Την ίδια ώρα που η κυβέρνηση παζαρεύει με το κουαρτέτο την «αξιολόγηση», οι εγχώριοι βιομήχανοι βάζουν σταθερά στο τραπέζι το μοναδικό «παράλληλο πρόγραμμα», αυτό που αφορά στην τόνωση των νέων κερδοφόρων επενδύσεων, μέσω κάθε είδους κρατικών ενισχύσεων και φορολογικών απαλλαγών για το εγχώριο κεφάλαιο. Από την πλευρά τους, οι εγχώριοι τραπεζικοί όμιλοι προχωρούν με αποφασιστικό βηματισμό στην κατεύθυνση της αποτελεσματικής διαχείρισης των «κόκκινων» δανείων, με έμφαση στα επιχειρηματικά, που αποτελούν μοχλό αναδιαρθρώσεων για τη συγκέντρωση της επιχειρηματικής πίτας και των κερδών. Ολα δε αυτά αποτελούν τις απαιτήσεις τους που τις παρουσιάζουν με πολύ συγκεκριμένες και στοχευμένες προτάσεις, ως τις βασικές προϋποθέσεις διευρυμένης αναπαραγωγής κερδών και κεφαλαίου. Συνδυάζοντας αντεργατικές αναδιαρθρώσεις με κάθε είδους κίνητρα χρηματοδοτικής ενίσχυσής τους για επενδύσεις.

Αποκαλυπτική είναι η τοποθέτηση του ΣΕΒ, την περασμένη βδομάδα:

-- Για μια ακόμη φορά, βάζουν στο τραπέζι τη διάλυση μέχρι και την πλήρη κατάργηση του αφορολόγητου ορίου και για τους μισθωτούς και συνταξιούχους. Οπως χαρακτηριστικά αναφέρουν, «θα ήταν πολύ πιο χρήσιμη μια συζήτηση για το πότε το αφορολόγητο πράγματι δικαιολογείται από την οικογενειακή κατάσταση». Σε αυτό το πλαίσιο, βάζουν στο τραπέζι την πρόταση για τη σύνδεση του αφορολόγητου «με κοινωνική στόχευση σε αυτούς που πραγματικά το έχουν ανάγκη λόγω οικογενειακής κατάστασης, πολύ χαμηλού οικογενειακού εισοδήματος ή μεγάλης ηλικίας».

-- «Το κόστος σε ορισμένες επιχειρήσεις μπορεί να επηρεάζεται δυσανάλογα από συγκεκριμένους παραγωγικούς συντελεστές που σχετίζονται με την γραμμή παραγωγής», σημειώνει ο ΣΕΒ, επικεντρώνοντας στο ενεργειακό κόστος, στο φορολογικό καθεστώς, στο μη μισθολογικό κόστος (δηλαδή, τις ασφαλιστικές εισφορές που καταβάλλει η εργοδοσία). Επίσης και σε παράγοντες όπως το κόστος χρηματοδότησης, η μείωση του οποίου προϋποθέτει, σήμερα, την ένταξη και των εγχώριων τραπεζικών ομίλων στα προγράμματα «ποσοτικής χαλάρωσης» της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Και το συγκεκριμένο ζήτημα συνδέεται με την ολοκλήρωση της «αξιολόγησης» και βέβαια με την εφαρμογή των αντιλαϊκών μέτρων.

-- «Το κόστος εργασίας μπορεί να είναι υψηλό ή χαμηλό αλλά αυτό από μόνο του δεν κάνει μία επιχείρηση λιγότερο ή περισσότερο ανταγωνιστική». Οπως χαρακτηριστικά τονίζουν, «αυτό που έχει σημασία είναι ο μισθός σε σχέση με την παραγωγικότητα, δηλαδή το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος», και στο «διά ταύτα» επισημαίνουν: «Εάν μία επιχείρηση διατηρεί το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος σε χαμηλό επίπεδο έχει μεγαλύτερες πιθανότητες να είναι ανταγωνιστική, πιο κερδοφόρα στην ουσία, από άλλες επιχειρήσεις του κλάδου».

-- «Προτάσεις που κυκλοφορούν για αύξηση της φορολογίας μερισμάτων (...) δημιουργούν αντικίνητρο για τη διακράτηση μετοχών και εισάγουν άνιση μεταχείριση μεταξύ ξένων και Ελλήνων επενδυτών, με αποτέλεσμα να καθίσταται προβληματική η προσέλκυση ιδιωτικών επενδύσεων και η συνεργασία ξένων με Ελληνες επενδυτές»...

