Πολλοί, εκ του πονηρού, ρωτούν και μερικοί, ειλικρινώς, αναρωτιούνται: Γιατί και στις ερχόμενες εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση δεν προωθείται η πολυπόθητη συνεργασία των δυνάμεων της Αριστεράς; Το «πονηρό», ή και ειλικρινές, πλην όμως αφελές, ερώτημα αφορά, συνήθως, στη μη συνεργασία ΚΚΕ - ΣΥΝ κι όχι τόσο γενικότερα στη συνεργασία της Αριστεράς, καθότι από κοινού στήριξη σε ψηφοδέλτια ενωτικών συνδυασμών που συμμετέχουν στις εκλογές για πολλούς δήμους και νομαρχίες, παρέχουν το ΚΚΕ, το ΔΗΚΚΙ, η Κομμουνιστική Ανανέωση κι άλλες αριστερές και προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις, μαζί με ανένταχτους αγωνιστές, κινήματα και μαζικούς φορείς.

Αν το ερώτημα απευθύνεται στο ΚΚΕ, να σημειώσουμε πως σε ό,τι αφορά γενικώς στο θέμα των συνεργασιών, το ΚΚΕ έχει σαφώς διακηρύξει - και με τις θέσεις της Κεντρικής Επιτροπής του που δόθηκαν στη δημοσιότητα από το Σεπτέμβρη του 2001 - πως σ' αυτές τις εκλογές θα επιδιώξει ευρύτερες συσπειρώσεις κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων και θα στηρίξει συνεργασίες που ενώνουν και ριζοσπαστικοποιούν το λαό στην πάλη κατά των αντιδραστικών καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Συνεργασίες που θα στηρίζονται σε συμφωνία στις θέσεις για το περιεχόμενο και το ρόλο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και στο πρόγραμμα δράσης.

Συμμετοχή σ' αυτού του είδους τις ευρύτερες συσπειρώσεις και συνεργασίες μπορούν να έχουν όλοι οι αγωνιστές που συμφωνούν με τα προαναφερθέντα, ανεξαρτήτως πολιτικών τοποθετήσεων και κομματικών προτιμήσεων, καθώς, επίσης, κινήματα και μαζικές οργανώσεις.

Ταυτοχρόνως, το ΚΚΕ έχει σαφώς διακηρύξει ότι δε θα επιδιώξει συνεργασίες για τις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές με τις ηγεσίες των κομμάτων και, βεβαίως, με το ΣΥΝ. Και τούτο, όχι για κανένα άλλο λόγο, αλλά γιατί το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και ο ΣΥΝ έχουν εντελώς διαφορετικές και αντίθετες θέσεις για το ρόλο, το περιεχόμενο, τη δράση και την προοπτική της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Ειδικότερα σε ό,τι αφορά στο ΣΥΝ, το ΚΚΕ δεν επιδιώκει τη συνεργασία μαζί του διότι θεωρεί ότι οι θέσεις αυτού του κόμματος και γενικότερα και στα θέματα της Αυτοδιοίκησης συνταιριάζουν μ' εκείνες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ κι είναι στον αντίποδα των δικών του θέσεων. Η κριτική του ΚΚΕ είναι συγκεκριμένη, καθώς υποστηρίζει ότι ο ΣΥΝ:

• Συμφωνεί - ή, εν πάση περιπτώσει, δεν αντιπαρατέθηκε - στη γενική γραμμή αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων που προωθούνται, την τελευταία δεκαετία, και στην Αυτοδιοίκηση.
• Από όποιες θέσεις Αυτοδιοίκησης μετείχαν στελέχη του, συνήργησαν στο «πέρασμα» των αντιλαϊκών πολιτικών των κυβερνήσεων και της Ευρωπαϊκής Ενωσης και βοήθησαν στην επιχείρηση μετατροπής της Τοπικής Αυτοδιοίκησης σ' έναν ακόμα μηχανισμό του κράτους που ενεργεί σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων.

Με δεδομένες αυτές τις θέσεις του - και σε συνδυασμό με την άποψή του για το ρόλο που «παίζει» γενικότερα ο ΣΥΝ στο κοινωνικό και πολιτικό σκηνικό της χώρας - είναι φυσιολογικό κι αναμενόμενο το ΚΚΕ να μην προωθεί τη συνεργασία με το ΣΥΝ. Οι κομμουνιστές δεν κρύβουν αυτές τις θέσεις τους, αλλά και δε θα επιτρέψουν σε κανένα να τις διαστρεβλώσει, να τις «αναποδογυρίσει», ή και να «προβοκάρει» εναντίον του κόμματός τους.

Διότι υπάρχουν πολλοί που, εμφανιζόμενοι να «κόπτονται» για τη συνεργασία της Αριστεράς, επιχειρούν, και μ' αυτό τον τρόπο, να πλήξουν το ΚΚΕ.

