Στο Νεραϊδοχώρι, κάτω από τα Περτουλιώτικα λιβάδια

Γέλασες πλατιά και έδειξες στο πλάι τη διαδήλωση. Το Κόμμα!

Αρχισες πάλι να μιλάς για τα λαϊκά προβλήματα, τα βάσανα που τραβάνε οι άνθρωποι, την πραγματικότητα που γίνεται όλο και πιο σκληρή. Για την ανάγκη του αγώνα.

Και ...που να λείψεις...

«Αγώνα!» είπες. Λέξη κλειδί.

Το κεφάλαιο έκανε τα δικά του σχέδια: Να βαθύνει η ανατροπή στο κοινωνικό ασφαλιστικό σύστημα. Να αφεθούν απόλυτα ελεύθεροι οι εργοδότες να απολύουν. Να αυξηθεί το ποσοστό της απλήρωτης εργασίας.

Κι ακόμα χειρότερα, κοιτώντας λίγο πιο πέρα από τη γειτονιά μας, πόλεμος, άγριος πόλεμος σε κάθε γωνιά της Γης.

Η διαδήλωση φούντωνε: «Οι ιμπεριαλιστές τη Γη ξαναμοιράζουν, με των λαών το αίμα τα σύνορα χαράζουν»

«Αυτό, είπες, είναι το μεγάλο καθήκον για όλους μας. Αγώνας! Γιατί τίποτε δεν μπορεί και δεν πρόκειται να γίνει από μόνο του».

Η διαδήλωση επέμενε: «Το μέλλον μας δεν είναι ο καπιταλισμός, είναι ο νέος κόσμος, ο σοσιαλιστικός».

Αγνάντευες, πια, χωρίς να μιλάς. Ενα κοριτσόπουλο, ήρθε και σου ψιθύρισε: έγραψα καλά σήμερα, το θέμα ήταν για τον Παλαμά! Ζήτησα, είπε ακόμα πιο σιγά, κι απ' την Ελένη να οργανωθούμε μαζί στην ΚΝΕ.

Θυμάσαι; «Πρώτοι στα μαθήματα, πρώτοι στον αγώνα»

Γαλήνεψε σύντροφε. Κρατάμε καλά, βαστάμε γερά.

Τράβα να βρεις τους τσέλιγκες.

Αρκετά με τον κάμπο. Ο,τι έσπειρες καρπίζει.

Ακου το σύνθημα: Εννιά δεκαετίες αγώνας και θυσία, το Κάπα - Κάπα - Εψιλον στην πρωτοπορία!