Μια πολύ ενδιαφέρουσα συνομιλία είχαμε με τον πρόεδρο της Ομοσπονδίας Τάε Κβον Ντο και του συλλόγου «Αθλος» στο Αιγάλεω, Νίκο Θωμαΐδη, για την κατάσταση που επικρατεί στον ελληνικό αθλητισμό. Εχοντας πολύχρονη εμπειρία, μας μιλάει μεταξύ άλλων για τα προβλήματα που προκαλεί η συνεχής μείωση των κρατικών επιχορηγήσεων σε όλο το φάσμα του αθλητισμού, στις ομοσπονδίες, στους συλλόγους, στους ίδιους τους αθλούμενους και τις οικογένειές τους.

-- Πώς έχει σήμερα η κατάσταση στο άθλημά σας;

-- Η κατάσταση και στο δικό μας άθλημα δεν είναι διαφορετική απ' ό,τι επικρατεί γενικότερα στο χώρο του αθλητισμού και στις υπόλοιπες ομοσπονδίες. Πλέον, τα τελευταία 5 - 6 χρόνια, με τη συνεχόμενη μείωση των επιχορηγήσεων, που αγγίζει το 95%, το μυαλό μας είναι κυρίως στα οικονομικά και πώς θα μπορέσουμε να αντεπεξέλθουμε στα έξοδα αφού ακόμα και τα βασικά αποτελούν σημαντικό πρόβλημα. Ουσιαστικά, δεν μιλάμε για λεφτά για αθλητισμό αλλά για να καλυφθούν πάγια έξοδα, όπως μισθοδοσία υπαλλήλων, λογαριασμοί κ.τ.λ., παρά για προετοιμασία αθλητών, διοργάνωση αγώνων κ.τ.λ. Πέρσι, αν και μας είχε ανακοινωθεί επιχορήγηση 210.000 ευρώ, τελικά πήραμε 85.000, όταν μόνο οι πάγιες ανάγκες ήταν 160.000. Ολο το ζήτημα έχει πλέον συνέπειες σε αρκετούς τομείς, όπως ο εξαναγκασμός σε συνεχείς αλλαγές προγραμματισμού, πλάνων, οργανογράμματος ή στην περικοπή του προσωπικού, με ό,τι συνεπάγεται αυτό στους ίδιους τους ανθρώπους ή και στη λειτουργία της Ομοσπονδίας. Από την άλλη, υπάρχουν και τα επιμέρους προβλήματα που προκύπτουν. Για παράδειγμα, στο Τάε Κβον Ντο έγιναν αλλαγές από την Παγκόσμια Ομοσπονδία, όπως η υποχρεωτική χρήση ηλεκτρονικού θώρακα στους αγώνες. Ολα αυτά ανεβάζουν το κόστος του αθλήματος και αντίστοιχα επιφέρουν προβλήματα στην Ομοσπονδία, στους συλλόγους, στους ίδιους τους αθλητές.

-- Τα προβλήματα στον οικονομικό τομέα τι αντίκτυπο έχουν στους αθλητές ή στις οικογένειές τους;

-- Πλέον οι χορηγοί είναι οι ίδιοι οι γονείς αφού αυτοί πληρώνουν τα πάντα. Από τα παράβολα για συμμετοχή σε κάποιους αγώνες - πρωταθλήματα, μέχρι και για τους συλλόγους των παιδιών, όλα βαραίνουν την οικογένεια. Γι' αυτό άλλωστε λέω ότι πλέον οι χορηγοί στον αθλητισμό είναι οι ίδιοι οι γονείς. Ολοι γνωρίζουμε ότι πλέον για την ελληνική οικογένεια υπάρχουν αρκετές δυσκολίες ώστε να αντεπεξέλθει σε βασικές της ανάγκες. Το ίδιο ισχύει και γι' αυτές που αφορούν τον αθλητισμό. Ωστόσο σε μεγάλο βαθμό και ποσοστό αρκετοί είναι αυτοί που προσπαθούν παρά τις δυσκολίες να μην κόψουν τον αθλητισμό στα παιδιά τους. Στο σύλλογο ερχόμαστε αρκετές φορές αντιμέτωποι με περιστατικά, ωστόσο προσπαθούμε να δίνουμε λύσεις.

-- Εκτός του οικονομικού, πώς κρίνετε τη στάση της πολιτείας απέναντι στον αθλητισμό;

