Από αυτή την άποψη, οι επιλογές που καλείται να κάνει κάθε εργάτης και υπάλληλος, κάθε νέος και νέα, κάθε άνεργος και μετανάστης μπροστά στην 1η Μάη έχουν ιδιαίτερη σημασία, βαραίνουν περισσότερο. Γιατί μπορεί να υπάρχουν εκείνοι που θέλουν να καταντήσουν την Πρωτομαγιά μέρα εκδρομικής εξόρμησης, όπως κάνουν πολλές από τις δημοτικές αρχές του δικομματισμού, αλλά δίπλα σ' αυτούς υπάρχουν και οι συνδικαλιστικές εκείνες δυνάμεις που παλεύουν διαχρονικά για να απονευρώσουν την 1η του Μάη από το πραγματικό ταξικό της περιεχόμενο. Να τη φέρουν στα μέτρα της στρατηγικής που λέει ότι τα αφεντικά και οι εργάτες είναι το ίδιο, κάθονται στην ίδια βάρκα...

Η απάντηση των εργαζομένων την ερχόμενη Παρασκευή πρέπει να είναι ηχηρή και προς τους δυο. Και μια τέτοια απάντηση, με αυτό το περιεχόμενο και το χαρακτήρα, δεν μπορεί να δοθεί έξω από τα μπλοκ των απεργιακών συγκεντρώσεων του ΠΑΜΕ.

Οι εργαζόμενοι έχουν όλα τα δεδομένα και την πείρα να σκεφτούν και να βγάλουν συμπεράσματα. Με ποια γραμμή πάλης θα κατέβουν στην απεργία της Πρωτομαγιάς;

-- Με τη γραμμή των μεταλλεργατών και του Συντονιστικού τους οργάνου, που ύστερα από πολύμηνες και σταθερές κινητοποιήσεις απέσπασαν για τους άνεργους συναδέλφους τους έκτακτο επίδομα 1.000 ευρώ, σε περιόδους που η κυβέρνηση αρνείται να αποδεσμεύσει και το ελάχιστο κονδύλι για όσους δεν έχουν δουλειά εξαιτίας και της δικής της πολιτικής; 'Η με τη γραμμή εκείνων που περιμένουν με την κουτάλα στη γωνία για να αρπάξουν ένα κομμάτι από τα δυσθεώρητα ποσά που χαρίζει η κυβέρνηση σε μεγαλοεργοδότες, ΟΤΑ και συνδικαλιστικές οργανώσεις, προκειμένου να κάνουν προγράμματα κατάρτισης και να ενσωματώσουν εκείνους που η εκ περιτροπής εργασία άφησε χωρίς μεροκάματο;

-- Με τη γραμμή των εργατοτεχνιτών της Ζώνης, εργαζόμενων στο Μέταλλο και τις άλλες ειδικότητες που απέσπασαν αυξήσεις στις Συλλογικές Συμβάσεις οι οποίες αγγίζουν το 10%, σε μια περίοδο που κυβέρνηση και εργοδότες τσακίζουν το λαϊκό εισόδημα; 'Η με τη γραμμή εκείνων που από τη μια υπογράφουν συμβάσεις του ενός ευρώ την ημέρα, καταδικάζοντας εκατομμύρια εργάτες στη φτώχεια, και από την άλλη στήνουν «καταναλωτικές οργανώσεις», παρουσιάζοντας το πρόβλημα της ακρίβειας σαν ένα ρυθμιζόμενο στα πλαίσια του καπιταλισμού ζήτημα, που δε χρειάζεται γενναίες αυξήσεις στους μισθούς, αλλά απλά έναν πιο σφικτό καταναλωτικό έλεγχο στην «ασυδοσία» δήθεν των μεγαλεμπόρων, μεγαλοεργοδοτών και πάει λέγοντας;