«Η ανάγκη για ένα επενδυτικό σοκ: Φορολογικά κίνητρα, άρση αντικινήτρων και επενδύσεις», ήταν το θέμα της εκδήλωσης που διοργάνωσε ο ΣΕΒ, στο πλαίσιο παρουσίασης των προτάσεών του για την πολιτική ανάκαμψης και ενίσχυσης των εγχώριων βιομηχάνων.

Σε αυτό το πλαίσιο, οι εκπρόσωποι του ΣΕΒ παρουσίασαν το «πακέτο επενδυτικών φορολογικών κίνητρων με βασικούς μοχλούς την έξυπνη φορολογία και την άρση των αντικινήτρων, που έχει ως στόχο την αντιμετώπιση του επενδυτικού κενού στη χώρα μας - γύρω στα 100 δισ. ευρώ μέχρι το 2022 - μέσα από την προσέλκυση παραγωγικών επενδύσεων».

Ειδικότερα, μεταξύ άλλων, ο ΣΕΒ θέτει τους παρακάτω άξονες:

-- Επέκταση του χρόνου συμψηφισμού τυχόν ζημιών στα 10 χρόνια, με στόχο, όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν, «να διασφαλιστεί η δυνατότητα συμψηφισμού των υψηλών ζημιών, οι οποίες δημιουργήθηκαν τα έτη της συνεχιζόμενης ύφεσης». Σε αυτό το πλαίσιο, αρκετοί εγχώριοι όμιλοι θα εξασφαλίζουν μηδενική φορολογία τα επόμενα χρόνια, μέσω της οποίας θα αναπληρώσουν τη χασούρα της καπιταλιστικής κρίσης, που φορτώνουν στα λαϊκά στρώματα.

-- Ανάδειξη της χώρας ως σημαντικού επενδυτικού προορισμού. Σε αυτό το πλαίσιο, αξιώνουν την εκ των υστέρων φορολογική επιβράβευση των παραγωγικών δαπανών που δημιουργούν κερδοφορία (μέσω υπερ-αποσβέσεων) και την ενθάρρυνση «εμβληματικών» επενδύσεων σε τεχνολογία, υποδομές, περιβάλλον, βιομηχανία, μεταποίηση κ.α.

-- Προτείνεται η θέσπιση σταθερής ανταγωνιστικής φορολόγησης δεκαετούς διάρκειας, για επενδύσεις που δημιουργούν θετικές εξωτερικές επιδράσεις με μεγάλα πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα. Ενδεικτικά, προτείνεται η φορολογία να μειωθεί στο 20% για επενδύσεις μεγαλύτερες των 100 εκατ. ευρώ ή και για περισσότερες από 1.000 νέες προσλήψεις.

-- Στο πακέτο προτάσεων του ΣΕΒ περιλαμβάνονται, επιπλέον, μέτρα άμεσης απόδοσης, για τις επενδύσεις στην έρευνα, στην τεχνολογική ανάπτυξη και την καινοτομία, μέσα από μια «ενεργητική φορολογική λογική ισχυρών κινήτρων που ευθυγραμμίζουν την Ελλάδα με επιτυχημένες ευρωπαϊκές πρακτικές».

Την ίδια ώρα, οι τραπεζικοί όμιλοι βρίσκονται σε φάση προχωρημένων διαβουλεύσεων με άλλους «επενδυτές» για το ζήτημα της διαχείρισης των «κόκκινων» δανείων.

Σύμφωνα με πληροφορίες, ο όμιλος της Alpha Bank ετοιμάζει τη διαμόρφωση κοινού επιχειρηματικού σχήματος με θυγατρική εταιρεία της ισπανικής Aktua, η οποία έχει «εμπειρία» από τη διαχείριση «κόκκινων» δανείων στην Ισπανία. Μάλιστα, ο συγκεκριμένος όμιλος «φημίζεται» για την εξειδίκευση στη διαχείριση δανείων που διασφαλίζονται με υποθήκες σε ακίνητη περιουσία.

Από την πλευρά της, η Eurobank σχεδιάζει να προχωρήσει σε συμφωνία με την εταιρεία διαχείρισης κεφαλαίων KKR, για τη μεταβίβαση χαρτοφυλακίου προβληματικών δανείων μεγάλων επιχειρήσεων.

Η αρχική φάση των παζαριών μεταξύ συγκυβέρνησης και κουαρτέτου για την πρώτη «αξιολόγηση» του τρίτου μνημονίου δεν έκλεισε μόνο με τις ανακοινώσεις του Γιούρογκρουπ και του ΔΝΤ για τη «σημαντική πρόοδο που έχει επιτευχθεί στα εκκρεμή ζητήματα» των νέων αντιλαϊκών μέτρων σε Ασφαλιστικό και Φορολογικό.

