Η παρέμβαση των στελεχών του ΠΑΜΕ στη συνάντηση χάλασε τη σούπα της συναίνεσης και αποκάλυψε τις πραγματικές επιδιώξεις των εργοδοτικών οργανώσεων, αλλά και των συνδικαλιστικών παρατάξεων ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και «Αυτόνομης Παρέμβασης» (ΣΥΡΙΖΑ). Αντίθετα, έγινε καθαρό και χτες, ότι ο ΣΕΒ, ο ΣΕΤΕ και από κοντά οι ηγεσίες των άλλων οργανώσεων ΓΣΕΒΕΕ και ΕΣΕΕ παραμένουν σταθερά προσηλωμένοι στο στόχο τους να τσακίσουν τους μισθούς, να διαλύσουν τις συλλογικές συμβάσεις και να θεμελιώσουν τη νέα «ανάπτυξη» που ευαγγελίζονται και υπόσχονται τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, πάνω στα ερείπια των εργατικών δικαιωμάτων.

Στην κατεύθυνση της «συναίνεσης» και της «σύμπνοιας» κινήθηκε και ο υπηρεσιακός υπουργός Εργασίας Χ. Ρουπακιώτης, που μιλώντας για το χαρακτήρα της συνάντησης είπε πως «ήρθαμε εδώ για να εκφράσουμε τις κοινές αγωνίες εργαζομένων και εργοδοτών...», προκαλώντας την έντονη αντίδραση των εκπροσώπων του ΠΑΜΕ, ενώ στις δηλώσεις του ζήτησε «Οχι εντάσεις στις εργασιακές σχέσεις μέχρι τις εκλογές»! Αυτό, τη στιγμή που μέσα στις επιχειρήσεις η εργοδοσία θερίζει τους μισθούς και όλα τα εργατικά δικαιώματα.

Ακριβώς γι' αυτό σε δήλωσή του μετά τη συνάντηση ο Γιώργος Πέρρος, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ, υπογράμμισε με έμφαση: «Η ηρεμία και η συναίνεση που μας προτείνουν δεν μας αφορά, όταν στους χώρους εργασίας γίνεται κόλαση. Ο ΣΕΒ απαίτησε μείωση των κλαδικών συμβάσεων, ο ΣΕΤΕ να μειωθεί και το κατώτερο μεροκάματο. Η κυβέρνηση και ο υπουργός Εργασίας εμφανίζονται ως "Πόντιος Πιλάτος". Είναι βαριές οι ευθύνες για τις συνδικαλιστικές ηγεσίες ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ που συζητάνε και αποδέχονται να υπογράφουν μειώσεις μισθών. Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να υποκύψουν στις πιέσεις, ούτε να πιστέψουν στις αυταπάτες. Εδώ και τώρα πρέπει να αντιπαλέψουν τις επιδιώξεις της εργοδοσίας και να απαιτήσουν συλλογικές συμβάσεις που θα κατοχυρώνουν τα δικαιώματά τους».

Τις αξιώσεις των βιομηχάνων για μείωση των κλαδικών συμβάσεων επανέφερε ο πρόεδρος του ΣΕΒ Δ. Δασκαλόπουλος, λέγοντας μάλιστα χαρακτηριστικά ότι θα πρέπει «να κοπούν τα σκουλαρίκια, τα περιδέραια και τα χαϊμαλιά των κλαδικών», δείχνοντας έτσι όχι μόνο τις πραγματικές στοχεύσεις του ΣΕΒ, αλλά και το τι θα έχουν απέναντί τους οι εργάτες, μέσα στις επιχειρήσεις την επαύριο των εκλογών. Ταυτόχρονα, εξέφρασε την «ετοιμότητα» του ΣΕΒ «να συζητήσει είτε σε επίπεδο κοινωνικών εταίρων είτε μέσα από την Εθνική Επιτροπή Απασχόλησης, που πρότεινε και η ΓΣΕΕ» αλλά «και την ανάγκη να συζητηθούν τα θέματα του μη μισθολογικού κόστους»! Φάνηκε δηλαδή τι πραγματικά εξυπηρετεί η πρόταση της ΓΣΕΕ για τη σύγκληση των Επιτροπών Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας που ζήτησε η πλειοψηφία της. Οτι ο διάλογος που προωθείται - όποια μορφή και αν πάρει - θα είναι σφαγείο για τους εργάτες.

