Σύμφωνα με κάποιες από τις πέντε μελέτες που δημοσιεύτηκαν την περασμένη βδομάδα στο περιοδικό «Science», η ποικιλομορφία της επιφάνειας του Πλούτωνα είναι αποτέλεσμα δισεκατομμυρίων ετών αλληλεπίδρασης ανάμεσα σε πτητικούς και ευκίνητους πάγους μεθανίου, αζώτου και μονοξειδίου του άνθρακα, από τη μια μεριά, με αδρανείς και στατικούς πάγους νερού από την άλλη. Η ανισοκατανομή των διαφόρων ειδών πάγου που παρατηρείται, αποδίδεται σε επαναλαμβανόμενους κύκλους εξάχνωσης και επαναπαγοποίησης, που είναι πιο σύνθετοι από αυτούς της Γης, καθώς στον πλανήτη μας υπάρχει μόνο μια ουσία που συμπυκνώνεται και εξατμίζεται, το νερό. Οι τρεις χημικές ενώσεις που συμμετέχουν σε αυτόν τον κύκλο στον Πλούτωνα το κάνουν με τρόπους που ακόμα οι επιστήμονες δεν καταλαβαίνουν πλήρως, αλλά το αποτέλεσμα είναι ορατό παντού στην επιφάνεια.
Στην ατμόσφαιρα του Πλούτωνα, οι επιστήμονες ανακάλυψαν πολλαπλά στρώματα ομίχλης και διαπίστωσαν ότι είναι πιο ψυχρή και πιο πυκνή απ' ό,τι αναμενόταν. Αυτό επηρεάζει το πώς το ανώτερο τμήμα της ατμόσφαιρας διαφεύγει στο Διάστημα και αλληλεπιδρά με το ρεύμα φορτισμένων σωματιδίων που πηγάζει από τον Ηλιο και διατρέχει το ηλιακό σύστημα, γνωστό ως ηλιακός άνεμος. Αποδείχτηκε ότι οι εκτιμήσεις για την απώλεια υλικού από την ατμόσφαιρα του Πλούτωνα ήταν κατά πολύ υπερεκτιμημένες, καθώς θεωρούνταν ότι χάνει αέρια με το ρυθμό που χάνει ένας κομήτης, ενώ στην πραγματικότητα χάνει αέρια με ρυθμό ανάλογο με της Γης. Μάλιστα το αέριο που διαφεύγει είναι κυρίως μεθάνιο, παρότι η ατμόσφαιρα του Πλούτωνα αποτελείται κατά 99% από άζωτο.
Από την ανάλυση των πρώτων κοντινών φωτογραφιών των μικρών φεγγαριών του Πλούτωνα, της Νύχτας, της Υδρας, της Στύγας και του Κέρβερου, διαπιστώθηκε ότι η διάμετρος των δύο πρώτων είναι περίπου 40 χιλιόμετρα, ενώ των δύο δεύτερων περίπου 10 χιλιόμετρα. Ολοι οι μικροί δορυφόροι έχουν ανώμαλους ρυθμούς περιφοράς και διαφορετικές κλίσεις του άξονα περιστροφής τους. Η επιφάνειά τους είναι λαμπερή και χρωματισμένη με χρώματα διαφορετικά από του Πλούτωνα και του Χάροντα.
Οι επιστήμονες βρήκαν ενδείξεις ότι τουλάχιστον μερικά από τα φεγγάρια του Πλούτωνα είναι αποτέλεσμα συνένωσης μικρότερων ουράνιων σωμάτων και ότι οι επιφάνειές τους έχουν ηλικία τουλάχιστον 4 δισεκατομμυρίων ετών. Από αυτά τα στοιχεία ενισχύεται η υπόθεση πως οι μικροί δορυφόροι σχηματίστηκαν ως παρεπόμενο της σύγκρουσης, που δημιούργησε το δυαδικό σύστημα Πλούτωνα - Χάροντα (σ.σ. ο Χάροντας έχει σχεδόν το μισό μέγεθος του Πλούτωνα).
Το «Νέοι Ορίζοντες», που συνεχίζει την πορεία του προς τη ζώνη Κούιπερ, έχει ήδη μεταδώσει στη Γη τις μισές από τις πληροφορίες που κατέγραψε. Τα ραδιοκύματα χρειάζονται περίπου 5 ώρες για να διανύσουν την απόσταση που χωρίζει το σκάφος από το μητρικό πλανήτη και η τεράστια απόσταση δεν επιτρέπει ταχείς ρυθμούς μετάδοσης, με αποτέλεσμα η διαδικασία να υπολογίζεται ότι θα ολοκληρωθεί προς το τέλος του 2016.
Πέρσι, όμως, τρεις ερευνητές στον τομέα της επιστήμης των υλικών στο Πρίνσετον, ανακάλυψαν διατάξεις σημαντικά λιγότερο πυκνές, όταν έσπρωξαν τα νομίσματα ώστε να πλησιάσουν, όχι σαν να βρίσκονταν πάνω σε ένα άκαμπτο τραπέζι, αλλά σαν να ήταν πάνω σε ένα συρρικνούμενο λαστιχένιο μπλοκ. Οι διατάξεις που πέτυχαν περιέχουν λίγα κανονικά εξάγωνα, με πολλά από τα νομίσματα να ακουμπούν κατά μέσο όρο με μόλις τέσσερα άλλα νομίσματα (αντί με έξι).
Οι ερευνητές βρήκαν τελικά μια νέα μαθηματική μέθοδο για τη διάταξη της ύλης - όχι μόνο νομισμάτων. Αυτές οι νέες λιγότερο πυκνές διατάξεις δείχνουν τρόπους για την παρασκευή υλικών με νεωτεριστικές οπτικές ιδιότητες και ειδικότερα υλικών, που θα μπορούσαν να εκπέμπουν ή να ανακλούν επιλεγμένα μήκη φωτός, αλλάζοντας την πυκνότητα του υλικού. Σε ακόμα βαθύτερο επίπεδο, η ανακάλυψη ανοίγει έναν ολόκληρο νέο κόσμο δυνατοτήτων για την κατανόηση των δυνατών τρόπων πακεταρίσματος υλικών.
Εδώ και 30 χρόνια οι μαθηματικοί είχαν βρει 14 διαφορετικά είδη πενταγώνων, που μπορούν να καλύψουν πλήρως μια επίπεδη επιφάνεια, αλλά μόλις πρόσφατα τρεις μαθηματικοί του πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον ανακάλυψαν και ένα δέκατο πέμπτο τύπο πενταγώνου, που έχει την ίδια ιδιότητα. Για να το πετύχουν ανέπτυξαν έναν έξυπνο αλγόριθμο σε υπολογιστή, ώστε να ελέγξουν όλες τις δυνατές διατάξεις και να βρουν μια που να επιτυγχάνει τον στόχο.
Το νέο μοτίβο οπωσδήποτε θα βρει τη θέση του στην τέχνη που εμπνέεται από τα μαθηματικά, αλλά προβλήματα πλακιδίων όπως αυτό, συνδέονται - πολύ περισσότερο απ' ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς - με άλλες περιοχές των μαθηματικών. Το δέκατο πέμπτο είδος πενταγώνων δε θα δώσει μόνο νέες επιλογές στους διακοσμητές για τα πλακάκια του μπάνιου, αλλά ίσως βοηθήσει τους επιστήμονες να ανακαλύψουν υλικά με χρήσιμες ιδιότητες, που έχουν αυτήν τη διάταξη σε μοριακό επίπεδο.