-- Ακόμα και αν πεις ότι δέχεσαι κάποιες περικοπές με βάση τη γενικότερη οικονομική κατάσταση, τα πράγματα πλέον όσον αφορά τον αθλητισμό έχουν ξεφύγει. Είναι και θέμα στρατηγικής, πώς αντιμετωπίζονται κάποια ζητήματα. Για παράδειγμα, πρόσφατα ένας πολύ καλός αθλητής μας, μέλος της Εθνικής ομάδας, πέρασε σε μια σχολή στο Μεσολόγγι, όπου όμως δεν υπάρχει σύλλογος Τάε Κβον Ντο και αναγκάζεται να μεταβαίνει στο Αγρίνιο. Είχα πει κάποτε πως θα μπορούσαν οι αθλητές των Εθνικών ομάδων που σπουδάζουν να παίρνουν μετεγγραφή στον τόπο τους. Κάτι που ωστόσο δεν έγινε ποτέ. Πολλές φορές το θέμα των χρημάτων αποτελεί και μια δικαιολογία. Δηλαδή, επειδή δεν έχουμε λεφτά δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα... Θα πρέπει κάποιοι που έχουν τις γνώσεις και τις αρμοδιότητες να βάλουν τα πράγματα και να αποφασίσουν τι αθλητισμό θέλουμε: Μαζικό, υψηλό ή και τα δύο, που για μένα είναι ο ιδανικότερος συνδυασμός. Να μπουν μακροχρόνια προγράμματα και πλάνα.

-- Ποια είναι η κατάσταση στην επαρχία;

-- Στην επαρχία τα πράγματα είναι σαφώς πιο σοβαρά και υπάρχει μεγαλύτερο πρόβλημα για σημαντικά ζητήματα, όπως το οικονομικό. Εμείς, ως Ομοσπονδία, τα τελευταία χρόνια προσπαθούμε να κάνουμε κάποια πρωταθλήματα, κάποιους αγώνες στην επαρχία προκειμένου να ενισχύσουμε και την ανάπτυξη του αθλήματος εκτός αστικών κέντρων. Και ένα γεγονός που με χαροποιεί ιδιαίτερα είναι ότι αυτή τη στιγμή πολλά παιδιά που στελεχώνουν τις Εθνικές ομάδες προέρχονται από την επαρχία. Κάτι που σημαίνει ότι παρά τα προβλήματα που υπάρχουν γίνεται σημαντική δουλειά και από τους συλλόγους, αποδίδει η στήριξη της Ομοσπονδίας και δείχνει ότι κάτι κάνουμε σωστά σε αυτό το κομμάτι.

-- Κάποιοι θεωρούν τα λεφτά για τον αθλητισμό πεταμένα όταν υπάρχουν μεγαλύτερες ανάγκες. Πώς κρίνετε αυτήν την άποψη;

-- Εάν κάποιος θέσει το ερώτημα «Φάρμακα για τους καρκινοπαθείς, στην Παιδεία ή στον αθλητισμό», θα μπορούσε και να συμφωνήσει με τις περικοπές. Ωστόσο όμως και ο αθλητισμός είναι κοινωνικό αγαθό οπότε και σε αυτόν θα πρέπει να δοθεί ανάλογο ενδιαφέρον. Από την άλλη, έρευνες τα τελευταία χρόνια μιλούν για τα ανταποδοτικά οφέλη του αθλητισμού σε σημαντικούς τομείς, όπως η Υγεία. Τα στοιχεία μιλάνε πως για καθένα ευρώ που δίνεται στον αθλητισμό μελλοντικά κερδίζεις 8 ευρώ από τον τομέα της Υγείας. Είναι πράγματα που δεν είναι ορατά άμεσα αλλά θα τα βρούμε μπροστά μας. Δεν θεωρώ ότι είναι πεταμένα λεφτά αυτά του αθλητισμού.

-- Η κατάσταση στις αθλητικές εγκαταστάσεις πώς σας επηρεάζει;

-- Η γενικότερη κατάσταση και τα προβλήματα που υπάρχουν, όπως η έλλειψη ικανοποιητικών χώρων ή το θέμα με τις άδειες λειτουργίας, σαφώς έχουν αντίκτυπο και στο δικό μας άθλημα και μάλιστα περισσότερο σε σχέση με άλλα αθλήματα. Και αυτό γιατί για να κάνουμε ένα πρωτάθλημα χρειάζεται να κλείσουμε τα στάδια όλη τη μέρα ή ακόμα και για 3 - 4 μέρες αφού μιλάμε για περίπου 500 συλλόγους σε όλη τη χώρα και 6.500 αθλητές. Στο προηγούμενο πρωτάθλημα υπήρχε συμμετοχή 2.500 αθλητών ενώ το στάδιο που είχαμε κλείσει είχε υποδομές για 1.200. Το πρόβλημα λύθηκε την τελευταία στιγμή χάρη και στη συνεργασία με την Ομοσπονδία Πάλης που είχε προγραμματίσει και αυτή αγώνες εκείνες τις μέρες και δέχθηκε να αλλάξουμε στάδια.