Απροκάλυπτα εχθρικός προς τα εργατικά συμφέροντα εμφανίστηκε ο πρόεδρος του ΣΕΤΕ κ. Ανδρεάδης, θέτοντας ευθέως όχι μόνο ζήτημα για τις κλαδικές συμβάσεις και τη μείωση του λεγόμενου μη μισθολογικού κόστους, αλλά και για τον κατώτερο μισθό, αφού στη συνάντηση αναφέρθηκε σε μοντέλο Γερμανίας, όπου δεν υπάρχει κατώτερος μισθός. Ο ίδιος μίλησε για την ανταγωνιστικότητα του κλάδου του που τη συνδέει ευθέως με τις συμβάσεις και δήλωσε ότι ο ΣΕΤΕ επιμένει στην καταγγελία της σύμβασης στο χώρο του τουρισμού για να βρεθεί όπως είπε «λογική λύση».

Προτεραιότητα στην «ανάπτυξη» και στο πώς «θα ξαναπάρει μπροστά η οικονομία» ζήτησε ο πρόεδρος της ΓΣΕΒΕΕ Δ. Ασημακόπουλος, ενώ ο πρόεδρος της ΕΣΕΕ Δ. Κορκίδης τάχθηκε και αυτός υπέρ του διαλόγου, κρύβοντας όμως επιμελώς ότι η ηγεσία των εμπόρων την ώρα που ομνύει υπέρ του διαλόγου ζητάει μείωση της κλαδικής σύμβασης στο εμπόριο μέχρι και 15%.

Να, γιατί, μετά από τα παραπάνω, η επιμονή του προέδρου της ΓΣΕΕ Γ. Παναγόπουλου να γίνει διάλογος μέσα από την Επιτροπή Απασχόλησης δε γίνεται «για να φανεί η αλήθεια», ούτε οι επιδιώξεις των εργοδοτικών φορέων - αυτές είναι πέρα για πέρα καθαρές στους εργάτες - αλλά για να αφοπλιστεί το κίνημα. Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ βρίσκεται στο ίδιο όχημα με αυτό της εργοδοσίας και η συμμετοχή της σε ένα νέο διάλογο εξυπηρετεί την προώθηση των συμφερόντων του κεφαλαίου και όχι της εργατικής τάξης, όπως πάμπολλες φορές αποδείχτηκε στο παρελθόν.

Εξίσου επικίνδυνη είναι και η θέση της «Αυτόνομης Παρέμβασης», ο εκπρόσωπος της οποίας Θ. Βασιλόπουλος με τη θέση για «πάγωμα» της κατάστασης μέχρι τις εκλογές, - για το οποίο δεν έκρυψε την απογοήτευσή του που δεν επετεύχθη και ενώ όπως ομολόγησε η παράταξή του πρωτοστάτησε σε αυτό - εξυπηρετεί και αυτή τα συμφέροντα της εργοδοσίας. Γιατί το ζήτημα δεν είναι τι θα γίνει μέσα σε ένα μήνα, αλλά τι θα γίνει μετά τις εκλογές. Εκτός και αν, όπως είπε ο ίδιος, μετά τις εκλογές το πρόβλημα θα το λύσει η κυβέρνηση...!

Αλλά αυτό που απαιτείται σήμερα, δεν είναι ούτε «διάλογος» με τους σφαγείς, ούτε «πάγωμα» και να περιμένουμε μια κυβέρνηση να μας λύσει τα ζητήματα. Αυτό που απαιτείται είναι οργάνωση μέσα στους χώρους δουλειάς, αντίσταση και πάλη για την υπεράσπιση των συμβάσεων και όλων των εργατικών δικαιωμάτων.