-- Με τη γραμμή των ναυτεργατών που συγκρούστηκαν μερόνυχτα στους καταπέλτες των καραβιών για να πάρουν οι συνάδελφοί τους τα δεδουλευμένα και να μη διαβιούν σε συνθήκες τρώγλης, μέσα σε καράβια που κινούνται με τη δική τους και μόνο δύναμη; 'Η με τη γραμμή των εφοπλιστόδουλων συνδικαλιστών, που πήραν απόφαση για τετράωρη στάση εργασίας (!) τη μέρα την Πρωτομαγιάς και υπηρετούν πιστά εκείνους που ξεκοκαλίζουν εκατομμύρια ευρώ από επιδοτήσεις, χρήματα του ελληνικού λαού, κρατώντας τα νησιά σε απομόνωση και τους ναυτεργάτες στην ανέχεια;

-- Με τους αγνούς αγωνιστές, που τιμάνε τις αξίες της τάξης τους, αρνούνται να εξαγοραστούν και πετούν στο πρόσωπο της εργοδοσίας τα 50.000 ευρώ με τα οποία προσπαθεί να τους εξαγοράσει; 'Η με τους συνδικαλιστές εκείνους που πρωτοστατούν σε κινητοποιήσεις τις οποίες χρηματοδοτεί η εργοδοσία, όπως στην περίπτωση της «Ενωμένης Κλωστοϋφαντουργίας», όπου η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ έπαιξε πρωτοπόρο ρόλο όχι μόνο στην επαναχρηματοδότηση του ομίλου για να κάνει απολύσεις, αλλά και στον εξευτελισμό των εργαζόμενων που επεδίωκε η εργοδοσία;

-- Με τη γραμμή των δυνάμεων εκείνων που βάζουν μπροστά τις πραγματικές ανάγκες των εργαζόμενων και των οικογενειών τους, οργανώνουν αγώνες, ξαγρυπνούν στις περιφρουρήσεις, αναδεικνύοντας στοιχεία σύγχρονου ηρωισμού για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης; 'Η με τη γραμμή εκείνων που χαριεντίζονται με τους μεγαλοβιομήχανους στα γραφεία και καταλήγουν μάλιστα στην από κοινού διεκδίκηση (!) 11 σημείων - φωτιά για τα εργατικά συμφέροντα;

-- Με τις πολιτικές εκείνες δυνάμεις που απ' όποιο μετερίζι κι αν υπηρετούν στέκονται στο πλευρό των εργαζόμενων, παλεύουν μαζί τους, πετυχαίνοντας μικρές αλλά σημαντικές νίκες, όπως έγινε στο Δήμο Νίκαιας με τη μονιμοποίηση των τελευταίων συμβασιούχων; 'Η με τις δυνάμεις εκείνες που από τη θέση της δημοτικής αρχής απολύουν σωρηδόν συμβασιούχους και τους αντικαθιστούν με νέα εκλογική πελατεία, ενώ από τη θέση των συνδικαλιστικών πλειοψηφιών αρνούνται να γράψουν στα σωματεία των μονίμων τους πιο ευάλωτους, τους πιο εκτεθειμένους στην εργοδοτική προκλητικότητα συναδέλφους τους;

Αυτά είναι μερικά μόνο από τα πραγματικά διλήμματα που έχει να αντιμετωπίσει ένας εργαζόμενος μπροστά στην απεργία της Πρωτομαγιάς. Κανένα περιθώριο αναμονής δεν υπάρχει. Το αληθινό περιεχόμενο της 1ης Μάη, ο διαπαιδαγωγητικός της ρόλος, καμιά σχέση δεν μπορεί να έχει με την ταξική συναίνεση και συνεργασία, με την υποταγή στα εργοδοτικά συμφέροντα, με τον κοινωνικοεταιρισμό, με την πολιτική των κομμάτων εκείνων που είτε από την κυβέρνηση, είτε από την αντιπολίτευση πασχίζουν για την κερδοφορία μεγαλοβιομηχάνων, μεγαλεμπόρων, εφοπλιστών. Ολοι αυτοί βρίσκονται στην άλλη όχθη από τους εργατοϋπάλληλους και τις οικογένειές τους. Κι αυτή η Πρωτομαγιά, όπως και κάθε άλλη, ανήκει στους εργάτες και μόνο!