-- Γιατί κάποιο παιδί να ασχοληθεί σήμερα με το Τάε Κβον Ντο;

-- Το Τάε Κβον Ντο έχει πάρα πολλά οφέλη για κάποιον που θα ασχοληθεί. Αρχικά ως ατομικό άθλημα προσφέρει τη σωματική ανάπτυξη, την εκγύμναση αλλά ακόμα και τις γνώσεις αυτοάμυνας κ.τ.λ. Από την άλλη, όμως, η προπόνηση είναι ομαδική και τα παιδιά παίρνουν και τα αντίστοιχα οφέλη, όπως η συνεργασία, η κοινωνικότητα, η ανάπτυξη διαπροσωπικών σχέσεων. Ζητήματα που είναι σημαντικά και έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα σήμερα για τα παιδιά, όταν δεν υπάρχουν ελεύθεροι χώροι, όταν στερούνται το παιχνίδι, τον ελεύθερο χρόνο κ.τ.λ. Ωστόσο, πέρα από την ενασχόληση με το συγκεκριμένο άθλημα, προσωπικά πιστεύω πως τα παιδιά πρέπει πάνω απ' όλα να αθλούνται. Το με ποιο άθλημα θα ασχοληθούν θα φανεί στην πορεία. Πάνω απ' όλα όμως θα πρέπει να αγαπήσουν τον αθλητισμό. Από κει και πέρα αν κάποια μπουν στον δύσκολο δρόμο να κάνουν υψηλό αθλητισμό, πρωταθλητισμό, είναι άλλο ζήτημα.

-- Αρκετοί γονείς πιέζουν τα παιδιά τους για την επιτυχία. Είναι τελικά αυτοσκοπός αυτή στον αθλητισμό;

-- Θεωρώ τελείως λάθος κάποιο παιδί να ξεκινήσει τον αθλητισμό για να γίνει πρωταθλητής. Αρχικά κανείς δεν είναι σίγουρος ότι μπορεί να εξελιχθεί. Είναι τελείως λαθεμένη η νοοτροπία των γονιών να πηγαίνουν το παιδί σε ένα άθλημα με το σκεπτικό ότι μελλοντικά θα εξελιχθεί σε Ολυμπιονίκης για να καρπωθεί τα όποια οφέλη της επιτυχίας. Πάνω απ' όλα τα παιδιά θα πρέπει να κάνουν αθλητισμό, χωρίς να σκέφτονται τον πρωταθλητισμό. Αυτό τους δημιουργεί αρνητικές επιπτώσεις στην ψυχολογία και το χαρακτήρα. Και αυτό φροντίζουμε εμείς ως Ομοσπονδία ή στο σύλλογο να το συζητάμε με τους γονείς και τα ίδια τα παιδιά.

-- Πώς συνδέονται όλα αυτά με την έλλειψη αθλητικής παιδείας και την ανυπαρξία του σχολικού αθλητισμού;

-- Είμαστε η χώρα που γέννησε τον αθλητισμό αλλά είμαστε και αυτή που έχει μείνει εκεί. Θυμάμαι, για παράδειγμα, όταν δημιουργήθηκε το πρόβλημα με την πάλη, που κινδύνεψε να βγει από τους Ολυμπιακούς Αγώνες, ξεσηκωθήκαμε όλοι. Χύθηκαν ακόμα και κροκοδείλια δάκρυα για το ζήτημα. Την ίδια στιγμή, όμως, μας διαφεύγει το τι έχει κάνει το ίδιο το ελληνικό κράτος για την πάλη. Δεν θα έπρεπε αυτό το ελληνικής καταγωγής άθλημα να διδάσκεται στα σχολεία; Αρα, θα πρέπει να κοιτάξουμε και το τι γίνεται στο εσωτερικό πριν αρχίζουμε να τα βάζουμε με τους άλλους. Θέλουμε όλοι να υπάρχει αθλητική παιδεία, σχολικός αθλητισμός αλλά αυτό δεν θα 'ρθει από μόνο του. Θα πρέπει κάποιος να το εφαρμόσει.

-- Πρόσφατα αναλάβατε μια σημαντική πρωτοβουλία για το ευαίσθητο θέμα του Προσφυγικού, που βρίσκεται στο προσκήνιο αυτή τη στιγμή στη χώρα μας, βοηθώντας αρκετούς ανθρώπους. Πώς προέκυψε αυτή;

-- Ηταν μια ενέργεια για την οποία είμαστε πολύ υπερήφανοι που έγινε και να σας πω την αλήθεια, ίσως να ενόχλησε κάποιους η μεγάλη δημοσιότητα που πήρε και προσπαθήσαμε να ρίξουμε τους τόνους. Εμείς θεωρούμε ότι ήταν υποχρέωσή μας να κάνουμε κάτι γι' αυτούς τους ανθρώπους. Η ιδέα να κάνουμε κάτι προέκυψε από μια πρωτοβουλία της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας του αθλήματος να δίνει βοήθεια σε πρόσφυγες ή πληθυσμούς που έχουν ανάγκη, π.χ. σεισμοπαθείς. Ετσι, μαζί με την Παγκόσμια, την Πανευρωπαϊκή και τη Μεσογειακή Ενωση, καθώς και με διάφορες Ενώσεις που υπάρχουν στην Ελλάδα καθίσαμε στο ίδιο τραπέζι και σκεφτήκαμε τι μπορούμε να κάνουμε. Θεωρούμε ότι φαινόμενα ρατσισμού, βίας κ.τ.λ. δεν πρέπει να έχουν καμία σχέση με τον αθλητισμό.