότητα των φυσικών ήταν πολύ περισσότερο διασυνδεδεμένη μέσω του Ιντερνετ από ποτέ. Αυτά τα δύο στοιχεία, μαζί με την ελπίδα για έναν νέο, απλό υπεραγωγό με σχετικά υψηλή θερμοκρασία μετάπτωσης, τροφοδότησαν την έκρηξη της ερευνητικής προσπάθειας.
Σήμερα, έχουμε μια ξεκάθαρη ιδέα των φυσικών ιδιοτήτων του καθαρού MgB2 και μαθαίνουμε πώς να τροποποιούμε το υλικό αυτό, ώστε να βελτιώνουμε το φάσμα τιμών μαγνητικού πεδίου και πυκνότητας ηλεκτρικού ρεύματος στο οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί. Ετσι, το βοριούχο μαγνήσιο μπορεί να γίνει υπεραγώγιμο σε θερμοκρασίες που επιτυγχάνονται με υγρό υδρογόνο, ή υγρό νέον, ή ακόμα και με ιδιαίτερα ισχυρά ψυγεία κλειστού κυκλώματος. Εχουν κατασκευαστεί πρωτότυπα σύρματα και μαγνήτες, αλλά απαιτείται κι άλλη δουλιά για να βελτιστοποιηθούν οι ιδιότητες του υπεραγωγού και να κατανοηθεί η μεταλλουργία του.
Τα σύρματα κατασκευάζονται με προσρόφηση ατμών μαγνησίου σε νήμα βορίου, διαδικασία κατά την οποία το βόριο (που τώρα γίνεται βοριούχο μαγνήσιο) διογκώνεται σε πολλαπλάσιο από τον αρχικό όγκο. Μια άλλη τεχνική είναι με τοποθέτηση σκόνης μαγνησίου και βορίου σε ένα σωλήνα, μέσα στον οποίο αντιδρούν και η ένωσή τους τραβιέται συνεχώς έξω από το σωλήνα, σχηματίζοντας σύρμα. Για τη χρήση των καλωδίων βοριούχου μαγνησίου στην πράξη, χρειάζεται επίσης να βρεθεί κατάλληλος τρόπος επένδυσης των συρμάτων με μη υπεραγώγιμο υλικό, μέσα από το οποίο θα ρέουν τα ηλεκτρικά φορτία, στην περίπτωση που, λόγω ανόδου της θερμοκρασίας, πάψει η υπεραγωγιμότητα του βοριούχου μαγνησίου.
Μετά την ανακάλυψη του πρώτου υπεραγωγού βασισμένου σε οξείδια του χαλκού, οι ερευνητές βρήκαν πλειάδα άλλων υπεραγώγιμων οξειδίων του χαλκού. Ωστόσο, τέσσερα χρόνια μετά την ανακάλυψη του βοριούχου μαγνησίου, καμιά άλλη συναφής ένωση δεν έχει βρεθεί, που να έχει ασυνήθιστα υψηλή θερμοκρασία μετάπτωσης. Η ανακάλυψη της υπεραγωγιμότητας στα οξείδια ήταν ανάλογη με την ανακάλυψη μιας καινούριας ηπείρου, ενώ η ανακάλυψη του βοριούχου μαγνησίου ήταν περισσότερο σαν την ανακάλυψη ενός άγνωστου μέχρι τότε νησιού, σε ένα καλά εξερευνημένο αρχιπέλαγος. Δεν είναι γνωστό, αν πρόκειται για τον τελευταίο κρίκο της αλυσίδας, ή αν μας περιμένει μια νέα έκπληξη σε κάποιο άλλο σημείο.