NASA/J.Hopkins Un.APL/Carnegie |
Ο Ερμής είναι δύσκολα παρατηρήσιμος από τα επίγεια τηλεσκόπια, επειδή στον ουρανό βρίσκεται πάντα πολύ κοντά στον Ηλιο και καλύπτεται από τη φωτεινότητά του. Μόνο λίγο μετά τη δύση και λίγο πριν την ανατολή μπορεί να παρατηρηθεί. Η μοναδική διαστημοσυσκευή που είχε επισκεφτεί τον Ερμή (τρία κοντινά περάσματα) πριν από τον MESSENGER ήταν το Μάρινερ 10, το 1974. Ο μικρός πλανήτης παρέμενε σε μεγάλο βαθμό αχαρτογράφητος και με πολλά αναπάντητα ερωτήματα. Ηδη πριν από την τοποθέτησή του σε τροχιά, κατά τη διάρκεια των κοντινών περασμάτων του από το 2008 μέχρι σήμερα, ο MESSENGER φωτογράφισε και χαρτογράφησε σχεδόν το σύνολο της αθέατης πλευράς του Ερμή.
Ο MESSENGER, που εκτοξεύτηκε το 2004, στο διαμέτρου 1,5 μέτρου και βάρους 1 τόνου σώμα του, ενσωματώνει όλη την τεχνολογική πρόοδο που μεσολάβησε στις τρεις δεκαετίες από τον Μάρινερ 10, τόσο όσον αφορά τα επιστημονικά όργανα παρατήρησης, όσο και τα κατασκευαστικά που του επιτρέπουν να αντέξει καλύτερα τον έντονο βομβαρδισμό από την ηλιακή ακτινοβολία (π.χ. κεραμικό ύφασμα ως σκίαστρο που κάνει δυνατή τη χρήση συμβατικών ηλεκτρονικών στοιχείων αντί των αντίστοιχων υψηλής θερμοκρασίας). Το όνομά του το πήρε από τα αρχικά στα αγγλικά της αναλυτικής ονομασίας του (μπορεί να αποδοθεί ως διαστημοσυσκευή Χαρτογράφησης και μελέτης της επιφάνειας του Ερμή, του Διαστημικού Περιβάλλοντος και της Γεωχημείας του) που βέβαια έγινε προσπάθεια να θυμίζουν την ιδιότητα του ολύμπιου Ερμή, ως αγγελιοφόρου των θεών.
NASA/J.Hopkins Un.APL/Carnegie |
Η ερευνητική διαστημοσυσκευή θα μετρήσει με ακρίβεια τη σύνθεση της επιφάνειας του Ερμή, δίνοντας στοιχεία που οι επιστήμονες πιστεύουν πως θα δικαιώσουν μια από τις θεωρίες για την εξήγηση της μεγάλης πυκνότητας του πλανήτη. Σύμφωνα με την πρώτη θεωρία, ο Ερμής σχηματίστηκε κυρίως από πυκνά υλικά, καθώς κατά το σχηματισμό του ηλιακού συστήματος τα αέρια που ήταν πυκνότερα κοντά στον Ηλιο επιβράδυναν περισσότερο τα ελαφρότερα υλικά, με αποτέλεσμα να πέσουν στο άστρο. Σύμφωνα με τη δεύτερη θεωρία, η έντονη ακτινοβολία του πρώιμου πλανητικού νεφελώματος εξαέρωσε μέρος των εξωτερικών πετρωδών στρωμάτων του πρωτο-Ερμή, αφήνοντας κυρίως τα πυκνότερα υλικά προς το κέντρο του. Σύμφωνα με τρίτη θεωρία, μια γιγαντιαία πρόσκρουση μετά το σχηματισμό και τη διαφοροποίηση του πρωτο-Ερμή, του αφαίρεσε το φλοιό και το ανώτερο μέρος του μανδύα.
Η κατανόηση του Ερμή και των φυσικών δυνάμεων που τον οδήγησαν στη σημερινή του κατάσταση, θα βοηθήσει και στην κατανόηση του σχηματισμού και της εξέλιξης και των άλλων 3 πετρωδών πλανητών του ηλιακού συστήματος (Γη, Αφροδίτη και Αρης).
NASA/J.Hopkins Un.APL/Carnegie |
NASA/J.Hopkins Un.APL/Carnegie |