Την «παράσταση» έκλεψαν οι δηλώσεις των υπουργών Οικονομικών της Γερμανίας, Β. Σόιμπλε και της Γαλλίας, Μ. Σαπέν, κατά τη διάρκεια κοινής συνέντευξης Τύπου την περασμένη Κυριακή, κατά την οποία και οι δύο εξέφρασαν την εμπιστοσύνη τους στον πρωθυπουργό Αλ. Τσίπρα και την κυβέρνησή του.

Ο μεν Β. Σόιμπλε, αφού πρώτα ανέφερε ότι «κάνουμε τα πάντα ώστε οι αποφάσεις στις οποίες με δυσκολία καταλήξαμε το περασμένο καλοκαίρι να μπορέσουν να υλοποιηθούν», ...αναγνώρισε ότι «δεν είναι εύκολο για τους Ελληνες να υλοποιήσουν όλα αυτά, εργάζονται όμως»...

Ακόμα πιο γλαφυρός, ο Μ. Σαπέν πρόσθεσε ότι «υπήρχαν κυβερνήσεις πριν (...) είτε του ΠΑΣΟΚ είτε της Δεξιάς, που δεν έκαναν τις απαραίτητες προσπάθειες και υπάρχει ένας σήμερα που προσπαθεί. Θα πρέπει (σ.σ. η κυβέρνηση) να προχωρήσει μέχρι τέλους και θα πρέπει να την συνοδεύσουμε και βοηθήσουμε».

Προσδιορίζοντας, μάλιστα, ένα βασικό στοιχείο που συνεκτιμούν για να δώσουν στην κυβέρνηση τα συγχαρητήριά τους, ο ίδιος τόνισε ότι το να «διαχειρίζεται κανείς ταυτόχρονα το Συνταξιοδοτικό, το Φορολογικό και τα μέσα που απαιτούνται για τη φιλοξενία των προσφύγων είναι περίπλοκο, δεν υπάρχουν πολλές κυβερνήσεις που θα αντεπεξέρχονταν σε κάτι τέτοιο». Σε αυτήν ακριβώς την αντιλαϊκή βάση, ο Γάλλος υπουργός ζήτησε... «λίγη κατανόηση για την κατάσταση».

Τα... συγχαρητήρια Σόιμπλε και Σαπέν επιβεβαιώνουν ότι παρά τις έντονες ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις που εκφράζονται και στα παζάρια για την «αξιολόγηση» του μνημονίου, ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνησή του εξακολουθούν να έχουν την εμπιστοσύνη σημαντικών τμημάτων όχι μόνο του εγχώριου κεφαλαίου, αλλά και ισχυρών καπιταλιστικών κέντρων. Εμπιστοσύνη που πατάει στην εκτίμηση αυτών των κέντρων ότι ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει η καλύτερη λύση για να προχωρήσει η «βρώμικη δουλειά» του κεφαλαίου.

Και όταν μιλάμε για τη «βρώμικη δουλειά», αυτή δεν αφορά μόνο την προώθηση των αντιλαϊκών μέτρων και αναδιαρθρώσεων που περιλαμβάνονται στα προαπαιτούμενα του τρίτου μνημονίου και τα οποία αποτελούν κατά βάση προαπαιτούμενα για τη στήριξη της καπιταλιστικής ανάκαμψης.

Στην πραγματικότητα, αυτό που βαραίνει στο λογαριασμό μιας σειράς ισχυρών καπιταλιστικών κέντρων, είναι και η συμβολή της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στην προώθηση στρατηγικής σημασίας ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών, στο φόντο μάλιστα της επικίνδυνης όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών στην ευρύτερη περιοχή.

«Ενθουσιασμένος» με την κυβέρνηση δήλωσε για παράδειγμα την περασμένη βδομάδα και ο διευθυντής του γραφείου του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ για την Ευρώπη, Γ. Σίλκγουορθ, σε ό,τι αφορά την πρόοδο του αγωγού ΤΑΡ και του ελληνοβουλγαρικού αγωγού IGB. Μιλώντας σε διεθνές ενεργειακό συνέδριο στην Αθήνα, ο Αμερικανός αξιωματούχος τόνισε ότι οι ΗΠΑ επικροτούν τις προσπάθειες της ελληνικής κυβέρνησης στην κατεύθυνση της «διαφοροποίησης» των πηγών ενεργειακής προμήθειας και της ενεργειακής ασφάλειας, αναγνωρίζοντας ουσιαστικά το ρόλο που παίζει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στην προώθηση των ενεργειακών σχεδιασμών των ΗΠΑ στην Ευρώπη, στην κόντρα τους με τους αντίστοιχους σχεδιασμούς της Ρωσίας.