Πώς, π.χ. θα πείσει ότι ενδιαφέρεται για την Αριστερά η ηγεσία του ΣΥΝ, όταν «τα βρίσκει» με το ΠΑΣΟΚ - στη λογική και στην πρακτική της διαβόητης «κεντροαριστεράς» - και συνεργάζονται στις εκλογές στη μεγάλη πλειοψηφία των δήμων και των νομαρχιών της χώρας; Και ποιον θα πείσουν ότι δεν κινούνται εκ του πονηρού εκείνα τα στελέχη του ΣΥΝ που εμφανίζονται να «πιέζουν» για συνεργασία με το ΚΚΕ, όταν δεν αντιδρούν στην «κεντροαριστερή» συνεργασία, που απλώνεται απ' άκρη σ' άκρη της Ελλάδας, με εξαίρεση κάποιες μεγάλες πόλεις όπου ο ΣΥΝ «κατεβαίνει» αυτόνομος για να δώσει το «στίγμα» ότι υπάρχει;

Και δεν είναι μόνο η εκλογική συνεργασία ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ που δείχνει κατά πού προσανατολίζεται αυτό το κόμμα. Είναι και «τα έργα και οι ημέρες» μερικών στελεχών του που εκλέχτηκαν, μέσω της «κεντροαριστερής» συνεργασίας, σε υψηλά αξιώματα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. «Εργα και ημέρες» που αποδεικνύουν πως στόχος των ίδιων και του κόμματός τους είναι η στήριξη της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, στο όνομα του «εκσυγχρονισμού» και των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων.

«Πετυχημένο» και «κλασικό», πλέον, υπόδειγμα «κεντροαριστερής» Τοπικής Αυτοδιοίκησης, αποτέλεσε η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Μαγνησίας. Στα 8 χρόνια που διαρκεί το «πείραμα» υπό την ηγεσία του νομάρχη Π. Σκοτινιώτη, στελέχους του ΣΥΝ - θα γίνει προσπάθεια η «συνδιοίκηση» να συνεχιστεί με εναλλαγή στο πρόσωπο του νομάρχη, καθώς υποψήφιος θα είναι ο Γ. Στάμος, στέλεχος του ΠΑΣΟΚ - η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Μαγνησίας λειτούργησε σαν παράρτημα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, ακολουθώντας πιστά όλες τις αντιλαϊκές επιλογές της κι ενεργώντας κατάλληλα για να εξουδετερωθεί το μαζικό κίνημα. Ολοι θυμούνται τις ενέργειες του Π. Σκοτινιώτη για να «σπάσουν» τα μπλόκα των αγροτών κι όλοι ξέρουν για την αγαστή συνεργασία του με την «κεντροαριστερή» διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Βόλου, προκειμένου να «τιθασευτεί» το κίνημα των εργαζομένων και των ανέργων.

Στα ίδια φιλοκυβερνητικά, αντιλαϊκά πλαίσια κινήθηκε και η άλλη, περιβόητη «κεντροαριστερή» συνεργασία, που είχε επιτευχθεί στο πρόσωπο του πρώην δημάρχου Καρδίτσας, στελέχους του ΣΥΝ, Σ. Κανταρτζή. Τα απανωτά πλήγματα που επέφερε στο λαό της Καρδίτσας εκείνη η συνεργασία, σταμάτησαν όταν, στις προηγούμενες εκλογές, δήμαρχος της πόλης εκλέχτηκε ο κομμουνιστής Χρ. Τέγος. Φαίνεται, όμως, ότι ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ επιμένουν στο μοντέλο της «κεντροαριστερής» Αυτοδιοίκησης, καθώς ο Σ. Κανταρτζής θα είναι και πάλι κοινός υποψήφιος δήμαρχος. Την ίδια στάση «σύμπλεξης» και, σε τελευταία ανάλυση αντικειμενικά στήριξης της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ, ακολουθεί ο ΣΥΝ και στους Νομούς Λάρισας και Τρικάλων ανεξαρτήτως αν πετυχαίνουν ή όχι την κοινή κάθοδο στις εκλογές.

Το παράδειγμα της Θεσσαλίας - υπάρχουν κι άλλα στη χώρα - δείχνει καθαρά τι πραγματικά θέλει και τι πράττει ο ΣΥΝ σε επίπεδο Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Εκ των πολιτικών θέσεών του, λοιπόν, και εξαιτίας της ταχτικής του, αποκλείεται από μια συνεργασία των ριζοσπαστικών δυνάμεων κι όχι γιατί κάποιοι άλλοι δεν τον θέλουν. Κι όσο για τις φωνές υπέρ της συνεργασίας που ακούγονται από την πλευρά του, το θέμα δεν είναι αν τάσσεται κάποιος, στα λόγια, υπέρ της ενότητας της Αριστεράς, αλλά τι κάνει στην πράξη. Και ο ΣΥΝ κάνει ό,τι μπορεί, όχι μόνο για να μην ενωθεί κι ενδυναμώσει η λαϊκή κοινωνικοπολιτική συσπείρωση ενάντια στην πολιτική και στην εξουσία των μονοπωλίων, αλλά και για ν' αλλοιωθεί το περιεχόμενό της και για να ξεθωριάσουν τα οράματα και τα ιδανικά των αριστερών ανθρώπων...