«Ενθουσιασμένοι» έχουν κάθε λόγο να είναι και όλοι οι ισχυροί «παίκτες» του ευρωατλαντικού άξονα, για το γεγονός ότι η ελληνική κυβέρνηση προσυπέγραψε την εμπλοκή του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο. Στο όνομα του Προσφυγικού - πρόσχημα που καταρρίπτεται πλέον ακόμα και με δημόσιες δηλώσεις παραγόντων, όπως είναι ο πρώην ανώτατος διοικητής των δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη, Τζ. Σταυρίδης - μια ολόκληρη ΝΑΤΟική αρμάδα υπό γερμανική διοίκηση, αμερικανικό καπέλο και συμμετοχή πολεμικών πλοίων από Γαλλία, Βρετανία κ.ά., έχει αναπτυχθεί στο Αιγαίο, σε μια περιοχή από την οποία περνούν τα ρωσικά πολεμικά που κατευθύνονται στην Ανατολική Μεσόγειο...

Στα παραπάνω θα πρέπει να συνυπολογιστούν βέβαια και οι ιδιωτικοποιήσεις που προωθεί η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, όχι μόνο ως πεδία κερδοφορίας για συσσωρευμένα λιμνάζοντα κεφάλαια, αλλά και ως στρατηγικής σημασίας υποδομές (αεροδρόμια, λιμάνια, σιδηρόδρομοι κ.ο.κ.), με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε ένα συνολικότερο τοπίο ανταγωνισμών που «μυρίζει μπαρούτι»...

Από την πλευρά της, η κυβέρνηση του... «αντιμνημόνιου» που έφερε και υπέγραψε το τρίτο μνημόνιο για λογαριασμό του κεφαλαίου, η κυβέρνηση του... «αντινεοφιλελευθερισμού» που δέχεται τα συγχαρητήρια από... το «σήμα κατατεθέν» του «νεοφιλελευθερισμού», καμαρώνει για τα... κομπλιμέντα και επιβεβαιώνει την ευρύτερη βεντάλια που αυτά αφορούν.

Απαντώντας σε ερώτηση στο «MEGA» για τα «καλά λόγια» από Σόιμπλε και Σαπέν, ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Π. Σκουρλέτης, ανέφερε: «Μα, αυτό δεν είναι τωρινό (...) Αυτή η αίσθηση υπάρχει από τον Σεπτέμβρη, γιατί αν λίγο αποστασιοποιηθούμε από τα εσωτερικά, η αίσθηση ενός τρίτου παρατηρητή είναι ότι σταθεροποιούνται τα πράγματα στην Ελλάδα». Μπαίνοντας μάλιστα στο «ψητό», πρόσθεσε ότι μέτρησαν «και κρίσιμες αποφάσεις που πήραμε, πράγματα που έχουν δρομολογηθεί και που ήταν και σε εκκρεμότητα τα προηγούμενα 2-3 χρόνια», φέρνοντας μάλιστα ως παράδειγμα ακριβώς τον αγωγό ΤΑΡ...

Αντίστοιχα, ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Δ. Παπαδημούλης, σε άρθρο του στην ιστοσελίδα «Project Syndicate», στο οποίο καμαρώνει γιατί «η ελληνική κυβέρνηση έχει καταβάλει τεράστιες προσπάθειες για την εφαρμογή διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων», δηλώνει ανοιχτά ότι «πολλά από τα μέτρα που βρίσκονται στην παρούσα συμφωνία είχαν ήδη προβλεφθεί σε προηγούμενα προγράμματα, χωρίς όμως να έχουν ποτέ εφαρμοστεί»...

Τα συγχαρητήρια εκπροσώπων του κεφαλαίου - εντός και εκτός συνόρων - προς την κυβέρνηση πατάνε συνολικά στην αντιλαϊκή πολιτική που αυτή υλοποιεί, τόσο με την προώθηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, όσο και με τη βαθύτερη εμπλοκή του λαού και της χώρας στους επικίνδυνους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, σε ανταγωνισμούς που μαίνονται ακόμα και μεταξύ όσων δίνουν σήμερα συγχαρητήρια στο Μέγαρο Μαξίμου.

Ολα τα παραπάνω, βέβαια, προσφέρουν στους εργαζόμενους και το λαό ένα ακόμα κριτήριο για να πέσει στο κενό η προσπάθεια της κυβέρνησης να ξαναζεστάνει τη σούπα της «σκληρής διαπραγμάτευσης», τα σενάρια περί «καλών» και «κακών» στα παζάρια για την «αξιολόγηση» κ.ο.κ...